HR, 11-07-2014, nr. 14/00972

Voor het verloop van het geding in feitelijke instanties verwijst de Hoge Raad naar de navolgende stukken:

a. de vonnissen in de zaak C/10/14/1 F en C/10/14/2 F van de rechtbank Rotterdam van 2 januari 2014;

b. het arrest in de zaak 200.140.090/01 van het gerechtshof Den Haag van 11 februari 2014.

Het arrest van het hof is aan dit arrest gehecht.

Tegen het arrest van het hof hebben de schuldenaren beroep in cassatie ingesteld. Het cassatierekest is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit.

De Ontvanger heeft een verweerschrift ingediend.

De zaak is voor partijen toegelicht door hun advocaten.

De conclusie van de Advocaat-Generaal F.F. Langemeijer strekt tot niet-ontvankelijkverklaring van de schuldenaren in hun cassatieberoep.

3. Beoordeling van de ontvankelijkheid van het beroep

Op verzoek van de Ontvanger heeft de rechtbank bij afzonderlijke vonnissen de schuldenaren in staat van faillissement verklaard.

De schuldenaren hebben bij gezamenlijk verzoekschrift hoger beroep ingesteld. Het hof heeft bij arrest van 11 februari 2014 beide vonnissen bekrachtigd.

De schuldenaren hebben bij gezamenlijk verzoekschrift beroep in cassatie ingesteld. Dit verzoekschrift is gedateerd 20 februari 2014 en is op diezelfde dag ingekomen ter griffie van de Hoge Raad.

Ingevolge art. 12 lid 1 Fw konden de schuldenaren gedurende acht dagen na de dag van de uitspraak van het arrest van het hof in cassatie komen.Deze cassatietermijn ving in het onderhavige geval aan op 12 februari 2014 en eindigde op 19 februari 2014. Het beroep in cassatie is derhalve te laat ingesteld.

Op het uitgangspunt dat in het belang van een goede rechtspleging duidelijkheid moet bestaan omtrent het tijdstip waarop een termijn voor het aanwenden van een rechtsmiddel aanvangt en eindigt, en dat aan rechtsmiddeltermijnen strikt de hand moet worden gehouden, kan slechts onder bijzondere omstandigheden een uitzondering worden gemaakt, zoals in het geval van zogenoemde apparaatsfouten (vgl. HR 28 november 2003, ECLI:NL:HR:2003:AN8489, NJ 2005/465, HR 10 juni 2005, ECLI:NL:HR:2005:AT1097, NJ 2005/372, en HR 21 februari 2014, ECLI:NL:HR:2014:413, NJ 2014/131). Nu van dergelijke bijzondere omstandigheden niet is gebleken, zal de Hoge Raad de schuldenaren niet-ontvankelijk verklaren in hun beroep.

De Hoge Raad verklaart de schuldenaren niet-ontvankelijk in hun beroep.

Dit arrest is gewezen door de raadsheren A.M.J. van Buchem-Spapens, als voorzitter, M.V. Polak en T.H. Tanja-van den Broek, en in het openbaar uitgesproken door de raadsheer G. de Groot op 11 juli 2014.