7.3.4.2 De kredietgever geeft mogelijk een kredietgevergericht advies

De kredietgever krijgt in dit scenario de opdracht om een consumentgerichte kredietwaardigheidstoets uit te voeren. Hij moet beoordelen in hoeverre de consument zal worden geconfronteerd met terugbetaaloffers die de consument, op dat moment, niet in verhouding vindt staan tot de baten van het krediet. Het is echter niet eenvoudig om deze afweging te maken. De kredietgever zal bijvoorbeeld kunnen beginnen met een onderzoek naar de keuzes die de consument eerder heeft gemaakt. Omdat de rationele consument wordt geacht op een consistente wijze te handelen naar een set stabiele voorkeuren, kan de kredietgever vervolgens bepalen in hoeverre diegene bereid is de nadelige gevolgen van de kredietverlening te dragen. Als de betreffende consument het bijvoorbeeld belangrijk vindt om in duurdere auto’s te rijden – en dus ook altijd in duurdere auto’s heeft gereden – kan de kredietgever de consument adviseren de aanvraag voor een groter (auto)krediet in te dienen. Hoewel de kredietgever zodoende kan komen tot het beste advies voor de consument, is het maar de vraag of de kredietgever dat advies ook altijd zal geven. Zo kan de kredietgever immers tot de conclusie komen dat de beoogde krediettransactie wel in zijn belang, maar niet in het belang van de consument zal zijn. Aangenomen dat de kredietgever zijn eigenbelang voorop zal stellen, zal hij deze consument kunnen adviseren richting een kredietbeslissing die niet in het beste belang is van de consument. Hij geeft dan geen consumentgericht, maar een kredietgevergericht advies.