RvdW 2023/1
Gezondheidsrecht. Zorgverzekeringswet. Vergoeding voor niet-gecontracteerde zorg bij naturapolissen; hinderpaalcriterium (art. 13 lid 1 Zvw); uitgangstarief; generiek kortingspercentage; peilmoment hinderpaal; hardheidsclausule en coulanceregelingen.
- Instantie
Hoge Raad
- Datum
9 december 2022
- Magistraten
Mrs. M.J. Kroeze, C.E. du Perron, F.J.P. Lock, S.J. Schaafsma, F.R. Salomons
- Zaaknummer
21/00057
- Conclusie
A-G mr. B.J. Drijber
- Folio weergave
- Vakgebied(en)
Sociale zekerheid algemeen / Algemeen
Gezondheidsrecht / Ordening en verzekering
- Brondocumenten
ECLI:NL:HR:2022:1789, Uitspraak, Hoge Raad, 09‑12‑2022
ECLI:NL:PHR:2022:75, Conclusie, Hoge Raad (Parket), 28‑01‑2022
Beroepschrift, Hoge Raad, 06‑01‑2021
- Wetingang
Essentie
Gezondheidsrecht. Zorgverzekeringswet. Vergoeding voor niet-gecontracteerde zorg bij naturapolissen; hinderpaalcriterium (art. 13 lid 1 Zvw); uitgangstarief; generiek kortingspercentage; peilmoment hinderpaal; hardheidsclausule en coulanceregelingen.
Samenvatting
Art. 13 lid 1 Zvw moet aldus worden uitgelegd, dat de door de zorgverzekeraar in het geval van een naturapolis te bepalen vergoeding voor de kosten van niet-gecontracteerde zorgaanbieders niet zo laag mag zijn dat die daardoor voor de verzekerde een feitelijke hinderpaal oplevert om zich tot een niet-gecontracteerde zorgaanbieder van zijn keuze te wenden (HR 11 juli 2014, NJ 2015/83 en HR 7 juni 2019, NJ ...