Rb. Gelderland, 22-02-2017, nr. 304302

Het verloop van de procedure blijkt uit:

Ten slotte is vonnis bepaald.

Maatschap Lodder is een maatschap van accountants en fiscalisten. Een van de maten was de maatschap NuAdvies Accountants & Fiscalisten te Nieuwegein, voorheen genaamd Lodder & Co Nieuwegein (verder: NuAdvies te noemen).

[gedaagde] liet sinds 1992/1993 haar boekhouding verzorgen door NuAdvies. Volgens de verklaring van [gedaagde] ter comparitie ging dit tegen een vast bedrag per jaar, dat met maandfacturen werd gefactureerd en aan het eind van het jaar werd afgerekend.

Op 6 november 2007 heeft Maatschap Lodder als kredietgever met (onder andere) NuAdvies een rekening-courantovereenkomst met kredietfaciliteit gesloten (hierna: de rekening-courantovereenkomst).

Artikel 7 van deze overeenkomst luidt, voor zover in deze zaak van belang, als volgt:

Tot meerdere zekerheid voor de terugbetaling van het in artikel 1 genoemde krediet als opgenomen in bijlage 1, of het resterende gedeelte daarvan met rente en eventuele kosten, geven kredietnemers allen ieder voor zich aan kredietgever in pand al hun activa. Onder dit pandrecht op deze activa wordt in ieder geval verstaan pandrechten op alle immateriële vaste activa, op alle goodwill, op alle aandelen, op alle goederen zoals alle huidige en toekomstige (bedrijfs)vorderingen op derden, zoals deze op enig tijdstip zijn samengesteld. […]

De rekening-courantovereenkomst is op 8 december 2010 geregistreerd bij de belastingdienst in Arnhem.

Bij zowel per gewone post als aangetekend verzonden brief van 15 september 2011 heeft Maatschap Lodder aan [gedaagde] onder meer het volgende geschreven:

Bij overeenkomst d.d. 6 november 2007 heeft de maatschap Lodder & Co Nieuwegein ons een pandrecht verleend op al haar activa, en dus ook al haar bestaande en toekomstige vorderingen. […] Dit pandrecht strekt mede tot de vordering(en) die Lodder & Co Nieuwegein op u heeft of zal krijgen.

Wij stellen u van deze verpanding op de hoogte, aangezien Lodder & Co Nieuwegein c.q. Nuadvies in haar verplichtingen jegens ons tekortschiet, althans wij goede grond hebben te vrezen dat zij jegens ons tekort zal schieten. Door onderhavige mededeling (een mededeling ex. artikel 3:246 BW) gaat de inningsbevoegdheid van Lodder & Co Nieuwegein over op ons. Dit betekent dat u vanaf heden alleen nog maar bevrijdend aan ons kan betalen. Elke betaling die u verricht aan Lodder & Co Nieuwegein op een andere wijze als hieronder aangegeven is onverschuldigd en ontslaat u niet van de verplichting het verschuldigde bedrag aan ons te voldoen.

[…]

De [bestuurder van gedaagde] , bestuurder van [gedaagde] , heeft op 21 september 2011 een e-mail gestuurd aan de heer [betrokkene] , een van de maten van NuAdvies, waarin Van Binsbergen schrijft:

Er zijn vandaag diverse aangetekende brieven binnen gekomen bij MB en bij mijn holding. Kennelijk zijn er problemen over betalingen en […] Lodder vordert nu dat wij de facturen gaan overmaken op een voor ons onbekende bankrekening. Wij blokkeren nu al onze betalingen totdat wij duidelijkheid hebben over deze kwestie en wij willen op geen enkele wijze betrokken worden bij deze eventuele problemen.

In de periode van 16 juni 2011 tot en met 4 maart 2013 heeft NuAdvies bij een groot aantal facturen voor verrichte werkzaamheden in totaal € 23.120,39 aan [gedaagde] in rekening gebracht. [gedaagde] heeft in de periode van 22 november 2011 tot en met 24 januari 2013 de meeste van deze facturen tot in totaal het bedrag van € 13.766,25 aan NuAdvies betaald.

NuAdvies is op 2 april 2013 in staat van faillissement verklaard. Op dat moment was een rechtszaak aanhangig tussen Maatschap Lodder als eiseres en NuAdvies als gedaagde, die de voldoening van een vordering van Maatschap Lodder op NuAdvies ten bedrage van ongeveer € 2,4 miljoen tot onderwerp had, alsmede de vraag of Maatschap Lodder tot zekerheid van die vordering beschikte op een geldig pandrecht op de debiteuren van NuAdvies. Vanwege het faillissement van NuAdvies is dit geding op grond van artikel 29 Fw geschorst voor zover daarbij door Maatschap Lodder voldoening van die geldvordering werd geëist. Wel is (voort) geprocedeerd tussen Maatschap Lodder en de curator in het faillissement van NuAdvies over de geldigheid van het pandrecht. In dit geding heeft de rechtbank Gelderland, zittingsplaats Zutphen, bij vonnis van 28 mei 2014 onder meer voor recht verklaard (i) dat Maatschap Lodder een rechtsgeldig pandrecht had gevestigd, onder andere op debiteuren van NuAdvies, (ii) dat Maatschap Lodder na openbaarmaking van haar pandrechten inningsbevoegd was geworden ten aanzien van de door NuAdvies verpande debiteuren en (iii) dat deze debiteuren uitsluitend bevrijdend kunnen betalen aan Maatschap Lodder. Daarbij heeft de rechtbank Gelderland verworpen de stelling van de curator/NuAdvies dat het pandrecht zijn betekenis heeft verloren omdat de vorderingen van Maatschap Lodder op NuAdvies, tot zekerheid waarvan het pandrecht strekte, volledig zijn voldaan.

Dit vonnis is onherroepelijk.

Maatschap Lodder heeft in het faillissement van NuAdvies een vordering ter verificatie ingediend ten bedrage van ruim € 2,4 miljoen. Een aantal schuldenaren en voorwaardelijke schuldeisers in dat faillissement, waaronder de maten van NuAdvies, heeft de rechter-commissaris verzocht om de curator te bevelen om de juistheid van de vordering van Maatschap Lodder op gefailleerde in rechte te doen vaststellen, maar de rechter-commissaris heeft dit verzoek bij beschikking van 24 juli 2015 niet-ontvankelijk verklaard. Vervolgens heeft de rechtbank Midden-Nederland in beroep bij beschikking van 13 januari 2016 die beschikking van de rechter-commissaris vernietigd en opnieuw recht doende de appellanten wel ontvankelijk verklaard in hun verzoek, maar dat verzoek afgewezen. De rechtbank Midden-Nederland heeft daarbij onder meer overwogen dat onvoldoende grond is gebleken voor de slotsom dat de vordering van Maatschap Lodder op NuAdvies (van meet af aan dan wel thans nog) van een zodanige (geringe) omvang is dat daaromtrent een door de curator aan te spannen of voort te zetten geding tegen Maatschap Lodder gerechtvaardigd is en aan de curator in het belang van de (omvang van de) boedel moet worden toegestaan een dergelijk geding te voeren.

Maatschap Lodder heeft met wisselend succes bij verschillende rechtbanken tegen een aantal factuurdebiteuren van NuAdvies incassovorderingen ingesteld ter inning van de volgens haar aan haar verpande vorderingen. Ten tijde van de dagvaarding in de onderhavige zaak had Maatschap Lodder daarvan in totaal circa € 475.000,00 geïnd.

Maatschap Lodder heeft [gedaagde] herhaaldelijk schriftelijk verzocht en gesommeerd om de aan haar verpande vorderingen (nogmaals) aan haar te betalen, maar [gedaagde] heeft hier niet aan voldaan.

in conventie

Maatschap Lodder vordert samengevat - veroordeling van [gedaagde] tot betaling van € 23.120,39 voor hoofdsom, te vermeerderen met de wettelijke handelsrente vanaf 29 juni 2016, € 7.850,37 voor reeds verstreken handelsrente en € 1.000,00 voor buitengerechtelijke kosten, te vermeerderen met wettelijke rente, alsmede de proceskosten met rente en nakosten.

[gedaagde] voert verweer.

Op de stellingen van partijen wordt hierna, voor zover van belang, nader ingegaan.

in reconventie

[gedaagde] vordert samengevat - verklaring voor recht dat:

a. Maatschap Lodder onrechtmatig handelt,

b. het pandrecht niet rechtsgeldig tot stand is gekomen en

c. de vordering van Maatschap Lodder op grond waarvan thans de inningsbevoegdheid van het pandrecht wordt uitgeoefend, niet heeft bestaan dan wel inmiddels teniet is gegaan,

zulks met veroordeling van Maatschap Lodder in de proceskosten en de nakosten, met rente.

Maatschap Lodder voert verweer.

Op de stellingen van partijen wordt hierna, voor zover van belang, nader ingegaan.

in conventie

Het meest verstrekkende verweer van [gedaagde] is dat Maatschap Lodder geen geldig pandrecht heeft op de vorderingen van NuAdvies en dat [gedaagde] door Maatschap Lodder ten onrechte wordt aangesproken op betaling van de facturen van NuAdvies.

Met betrekking tot het pandrecht overweegt de rechtbank in navolging van de kantonrechter van de rechtbank Midden-Nederland in zijn uitspraak van 23 september 2015 (ECLI:NL:RBMNE:2015:6749) als volgt.

Voor een rechtsgeldige vestiging van een stil of openbaar pandrecht is een geldige titel vereist, dat wil zeggen een rechtsgrond die de verpanding rechtvaardigt. In het algemeen is de titel een verbintenis uit een overeenkomst waarin de vestiging van het pandrecht is overeengekomen. Die verbintenis moet voldoende bepaalbaar zijn (het verbintenissenrechtelijke bepaalbaarheidsvereiste van artikel 6:227 BW).

Openbare verpanding van een bestaande of toekomstige vordering geschiedt door middel van een tot verpanding van die vordering bestemde akte en mededeling daarvan aan de schuldenaar (artikel 3:236 lid 2 BW in verbinding met de artikelen 3:98 BW, 3:97 BW en 3:94 lid 1 BW). Uit artikel 3:84 lid 2 BW volgt dat zowel bij een openbare als bij een stille verpanding de vordering ten tijde van de verpanding in voldoende mate door de pandakte, zoals bedoeld in artikel 3:94 lid 1 BW respectievelijk artikel 3:239 lid 1 BW, moet worden bepaald. Deze eis van voldoende bepaaldheid betekent niet dat de vordering in de akte zelf moet worden gespecificeerd door vermelding van bijzonderheden zoals de naam van de debiteur, het nummer van een factuur of een aan de debiteur toegekend cliëntnummer. Voldoende is dat de akte zodanige gegevens bevat dat, eventueel achteraf, aan de hand daarvan kan worden vastgesteld om welke vordering het gaat. Dat voor nadere specificaties te rade moet worden gegaan bij de boekhouding van de pandgever doet niet af aan de voldoende bepaaldheid van de vorderingen (Hoge Raad 14 oktober 1994, NJ 1995, 447 en Hoge Raad 20 september 2002, JOR 2002, 211).

In de onderhavige zaak is aan het vorenstaande voldaan. De geldige titel voor het pandrecht is (artikel 7 van) de geregistreerde rekening-courantovereenkomst en dit is tevens de voor de vestiging vereiste akte, waarvan mededeling aan [gedaagde] is gedaan middels de brief van 15 september 2011. Aan de hand van de administratie van NuAdvies, in het bijzonder de debiteurenlijsten, heeft de curator in haar faillissement kunnen vaststellen en opgeven welke vorderingen op [gedaagde] volgens de boeken van NuAdvies in de periode van september 2011 tot en met maart 2013 hebben bestaan, welke facturen daarvoor zijn verzonden, welke daarvan zijn betaald aan NuAdvies en wanneer dat is gebeurd.

Weliswaar heeft [gedaagde] betwist dat zij destijds de openbaarmakingsbrief van 15 september 2011 heeft ontvangen en stelt zij dat zij pas met de latere brief van de advocaat van Maatschap Lodder van 28 december 2012 kennis heeft genomen van het pandrecht, maar dit verweer wordt door de rechtbank verworpen. Immers, [gedaagde] heeft niet betwist dat de brief zowel per gewone post als aangetekend naar het juiste adres van [gedaagde] is verzonden, hetgeen ook bewezen wordt met de door Maatschap Lodder overgelegde detailpagina van Post Nl, waaruit blijkt dat de brief op 21 september 2011 is aangeboden aan de geadresseerde. Weliswaar blijkt uit die detailpagina nog niet dat de brief daarna ook daadwerkelijk is opgehaald op de aangegeven afhaallocatie, maar de rechtbank acht voldoende aannemelijk dat [gedaagde] de brief weldegelijk daadwerkelijk heeft ontvangen en gelezen, waarbij in het midden kan blijven of dit het aangetekend verzonden exemplaar of de per gewone post verstuurde kopie betrof. De heer [bestuurder van gedaagde] , de DGA van [gedaagde] , heeft immers zelf per e-mail van 21 september 2011 aan de heer [betrokkene] van NuAdvies bericht dat hij ‘vandaag diverse aangetekende brieven’ had ontvangen bij MB en bij zijn holding, dat er kennelijk binnen Lodder problemen zijn over betalingen en dat Lodder nu vordert dat ‘zij’ de facturen gaan betalen op een andere bankrekening, terwijl Van Binsbergen op de comparitie het antwoord schuldig is gebleven op de vraag welke andere dan de onderhavige aangetekend verzonden en op 21 september 2011 aangeboden brief aan zijn holding, [gedaagde] , dit zou betreffen. Onder deze omstandigheden kan gevoeglijk ervan worden uitgegaan dat de schriftelijke mededeling van 15 september 2011 [gedaagde] heeft bereikt en dat [gedaagde] daarmee bekend was gemaakt met het pandrecht.

Na deze bekendmaking aan [gedaagde] was sprake van een openbaar pandrecht en kon zij de facturen van NuAdvies niet meer bevrijdend betalen aan NuAdvies. Maatschap Lodder werd op grond van artikel 3:246 lid 1 BW bij uitsluiting inningsbevoegd. Dit betrof de ten tijde van de brief van 15 september 2011 openstaande facturen en ook de toekomstige facturen van NuAdvies, die voortkwamen uit de tussen NuAdvies en [gedaagde] bestaande adviesrelatie. [gedaagde] lijkt te willen betogen dat dit alleen gold voor vorderingen die vermeld staan op geregistreerde pandlijsten, maar dit is niet in overeenstemming met de wet. Bij een openbaar pandrecht is geen registratie van pandlijsten vereist. Het doet dan ook niet ter zake dat NuAdvies niet heeft ingestemd met het registreren van pandlijsten. Evenmin doet ter zake dat NuAdvies later, bij brieven van 25 en 29 oktober 2011, Maatschap Lodder heeft verboden om richting haar debiteuren enige actie te ondernemen. Wat [gedaagde] bedoelt met een ongeoorloofde vorm van ‘Selbtsteintritt’ is de rechtbank niet duidelijk.

Als de rechtbank [gedaagde] goed begrijpt, dan wil zij betogen dat het pandrecht en de inningsbevoegdheid van Maatschap Lodder non-existent zijn of teniet zijn gegaan omdat Maatschap Lodder geen vordering (meer) heeft op NuAdvies. Te dien aanzien sluit de rechtbank zich aan bij de overwegingen van de rechtbank Den Haag in haar vonnis van 16 december 2015 (ECLI:NL:RBDHA:2015:14616), luidend als volgt:

NuAdvies had een rekening-courantovereenkomst gesloten met Maatschap Lodder. Dat betekent dat zij met elkaar hebben afgesproken om de wederzijdse vorderingen die uit transacties ontstaan op één rekening te boeken, met als doel deze over en weer met elkaar te verrekenen. Tot zekerheid van de terugbetaling van het krediet heeft NuAdvies een pandrecht verleend, zoals hiervoor omschreven. Deze bank- of kredietzekerheid gaat, anders dan (…) betoogt en dus anders dan bij ‘vaste’ zekerheidsrechten, niet teniet wanneer Maatschap Lodder op zeker tijdstip niets van haar schuldenaar te vorderen heeft. Aard en strekking van een zekerheidsrecht dat is gegeven voor hetgeen de schuldeiser te eniger tijd te vorderen heeft of mocht krijgen, brengen bij een doorlopende relatie mee dat het zekerheidsrecht alleen strekt tot zekerheid van de vordering die resteert na beëindiging van de relatie en dus niet als afhankelijk recht is verbonden aan tussentijdse saldovorderingen (vgl. HR 14 april 1927, NJ 1927, 763). Pas op het moment dat de relatie is beëindigd, wordt de kredietzekerheid een vaste zekerheid die strekt tot dekking van de vordering tot betaling van het eindsaldo. Het zekerheidsrecht gaat dan pas teniet door volledige betaling van het eindsaldo. Dat de schuld uit rekening-courantovereenkomst door NuAdvies geheel was afgelost, is volgens de rechtbank Zutphen in het hierboven (…) genoemde vonnis van 28 mei 2014 in elk geval niet komen vast te staan (…), zodat, anders dan (…) betoogt, het pandrecht niet was teniet gegaan.

De omstandigheid dat, zoals [gedaagde] stelt, de omvang van de vordering van Maatschap Lodder op NuAdvies nog niet vast staat, doet dus niet af aan de inningsbevoegdheid van Maatschap Lodder, die beweert thans circa € 3.062.600,00 van NuAdvies te vorderen te hebben. [gedaagde] heeft niet of onvoldoende gemotiveerd bestreden dat Maatschap Lodder in het verleden een aanzienlijke vordering in rekening-courant op NuAdvies heeft opgebouwd uit hoofde van allerlei facilitaire diensten en voorgeschoten kosten e.d. Het pandrecht tot zekerheid van die schuld in rekening-courant aan Maatschap Lodder vervalt pas als die rekening-courant verhouding is beëindigd en vast staat dat Maatschap Lodder daaruit helemaal geen vordering meer heeft op NuAdvies en ook niet meer zal krijgen, en Maatschap Lodder is en blijft bevoegd om de aan haar verpande vorderingen te innen op het moment dat en zolang zij uit hoofde van die rekening-courant verhouding een bedrag van NuAdvies heeft te vorderen dat het bedrag van de te innen factuur of facturen overschrijdt. De rechtbank acht heel goed mogelijk dat nogal wat valt af te dingen op het gepretendeerde vorderingsrecht van Maatschap Lodder, terwijl door Maatschap Lodder is erkend dat zij inmiddels ongeveer € 475.000,00 heeft kunnen incasseren bij verpande debiteuren, maar [gedaagde] heeft niet voldoende gesteld om aan te kunnen nemen dat Maatschap Lodder inmiddels of ten tijde van een van de betalingen van [gedaagde] aan NuAdvies niets meer van NuAdvies te vorderen had. [gedaagde] komt op dit punt in haar conclusie van antwoord onder randnummer 3.6.10 niet verder dan de stelling: ‘Het is dus in ieder geval en minimaal nog maar de vraag of überhaupt wel een vordering van Lodder op de failliet bestaat dan wel bestaan heeft’. Dit is niet genoeg. Om toegelaten te kunnen worden tot de noodzakelijke en, naar aangenomen moet worden, gecompliceerde en veelomvattende bewijslevering met betrekking tot haar bevrijdend verweer dat Maatschap Lodder inmiddels inningsonbevoegd is/was geworden en NuAdvies weer kwijtingsbevoegd, had [gedaagde] meer en concretere feiten moeten stellen.

Dit laatste geldt ook voor het beroep van [gedaagde] op strijd met de beginselen van de redelijkheid en billijkheid. Gezien de duidelijke tekst van de brieven van Maatschap Lodder, moet het verweer van [gedaagde] , dat zij te goeder trouw facturen van NuAdvies aan NuAdvies heeft betaald, worden verworpen. Uit zijn bij de feiten geciteerde e-mail van 21 september 2011 blijkt dat de directeur van [gedaagde] goed heeft begrepen dat er problemen waren en dat hij niet zomaar bevrijdend aan NuAdvies kon betalen. Hij lijkt zich daar zelfs te beroepen op het opschortingsrecht van artikel 6:37 BW. Dat recht kwam [gedaagde] toe, zij het dat zij dat ook had moeten inroepen jegens Maatschap Lodder. Indien [gedaagde] van dat opschortingsrecht gebruik had gemaakt, was zij niet in verzuim gekomen en was de vordering niet opgelopen met vertragingsrente. [gedaagde] heeft zich na dat mailbericht echter, zo verklaart haar DGA, laten overhalen om haar opschortingsrecht jegens NuAdvies te laten varen en zij heeft haar betalingen aan NuAdvies hervat met ingang van 22 november 2011. Dat had zij niet moeten doen, omdat die betalingen niet bevrijdend waren. [gedaagde] zal de desbetreffende factuurbedragen nu nogmaals aan Maatschap Lodder moeten betalen. Hierbij stelt de rechtbank vast dat de gestelde en door de curator opgegeven omvang van de aan Maatschap Lodder verpande vorderingen van NuAdvies niet is betwist.

De slotsom van het vorenstaande is dat de hoofdvordering van Maatschap Lodder volledig kan worden toegewezen. Dit geldt ook voor de gevorderde wettelijke handelsrente, welke rente verschuldigd is bij vertraging in de voldoening van de verschuldigde geldsommen uit hoofde van de onderliggende handelsovereenkomsten tussen [gedaagde] en NuAdvies. De vervaldata van de onderliggende facturen zijn niet of onvoldoende betwist en [gedaagde] verkeerde ter zake in verzuim omdat zij, voor zover zij betaalde, niet aan de inningsbevoegde crediteur heeft betaald.

Ook toewijsbaar zijn de gevorderde buitengerechtelijke incassokosten, die in overeenstemming zijn met de desbetreffende regelgeving, in het bijzonder Voorwerk II.

[gedaagde] zal als de in het ongelijk gestelde partij in de proceskosten worden veroordeeld. De kosten aan de zijde van Maatschap Lodder worden begroot op:

- dagvaarding € 77,75

- griffierecht 1.929,00

- salaris advocaat 1.158,00 (2,0 punten × tarief € 579,00)

Totaal € 3.164,75

in reconventie

Uit hetgeen in conventie is overwogen volgt dat het pandrecht rechtsgeldig tot stand is gekomen en dat daarom de onder b. gevorderde verklaring voor recht moet worden afgewezen.

Met betrekking tot de onder a. gevorderde verklaring voor recht betoogt [gedaagde] dat Maatschap Lodder jegens haar onrechtmatig heeft gehandeld door niet direct na openbaarmaking over te gaan tot daadwerkelijke gerechtelijke inningsmaatregelen bij [gedaagde] . [gedaagde] betoogt dat Maatschap Lodder daardoor is bevoordeeld, omdat tijdens het stilzitten van Maatschap Lodder het saldo is opgelopen. [gedaagde] stelt dat zij, als Maatschap Lodder meteen gerechtelijke incassomaatregelen zou hebben getroffen, geen nieuwe opdrachten aan NuAdvies zou hebben gegeven en ook geen facturen meer zou hebben betaald aan NuAdvies, welke, reeds door haar betaalde facturen, zij nu nogmaals aan Maatschap Lodder moet betalen.

Dit betoog faalt. Maatschap Lodder heeft [gedaagde] in haar brief van 15 september 2011 heel duidelijk erop gewezen dat zij de facturen van NuAdvies voortaan alleen nog maar bevrijdend aan Maatschap Lodder kon betalen. De directeur van [gedaagde] heeft dit blijkbaar ook goed begrepen. Hij heeft zich immers in zijn e-mail van 21 september 2011 jegens NuAdvies beroepen op het opschortingsrecht dat de wet aan [gedaagde] toekent. Naar het oordeel van de rechtbank was het voor haar eigen risico dat [gedaagde] zich blijkbaar heeft laten overhalen om haar opschortingsrecht te laten varen en haar betalingen aan NuAdvies vanaf 22 november 2011 te hervatten. Indien [gedaagde] haar opschortingsrecht had gehandhaafd en ook jegens Maatschap Lodder zou hebben ingeroepen, was de vordering niet opgelopen met rente. Daarnaast was het ook geheel voor haar eigen risico dat [gedaagde] haar dienstverleningsrelatie met NuAdvies voortzette, NuAdvies nieuwe opdrachten gaf en NuAdvies daarvoor regelmatig betaalde.

Maatschap Lodder kan ook verder geen onrechtmatig stilzitten worden verweten, gezien de overgelegde nadere schriftelijke verzoeken en aanmaningen vanaf 6 januari 2012 aan het adres van [gedaagde] en de intussen gevoerde correspondentie en kort-geding en bodemprocedures tussen Maatschap Lodder en (de curator van) NuAdvies over de rechtsgeldigheid van de pandrechten, waarover uit de aard der zaak in de eerste plaats tussen deze partijen moest worden geoordeeld.

[gedaagde] betoogt voorts dat Maatschap Lodder onrechtmatig jegens haar heeft gehandeld door haar onrechtmatig handelen jegens NuAdvies, waardoor het faillissement van NuAdvies zou zijn ontstaan. Dit onrechtmatig handelen jegens NuAdvies zou hebben bestaan in het inroepen van haar pandrecht, maar uit hetgeen in conventie is overwogen volgt dat dit niet onrechtmatig was. Verder is de vereiste relativiteit niet onderbouwd. De rechtbank gaat aan dit betoog voorbij.

Met betrekking tot de onder c. gevorderde verklaring voor recht dat de inningsbevoegdheid niet heeft bestaan of inmiddels is vervallen verwijst de rechtbank naar hetgeen te dien aanzien in conventie is overwogen. Deze vordering is onvoldoende onderbouwd.

[gedaagde] zal als de in het ongelijk gestelde partij in de proceskosten worden veroordeeld. De kosten aan de zijde van Maatschap Lodder worden begroot op € 579,00 (2,0 punten × factor 0,5 × tarief € 579,00) voor salaris advocaat.

De rechtbank

in conventie

veroordeelt [gedaagde] om aan Maatschap Lodder te betalen een bedrag van € 30.970,76 (dertig duizendnegenhonderdzeventig euro en zesenzeventig eurocent), vermeerderd met de wettelijke rente als bedoeld in art. 6:119a BW over het bedrag van € 23.120,39 met ingang van 29 juni 2016 tot de dag van volledige betaling,

veroordeelt [gedaagde] om aan Maatschap Lodder te betalen een bedrag van € 1.000,00 (duizend euro), vermeerderd met de wettelijke rente als bedoeld in art. 6:119 BW over dit bedrag vanaf twee dagen na betekening van dit vonnis tot de dag van volledige betaling,

veroordeelt [gedaagde] in de proceskosten, aan de zijde van Maatschap Lodder tot op heden begroot op € 3.164,75, te vermeerderen met de wettelijke rente als bedoeld in art. 6:119 BW over dit bedrag met ingang van de vijftiende dag na betekening van dit vonnis tot de dag van volledige betaling,

veroordeelt [gedaagde] in de na dit vonnis ontstane kosten, begroot op € 205,00 (voor conventie en reconventie samen) aan salaris advocaat, te vermeerderen, onder de voorwaarde dat [gedaagde] niet binnen 14 dagen na aanschrijving aan het vonnis heeft voldaan en er vervolgens betekening van de uitspraak heeft plaatsgevonden, met een bedrag van € 68,00 aan salaris advocaat en de explootkosten van betekening van de uitspraak,

verklaart dit vonnis in conventie tot zover uitvoerbaar bij voorraad,

wijst het meer of anders gevorderde af,

in reconventie

wijst de vorderingen af,

veroordeelt [gedaagde] in de proceskosten, aan de zijde van Maatschap Lodder tot op heden begroot op € 579,00, te vermeerderen met de wettelijke rente als bedoeld in art. 6:119 BW over dit bedrag met ingang van de vijftiende dag na betekening van dit vonnis tot de dag van volledige betaling,

verstaat dat de veroordeling in de nakosten in conventie tevens betrekking heeft op de reconventie,

verklaart dit vonnis in reconventie wat betreft de kostenveroordeling uitvoerbaar bij voorraad.

Dit vonnis is gewezen door mr. N.W. Huijgen en in het openbaar uitgesproken op 22 februari 2017.