4.4.1 Inleiding

162. In deze paragraaf behandel ik vier verbintenissen uit de wet: de schadevergoeding wegens wanprestatie, de onrechtmatige daad, de onverschuldigde betaling en de ongerechtvaardigde verrijking.1 Daarna ga ik in op de mogelijkheid tot collectief verhaal en bespreek ik de verbodsactie. De genoemde rechtsvorderingen worden kort besproken. Ik ga daarbij in beginsel niet in op discussiepunten die omtrent de genoemde leerstukken in de rechtsleer bestaan. Evenmin behandel ik de afzonderlijke elementen van deze rechtsfiguren. Daarvoor zij verwezen naar handboeken.2 Bovengenoemde verbintenissen zijn rechtsmiddelen die het Nederlandse privaatrecht aan particulieren biedt om nadeel dat zij lijden, af te wentelen op een ander.3 De inzetbaarheid van deze rechtsmiddelen wordt beïnvloed door regels van nationaal procesrecht, met inachtneming van de Europeesrechtelijke voorwaarden op grond van de basisarresten Rewe en Comet.4 Uit deze arresten volgt zoals reeds vermeld dat het nationale procesrecht de uitoefening van het Unierecht niet uiterst moeilijk of praktisch onmogelijk mag maken en dat de procesregels betreffende de rechtsvorderingen die voortvloeien uit het Europese recht niet ongunstiger mogen zijn dan de regels die gelden voor soortgelijke nationale vorderingen.5 Ik breng nogmaals onder de aandacht dat het begrip ‘nationale procesregels’ hier ruim moet worden geïnterpreteerd; het betreft alle rechtsregels die van toepassing zijn om het Unierecht in de nationale rechtsorde toe te passen. Ook materieelrechtelijke regels kunnen hieronder vallen.