HR, 19-02-2013, nr. 12/01810 B

Bij beschikking van 13 maart 2012 heeft de Rechtbank te Roermond het beklag tegen de inbeslagneming onder klager van schriftelijke bescheiden en digitale bestanden ongegrond verklaard.

Het onderhavige beklag heeft betrekking op de inbeslagneming op het vestigingsadres van klager van diverse bescheiden en bestanden. Dit beslag is in het kader van een Duits rechtshulpverzoek gelegd omdat klager, advocaat, ervan wordt verdacht zich tezamen en in vereniging met een ander in Duitsland te hebben schuldig gemaakt aan poging tot 'Strafvereitelung' in eendaadse samenloop met 'gemeinschaftlicher versuchter Anstiftung zur Falschaussage'.

Het eerste middel richt zich tegen het oordeel van de Rechtbank dat er sprake is van zeer uitzonderlijke omstandigheden die meebrengen dat het belang dat de waarheid aan het licht komt - ook ten aanzien van datgene waarvan de wetenschap de advocaat als zodanig is toevertrouwd - moet prevaleren boven het verschoningsrecht.

De Rechtbank heeft in de bestreden beschikking overwogen:

Voorwerpen die deel van het strafbare feit uitmaken of tot het begaan daarvan te hebben gediend vallen gelet op hun aard niet onder het verschoningsrecht.1. Bij inbeslagneming van die voorwerpen komt dus niet de vraag aan de orde of zich zeer uitzonderlijke omstandigheden voordoen die doorbreking van het verschoningsrecht rechtvaardigen. In aanmerking genomen dat de Rechtbank heeft overwogen dat zich zeer uitzonderlijke omstandigheden voordoen die doorbreking van het verschoningsrecht rechtvaardigen, heeft het onderhavige beslag dus naar het oordeel van de Rechtbank kennelijk - anders dan in de toelichting op het middel tot uitgangspunt wordt genomen - geen betrekking op voorwerpen die deel van het strafbare feit uitmaken of tot het begaan daarvan hebben gediend. Hetgeen over die voorwerpen in de toelichting op het middel wordt te berde gebracht kan hier dus buiten beschouwing blijven.

In zijn beschikking van 18 juni 2002, LJN AD5297, NJ 2003, 621 overwoog de Hoge Raad in een zaak waarin beslag was gelegd onder de raadsman op onder zijn verschoningsrecht vallende stukken:

De Rechtbank heeft haar oordeel dat sprake is van zeer uitzonderlijke omstandigheden in voormelde zin gebaseerd op het feit dat klager ervan wordt verdacht dat hij als advocaat tezamen in vereniging met een ander, naar uit de overwegingen van de Rechtbank moet worden opgemaakt een Duitse advocaat, getuigen heeft beïnvloed en/of heeft getracht te beïnvloeden en dus wordt verdacht van overtreding van het bepaalde in art. 285a jo. 47 Sr, een, zoals mede tot uitdrukking komt in de maximale gevangenisstraf van vier jaar die op dit strafbaar feit is gesteld, ernstig misdrijf.

Gelet op het hiervoor onder 6 aangehaalde oordeel van de Hoge Raad geeft het bestreden oordeel van de Rechtbank geen blijk van een onjuiste rechtsopvatting en heeft de Rechtbank haar oordeel toereikend gemotiveerd. Kern van vorenbedoelde uitzonderlijke omstandigheden is immers zowel in de aangehaalde beschikking van de Hoge Raad als in de onderhavige beschikking van de Rechtbank dat een advocaat wordt verdacht van het beïnvloeden van getuigen. Daar komt in het onderhavige geval nog bij dat klager ervan wordt verdacht dit feit te hebben medegepleegd met een andere advocaat.

Het middel faalt.

Het tweede middel houdt in dat de Rechtbank aan haar oordeel dat uit de door de Duitse autoriteiten overgelegde stukken blijkt van het door klager (mede)plegen van een ernstig strafbaar feit een onjuiste maatstaf ten grondslag heeft gelegd.

Het middel heeft het oog op de volgende overweging van de Rechtbank:

Volgens de toelichting op het middel heeft de Rechtbank met betrekking tot het al dan niet betrokken zijn van een cliënt van klager het verkeerde criterium aangelegd. Als niet blijkt dat een cliënt van klager betrokken is moet het er voor worden gehouden dat dat ook niet zo is, aldus de toelichting op het middel.

Zoals de Rechtbank terecht overweegt vindt de door klagers raadsman gestelde eis, dat alleen indien klager vorenbedoeld misdrijf had gepleegd tezamen in vereniging met een cliënt, van zeer uitzonderlijke omstandigheden in vorenbedoelde zin sprake kan zijn, geen steun in het recht. Zoals hiervoor onder 8 reeds ter sprake is geweest wordt de kern van vorenbedoelde uitzonderlijke omstandigheden immers gevormd door de omstandigheid dat een advocaat wordt verdacht van - kort gezegd - het beïnvloeden van getuigen, en dat nog wel tezamen en in vereniging met een andere advocaat. Dit betekent dat klager bij zijn klacht tegen hetgeen de Rechtbank heeft overwogen over de betrokkenheid van een cliënt van klager geen belang heeft.

Het middel faalt.

De middelen kunnen worden afgedaan met de in art. 81 RO bedoelde motivering.

Gronden waarop de Hoge Raad gebruik zou moeten maken van zijn bevoegdheid de bestreden beschikking ambtshalve te vernietigen heb ik niet aangetroffen. Deze conclusie strekt tot verwerping van het beroep.