8.4.2 Behoefte aan een minimumtarief?

Hierboven kwam naar voren dat het maximumbedrag niet te laag moet zijn, om zo voldoende deterrence te behouden. Maar is er ook een ratio achter een minimumtarief dat hoger is dan € 0?1 De reden om de bandbreedte van mogelijke bedragen beperkt te houden, lijkt in België vooral te zijn ingegeven met het oog op voorspelbaarheid.2 Een absoluut minimumbedrag betekent echter ook dat de winnende partij altijd minstens dat bedrag krijgt, zelfs als die apert onredelijk gedrag in de procedure heeft vertoond. Dat is niet alleen onredelijk, maar zorgt ook voor onvoldoende afschrikking ten opzichte van partijen die uiteindelijk weliswaar het gelijk aan hun zijde hebben, maar zich misdragen bij het behalen van dat gelijk, door bijvoorbeeld overdreven hoge vorderingen in te stellen, rauwelijks te dagvaarden of hun vorderingen pas laat in de procedure van goede onderbouwing en/of bewijsstukken te voorzien.3

Voorspelbaarheid van kosten zal over het algemeen een belangrijkere rol spelen bij het plafond van de kostenveroordeling, dan bij de bodem.4 De extra voorspelbaarheid van een minimumbedrag lijkt daardoor niet op te wegen tegen het verlies aan deterrence als gevolg daarvan. Voorspelbaarheid én deterrence kunnen wellicht beter verkregen worden door scherpe normen te formuleren voor afwijking naar beneden, dan door een minimumbedrag.

Dat geldt temeer wanneer gekozen wordt voor het hierboven aangedragen Nederlands-Belgische compromis, waarin het Nederlandse puntensysteem wordt behouden. Als dan een minimumtarief geldt per punt, zou de winnende partij ook voor nodeloze procesactiviteiten (bijvoorbeeld een zitting waar zij niet verschenen is) nog altijd dat minimum ontvangen.

De introductie van minimumbedragen hoger dan € 0,- in het Nederlandse systeem lijkt al met al een minder goed idee dan het invoeren van maxima.