HR, 09-03-2012, nr. 11/01906

Zoals in de inleiding is opgemerkt wordt deze zaak gekenmerkt door de bijzonderheid dat er drie geboorteaangiften in het geding zijn gebracht. Aangezien [verweerster] haar Nederlanderschap baseert op de derde akte, maar de eerste akte nooit door een rechterlijk vonnis is gerectificeerd, terwijl dit (naar rechtens vaststaat14.) volgens Dominicaans recht wel een vereiste is om een geboorteakte als ongeldig aan te kunnen merken, kan de vraag of [verweerster] het Nederlanderschap aan (de akte van erkenning door) [betrokkene 5] kan ontlenen niet worden beantwoord zonder de (rechts)geldigheid van de eerste akte te beoordelen. Deze akte uit 1982 is dan ook vanaf het begin van de procedure onderwerp van debat geweest. De Staat kan zich in meerdere oordelen van de rechtbank ten aanzien van deze akte van 1982 niet vinden en zal ten aanzien daarvan hierna klachten formuleren.

De rechtbank heeft in haar eerste tussenbeschikking van 1 oktober 2009 (op basis van de inhoud van het daar genoemde Besluit van de Minister van Buitenlandse Zaken van 28 november 2003, nr DVP/DF/BS/112, Stcrt 9 december 2003) terecht tot uitgangspunt genomen dat een foutieve geboorteakte naar Dominicaans recht niettemin als geldig moet worden aangemerkt en slechts kan worden gerectificeerd door een rechterlijk vonnis (rov. 4.2 van de tussenbeschikking). In diezelfde tussenbeschikking wordt er eveneens op gewezen dat deze strikte wettelijke regeling in de rechtspraak van het Dominicaanse Hooggerechtshof slechts in een enkel opzicht wordt genuanceerd, namelijk waar het de gevolgen van een geboorteaangifte door een daartoe onbevoegde persoon betreft. Dergelijke registraties worden niet meer als ongeldig beoordeeld mits alle andere gegevens juist zijn. De rechtbank heeft voormeld oordeel — dat de Staat als juist onderschrijft — nogmaals herhaald in rov. 1.3 van haar tweede tussenbeschikking van 1 april 2010.

De rechtbank heeft daar echter in diezelfde rechtsoverweging van de tweede tussenbeschikking van 1 april 2010 (ten onrechte, althans onvoldoende begrijpelijk gemotiveerd) aan toegevoegd dat versoepeling van de regels op het punt van de onbevoegdheid van de aangever in dit geval geen soelaas kunnen bieden, nu aan de voorwaarde van ‘mits alle andere gegevens juist zijn’ niet is voldaan, aangezien in de akte is vermeld dat de biologische ouders van verzoekster [betrokkene 2] en [betrokkene 1] zijn, terwijl zij volgens [verweerster] haar oom en tante zijn, zodat de geboorteakte daarmee strijdig zou blijven naar Dominicaans recht. De rechtbank heeft in rov. 1.5 van de tussenbeschikking van 1 april 2010 voorts geoordeeld dat de geboorteakte uit 1982 ‘niet rechtsgeldig’ is, omdat [betrokkene 2] en [betrokkene 1] naar het oordeel van de rechtbank ten onrechte zijn aangemerkt als de biologische ouders van [verweerster]. De rechtbank handhaaft dat (rechtens onjuiste, althans onvoldoende gemotiveerde) oordeel in haar eindbeschikking van 20 januari 2011, waar zij in rov. 2.2 overweegt

De Staat kan zich in deze verschillende stappen in de redenering van de rechtbank niet vinden en evenmin in de eindconclusie.

Allereerst geldt dit voor het oordeel in rov. 1.5 van de tussenbeschikking van 1 april 2010 dat de akte ‘niet rechtsgeldig’ is, omdat [betrokkene 2] en [betrokkene 1] naar het oordeel van de rechtbank ten onrechte zijn aangemerkt als de biologische ouders van [verweerster]. Dit oordeel van de rechtbank is, gelet op de inhoud van het Dominicaanse recht zoals door de rechtbank zelf omschreven15., onbegrijpelijk. Zie voorts hetgeen de Staat in zijn pleitnota uitdrukkelijk naar voren heeft gebracht over hetgeen volgens de bij de rechtbank bekende rapporten van het Internationaal Juridisch Instituut bij herhaling door juridische experts in de Dominicaanse Republiek is opgemerkt met betrekking tot Dominicaanse erkenningen en wettigingen, namelijk:

Van ongeldigheid op grond van inhoudelijke onjuistheid van de akte kan derhalve, anders dan de rechtbank oordeelt, geen sprake zijn. Dat een akte inhoudelijk evident onjuist zou zijn (zie over dat oordeel overigens hierna middelonderdeel 1.7) doet daaraan niet af. Om de redenen als hiervoor genoemd zijn ook de oordelen uit de eindbeschikking van 20 januari 2011 (zoals hiervoor weergegeven achter 3) en 4) dat de opstelling van de Staat van onnodig formalisme getuigt en aan de erkenning door [betrokkene 2] in de akte van 1982 geen enkele betekenis toekomt, onjuist, althans onbegrijpelijk.

Hetgeen de rechtbank in rov. 1.5 van haar tussenbeschikking van 1 april 2010 overweegt ten aanzien van de akte van 1982 en de vermelding in die akte van [betrokkene 2] en [betrokkene 1] als biologische ouders van [verweerster] geeft voorts blijk van een onjuiste rechtsopvatting inzake de bewijslastverdeling. Zoals de Staat nog ter zitting van de rechtbank op 28 september 2010 naar voren heeft gebracht17., heeft hij in deze procedure gemotiveerd betwist dat de akte uit 1997 geldig kan zijn, gelet op de geboorteaangifte en de daarvan opgemaakte akte in 1982, de weigering de akte uit 1997 te legaliseren en het onderzoeksrapport van het Ministerie van Buitenlandse Zaken uit 2008. Gegeven het bestaan van de akte uit 1982 diende [verweerster] het bewijs te leveren dat de akte uit 1982 (naar Dominicaans recht) ongeldig is (en die uit 1997 geldig). Voor zover de rechtbank dat heeft miskend, geeft haar oordeel dat de akte uit 1982 ongeldig is blijk van een onjuiste rechtsopvatting over de verdeling van de bewijslast. Voor zover de rechtbank wel is uitgegaan van een juiste bewijslastverdeling, is haar oordeel ter zake onvoldoende begrijpelijk gemotiveerd. Gelet op de gemotiveerde betwisting van de Staat, onder verwijzing naar Dominicaanse recht18. (dat [verweerster] het bewijs geleverd heeft) dat de akte naar Dominicaans recht ongeldig is, kon de rechtbank niet volstaan met de motivering dat [betrokkene 2] en [betrokkene 1] in deze akte ten onrechte zijn aangemerkt als de biologische ouders van [verweerster] nu door de Staat onvoldoende gemotiveerd is betwist dat zij de oom en tante van [verweerster] zijn. Ook als juist zou zijn dat [betrokkene 2] en [betrokkene 1] een oom en tante van [verweerster] zijn, laat dat immers het bestaan van de akte uit 1982 (en de rechtsgeldigheid daarvan naar Dominicaans recht, zolang de akte niet is vernietigd of van onwaarde is verklaard, vergelijk hierna, onder 1.7), onverlet.

Ook het oordeel van de rechtbank in rov. 2.2 van haar eindbeschikking van 20 januari 2011 dat de akte evident onjuist is (en dit ook door de Staat niet langer wordt weersproken) en eveneens onjuist is dat [verweerster] op grond van de akte van 1982 reeds een juridische vader heeft, nu aan de erkenning in die akte geen betekenis toekomt omdat in de akte sprake is van een ‘evident onjuiste moeder’, is onbegrijpelijk. De vaststelling dat de Staat niet langer weerspreekt dat de geboorteakte uit 1982 inhoudelijk evident onjuist is, klopt immers slechts in zoverre dat de Staat erkent dat inmiddels is gebleken dat [betrokkene 4] de biologische moeder is van het kind en dat de vermelding van mevrouw [betrokkene 1] in de geboorteakte voor zover te lezen als vermelding als de biologische moeder, dus inhoudelijk onjuist is. Het biologisch moederschap van [betrokkene 4] betekent (in ieder geval) nog niet dat [betrokkene 2] naar Dominicaans recht niet de vader van [verweerster] is19.. Het oordeel van de rechtbank dat de Staat niet staande kan houden dat zij reeds een juridische vader heeft, de in de akte uit 1982 genoemde [betrokkene 2], omdat aan die erkenning geen betekenis toekomt, reeds omdat in deze akte sprake is van een evident onjuiste moeder, is onvoldoende (begrijpelijk) gemotiveerd. Het feit dat het biologisch moederschap van [betrokkene 4] ten aanzien van [verweerster], overigens pas vele jaren later in Nederland, wel is vastgesteld, vormde voor de Staat immers geen aanleiding om ten aanzien van de gelding van de akte uit 1982 een ander standpunt in te nemen20.. De ‘erkenning’ door de Staat van het biologisch moederschap van [betrokkene 4] kan het oordeel van de rechtbank dus niet dragen. Met haar oordeel dat het onnodig formalistisch is de akte uit 1982 tot uitgangspunt te nemen en met haar oordeel dat aan de erkenning door [betrokkene 2], blijkend uit de akte uit 1982, geen betekenis toekomt, ‘reeds omdat in deze akte sprake is van een evident onjuiste moeder’, geeft de rechtbank geen, althans onvoldoende inzicht in de door haar gevolgde gedachtegang, althans respondeert zij onvoldoende (kenbaar) op een voor de Staat essentiële stelling, namelijk dat aan die akte uit 1982 volgens Dominicaans recht betekenis toekomt, zolang de akte niet volgens een daartoe vastgestelde procedure nietig of van onwaarde (als vertaling van ‘nullify’ respectievelijk ‘invalidate’) is verklaard.

Voor zover in de overwegingen van de rechtbank (in de tussenbeschikkingen en de eindbeschikking) ligt besloten dat Nederland wellicht niet gehouden zou zijn de akte uit 1982 in de Nederlandse rechtsorde te erkennen, of de inhoud van die akte steeds en onverkort voor juist te houden, wijst de Staat er op dat dit niet betekent dat de persoonlijke staat van [verweerster], als Dominicaanse, in 1997 (en later) niet werd bepaald door Dominicaans recht en evenmin dat de akte uit 1982 voor haar persoonlijke staat irrelevant is. Voor zover de rechtbank dit in rov. 2.2 van haar eindbeschikking van 20 januari 2011 en rov. 1.5 van haar tussenbeschikking van 1 april 2010 heeft miskend, geeft haar oordeel blijk van een onjuiste rechtsopvatting omtrent het recht dat op de persoonlijke staat van verweerster in 1997 (en later) van toepassing was, althans is dat oordeel onbegrijpelijk.

Behalve de vraag in hoeverre het bestaan van een eerdere (niet gerectificeerde) geboorteakte (uit 1982) prohibitief is om de erkenning door [betrokkene 5] bij de akte van 11 april 1997 als rechtsgeldig aan te merken, rijzen bij de beoordeling van de rechtsgeldigheid van die erkenning nog enkele andere vragen. Deze hebben betrekking op de (overige) aan een dergelijke erkenning te stellen voorwaarden en de vraag welk recht op de erkenning van 1997 van toepassing is.

In rov. 1.3 van de tussenbeschikking van 1 april 2010 overweegt de rechtbank dat de vraag of de akte van 1997 waarin [betrokkene 5] [verweerster] heeft erkend, als een rechtsgeldige erkenning in de zin van art. 4 RWN (oud) kan worden aangemerkt, dient te worden beantwoord aan de hand van het Nederlandse recht (zijnde dit de nationale wet van de erkenner, [betrokkene 5]), nu de Wet conflictenrecht afstamming, gelet op de datum van inwerkingtreding van deze wet (1 mei 2003) en de daarin opgenomen regeling van overgangsrecht, op deze erkeninning niet van toepassing is. Dit oordeel geeft in zoverre blijk van een onjuiste rechtsopvatting over het te dezen toepasselijke recht, dat de rechtbank daarmee heeft miskend dat (de voorvraag naar) de persoonlijke staat van [verweerster] in 1997, op het moment van het opmaken van de akte van aangifte van haar geboorte door [betrokkene 5], die mede de strekking had [verweerster] te erkennen, werd bepaald door Dominicaans recht. Het oordeel van de rechtbank geeft eveneens blijk van een onjuiste rechtsopvatting, waar zij (zie rov. 1.3 van dezelfde tussenbeschikking van 1 april 2010) heeft geoordeeld dat het bestaan van de ‘twee ouders’ genoemd in art. 1:204, eerste lid, onder f, BW, wat [verweerster] betreft niet diende te worden beoordeeld aan de hand van het Dominicaanse recht. Voor zover zij dit een en ander niet heeft miskend, is haar oordeel, op de gronden als hiervoor, in onderdeel 1.5 en 1.7 naar voren gebracht, onvoldoende begrijpelijk gemotiveerd.

Voor zover de rechtbank (daarom) in rov. 2.4 van haar eindbeschikking van 20 januari 2011, gelezen in samenhang met rov. 1.5 van haar tussenbeschikking van 1 april 2010, heeft geoordeeld dat uitsluitend bij gebreke van een schriftelijke vastlegging van de toestemming van [verweerster] zelf en haar moeder voorafgaand aan de erkenning formeel gezien naar Nederlands recht geen erkenning voorligt, geeft haar oordeel blijk van een onjuiste rechtsopvatting, dan wel is haar oordeel onvoldoende (begrijpelijk) gemotiveerd.

Indien deze klacht slaagt, kan de beschikking van de rechtbank reeds hierom niet in stand blijven.

Reeds in haar tussenbeschikking van 1 april 2010 (rov. 1.6) overwoog de rechtbank, naar aanleiding van het beroep van [verweerster] op bezit van staat, dat het haar ambtshalve bekend is dat ook het Dominicaanse recht het bezit van staat kent en dat, gelet op het in diezelfde rechtsoverweging door de rechtbank geformuleerde criterium, de rechtbank niet uitsloot dat van een bezit van staat overeenkomstig de akte van 11 april 1997 sprake was. [verweerster] werd met het oog daarop in de gelegenheid gesteld zich hierover door middel van schriftelijk bewijsmateriaal uit te laten. In haar eindbeschikking van 20 januari 2011 (rov. 2.4 t/m 2.7) heeft de rechtbank het criterium herhaald en is zij tot het oordeel gekomen dat [verweerster] bezit van staat heeft vanaf 11 april 1999 en op grond daarvan vanaf die datum op grond van art. 4 RWN (oud) het Nederlanderschap heeft verkregen. De Staat meent dat de rechtbank met haar oordeel in rov. 2.6 van de eindbeschikking van 20 januari 2011 dat, gelet op de door de rechtbank in rov. 2.5 genoemde omstandigheden, [verweerster] vanaf een moment ruim vóór haar meerderjarig worden — de rechtbank fixeert dat moment op 11 april 1999, twee jaar na de akte van 11 april 1997 — de staat bezit van erkend kind van [betrokkene 5], hetzij blijk gegeven van een onjuiste rechtsopvatting (onder meer) omtrent het begrip ‘bezit van staat’, hetzij haar oordeel onvoldoende (begrijpelijk) gemotiveerd. De Staat zal daartoe hierna cassatieklachten formuleren.

De rechtbank geeft in rov. 2.4, de laatste volzin van haar eindbeschikking van 20 januari 2011 (en eerder al in rov. 1.6 van de tussenbeschikking van 1 april 2010), het criterium weer zoals dat door Uw Raad eerder is geformuleerd21.. Door klaarblijkelijk te oordelen dat al twee jaar nadat [betrokkene 5] in de Dominicaanse Republiek — tardief — aangifte had gedaan van [verweerster]’ geboorte, welker akte mede de strekking had [verweerster] te erkennen als kind van [betrokkene 5], heeft de rechtbank blijk gegeven van een onjuiste rechtsopvatting ten aanzien van het begrip ‘duurzaamheid’ in het door Uw Raad geformuleerd criterium. Los van de vraag of de rechtbank in rov. 2.5 alle dan wel de meest relevante omstandigheden in haar oordeel heeft betrokken, is het gedurende slechts twee jaar deelnemen aan het maatschappelijk verkeer in omstandigheden die er naar uiterlijke vorm op wijzen dat iemand in een bepaalde familiebetrekking staat ten opzichte van een ander onvoldoende voor bezit van staat als familielid van die ander. Dat wordt niet anders indien die uiterlijke vorm overeenkomt met een (niet in de Nederlandse rechtsorde erkende) buitenlandse geboorteakte.

Voor zover het oordeel van de rechtbank aldus moet worden begrepen dat zij bij de door haar in rov. 2.5 van de eindbeschikking van 20 januari 2011 genoemde omstandigheden mede heeft betrokken dat sprake is geweest van een ‘bijna perfecte erkenning’, of van de omstandigheid dat, in de woorden van de rechtbank, formeel gezien geen erkenning naar Nederlands recht voorligt vanwege het ontbreken van voorafgaande schriftelijke vastlegging van de toestemming van [verweerster] en haar moeder tot erkenning, geeft haar oordeel eveneens blijk van een onjuiste rechtsopvatting. Zij heeft alsdan immers miskend dat de erkenning in dit geval naar Nederlands recht evenzeer nietig is vanwege het feit dat [verweerster] (in 1997) naar Dominicaans recht reeds twee ouders had, vergelijk hiervoor, onder 1.5, 1.7 en 1.8. Voorts, althans in ieder geval, heeft de rechtbank alsdan miskend dat het niet-formeel voorliggen van een erkenning naar Nederlands recht irrelevant is voor de vraag of sprake is van een zekere duurzaamheid in de deelname aan het maatschappelijk verkeer op een wijze waarvan de uiterlijke vorm erop duidt dat iemand in een bepaalde familiebetrekking ten opzichte van een ander staat. Het bestaan van een ‘erkenning’ (welke erkenning overigens niet alleen niet rechtsgeldig is naar Nederlands recht, maar evenmin naar Dominicaans recht22.) zegt immers niets over de duurzaamheid van de deelname aan het maatschappelijk verkeer naar uiterlijke vorm in een zekere hoedanigheid.23.

Voor zover de rechtbank in rov. 2.6 van de eindbeschikking van 20 januari 2011 heeft geoordeeld dat [verweerster] ruim voor haar meerderjarigheid, de rechtbank fixeert dat op 11 april 1999, twee jaar na de akte van 11 april 1997, de staat bezit van erkend kind van [betrokkene 5] en dat zij aldus een staat bezit conform deze akte, en dat hieraan niet afdoet dat die akte niet in Nederland is opgemaakt, geeft de rechtbank blijk van een onjuiste rechtsopvatting omtrent het bezit van staat overeenkomstig een akte, zoals bedoeld in art. 1:209 BW. Deze bepaling is immers een bewijsregel die is gebaseerd op de bewijskracht van een Nederlandse geboorteakte, althans van een geboorteakte die in de Nederlandse rechtsorde is, althans kan worden erkend24.. Nu het gaat om een Dominicaanse akte en deze Dominicaanse akte uit 1997 niet is erkend in de Nederlandse rechtsorde en de verantwoordelijke gemeente heeft geweigerd de afstammingsgegevens zoals deze in de akte uit 1997 worden genoemd in de gba op te nemen25., kan van een bezit van staat overeenkomstig de akte uit 1997 geen sprake zijn, althans niet in die zin dat het bezit van staat conform die akte op grond van art. 1:209 BW niet door een derde zou kunnen worden betwist26..

Voor zover de rechtbank tot haar hiervoor, in onderdeel 3.1 omschreven oordeel is gekomen op grond van Dominicaans recht, is haar oordeel onvoldoende begrijpelijk gemotiveerd, omdat zij alsdan heeft nagelaten enig inzicht te verschaffend in de naar Dominicaans recht volgens haar toepasselijke regels. Hierbij is (voorts) van belang dat vaststaat dat naar Dominicaans recht een erkenning slechts kan plaatsvinden door een biologische vader, en evenzeer vaststaat dat [betrokkene 5] niet de biologische vader is van [verweerster] en de Staat voorts — onweersproken — heeft gesteld dat voor een tardieve geboorteaangifte zoals die in 1997 zou hebben plaatsgevonden, naar Dominicaans recht niet de juiste procedure is gevolgd27. en (verder) van belang is of kan zijn dat in de Dominicaanse Republiek al in 1982 een akte ten aanzien van [verweerster]’ geboorte is opgemaakt, die is ingeschreven in het daartoe bestemde register van de burgerlijke stand in de Dominicaanse Republiek28..

Voor zover de rechtbank geen blijk heeft gegeven van een onjuiste opvatting ten aanzien van het begrip duurzaamheid in het toepasselijke criterium, en/of het ontbreken van een Nederlandse geboorteakte, althans van een geboorteakte die in de Nederlandse rechtsorde is of kan worden erkend, is haar oordeel in rov. 2.6 van de eindbeschikking van 20 januari 2011 dat, gelet op alle door haar in rov. 2.5 genoemde omstandigheden [verweerster] vanaf een moment dat ruim vóór het meerderjarig worden van verweerster is gelegen en dat de rechtbank fixeert op 11 april 1999, twee jaar na de akte van 11 april 1997, de staat bezit van erkend kind van [betrokkene 5], en dat daaraan niet afdoet dat die akte niet in Nederland is opgemaakt, in het licht van het partijdebat, en in het bijzonder in het licht van essentiële stellingen van de Staat, onvoldoende begrijpelijk gemotiveerd. De Staat wijst daarbij op het volgende.

De rechtbank heeft in haar (derde) tussenbeschikking van 15 juli 2010, in rov. 1.5, overwogen dat de omstandigheden waaronder het bezit van staat als erkend kind van [betrokkene 5] kan worden aangenomen, nog onderbelicht zijn gebleven. Met name achtte de rechtbank nog onvoldoende duidelijk hoe lang [verweerster] al de achternaam van [betrokkene 5] draagt en of zij als kind van [betrokkene 5] als zodanig in de maatschappij is/wordt erkend. [verweerster] werd in de gelegenheid gesteld zich hierover ter zitting nader uit te laten. Haar werd verzocht haar toelichting waar mogelijk te voorzien van schriftelijk bewijsmateriaal en dit uiterlijk één week voor de zitting in te dienen en aan de IND/Officier van Justitie te zenden. [verweerster] is ter zitting van de rechtbank verschenen, maar heeft voor de zitting geen bewijsmateriaal overgelegd. Wel heeft zij blijkens het proces-verbaal van de zitting van 28 september 2010 en rov. 2.5 van de eindbeschikking bank- en verzekeringspasjes laten zien. Met de door de rechtbank in rov. 2.5 genoemde omstandigheden heeft de rechtbank, ((mede) in het licht van de overige omstandigheden van het geval), onvoldoende (begrijpelijk) gemotiveerd dat sprake is van bezit van staat als erkend kind van [betrokkene 5] (conform de akte uit 1997). In feite komen deze in rov. 2.5 genoemde omstandigheden ter zake bank- en verzekeringspasjes en inburgeringsdiploma op niet meer neer, dan dat [verweerster] zelf deze naam opgeeft en gebruikt. Het is ook de naam die voorkomt in het Dominicaanse paspoort van [verweerster]29.. Zoals namens de Staat ter zitting is opgemerkt: iemand moet (in het maatschappelijk verkeer) een naam hebben30.; het is niet goed doenlijk om steeds vòòr de naam te plaatsen: de zich noemende31.. Dat [verweerster] in Nederland door het gebruik van deze naam is aanvaard als kind van [betrokkene 5], blijkt uit de door de rechtbank genoemde stukken en uit de overige omstandigheden die zij noemt, echter niet. De omstandigheid dat [verweerster] bij [betrokkene 5] in huis heeft gewoond, zegt immers niets, omdat ook haar moeder bij [betrokkene 5] woonde. Voor de omstandigheid dat [betrokkene 5] in haar levensonderhoud heeft voorzien, geldt mutatis mutandis hetzelfde. Dat [verweerster], na het overlijden van [betrokkene 5], contact heeft gehouden met diens ouders, zegt evenmin iets, omdat daaruit niet blijkt dat zij als kind van [betrokkene 5] wordt gezien. Daarbij hebben deze omstandigheden zich slechts voorgedaan gedurende twee jaar. In het licht van deze korte periode, althans mede in het licht van deze korte periode, is onbegrijpelijk dat de rechtbank het bezit van staat baseert op de door haar genoemde omstandigheden, die ook nog eens grotendeels niet zijn voorzien van bewijsstukken. Althans, is het oordeel van de rechtbank onvoldoende (begrijpelijk) gemotiveerd in het licht van het feit dat, zoals van de zijde van de Staat verschillende keren is benadrukt32., van de zijde van de Nederlandse overheid diverse malen te kennen is gegeven dat de afstammingsgegevens zoals opgenomen in de akte uit 1997 niet worden aanvaard en [verweerster] dus ook niet als kind van [betrokkene 5] wordt aangemerkt.

Hetgeen hiervoor is opgemerkt over de onjuistheid dan wel onbegrijpelijkheid van het oordeel van de rechtbank ter zake het bezit van staat als erkend kind van [betrokkene 5] (conform de akte uit 1997) geldt evenzeer indien zou worden gerekend vanaf de datum 11 april 1997 tot het bereiken van de meerderjarigheid van [verweerster], volgens deze akte op 22 januari 2010.

De Staat veronderstelt dat de rechtbank voor de vaststelling van bezit van staat (als erkend kind van [betrokkene 5]) is uitgegaan van Nederlands recht. Voor zover de beschikking echter aldus zou moeten worden begrepen dat de rechtbank wat dit betreft is uitgegaan van Dominicaans recht, en dat de aldus bereikte conclusie in de Nederlandse rechtsorde zou moeten worden erkend, is haar oordeel evenzeer onbegrijpelijk gemotiveerd. Zij laat alsdan na te motiveren aan de hand van welke regels van Dominicaans recht de door haar in rov. 2.5 van haar eindbeschikking van 20 januari 2011 genoemde omstandigheden kunnen leiden tot de conclusie dat naar Dominicaans recht sprake is van bezit van staat als erkend kind van [betrokkene 5] (conform de akte uit 1997).

Ten slotte kan de Staat zich ook geenszins vinden in de wijze waarop de rechtbank het begrip identiteit hanteert. Mogelijk hoeft Uw Raad niet toe te komen aan deze klacht omdat de andere klachten reeds tot vernietiging van de beschikking(en) van de rechtbank behoren te leiden. De kwestie is voor de Staat evenwel bepaald niet zonder belang, nu het oordeel van de rechtbank haaks staat op de wijze waarop identiteit onder de Rijkswet op het Nederlanderschap rechtens behoort te worden vastgesteld.33. Om die reden wenst de Staat ook de hierna te formuleren rechts- /motiveringsklacht aan Uw Raad voor te leggen. In rov. 2.1 van haar eindbeschikking van 20 januari 2011 wijst de rechtbank op de uitkomst van het verwantschapsonderzoek. Aan deze uitkomst verbindt zij (onder meer) de conclusie dat de identiteit van [verweerster] buiten ieder twijfel is. Voor zover de rechtbank aldus heeft geoordeeld dat het vaststaan van het biologisch moederschap van een (bekende) vrouw ten aanzien van een kind voldoende is voor de vaststelling van de identiteit van dit kind, geeft dit oordeel blijkt van onjuiste rechtsopvatting omtrent het begrip identiteit (in dit verband). Iemands identiteit wordt immers niet uitsluitend bepaald door een biologische verwantschap tot zijn of haar moeder. Bepalend voor iemands identiteit zijn (mede) de naam, de datum en plaats van geboorte, wie juridisch als de moeder is aangemerkt en eventueel de identiteit van de vader en het juridisch vaderschap. Voor zover de rechtbank door haar verwijzing naar rov. 1.1 van haar tussenbeschikking van 1 april 2010 bij haar oordeel mede heeft betrokken hetgeen zij aldaar naar aanleiding van de akte uit 1982 (en 1995) heeft overwogen over de geboortedatum (en naam) van [verweerster], geeft haar oordeel eveneens blijk van een onjuiste rechtsopvatting. In de akte uit 1982 wordt [verweerster] immers ook erkend door [betrokkene 2], zodat ook dat gegeven over de afstamming, (mede) bepalend is voor de identiteit van [verweerster] en de rechtbank het biologisch moederschap aldus niet doorslaggevend, althans bepalend heeft kunnen laten zijn voor het antwoord op de vraag of de identiteit van [verweerster] vaststaat. Voor zover het oordeel van de rechtbank mede is gebaseerd op haar oordeel in rov. 1.5 van de tussenbeschikking van 1 april 2010 dat de geboorteakte uit 1982 niet rechtsgeldig is, maakt dat het voorgaande niet anders, gelet op de bestrijding van dat oordeel hiervoor in de vorige klachten.

Het oordeel van de rechtbank dat de identiteit van [verweerster] buiten iedere twijfel vaststaat, is althans onvoldoende (begrijpelijk) gemotiveerd. Van [verweerster] zijn drie geboorteaktes bekend34.. Geen van deze drie aktes is in de Nederlandse bevolkingsadministratie dan wel in de Nederlandse registers van de burgerlijke stand opgenomen en aldus in de Nederlandse rechtsorde erkend. In tegendeel, de gemeente Zoetermeer heeft geweigerd de afstammingsgegevens zoals die voorkomen in de akte van 1997 in de gba op te nemen, terwijl ook op de persoonskaart van [betrokkene 5] [verweerster] niet is genoemd als zijn dochter35.. Mede in het licht van de verschillende inhoud van de geboorteaktes, zowel ten aanzien van de naam, de geboortedatum (de inhoud van het uittreksel uit 1982, waarin de maand oktober in de geboortedatum wordt genoemd, komt overeen met de inhoud van het register van de burgerlijke stand te [a-plaats]36.; in de akte uit 1995 lijkt de maand te zijn gewijzigd in: januari37.), als de afstammingsgegevens, alsmede het feit dat de Minister van Buitenlandse Zaken al in 2004 heeft geoordeeld dat de geboortedatum en de geboorteplaats (in de akte van 1997) niet aan de hand van objectieve, betrouwbare documenten konden worden vastgesteld38., heeft de rechtbank, in het licht van de stellingen van de Staat, onvoldoende (begrijpelijk) gemotiveerd dat de identiteit van [verweerster] buiten iedere twijfel is.

Dat het Uw Raad moge behagen om de beschikkingen van de rechtbank 's‑Gravenhage van 1 oktober 2009, 1 april 2010, 15 juli 2010 en 20 januari 2011 te vernietigen. Kosten rechtens.

's‑Gravenhage, 20 april 2011

advocaat