Rb. Rotterdam, 02-03-2011, nr. 350046 / HA ZA 10-772

de dagvaarding;

de conclusie van antwoord, met productie;

de conclusie van repliek, met producties;

de conclusie van dupliek;

de akte aan de zijde van [eiser], met productie;

de antwoordakte aan de zijde van gedaagden, met productie.

Ten slotte is vonnis bepaald.

het scheidsgerecht heeft zich niet aan zijn opdracht gehouden (artikel 1065 lid 1 onder c Rv);

het arbitraal vonnis is niet met redenen omkleed (artikel 1065 lid onder d Rv);

het arbitraal vonnis, of de wijze waarop dit tot stand kwam, is in strijd met de openbare orde en/of de goed zeden (artikel 1065 lid 1 onder e Rv).

Bouwfonds voert gemotiveerd verweer en heeft geconcludeerd tot afwijzing van de vordering met veroordeling van [eiser], bij vonnis uitvoerbaar bij voorraad, in de proceskosten.

Op de stellingen van partijen wordt hierna, voor zover van belang, nader ingegaan.

De beoordeling

Bouwfonds heeft onbetwist gesteld dat gedaagden sub 2 en 3 niet bestaan. De rechtbank zal [eiser] derhalve niet-ontvankelijk verklaren in zijn vordering jegens deze gedaagden.

[eiser] vordert vernietiging van het arbitraal vonnis. Krachtens artikel 1064 lid 1 Rv staat het rechtsmiddel van vernietiging slechts open indien het arbitraal vonnis niet vatbaar is voor arbitraal hoger beroep. Nu in artikel 14.3.2 van de Regeling is bepaald dat hoger beroep tegen het arbitrale vonnis niet mogelijk is, kan [eiser] ontvangen worden in zijn vordering jegens Bouwfonds.

De rechtbank stelt voorop dat in zijn algemeenheid geldt dat de burgerlijke rechter bij zijn onderzoek of er grond voor vernietiging van een arbitraal vonnis bestaat terughoudendheid dient te betrachten. Een vernietigingsgrond mag niet worden gebruik als een verkapt hoger beroep. Bovendien brengt het algemeen belang bij een effectief functionerende arbitrale rechtspleging mee dat de burgerlijke rechter slechts in sprekende gevallen dient in te grijpen in arbitrale beslissingen. (HR 17 januari 2003, NJ 2004/384 en HR 9 januari 2004, NJ 2005/190). Tegen deze achtergrond zal de rechtbank de bezwaren van [eiser] tegen het arbitraal vonnis beoordelen.

Artikel 1065 lid 1 sub c Rv

[eiser] heeft aangevoerd dat de arbiter zich niet aan zijn opdracht heeft gehouden. De arbiter heeft ten onrechte de problematiek uitgesplitst in een probleem ten aanzien van het stucwerk en een probleem ten aanzien van de scheurvorming. Door de vordering ten aanzien van de scheurvorming niet-ontvankelijk te verklaren op grond van verjaring, heeft de arbiter de partijautonomie geschonden. Bouwfonds had immers geen beroep gedaan op verjaring, zodat de arbiter ten onrechte een rechtsgrond heeft aangevuld, aldus [eiser].

Bouwfonds heeft erop gewezen dat de arbiter de vordering met name heeft afgewezen omdat de contractuele garantietermijn was verstreken. De verjaring wordt met betrekking tot de scheurvorming door de arbiter slechts gebruikt als extra argument.

De rechtbank overweegt als volgt. Uit het feit dat in het arbitraal vonnis de klacht tussen aanhalingstekens staat vermeld, leidt de rechtbank af dat de klacht, zoals deze door [eiser] is ingediend, letterlijk in het arbitraal vonnis staat vermeld. Gezien de bewoordingen van de klacht, met name het gebruik van het woord 'alsmede' is niet onbegrijpelijk dat de arbiter deze klacht in twee delen uiteen heeft laten vallen. In ieder geval kan niet gezegd worden dat hij hierdoor buiten zijn opdracht is getreden.

Juist is dat de arbiter de vraag naar verjaring bij zijn oordeel heeft betrokken, terwijl door Bouwfonds hierop geen beroep was gedaan. Indien echter al juist is dat de arbiter hierdoor de partijautonomie heeft geschonden en zich daardoor niet aan zijn opdracht heeft gehouden, kan dit [eiser] niet baten. De verjaring is immers niet de enige grond geweest voor de arbiter om [eiser] niet-ontvankelijk te verklaren in zijn klacht ter zake de scheurvorming. Deze beslissing is tevens gebaseerd op het wel door het Bouwfonds gevoerde verweer dat de garantietermijn was verstreken, hetgeen een zelfstandige grond voor de niet-ontvankelijkheid vormt. Indien derhalve al geoordeeld zou moeten worden dat de arbiter buiten zijn opdracht is getreden, acht de rechtbank dit in onderhavig geval van onvoldoende gewicht om op grond hiervan tot vernietiging van het arbitraal vonnis te komen.

Artikel 1065 lid 1 sub d Rv

[eiser] heeft aangevoerd dat het arbitraal vonnis niet met redenen is omkleed. Weliswaar is in het arbitraal vonnis een motivering gegeven, doch daarin valt enige steekhoudende verklaring voor de beslissing niet te onderkennen. De door de arbiter ingeschakelde deskundige heeft geconstateerd dat de gebreken aan het stucwerk vanaf het begin aanwezig waren. De arbiter komt vervolgens tot het gekunstelde oordeel dat het stucwerk na de reparatie in 2005 weer voldeed aan de garantienormen en dat er derhalve in januari 2008 sprake was van een nieuwe klacht, aldus [eiser].

Bouwfonds heeft betoogd dat het arbitraal vonnis rechtlijnig is gemotiveerd: de contractuele garantietermijnen zijn verstreken, er bestaan geen redenen om de garantietermijnen te verlengen. De arbiter heeft op basis van de bevindingen van de deskundige vastgesteld dat Bouwfonds de gebreken in 2005 deugdelijk heeft hersteld. De arbiter bouwt in zijn vonnis voort op deze vaststelling.

De rechtbank overweegt als volgt. Vast staat dat de arbiter zijn oordeel uitgebreid heeft gemotiveerd. Eventuele ondeugdelijkheid van deze motivering, kan niet tot vernietiging van het arbitraal vonnis leiden, tenzij de motivering zo gebrekkig is dat het met een geheel ongemotiveerd vonnis op één lijn moet worden gesteld (Hoge Raad 22 december 2006, NJ 2008, 4). Van een dergelijk gebrek in de motivering is geen sprake. Uitgaande van de vaststelling dat de gebreken in 2005 deugdelijk zijn hersteld, is de motivering logisch en consistent. De rechtbank mag niet treden in de vraag of deze vaststelling juist is.

Artikel 1065 lid 1 sub e Rv

[eiser] heeft tot slot aangevoerd dat het arbitraal vonnis dermate onjuist is en in strijd met het recht, dat sprake is van strijd met de openbare orde. Ter onderbouwing heeft [eiser] een arbitraal vonnis in het geding gebracht die ziet op dezelfde kwestie, waarbij de arbiter tot een volledig andere uitspraak is gekomen dan de arbiter in onderhavige zaak. Voorts heeft [eiser] in dit verband aangevoerd dat de arbiter ter zake de verjaring geen hoor- en wederhoor toegepast, terwijl van verjaring ook geen sprake was.

De rechtbank overweegt als volgt. Strijd met het recht is geen vernietigingsgrond als genoemd in artikel 1065 Rv. Voorts heeft de rechtbank hiervoor onder 4.7 reeds overwogen dat de arbiter zijn oordeel uitgebreid heeft gemotiveerd en dat deze motivering niet zodanig gebrekkig is dat het vonnis met een geheel ongemotiveerd vonnis op één lijn moet worden gesteld. De rechtbank zal het door [eiser] overgelegde arbitraal vonnis niet bij haar oordeel betrekken. Een beslissing in een bepaalde zaak hangt mede af van de stellingen die partijen hebben ingenomen en de feiten van het geval. Reeds om die reden kan in onderhavige procedure het overgelegde vonnis geen rol spelen.

Weliswaar is het juist dat de arbiter verjaring heeft aangenomen zonder partijen hieromtrent te horen, doch nu dit niet de enige grond voor de niet-ontvankelijkverklaring van de klacht betreffende de scheurvorming is geweest, kan op grond hiervan niet gezegd worden dat het arbitraal vonnis in strijd is met de openbare orde.

[eiser] heeft nog gesteld dat Bouwfonds op onrechtmatige wijze onderscheid maakt tussen haar klanten, aangezien zij in bepaalde woningen wel tot vervanging van het gehele stucwerk is overgegaan. De rechtbank gaat echter aan deze stelling voorbij, nu in onderhavige procedure niet het handelen van Bouwfonds voorligt, doch slechts de vraag of het arbitraal vonnis vernietigd dient te worden.

Uit het voorgaande vloeit voort dat er geen gronden zijn die tot vernietiging van het arbitraal vonnis kunnen leiden. De vordering van [eiser] zal mitsdien afgewezen worden.

[eiser] zal als de in het ongelijk gestelde partij in de proceskosten worden veroordeeld. De kosten aan de zijde van gedaagden worden begroot op:

vast recht EUR 263,00

salaris advocaat 1.130,00 (2,5 punten × tarief EUR 452,00)

Totaal EUR 1.393,00