Rb. Gelderland, 20-03-2020, nr. 05/701707-12

Team strafrecht

Zittingsplaats Arnhem

Parketnummer: 05/701707-12

Datum uitspraak: 20 maart 2020

Beslissing van de meervoudige kamer op de vordering ingevolge artikel 6:6:10 van het Wetboek van Strafvordering

in de zaak van

tegen

geboren op [geboortedag] 1965 te [geboorteplaats] ,

thans verblijvende te [woonadres] ,

raadsvrouw: mr. M. Stoetzer- van Esch, advocaat te Lent.

Betrokkene is op 28 januari 2014 bij arrest van het Gerechtshof te Arnhem-Leeuwarden veroordeeld vanwege het misdrijf moord tot (onder meer) terbeschikkingstelling met voorwaarden. Deze maatregel is ingegaan op 5 maart 2016 en het laatst verlengd bij beslissing van de rechtbank van 29 maart 2019.

Bij vordering van 24 januari 2020, bij de griffie van deze rechtbank ingekomen op diezelfde dag, heeft de officier van justitie gevorderd dat deze maatregel wordt verlengd voor de duur van twee jaren.

Ter zitting van 6 maart 2020 zijn gehoord:

- betrokkene;

- de raadsvrouw mr. M. Stoetzer- van Esch;

- deskundige [naam] , reclasseringswerker en

- de officier van justitie, mr. G. van Roermund.

De officier van justitie heeft ter zitting de vordering toegelicht en gevorderd dat de maatregel voor de duur van één jaar wordt verlengd in plaats van twee jaren. Hierbij heeft de officier van justitie opgemerkt dat betrokkene ook de mogelijkheid moet krijgen om vanwege zijn werkzaamheden periodes in het buitenland door te brengen.

De raadsvrouw van betrokkene heeft het woord gevoerd en gepleit voor een verlenging van de maatregel terbeschikkingstelling voor de duur van één jaar. Hiertoe is aangevoerd dat het goed met betrokkene gaat en dat formeel wordt voldaan aan de voorwaarden voor verlenging van de maatregel. Daarnaast heeft de raadsvrouw gewezen op het belang van betrokkene om periodes in het buitenland te mogen verblijven vanwege zijn wens om internationaal chauffeur te worden.

De rechtbank heeft kennis genomen van de processtukken, waaronder het psychiatrisch onderzoek [naam] d.d. 26 november 2019 en het adviesrapport van de reclassering d.d. 7 januari 2020.

In bovengenoemd psychiatrisch rapport staat – onder meer – het volgende vermeld:

“bij betrokkene is sprake van een persoonlijkheidsstoornis met vermijdende en afhankelijke trekken. Vanuit zijn persoonlijkheidsproblematiek neigt betrokkene tot afhankelijkheid in relaties, waarbij een symbiose kan ontstaan waarbij invloeden van buitenaf niet meer binnenkomen. Daarnaast kan betrokkene vermijdend zijn, wat de symbiose en het isolement versterkt. De kans op herhaling wordt op de korte termijn als laag en op de lange termijn als laag tot matig ingeschat.

Op dit moment verblijft betrokkene in een setting met laag beveiligingsniveau, wat adequaat is. Zorg is wel dichtbij en op afroep beschikbaar. Aangezien het de bedoeling is dat betrokkene zelfstandig gaat wonen is het noodzakelijk om hier nog enige tijd toezicht op

te houden, om zeker te zijn dat betrokkene ook in de veranderde context adequaat functioneert en tijdig hulp weet in te schakelen.

Ik adviseer daarom de TBS met voorwaarden te verlengen voor de periode van één jaar.

Een periode van twee jaar wordt te lang geacht, omdat het functioneren van betrokkene

zodanig is dat beëindigen van de TBS na één jaar haalbaar wordt geacht. Ik adviseer de TBS met voorwaarden te continueren, de voorwaarden worden passend en adequaat geacht.”

In bovengenoemd advies van de reclassering staat – onder meer – het volgende vermeld:

“Als risicofactoren worden gezien dat betrokkene een relatie zou krijgen met een vrouw met problemen en hij zich daarin laat meeslepen. De omstandigheden die dan een risico verhogende invloed hebben zijn in de relatie stresserende omstandigheden en financiële schulden. Als beschermende factoren hebben we de afgelopen jaar gezien dat betrokkene steeds beter in staat is om problemen te herkennen en hulp in te schakelen, daarnaast heeft hij een broer waarmee het contact is geïntensiveerd en deze als steunend gezien kan worden. Verder zien we dat de heer [betrokkene] in staat is om betaald werk langere tijd te behouden en een behandelrelatie aangaat en daarvan profiteert. Wel dient opgemerkt te worden dat sommige beschermende items met name samenhangen met de huidige beschermde woonsituatie en de behandelcontext. (…)

De heer [betrokkene] heeft van maart 2016 tot december 2017 bij [adres] verbleven. Hier heeft hij diverse onderdelen van de behandeling positief doorlopen en een positieve ontwikkeling doorgemaakt. In december 2017 is de heer [betrokkene] naar [naam] in een Forensische Woontrainingshuis in [adres] gegaan om verder te resocialiseren. Vanwege een relatie (inmiddels ex-vriendin) is hij in mei 2018 verhuisd naar het [naam] in [adres] . Deze setting met een met een laag beveiligingsniveau wordt door het NIFP ingeschat als adequaat. De vervolgstap is dat betrokkene zelfstandig gaat wonen. Zowel het NIFP als reclassering achten het noodzakelijk om hier nog toezicht op te houden, dit om zeker te zijn dat betrokkene ook in de veranderde context adequaat functioneert en tijdig hulp weet in te schakelen.

Het risico op recidive wordt op korte termijn ingeschat als laag. Op lange termijn, bij het hebben van een relatie en verlies van inkomen, is het de inschatting dat dit verhoogd zal worden.

Eind 2018 kreeg de heer [betrokkene] financiële problemen doordat hij op te grote voet had geleefd in zijn relatie met de inmiddels ex-vriendin. Vervolgens is betrokkene hier niet open over geweest naar de hulpverlening en heeft zelf oplossingen bedacht die de problemen alleen maar groter hebben gemaakt. (…)

Wij adviseren om de tbs te verlengen met een jaar omdat de vervolgstap te monitoren dit om zeker te zijn dat betrokkene ook in de veranderde context adequaat functioneert en tijdig hulp weet in te schakelen.”

Ter zitting heeft de deskundige het verlengingsadvies aangevuld. De deskundige heeft onder meer naar voren gebracht dat betrokkene geen indicatie krijgt voor beschermd wonen indien de maatregel beëindigd wordt. Tevens wordt verzocht het drugs- en alcoholverbod te schrappen en het mogelijk te maken dat betrokkene incidenteel in het buitenland kan zijn als internationaal chauffeur.

De rechtbank overweegt dat de maatregel van terbeschikkingstelling is opgelegd in verband met een veroordeling voor een misdrijf dat gericht was tegen of gevaar veroorzaakte voor de onaantastbaarheid van het lichaam van een of meer perso(o)n(en).

De rechtbank is van oordeel dat de veiligheid van anderen, de algemene veiligheid van personen dan wel de algemene veiligheid van goederen de verlenging van de maatregel vereist. Hoewel het goed gaat met betrokkene, blijkt uit het advies dat er nog geen voldoende zekerheid bestaat omtrent het zelfstandig kunnen functioneren van betrokkene, mede gezien de strubbelingen waarmee de vorige relatie gepaard ging en de daaruit voortvloeinde financiele problemen. Met de officier van justitie en de rapporteurs acht de rechtbank dan ook verlenging van de maatregel met één jaar noodzakelijk. Overigens ziet de rechtbank geen aanleiding betrokkene nog langer te verplichten om zich te onthouden van het gebruik van alcohol en drugs, zodat deze voorwaarde komt te vervallen. Er zijn geen signalen dat betrokkene zich niet aan deze voorwaarde heeft gehouden. Betrokkene krijgt aldus de mogelijkheid te laten zien dat hij goed kan omgaan met deze vrijheid. Met de reclassering en de officier van justitie is de rechtbank verder van oordeel dat betrokkene de mogelijkheid moet krijgen om van tijd tot tijd in het buitenland te verblijven vanwege werkzaamheden als internationaal chauffeur. Betrokkene kan hiertoe afspraken maken met de reclassering, waarbij de reclassering haar toezicht op betrokkene beperkt tot zijn aanwezigheid in Nederland.

Gelet op het voorgaande is de rechtbank van oordeel dat de veiligheid van anderen, de algemene veiligheid van personen dan wel de algemene veiligheid van goederen de verlenging van de maatregel vereist. De maatregel zal worden verlengd met een periode van 1 (één) jaar.

De rechtbank:

Verlengt de termijn van de terbeschikkingstelling van [betrokkene] met 1 (één) jaar.

Wijzigt de voorwaarden in dier voege dat deze voorwaarden thans komen te luiden:

De algemene voorwaarden dat veroordeelde:

1. zich niet schuldig maakt aan een strafbaar feit;

2. ten behoeve van het vaststellen van zijn identiteit medewerking verleent aan het nemen van een of meer vingerafdrukken, of een identiteitsbewijs als bedoeld in artikel 1 van de Wet op de identificatieplicht ter inzage aanbiedt;

3. medewerking verleent aan het reclasseringstoezicht, bedoeld in artikel 14d, tweede lid van het Wetboek van Strafrecht, de medewerking aan huisbezoeken daaronder inbegrepen;

4. zijn medewerking zal verlenen aan het verstrekken van een pasfoto en het verstrekken van informatie zoals bedoeld in het kader van het landelijk opgestelde opsporingsbeleid ten aanzien van tbs gestelden;

en de bijzondere voorwaarden dat veroordeelde:

5. zich zal melden bij Reclassering Nederland te [adres] of elders in Nederland, en zich zal blijven melden in een door de reclassering te bepalen frequentie;

6. zal meewerken aan ambulante behandeling en begeleiding van [naam] , of een soortgelijke instelling, zulks ter beoordeling van de reclassering, en zich zal conformeren aan het behandelplan, ook als dit inhoudt het houden van relatiegesprekken;

7. vanaf het moment dat zijn opname ingaat, in een RIBW/Forensisch Woontrainingshuis of een soortgelijke instelling, zulks ter beoordeling van de reclassering, zal verblijven en zich zal houden aan het (dag-)programma dat deze instelling in overleg met de reclassering heeft opgesteld, zolang de reclassering dit noodzakelijk acht;

8. zal meewerken aan een time-out bij een door het Forensisch Plaatsingsloket te Den Haag te bepalen instelling, voor maximaal tweemaal zeven weken per kalenderjaar, indien geïndiceerd door de reclassering;

9. zich zal houden aan de aanwijzingen en afspraken die door of namens de reclassering aan hem gegeven worden;

10. inzicht geeft in zijn financiën en indien nodig daarbij begeleiding en/of bewindvoering toestaat, zolang de reclassering dat nodig acht.

Mr. A. Tegelaar, mr. F.E. Venema en mr. A. Bril zijn buiten staat deze beslissing mede te ondertekenen.

Vanwege het coronavirus en de in verband daarmee door de Rijksoverheid en de Rechtspraak met ingang van 17 maart 2020 genomen maatregelen is de rechtbank voor medewerkers slechts zeer beperkt toegankelijk en is het openbare gedeelte gesloten.

De openbaarheid van dit vonnis/beslissing wordt geborgd doordat het vonnis/de beslissing aan (de raadsman/vrouw van) verdachte (en eventuele andere procesdeelnemers) kenbaar wordt gemaakt en overigens door spoedige publicatie op www.rechtspraak.n

Aan verdachte is na een door de rechtbank toegewezen vordering wijziging tenlastelegging, tenlastegelegd dat:

1.

hij op of omstreeks 5 november 2012 te Lienden, gemeente Buren, opzettelijk en met voorbedachten rade, [slachtoffer] van het leven heeft beroofd, hierin bestaande dat verdachte opzettelijk, al dan niet na kalm beraad en rustig overleg, althans na een (kort) tevoren genomen besluit, -de keel van die [slachtoffer] (langdurig) heeft dichtgeknepen en/of dichtgeknepen heeft gehouden, doordat hij, verdachte, een (broek)riem strak heeft aangebracht rond de nek en keel van die [slachtoffer] en vervolgens genoemde riem strak heeft aangetrokken en/of aangetrokken heeft gehouden, en/of -de (linker) pols van die [slachtoffer] heeft ingesneden/ingekerfd en/of (deels) heeft doorgesneden, tengevolge waarvan die [slachtoffer] is overleden;

of

hij op of omstreeks 5 november 2012 te Lienden, gemeente Buren, opzettelijk het leven van [slachtoffer] op uitdrukkelijk en ernstig verlangen van die [slachtoffer] heeft beeindigd, door opzettelijk -de keel van die [slachtoffer] (langdurig) dicht te knijpen en/of dichtgeknepen

te houden, door een (broek)riem strak aan te brengen rond de nek en keel van die [slachtoffer] en vervolgens genoemde riem strak aan te trekken en/of aangetrokken te houden, en/of - de (linker) pols van die [slachtoffer] in te snijden/kerven en/of (deels) door te snijden;

De zaak is laatstelijk op 03 juli 2013 ter terechtzitting onderzocht. Daarbij is verdachte verschenen. Verdachte is bijgestaan door mr. M. Stoetzer- van Esch, advocaat te Lent.

Als benadeelde partij heeft zich schriftelijk in het geding gevoegd en is samen met haar echtgenoot,[echtgenoot van benadeelde], ter zitting ter terechtzitting verschenen:

[benadeelde].

De officier van justitie, mr. A.M. Fellinger, heeft gerekwireerd.

Verdachte en zijn raadsvrouw hebben het woord ter verdediging gevoerd.

3. De beslissing inzake het bewijs1.

Ten aanzien van het tenlastegelegde

De feiten

Op grond van de bewijsmiddelen wordt het volgende, dat verder ook niet ter discussie staat, vastgesteld.

Op 5 november 2012 heeft verdachte te Lienden, gemeente Buren, de keel van zijn vriendin, [slachtoffer], langdurig dichtgeknepen en dichtgeknepen gehouden door een broekriem strak rond de nek en keel van die Viegen aan te brengen en vervolgens genoemde riem strak aan te trekken en aangetrokken te houden. Tevens en daaraan voorafgaand heeft verdachte de linkerpols van [slachtoffer] tweemaal ingesneden2..Ten gevolge van de door voornoemde handelingen toegebrachte letsels is [slachtoffer] overleden3.. Verdachte heeft tevens zijn eigen pols ingesneden en een mes in zijn onderbuik gestoken waardoor voor hem levensbedreigend letsel is ontstaan4..

Het doel dat verdachte daarmee had was eerst [slachtoffer] van het leven beroven en daarna zichzelf.

Op de tafel in de woning is de volgende handgeschreven afscheidbrief aangetroffen:

“Allemaal, wij hebben er geen zin meer in. Ons leven is op. Wij hebben samen besloten er een eind aan te maken. Geen werk meer, geen vertrouwen van een ieder. [slachtoffer] [verdachte]”5..

Het standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie heeft gesteld dat wettig en overtuigend bewezen kan worden geacht dat verdachte zich schuldig heeft gemaakt aan de tenlastegelegde moord.

Het standpunt van de verdediging

De raadsvrouw heeft betoogd dat -kort samengevat- verdachte en[slachtoffer] beiden een uitdrukkelijk en ernstig verlangen hadden om hun leven te beëindigen en dat wettig en overtuigend bewezen kan worden dat verdachte het leven van[slachtoffer] op haar uitdrukkelijk en ernstig verlangen heeft beëindigd.

Beoordeling door de rechtbank

In essentie komt het er in deze zaak op aan of verdachte [slachtoffer] op haar uitdrukkelijk en ernstig verlangen van het leven heeft beroofd of wel dat daarvan geen sprake is geweest.

In het eerste geval moet gekwalificeerd worden naar het minder strafwaardige levensbeëindiging op verzoek”” (293 Sr), in het tweede gavel naar het zwaarder strafwaardige “moord (289 Sr)

Onder het bestanddeel “uitdrukkelijk en ernstig verlangen” moet ingevolge de Memorie van Toelichting op de Wet toetsing levensbeëindiging op verzoek en hulp bij zelfdoding

( Kamerstukken II 1998/99, 26691, nr.3) worden verstaan een ondubbelzinnig kenbaar maken van een serieuze, weloverwogen en duurzame wil, verbaal of non-verbaal, door iemand die geestelijk niet in de war is. Een eenmalig geuit verlangen is niet toereikend.

De rechtbank oordeelt het briefje met de zinsnede van de hand van[slachtoffer] (hierna te noemen: [slachtoffer]) “ wij hebben samen besloten er een eind aan te maken”6.in samenhang met de -weliswaar gedetailleerde- verklaringen van verdachte dat hij en [slachtoffer] samen hadden besloten een einde aan hun leven te maken7., onvoldoende om aan te nemen dat bij [slachtoffer] sprake is geweest van een ondubbelzinnig kenbaar gemaakte serieuze, weloverwogen en duurzame wil. De rechtbank overweegt daartoe als volgt.

Verdachte heeft verklaard dat hij de eerste was die met het idee kwam om uit het leven te stappen en hij degene was die het niet meer zo zag zitten en dat hij [slachtoffer] heeft kunnen overtuigen. Haar eerste reactie was volgens verdachte immers geweest “dat zal wel meevallen, daar komen we wel bovenop” of zoiets8.. Als de oorzaken die aan dit idee ten grondslag liggen, noemt verdachte zijn ontslag, de financiële problemen en het ontbreken van een goede relatie met de familie9.. De rechtbank is evenwel niet gebleken dat [slachtoffer] deze problemen eveneens ervoer als onoverkomelijk. Weliswaar hebben verdachte en [slachtoffer], toen zij ongeveer een jaar geleden uit hun huis in [woonplaats] zijn gezet, tegen [benadeelde] gezegd dat ze overwogen hadden om tegen een boom te rijden om op die manier uit het leven te stappen10., maar de familieleden van [slachtoffer] hebben tegenover de politie verklaard dat zij niets hebben gemerkt van depressieve klachten bij [slachtoffer] en dat een doodswens niet in het beeld van haar paste11.. Voorts hebben zowel familie als collega’s over de relatie tussen [slachtoffer] en verdachte verklaard dat verdachte dominant en [slachtoffer] onderdanig en gemakkelijk te beïnvloeden was12.. Voor zover getuigen hebben verklaard dat [slachtoffer] verstandelijke beperkingen had13., heeft de rechtbank hiervoor evenwel in de rapportages van het UWV betreffende de medische gesteldheid van [slachtoffer]14.onvoldoende aanknopingspunten gevonden. Op basis van de voornoemde verklaringen acht de rechtbank wel voldoende aanwijzingen aanwezig dat [slachtoffer] volgzaam was. Voorts hebben zowel familie, vrienden als collega’s verklaard dat [slachtoffer] en verdachte gek waren op elkaar15..

Gelet op vorenstaande feiten in samenhang met de bevindingen van het triple-onderzoek waarin de relatie tussen verdachte en [slachtoffer] als symbiotisch wordt omschreven16.overweegt de rechtbank dat zij aannemelijk acht dat in de beleving van verdachte sprake is geweest van een serieus, weloverwogen en duurzame besluit van [slachtoffer]. Echter nu er naast het voornoemde briefje enkel de verklaring van verdachte is, oordeelt de rechtbank dit gelet op de vorenstaande omstandigheden onvoldoende om tot het bewijs te komen dat er bij [slachtoffer] sprake was van een serieus, weloverwogen en duurzaam besluit het leven te beëindigen.

De rechtbank is dan ook van oordeel dat het tenlastegelegde “opzettelijk het leven van een ander op diens uitdrukkelijk en ernstig verlangen beëindigen” niet wettig en overtuigend is bewezen.

Vervolgens.

In eerder genoemde beoordeling is dan de vraag aan de orde of de tenlastegelegde moord (impliciet subsidiair doodslag) kan worden bewezen.

De wijze waarop verdachte te werk is gegaan, te weten het plannen van de uitvoering van de levensbeëindiging, het schrijven van een afscheidsbriefje, het klaarleggen van de paspoorten, het innig afscheid nemen en vervolgens, nadat het snijden in de polsen niet lukte, [slachtoffer] tot tweemaal toe met een riem wurgen totdat ze niet meer ademde17., is naar het oordeel van de rechtbank aan te merken als kalm overleg en bedaard nadenken. Er is derhalve sprake van voorbedachte rade, zodat de tenlastegelegde moord wettig en overtuigend kan worden bewezen.

Conclusie

De rechtbank acht wettig en overtuigend bewezen dat verdachte het tenlastegelegde heeft begaan, met dien verstande dat bewezen wordt geacht dat:

1.

hij op 5 november 2012 te Lienden, gemeente Buren, opzettelijk en met voorbedachten rade, [slachtoffer] van het leven heeft beroofd, hierin bestaande dat verdachte opzettelijk, na kalm beraad en rustig overleg, -de keel van die [slachtoffer] (langdurig) heeft dichtgeknepen en dichtgeknepen heeft gehouden, doordat hij, verdachte, een broekriem strak heeft aangebracht rond de nek en keel van die [slachtoffer] en vervolgens genoemde riem strak heeft aangetrokken en aangetrokken heeft gehouden, en -de (linker) pols van die [slachtoffer] heeft ingesneden, tengevolge waarvan die [slachtoffer] is overleden;

Voor zover er in de tenlastelegging kennelijke taal- en/of schrijffouten voorkomen, zijn die fouten verbeterd. Verdachte is daardoor niet in zijn verdediging geschaad.

Hetgeen verdachte meer of anders is tenlastegelegd is niet bewezen. Verdachte moet daarvan worden vrijgesproken.

De beslissing dat verdachte het bewezenverklaarde heeft begaan, is gegrond op de feiten en omstandigheden die in de bewijsmiddelen zijn vervat.

De raadsvrouw heeft betoogd dat nu het primair tenlastegelegde niet de bestanddelen ‘op diens uitdrukkelijk en ernstig verlangen’ bevat de bewezenverklaring niet kan leiden tot een kwalificatie en verdachte dient te worden ontslagen van alle rechtsvervolging.

De rechtbank stelt evenwel vast dat er geen sprake is van primaire/subsidiaire tenlastelegging maar, na de wijziging op de terechtzitting van 8 mei 2013, van een alternatieve tenlastelegging. Het betoog van de verdediging treft derhalve geen doel.

Het bewezenverklaarde levert op:

Moord

Het feit is strafbaar.

5. De strafbaarheid van verdachte

Niet is gebleken van feiten of omstandigheden die de strafbaarheid van verdachte geheel uitsluiten. Verdachte is dus strafbaar.

Het standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie heeft geëist dat verdachte ter zake van de tenlastegelegde moord zal worden veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van 8 jaar. Tevens dient aan verdachte de maatregel van terbeschikkingstelling met verpleging van overheidswege te worden opgelegd.

Het standpunt van de verdediging

De raadsvrouw verwijst naar de resultaten van het multidisciplinair triple-onderzoek waarbij verdachte verminderd toerekeningsvatbaar wordt geacht en sluit zich aan bij het advies om aan verdachte de maatregel terbeschikkingstelling met voorwaarden op te leggen met als voorwaarde klinische opname in een forensische behandelsetting met een hoog zorgniveau.

Beoordeling door de rechtbank

Bij de beslissing over de straf heeft de meervoudige kamer rekening gehouden met:

- de aard en de ernst van het bewezenverklaarde en de omstandigheden waaronder dit is begaan;

- de persoon en de persoonlijke omstandigheden van verdachte, waarbij onder meer is gelet op:

 het uittreksel uit het algemeen documentatieregister betreffende verdachte, gedateerd 31 mei 2013; en

 een beknopt reclasseringsadvies d.d. 30 januari 2013, betreffende verdachte;

 een reclasseringsadvies van het Leger des Heils d.d. 28 juni 2013, betreffende verdachte;

 een multidisciplinair gedragskundig triple-rapportage van drs.[psycholoog], klinisch psycholoog, drs. [psychiater], psychiater en[milieurapporteur], milieurapporteur gedateerd 14 maart 2013.

De rechtbank overweegt in het bijzonder het navolgende.

Omdat verdachte de overtuiging had dat de problemen in hun leven dusdanig waren dat het leven voor hen beiden geen zin meer had, heeft hij in overleg met zijn vriendin [slachtoffer] een plan beraamd om een einde aan hun beider leven te maken. Vervolgens heeft hij dit uitgevoerd door [slachtoffer] en zichzelf in de pols te snijden en, nadat dit niet afdoende bleek, door [slachtoffer] met een riem te wurgen en zichzelf in de buik steken. Door deze handelingen is [slachtoffer] overleden en is bij verdachte levensbedreigend letsel ontstaan. De rechtbank oordeelt het zonder meer kwalijk dat verdachte geen hulp heeft gezocht ten einde uit de neerwaartse spiraal in hun leven te geraken en dat hij vervolgens [slachtoffer] het leven, het meest waardevolle bezit, heeft ontnomen vanuit zijn veronderstelling dat bij haar ook sprake was van een weloverwogen en duurzame wil haar leven te beëindigen. Verdachte heeft veel leed toegebracht aan de nabestaanden van [slachtoffer] en hij heeft met zijn gruwelijke wijze van handelen de rechtsorde ernstig geschokt.

Uit het hierboven genoemde multidisciplinaire rapport blijkt onder andere dat bij verdachte sprake is van een autisme spectrumstoornis, namelijk een pervasieve ontwikkelingsstoornis (niet anderszins omschreven) Voorts staat in het rapport beschreven dat deze stoornis aanwezig was ten tijde van het tenlastegelegde feit.

De rechtbank stelt op grond van het bovenstaande vast dat bij verdachte tijdens het begaan van het feit een gebrekkige ontwikkeling of ziekelijke stoornis van de geestvermogens bestond en dat verdachte het feit verminderd kan worden toegerekend.

De rechtbank is verder, net als de officier van justitie en de verdediging, van oordeel dat verdachte dringend behandeling behoeft. De psychiater en de psycholoog hebben gerapporteerd dat om herhaling van delict te voorkomen het noodzakelijk is dat verdachte meer inzicht ontwikkelt in zijn stoornis, zich meer rekenschap geeft van zijn risicofactoren en vaardigheden ontwikkelt om zijn valkuilen (al dan niet met hulp) adequaat te hanteren. Zij overwegen als volgt: “Daarnaast is het van belang dat betrokkene intensief ondersteund wordt bij het realiseren van een stabiele maatschappelijke inbedding. Betrokkene heeft blijvende beperkingen op vrijwel alle levensgebieden ( huisvesting, dagbesteding, sociaal netwerk, financieel beheer) en moet niet in staat worden geacht de huidige problemen zelfstandig het hoofd te kunnen bieden. Gezien de ernst van bovenstaande en het daaraan gerelateerde delictrisico, achten ondergetekenden een klinische behandeling aangewezen. Het accepteren en verwerken van ( de consequenties van) de diagnose zal tijd vergen. Binnen een behandeling zal van betrokkene gevraagd worden om problemen onder ogen te zien, waarvoor hij gewend is weg te lopen. Het uitbreiden van vaardigheden en het realiseren van een stabiele maatschappelijke inbedding, kan slechts bereikt worden middels een intensieve, gespecialiseerde en langdurige behandeling. (...) Op grond van het boevenstaande adviseren ondergetekenden betrokkene de maatregel TBS met voorwaarden op te leggen. Als voorwaarden adviseren wij een klinisch opname in een forensische behandelsetting met een hoog zorgniveau.”

De rechtbank hecht er aan, voorop te stellen, dat de ernst van het feit op zich zonder meer voldoende aanleiding geeft aan verdachte een (zeer) langdurige gevangenisstraf op te leggen.

De rechtbank is echter anderzijds van oordeel dat het belang van de veiligheid van anderen dan wel de algemene veiligheid van personen zwaarder gewogen moet worden dan het vergeldingsbelang en dat in die belangafweging het belang van een goede behandeling zoals door de deskundigen geadviseerd zwaarder moet wegen dan het belang van vergelding.

Hoewel naast de oplegging van de maatregel van terbeschikkingstelling met voorwaarden ‘slechts’ een gevangenisstraf van maximaal vijf jaar kan worden opgelegd, is de rechtbank gelet op het bovenstaande van oordeel dat het opleggen van een terbeschikkingstelling met voorwaarden passend en geboden is.

De rechtbank is van oordeel dat in casu sprake was van een misdrijf dat gericht was tegen en gevaar veroorzaakte voor de onaantastbaarheid van het lichaam van een persoon, zoals vermeld in artikel 38e lid 1 van het Wetboek van Strafrecht.

Verdachte heeft bij voornoemd onderzoek alsmede ter terechtzitting verklaard dat hij zich graag onder behandeling wil laten stellen binnen een forensische psychiatrische kliniek. Nu voorts voldaan is aan alle wettelijke voorwaarden daartoe, zal de rechtbank een tbs met voorwaarden opleggen.

Gelet op de ernst van het feit en het gegeven dat het feit verdachte wel, zij het verminderd, kan worden toegerekend, zal de rechtbank naast de maatregel van tbs met voorwaarden, aan verdachte tevens een gevangenisstraf opleggen.

6a. De beoordeling van de civiele vordering(en), alsmede de gevorderde oplegging van de schadevergoedingsmaatregel

De benadeelde partij [benadeelde] heeft zich in het strafproces gevoegd ter verkrijging van schadevergoeding ter zake van het bewezenverklaarde feit. Gevorderd wordt een bedrag van € 1.500,-.

Het standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie heeft verzocht de vordering van de benadeelde partij

[benadeelde] tot betaling van het bedrag van € 1.500,- toe te wijzen, waarbij tevens de schadevergoedingsmaatregel ex artikel 36f van het Wetboek van Strafrecht wordt opgelegd tot dit bedrag, bij gebreke van betaling en verhaal te vervangen door 25 dagen hechtenis.

Het standpunt van de verdediging

De verdediging kan zich vinden in de vordering van de benadeelde partij.

Beoordeling door de rechtbank

De vordering van [benadeelde] zal als niet betwist in haar geheel worden toegewezen.

De gevorderde wettelijke rente is toewijsbaar vanaf 5 november 2012, het moment van het ontstaan van de schade.

Ter meerdere zekerheid voor daadwerkelijke betaling aan de benadeelde partij, zal de rechtbank tevens de schadevergoedingsmaatregel opleggen.

De beslissing is gegrond op de artikelen 10, 27, 36f, 37a, 38, 38a en 289 van het Wetboek van Strafrecht.

De rechtbank, rechtdoende:

Verklaart bewezen dat verdachte het tenlastegelegde, zoals vermeld onder punt 3, heeft begaan.

Verklaart niet bewezen hetgeen verdachte meer of anders is ten laste gelegd dan hierboven bewezen is verklaard en spreekt verdachte daarvan vrij.

Verstaat dat het aldus bewezenverklaarde oplevert het strafbare feit zoals vermeld onder punt 4.

Verklaart verdachte hiervoor strafbaar.

Veroordeelt verdachte wegens het bewezenverklaarde tot

een gevangenisstraf voor de duur van 5 (vijf) jaren.

Beveelt overeenkomstig het bepaalde in artikel 27 van het Wetboek van Strafrecht dat de tijd, door de veroordeelde voor de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in verzekering en voorlopige hechtenis doorgebracht, geheel in mindering zal worden gebracht.

Gelast dat veroordeelde ter beschikking wordt gesteld en stelt daarbij de volgende voorwaarden:

Algemene voorwaarden dat de veroordeelde:

Bijzondere voorwaarden dat:

- veroordeelde zal zich bij in ingaan van de TBS met voorwaarden laten opnemen in FPK De Boog of een soortgelijke intramurale instelling, zulks ter beoordeling van het NIFP-IFZ, waarbij veroordeelde zich zal houden aan de aanwijzingen die hem in het kader van die behandeling door of namens de (geneesheer-) directeur van die instelling zullen worden gegeven;

- veroordeelde vanaf het moment dat zijn opname ingaat, in een RIBW of een soortgelijke instelling, zulks ter beoordeling van de reclassering, zal verblijven en zich zal houden aan het (dag-) programma dat deze instelling in overleg met de reclassering heeft opgesteld, zolang de reclassering dit noodzakelijk acht.

- veroordeelde zal zich onthouden van het gebruik van alcohol, zolang de reclassering dit nodig acht, waarbij veroordeelde medewerking verleent aan urineonderzoeken, om veroordeelde daarop te controleren;

- veroordeelde zal zich houden aan de aanwijzingen en afspraken die door of namens de reclassering aan hem gegeven worden;

De beslissing op de vordering van de benadeelde partij [benadeelde].

Wijst de vordering van de benadeelde partij toe.

Maatregel van schadevergoeding

Aldus gewezen door:

mr. H.P.M. Kester-Bik (voorzitter), mr. M.F. Gielissen en mr. L.C.P. Goossens, rechters,

in tegenwoordigheid van mr. J.M.B. Moll van Charante, griffier

en uitgesproken ter openbare terechtzitting van deze rechtbank op 17 juli 2013.