188 Liquidatietarief; intellectuele eigendomszaken

Het is gebruikelijk dat de rechter bij een proceskostenveroordeling het liquidatietarief in acht neemt.1 Hij is daartoe echter niet gehouden; de rechter kan een partij veroordelen in de werkelijke kosten die aan de zijde van de wederpartij zijn gevallen. De rechter dient daarbij rekening te houden met de omstandigheden van het geval, bijvoorbeeld waarom de proceskosten hoog zijn opgelopen en de oorzaak van eventuele vertragingen en complicaties.2 In intellectuele eigendomszaken kent art. 1019h Rv een eigen regeling. In deze zaken geldt niet het liquidatietarief als uitgangspunt, maar wordt de verliezende partij veroordeeld in de redelijke en evenredige kosten. Vanaf 1 augustus 2008 gelden echter ook indicatietarieven in intellectuele eigendomszaken (met uitzondering van octrooizaken), omdat daaraan in de praktijk behoefte bestond vanwege het risico van hoge kostenveroordelingen.3 Volgens Van Nispen doen de indicatietarieven geen afbreuk aan de regel dat de redelijke en evenredige kosten worden vergoed; “zij geven een indicatie van het maximale bedrag aan proceskosten dat door de bank genomen nog als redelijk en evenredig kan worden aangemerkt”.4