11.2 Wet lesbisch ouderschap trendsettend

Bij de invoering van het lesbisch ouderschap van rechtswege was een argument tot hantering van het tweesporenbeleid van enerzijds het van rechtswege verkrijgen van het juridisch ouderschap, onder voorwaarden, en anderzijds het handhaven van een weliswaar snellere stiefouderadoptie, dat het buitenland een en ander niet zou begrijpen en accepteren. Dit is een fraai bewijs van: ‘L’histoire se répête’. Waaldijk1 maakte zich in 1995 al kwaad over staatssecretaris Schmitz dat in de notitie ‘Leefvormen in het familierecht’ van 7 september 1995 ‘te pas en te onpas met het buitenland (wordt) geschermd, onder meer ter rechtvaardiging van handhaving van de heteroseksuele exclusiviteit van het huwelijk’. Ook het ontbreken van een andere motivering voor deze stellingname dan de verwijzing naar ‘de juridische problemen die zeker in het internationale verkeer zouden optreden’ veroorzaakte bij Waaldijk duidelijke wrevel. Dezelfde analogie van het opheffen van het bordeelverbod en de acceptatie van het altruïstisch draagmoederschap, namelijk het ‘argument’ dat de vrouw geëxploiteerd wordt, is ook te zien bij deze twee vormen van nieuwe, aan de tijd aangepaste, wetgeving. Bijna krampachtig wordt een oud argument, het onwillige en onbegrijpende buitenland, opgevoerd om noodzakelijke wetgeving tegen te houden. Ook de wetsartikelen betreffende het juridisch ouderschap van gehuwde en geregistreerde lesbiennes is in de wereld trendsettend.