Hof 's-Hertogenbosch, 27-09-2012, nr. 11/00319

2.1.

2.2.

2.3.

1.

Onder de naam 'belasting van personenauto’s en motorrijwielen' wordt een belasting geheven met betrekking tot personenauto's, motorrijwielen en bestelauto's.

2.

De belasting is verschuldigd ter zake van de registratie van een personenauto, een motorrijwiel of een bestelauto in het krachtens de Wegenverkeerswet 1994 aangehouden register van opgegeven kentekens.

(…)

Artikel 9

1.

De belasting voor een personenauto wordt bepaald aan de hand van de volgende tabellen.

Bij een CO2-uitstoot van meer danmaar niet meer danbedraagt de belasting voor een personenauto die wordt aangedreven anders dan door een motor met compressieontsteking,, het in kolom III vermelde bedrag, vermeerderd met het bedrag dat wordt berekend door het in kolom IV vermelde bedrag te vermenigvuldigen met het aantal gram/km CO2-uitstoot dat de in kolom I vermelde CO2-uitstoot te boven gaatIIIIIIIV–11000110 gram/km1800€ 34180 gram/km270€ 2 380€ 126270 gram/km–€ 13 720€ 288

Bij een CO2-uitstoot van meer danmaar niet meer danbedraagt de belasting voor een personenauto die wordt aangedreven door een motor met een compressieontsteking, het in kolom III vermelde bedrag, vermeerderd met het bedrag dat wordt berekend door het in kolom IV vermelde bedrag te vermenigvuldigen met het aantal gram/km CO2-uitstoot dat de in kolom I vermelde CO2-uitstoot te boven gaatIIIIIIIV–950095 gram/km1550€ 34155 gram/km232€ 2 040€ 126232 gram/km–€ 11 742€ 288

Voor de toepassing van de tabel wordt onder een personenauto die wordt aangedreven door een motor met compressie-ontsteking mede begrepen een personenauto waarvan de CO2-uitstoot met aardgas als brandstofsoort is gemeten.

Het bedrag van de belasting op grond van de tabel wordt verhoogd met 27,4 percent van de netto catalogusprijs en:

a.

verminderd met € 1 288;

b.

ingeval van een personenauto waarvan de CO2-uitstoot met aardgas als brandstof is gemeten, verminderd met € 1 788; of

c.

in geval van een personenauto die wordt aangedreven door een motor met een compressieontsteking vermeerderd met € 1 076.

(…)

4.1.

4.2.

4.3.

4.4.

4.5.

4.6.

50.

Dienaangaande dient vooraf eraan te worden herinnerd dat, zoals het Hof in punt 49 van het reeds aangehaalde arrest Nádasdi en Németh[Hof: arrest van 5 oktober 2006, C-290/05 en C-333/05, Jurispr. blz. I-10115] heeft geoordeeld, artikel 110 VWEU een lidstaat niet wil beletten nieuwe belastingen in te voeren of het tarief of de belastinggrondslag van bestaande belastingen te wijzigen.

51.

Wanneer een lidstaat een nieuwe belastingwet invoert, stelt hij voorts natuurlijk de inwerkingtreding hiervan op een bepaalde datum vast. Bijgevolg kan de na de inwerkingtreding van deze wet toegepaste heffing verschillen van het voordien geldende heffingstarief. Zoals het Hof in punt 49 van het door de Roemeense regering aangevoerde arrest Nádasdi en Németh heeft verklaard, kan niet worden geoordeeld dat deze omstandigheid, op zichzelf beschouwd, discriminatie oplevert tussen situaties die vóór de inwerkingtreding van de nieuwe regel zijn ontstaan en situaties die hierna zijn ontstaan.

52.

Uit het arrest Nádasdi en Németh blijkt daarentegen helemaal niet dat de lidstaten onbeperkt bevoegd zijn om nieuwe belastingen in te voeren. Volgens vaste rechtspraak geldt het in artikel 110 VWEU geformuleerde verbod integendeel juist voor alle belastingen waardoor de invoer van goederen van oorsprong uit andere lidstaten kan worden afgeremd ten gunste van nationale producten (zie in die zin arresten van 3 maart 1988, Bergandi, 252/86, Jurispr. blz. 1343, punt 25; 7 december 1995, Ayuntamiento de Ceuta, C-45/94, Jurispr. blz. I-4385, punt 29, en 8 november 2007, Stadtgemeinde Frohnleiten en Gemeindebetriebe Frohnleiten, C-221/06, Jurispr. blz. I-9643, punt 40).

53.

Afbreuk zou immers worden gedaan aan zin en doel van artikel 110 VWEU indien het de lidstaten vrijstond om nieuwe heffingen in te voeren die tot doel of als gevolg hebben dat de verkoop van ingevoerde producten wordt ontmoedigd ten voordele van de verkoop van gelijksoortige producten die beschikbaar zijn op de binnenlandse markt en op deze markt werden gebracht vóór de inwerkingtreding van deze heffingen. Hierdoor zouden de lidstaten de verbodsbepalingen van de artikelen 28 VWEU, 30 VWEU en 34 VWEU kunnen omzeilen door de invoering van binnenlandse belastingen die zo worden vastgesteld dat zij het hierboven beschreven gevolg hebben.

54.

Bij ontbreken van harmonisatie van de heffingen op motorvoertuigen kan elke lidstaat deze belastingmaatregelen naar eigen inzicht vaststellen. Deze beoordeling en de maatregelen voor de uitvoering ervan mogen echter niet het in het vorige punt omschreven effect teweegbrengen (zie in die zin arresten van 21 maart 2002, Cura Anlagen, C-451/99, Jurispr. blz. I-3193, punt 40; 15 september 2005, Commissie/Denemarken, C-464/02, Jurispr. blz. I-7929, punt 74, en 1 juni 2006, De Danske Bilimportører, C-98/05, Jurispr. blz. I-4945, punt 28).

55.

Dienaangaande zij eraan herinnerd dat de in een lidstaat in de handel zijnde motorvoertuigen „nationale producten” van deze lidstaat in de zin van artikel 110 VWEU zijn. Wanneer deze producten op de markt voor tweedehands voertuigen van die lidstaat te koop worden aangeboden, moeten zij worden beschouwd als „gelijksoortige producten” als ingevoerde tweedehands voertuigen van hetzelfde type, met dezelfde kenmerken en slijtage. Op de markt van die lidstaat gekochte tweedehands voertuigen en tweedehands voertuigen die met het oog op de invoer en het in het verkeer brengen ervan in die lidstaat worden gekocht in andere lidstaten, zijn immers concurrerende producten (zie met name reeds aangehaalde arresten Commissie/Denemarken, punt 17, en Kalinchev, punten 32 en 40).

56.

Uit de bovengenoemde beginselen volgt dat krachtens artikel 110 VWEU elke lidstaat de heffingen op motorvoertuigen zo moet kiezen en vaststellen dat zij niet de verkoop van nationale tweedehands voertuigen begunstigen waardoor de invoer van gelijksoortige tweedehands voertuigen zou worden ontmoedigd.

(…)

59 Dienaangaande moet, gelet op de in de punten 50 tot en met 53 van het onderhavige arrest aangehaalde beginselen, worden gepreciseerd dat de lidstaten op fiscaal gebied weliswaar uitgebreide bevoegdheden behouden om een heel scala van maatregelen vast te stellen, maar dat die maatregelen aan het in artikel 110 VWEU vastgelegde verbod moeten voldoen.

60 Voorts dient te worden vastgesteld dat, zoals Tatu terecht opmerkt, het door de Roemeense regering aangevoerde doel van milieubescherming, ter bereiking waarvan door de toepassing van een heffing met een afschrikwekkend karakter de deelneming aan het verkeer in Roemenië van bijzonder vervuilende voertuigen, zoals voertuigen van de emissienormen Euro 1 en Euro 2 met een grote cilinderinhoud wordt verhinderd, en voorts de opbrengsten van deze heffing voor de financiering van milieuprojecten worden gebruikt, vollediger en coherenter kan worden bereikt door de milieuheffing op elk in Roemenië in het verkeer gebrachte voertuig van dat type te heffen. Deze heffing, waarvan de tenuitvoerlegging in het kader van een jaarlijkse wegenbelasting absoluut mogelijk is, zou de binnenlandse markt voor tweedehands voertuigen niet bevoordelen ten nadele van het in het verkeer brengen van ingevoerde tweedehands voertuigen en is voorts in overeenstemming met het beginsel dat de vervuiler betaalt.

61 Gelet op een en ander dient op de gestelde vraag te worden geantwoord dat artikel 110 VWEU aldus moet worden uitgelegd dat het eraan in de weg staat dat een lidstaat een milieuheffing op de eerste registratie van motorvoertuigen in deze lidstaat invoert, indien deze belastingmaatregel zo is vastgesteld dat hierdoor het in het verkeer brengen in die lidstaat van in andere lidstaten gekochte tweedehands voertuigen wordt ontmoedigd, zonder echter de aankoop op de binnenlandse markt van even oude tweedehands voertuigen met dezelfde slijtage te ontmoedigen.’.

4.7.

4.8.

4.9.

-

2006: 45,2%

-

2007: 45,2%

-

2008 (tot 1 februari 2008): 45,2%

-

2008 (na 31 januari 2008): 42,3%

-

2009: 40,0%

-

2010: 27,4%

4.10.

4.11.

-

In de vergelijking van het bedrag van de heffing van de registratie van de personenauto na 1 januari 2010 met het restbedrag van de heffing dat is vervat in de waarde van vergelijkbare reeds op het nationale grondgebied geregistreerde personenauto’s bestaat het restbedrag uit een bedrag dat afhankelijk is van alleen de catalogusprijs als een vergelijkbare personenauto vóór 1 februari 2008 is geregistreerd.

-

In deze vergelijking bestaat het restbedrag uit een deel dat zowel afhankelijk is van de catalogusprijs als een deel dat afhankelijk is van de CO2-uitstoot indien een personenauto in de periode 1 februari 2008 tot en met 31 december 2009 is geregistreerd en het gaat om een nieuwe personenauto, waarbij zij opgemerkt dat zo’n personenauto later in gebruik is genomen en dus een andere slijtage kent dan de personenauto en daarom wellicht niet als gelijksoortig als bedoeld in artikel 110 VWEU kan worden aangemerkt.

-

Gaat het evenwel om een evenals de personenauto op 30 mei 2006 in gebruik genomen personenauto, die in de periode 1 februari 2008 tot en met 31 december 2009 is geregistreerd ofwel ingevoerd, dan bestaat het restbedrag weer uit een bedrag dat afhankelijk is van alleen de catalogusprijs, welk laatste bedrag lager is dan het bedrag aan verschuldigde BPM bij vorenbedoelde nieuwe personenauto.

4.12.

Met ingang van 1 januari 2010 heeft de wetgever in wezen personenauto’s, die voor 1 februari 2008 in gebruik zijn genomen en die na 1 januari 2010 worden geregistreerd, ofwel ingevoerd, onderworpen aan een heffing afhankelijk van de CO2-uitstoot, terwijl vergelijkbare reeds op het nationale grondgebied geregistreerde tweedehands personenauto’s niet aan een dergelijke heffing zijn en ook niet worden onderworpen. Het overgangsrecht in de ‘Wet van 23 december 2009 tot wijziging van enkele belastingwetten en enige andere wetten (Belastingplan 2010)’, Stb. 2009, 609 ontbeert immers een bepaling overeenkomstig het onder 2.6 vermelde overgangsrecht, namelijk dat de tabellen in artikel 9, lid 1 van de Wet BPM niet van toepassing zouden worden op personenauto’s die vóór 1 februari 2008 voor het eerst in gebruik zijn genomen.

4.13.

Gelet op het overwogene onder 4.12 en op het onder 4.6 vermelde arrest zou geoordeeld kunnen worden dat buiten redelijke twijfel is dat de per 1 januari 2010 geheven BPM, in zoverre die afhankelijk is van de CO2-uitstoot, in strijd komt met artikel 110 VWEU met betrekking tot de op vóór 1 februari 2008 in gebruik genomen en na 1 januari 2010 ingevoerde en geregistreerde personenauto’s.

4.14.

Anderzijds belet artikel 110 VWEU lidstaten niet nieuwe belastingen in te voeren of het tarief of de belastinggrondslag van bestaande belastingen te wijzigen. Een vergelijking met tweedehandse personenauto’s die vóór 1 februari 2008 dan wel vóór 1 januari 2010 zijn geregistreerd is niet relevant als de heffing afhankelijk van de CO2-uitstoot zou moeten worden onderscheiden van de heffing, die alleen afhankelijk is van de catalogusprijs (arrest Hof van Justitie van de Europese Unie van 5 oktober 2006, C-290/05 en C-333/05, Nádasdi en Németh, r.o. 49). De vraag is waartoe dit voor het onderhavige geval leidt.

4.15.

Immers, ontegenzeggelijk is in de periode 1 februari 2008 tot en met 31 december 2009 de heffing afhankelijk van de CO2-uitstoot, zoals neergelegd in artikel 9ba van de Wet BPM, geëffectueerd voor:

(1)

personenauto’s die na 1 februari 2008 voor het eerst in gebruik zijn genomen en die in ongebruikte staat zijn geregistreerd, maar overigens met de personenauto vergelijkbaar zijn;

(2)

personenauto’s die na 1 februari 2008 voor het eerst in gebruik zijn genomen en na deze ingebruikneming in gebruikte staat zijn (ingevoerd en) geregistreerd, maar overigens met de personenauto vergelijkbaar zijn.

Daar staat tegenover dat deze onder (1) en (2) bedoelde personenauto’s wellicht niet als gelijksoortig als bedoeld in de jurisprudentie met betrekking tot artikel 110 VWEU kunnen worden aangemerkt, omdat zij na 1 februari 2008 in gebruik zijn genomen en derhalve een andere slijtage kennen dan de personenauto, die op 30 mei 2006 voor het eerst in gebruik is genomen.

4.16.

Als de onder 4.15 onder (1) en (2) bedoelde personenauto’s niet als gelijksoortig als bedoeld in artikel 110 VWEU zouden zijn aan te merken blijven over de personenauto’s, die evenals de personenauto op 30 mei 2006, althans in 2006, voor het eerst in gebruik zijn genomen. Voor deze laatste groep personenauto’s heeft bij registratie tot 1 januari 2010 geen heffing afhankelijk van de CO2-uitstoot plaatsgevonden.

4.17.

Het vorenoverwogene roept bij het Hof twijfel op of voor de beantwoording van de vraag of artikel 110 VWEU wordt geschonden de heffing van de BPM in 2010 moet worden onderscheiden in:

(1)

een deel dat afhankelijk is van de CO2-uitstoot en

(2)

een deel dat afhankelijk is van de catalogusprijs.

Bij het Hof rijst voorts de vraag of de omstandigheid, dat de wetgever niet heeft gekozen voor een aparte, van de BPM te onderscheiden heffing, die afhankelijk is van de CO2-uitstoot, maar deze heeft vervat in de reeds bestaande Wet BPM, relevant is. Meer in het algemeen twijfelt het Hof of de heffing, die alleen afhankelijk is van de CO2-uitstoot niet als een geheel andere heffing moet worden beschouwd dan de tot 1 februari 2008 bestaande heffing, die afhankelijk was van alleen de catalogusprijs. In het bijzonder twijfelt het Hof over de beantwoording van de vraag of met betrekking tot de personenauto’s, die evenals de personenauto op 30 mei 2006 voor het eerst in gebruik zijn genomen en die zijn geregistreerd en op welke registratie geen heffing van BPM afhankelijk van de CO2-uitstoot van toepassing is geweest, sprake is van een nieuwe belasting in de zin van de jurisprudentie met betrekking tot artikel 110 VWEU, zodat, in zoverre de heffing afhankelijk is van de CO2-uitstoot, de vergelijking met in 2010 op de markt voor tweedehands personenauto’s reeds eerder geregistreerde personenauto’s niet relevant zou zijn.

4.18.

Het Hof ziet gelet op het vorenoverwogene aanleiding om op de voet van artikel 267 VWEU het Hof van Justitie van de Europese Unie te verzoeken om een prejudiciële beslissing inzake na te melden vragen.

Vraag II

4.19.

Belanghebbende betoogt, dat voor de beantwoording van de vraag of het bedrag van de heffing in 2010 ter zake van de personenauto hoger is dan het restbedrag van de heffing dat is vervat in de waarde van gelijksoortige reeds op het nationale grondgebied geregistreerde gebruikte personenauto’s voor dit restbedrag ook de vergelijkbare personenauto’s in ogenschouw moeten worden genomen, die zijn ingevoerd en geregistreerd in andere jaren dan het jaar van eerste ingebruikneming, in casu 2006.

4.20.

Zij wijst erop, dat de wetgever per 1 januari 2010 artikel 10b van de Wet BPM heeft ingevoerd. Uit dit, onder 2.3 vermelde, artikel volgt – kort weergegeven – dat belanghebbende kan kiezen voor het bedrag aan BPM berekend volgens de wettelijke bepalingen met betrekking tot de maatstaf van heffing en het tarief zoals die in het jaar van eerste gebruikneming, in casu 2006, golden als dit lager is dan het voor 2010 berekende bedrag.

4.21.

Belanghebbende klaagt erover dat aldus geen rekening wordt gehouden met in 2010 op de markt verkochte vergelijkbare personenauto’s, waarop een lager restbedrag drukt. Zij wijst erop dat in 2010 op de markt ook personenauto’s beschikbaar zijn die in 2006 voor het eerst in gebruik zijn genomen en in de periode 1 februari 2008 tot en met 31 december 2009 zijn geregistreerd. In het bijzonder wijst belanghebbende erop (zie bijlage bij pleitnota belanghebbende van 16 december 2011), dat in 2009 geregistreerde en voor 1 februari 2008 in gebruik genomen personenauto’s, die overigens met de personenauto vergelijkbaar zijn, in beginsel onderworpen zijn geweest aan een tarief van 40% van de catalogusprijs (in plaats van in 2006 45,2%), zodat, rekening houdende met de werkelijke waarvermindering van betreffende personenauto’s, het op basis van registratie in 2009 aanwezige restbedrag lager is dan het aanwezige restbedrag op basis van een registratie in 2006.

4.22.

Uit de aankondiging van de voorgenomen uitspraak op bezwaar van 20 mei 2010, blijkt dat de Inspecteur van oordeel is dat bij de toepassing van artikel 10b van de Wet BPM voor de berekening van het restbedrag uitgegaan mag worden van de in 2006 verschuldigde BPM, maar dat niet vergeleken mag worden met in 2009 verschuldigde BPM.

4.23.

Het onder 4.22 bedoelde oordeel van de Inspecteur past bij het wettelijk systeem. Volgens artikel 9 van de Wet BPM wordt de voor de personenauto verschuldigde BPM voor 2010 berekend op basis van de tabellen in artikel 9, lid 1 van de Wet BPM afhankelijk van de CO2-uitstoot en verhoogd met een bedrag berekend naar het in 2010 geldende percentage van 27,4 van de netto catalogusprijs van een vergelijkbare personenauto in het jaar van eerste ingebruikneming (in ongebruikte staat), in casu 2006. Volgens artikel 10, lid 1 van de Wet BPM wordt op deze voor 2010 voor de personenauto berekende BPM een vermindering toegepast. Volgens artikel 10, lid 2 van de Wet BPM komt deze vermindering overeen met de afschrijving, uitgedrukt in procenten van de inkoopwaarde in Nederland op 30 mei 2006.

4.24.

Met betrekking tot het onder 4.23 vermelde artikel 10 van de Wet BPM heeft de Hoge Raad in het arrest van 2 maart 2012, nr 11/00785, LJN: BV7393 het volgende, voor zover te dezen van belang, overwogen:

‘3.5.3. De wetgever heeft met ingang van 1 januari 2010 gekozen voor een andere wijze van berekening van de vermindering van BPM. Daarbij is - anders dan daarvoor - tot uitgangspunt genomen de inkoopwaarde die geldt voor de handelaar die een vergelijkbaar motorrijtuig in nieuwe staat heeft verkocht, op het tijdstip waarop het motorrijtuig voor het eerst in gebruik is genomen. Bij deze wijze van berekening is niet uitgesloten dat een ingevoerde gebruikte auto in bepaalde gevallen is onderworpen aan een hogere belasting dan de belasting die nog rust op de referentieauto. Zoals ook de wetgever tot uitgangspunt neemt, moet ervan worden uitgegaan dat het bedrag van de BPM na de registratie van een ongebruikte auto in gelijke mate daalt als de waarde in het economische verkeer van de referentieauto. Het uitgangspunt is aldus de vermindering van het bedrag aan BPM dat is begrepen in de waarde van de referentieauto [Hof: de gelijksoortige, reeds op het nationale grondgebied geregistreerde gebruikte auto] op het moment dat deze auto met het oog op het eerste gebruik in Nederland is geregistreerd. Deze waarde is gelijk te stellen aan de prijs - waarin de BPM dus is begrepen - waarvoor de referentieauto op dat tijdstip van een onafhankelijke derde zou zijn aangeschaft.

Op grond van dit een en ander moet voor de berekening van de waardedaling van de referentieauto worden uitgegaan van enerzijds de prijs waarvoor de referentieauto in nieuwe staat is aangekocht (en bij welke prijsvorming rekening wordt gehouden met het wettelijk verschuldigde bedrag aan BPM ter zake van de registratie als ongebruikte auto) en van anderzijds de prijs waarvoor die auto in dezelfde gebruikte staat als de auto waarvoor het bedrag aan verschuldigde BPM moet worden bepaald, wordt verkocht.

De hiervoor bedoelde aankoopprijs is over het algemeen niet gelijk aan de inkoopprijs van de handelaar die de referentieauto in nieuwe staat heeft verkocht. Derhalve sluit de hiervoor vermelde, in de wettelijke bepalingen neergelegde, wijze van berekening een door artikel 110 VWEU verboden benadeling van ingevoerde gebruikte auto's niet uit.

3.6.

Gelet op hetgeen hiervoor in 3.5 is overwogen, is met het oog op de heffing van BPM voor gebruikte motorrijtuigen de in artikel 10, lid 2, van de Wet voorgeschreven vermindering van de catalogusprijs in strijd met artikel 110 VWEU en moet deze bepaling in zoverre buiten toepassing blijven. Daaraan kan - anders dan het middel betoogt - niet afdoen dat zonder deze vermindering voor (veel) andere in te voeren gebruikte auto's minder BPM wordt betaald dan de BPM die nog rust op vergelijkbare gebruikte, in nieuwe staat in Nederland geregistreerde auto's.’.

4.25.

Dit arrest geeft evenwel geen oplossing voor hetgeen belanghebbende aanvoert.

4.26.

Uit dit arrest volgt, dat de prijs waarvoor de referentieauto in 2006 in nieuwe staat is aangekocht voor de in artikel 10, lid 2 van de Wet BPM bedoelde vermindering maatgevend is (en bij welke prijsvorming rekening wordt gehouden met het in 2006 wettelijk verschuldigde bedrag aan BPM ter zake van de registratie als ongebruikte auto). Deze prijs uit 2006 (noemer) wordt afgezet tegen de waarde van de personenauto in 2010 (teller) om zodoende de werkelijke waardevermindering te berekenen. De over 2010 voor de personenauto verschuldigde BPM, berekend op de voet van artikel 9, lid 1 van de Wet BPM als vermeld onder 4.23 (hierna: BPM 2010), wordt aldus verminderd tot: (teller/noemer) x BPM 2010. Ingevolge artikel 10b van de Wet BPM kan de voor 2010 verschuldigde BPM ook berekend worden als volgt: (teller/noemer) x BPM 2006 (zijnde het bedrag berekend naar het in 2006 geldende percentage van 45,2% van de netto catalogusprijs van een vergelijkbare personenauto in het jaar 2006). Aldus is het op basis van het wettelijke systeem en de jurisprudentie niet mogelijk om uit te mogen gaan van een (eventueel lager) restbedrag, dat is begrepen in personenauto’s die evenals de personenauto in 2006 in gebruik zijn genomen en die overigens vergelijkbaar zijn, maar die in 2007, 2008 of 2009 zijn (ingevoerd en) geregistreerd.

4.27.

Zoals hiervoor reeds vermeld, betoogt belanghebbende dat tot gelijksoortige personenauto’s als bedoeld in de zin van artikel 110 VWEU ook behoren personenauto’s, die op 30 mei 2006 voor het eerst in gebruik zijn genomen en die zijn geregistreerd in een later jaar dan 2006, en die dus op het moment van invoer en registratie gebruikt zijn, maar overigens vergelijkbaar.

4.28.

In het arrest van het Hof van Justitie van de Europese Unie van 3 juni 2010, C-2/09, Kalinchev is het volgende, voor zover te dezen van belang, overwogen:

‘39 Volgens vaste rechtspraak wordt artikel 110, eerste alinea, VWEU geschonden wanneer de belasting op het ingevoerde product en die op het soortgelijke nationale product op verschillende wijze en volgens verschillende modaliteiten worden berekend, waardoor het ingevoerde product, al is het maar in sommige gevallen, zwaarder wordt belast (arresten van 22 februari 2001, Gomes Valente, C-393/98, Jurispr. blz. I-1327, punt 21, en 29 april 2004, Weigel, C-387/01, Jurispr. blz. I-4981, punt 67; arrest Brzezi?ski, reeds aangehaald, punt 29, en arrest van 20 september 2007, Commissie/Griekenland, C-74/06, Jurispr. blz. I-7585, punt 25). In deze context dient eraan te worden herinnerd dat voor de toepassing van artikel 110 VWEU niet alleen rekening dient te worden gehouden met het tarief van de interne belasting die direct of indirect op nationale en ingevoerde producten drukt, maar ook met de grondslag van deze belasting (zie arrest van 22 maart 1977, Iannelli & Volpi, 74/76, Jurispr. blz. 557, punt 21, en arrest Commissie/Denemarken, reeds aangehaald, punt 18).

40 Bijgevolg dient te worden nagegaan of de accijns in het hoofdgeding een in Bulgarije ingevoerd gebruikt motorvoertuig op dezelfde wijze belast als een motorvoertuig van hetzelfde type, met dezelfde kenmerken en dezelfde slijtage, dat als nieuw voertuig in Bulgarije werd ingevoerd en in deze lidstaat reeds is geregistreerd, daar deze twee categorieën voertuigen als „gelijksoortige producten” in de zin van artikel 110, eerste alinea, VWEU gelden.

(…)

47 Bijgevolg dient op de derde vraag te worden geantwoord dat artikel 110, eerste alinea, VWEU zich in omstandigheden als die in het hoofdgeding verzet tegen toepassing door een lidstaat van een gedifferentieerde accijnsregeling op motorvoertuigen wanneer volgens deze regeling uit andere lidstaten ingevoerde gebruikte motorvoertuigen verschillend worden belast dan reeds op het grondgebied van deze lidstaat geregistreerde motorvoertuigen die als nieuwe voertuigen op zijn grondgebied werden ingevoerd. (…).’

4.29.

Dit arrest duidt erop, dat voor bepaling van het zogenoemde restbedrag dient te worden uitgegaan van op het grondgebied van Nederland geregistreerde vergelijkbare personenauto’s die als nieuwe personenauto’s op zijn grondgebied werden ingevoerd. (Zie arrest van het Hof van Justitie van de Europese Unie van 19 september 2002, C-101/00, Tulliasiamies en Antti Siilin, r.o. 73; van 23 oktober 1997, C-375/95, Commissie/Griekenland, r.o. 18.) Uit andere jurisprudentie van het Hof van Justitie van de Europese Unie (onder meer uit r.o. 55 van het onder 4.6 vermelde arrest; van 20 september 2007, C-74/06, Commissie/Griekenland, r.o. 26; van 18 januari 2007, C-313/05, Brzezi?ski, r.o. 32; van 5 oktober 2006, C-290/05 en C-333/05, Nádasdi en Németh, r.o. 48; arrest van 29 april 2004, C-387/01, Weigel, r.o. 66 en 81; van 11 december 1990, C-47/88, Commissie/Denemarken, r.o. 17) valt echter af te leiden, dat voor de bepaling van het zogenoemde restbedrag voor een gebruikte personenauto, die wordt ingevoerd en geregistreerd, uitgegaan moet worden van alle vergelijkbare tweedehands personenauto’s die in het jaar van invoer en registratie op de markt beschikbaar zijn.

4.30.

Gelet op het vorenstaande zijn er twee mogelijkheden ten einde het zogenoemde restbedrag te bepalen:

a.

Uitgegaan moet worden van het bedrag van de in het jaar van eerste ingebruikneming verschuldigde belasting op basis van de waarde van een vergelijkbare personenauto in ongebruikte staat. Rekening houdend met de werkelijke waardevermindering van zo’n personenauto wordt uit dit bedrag het restbedrag bepaald.

b.

Uitgegaan moet worden van alle, op het moment van invoer en registratie van een gebruikte personenauto, op de markt voor tweedehands personenauto’s beschikbare vergelijkbare personenauto’s. Dan moet niet alleen rekening worden gehouden met het restbedrag als berekend onder a, maar ook met het restbedrag dat is begrepen in de waarde van vergelijkbare personenauto’s die voorheen als gebruikte personenauto’s zijn ingevoerd en geregistreerd.

4.31.

Het Hof ziet ook gelet op het vorenoverwogene aanleiding om op de voet van artikel 267 VWEU het Hof van Justitie van de Europese Unie te verzoeken om een prejudiciële beslissing inzake na te melden vragen.

Slot

4.32.

Gelet op het verzoek aan het Hof van Justitie van de Europese Unie om na te melden vragen te beantwoorden is het Hof van oordeel dat het onderzoek onvolledig is geweest en heropent het het onderzoek (artikel 8:68, lid 1 van de Awb).

4.33.

Gelet op de op het Hof uit hoofde van artikel 67 van de Algemene wet inzake rijksbelastingen rustende verplichting tot geheimhouding van belanghebbendes identiteit en bedrijfsgegevens en de identiteit van de wederpartij en gelet op § 25 van de ‘Informatienota voor de indiening van prejudiciële verzoeken door de nationale rechters’ (Pb 28-05-2011, C-160, p. 1-5) zal het Hof de griffier opdragen deze tussenuitspraak en het proces-verbaal van de zitting te anonimiseren en slechts een geanonimiseerd afschrift van deze stukken aan het Hof van Justitie van de Europese Unie te zenden.