HR, 05-03-2013, nr. 11/01545

hij, op of omstreeks 7 mei 2009 in de gemeente Bilthoven, gemeente De Bilt, althans in het arrondissement Utrecht, één of meer wapen(s) van categorie I, onder 3^o en/of 1^o van de Wet wapens en munitie te weten een geluiddemper en/of een vlindermes, voorhanden heeft gehad;

hij, op of omstreeks 7 mei 2009 te Bilthoven, gemeente De Bilt, althans in het arrondissement Utrecht, één of meer stuk(s) munitie van categorie III van de Wet wapens en munitie, te weten één of meer stuk(s) scherpe volmantel pistoolpatronen, kaliber 6,35 mm, te weten één of meer patro(o)n(en) van het fabrikaat S&B en/of één of meer patro(o)n(en) van het fabrikaat SBP, voorhanden heeft gehad;

hij, op of omstreeks 7 mei 2009 te Bilthoven, gemeente De Bilt, althans in het arrondissement Utrecht, opzettelijk aanwezig heeft gehad ongeveer 10,08 gram, in elk geval een hoeveelheid van een materiaal bevattende cocaïne, zijnde een middel als bedoeld in de bij de Opiumwet behorende lijst I, dan wel aangewezen krachtens het vijfde lid van artikel 3a van die wet;’

‘De wet wapens en munitie geeft de bevoegdheid om te allen tijde ter inbeslagneming een doorzoeking te doen op plaatsen waar redelijkerwijs vermoed kan worden dat daar wapens en/of munitie aanwezig zijn. De CIE informatie waarin stond dat verdachte een vuurwapen thuis zou bewaren en van plan zou zijn daar iets mee te doen, is toereikend om die bevoegdheid toe te passen. Dit moet echter wel in redelijkheid gebeuren. In dit geval vond de doorzoeking plaats in de woning waar de verdachte bij zijn moeder woont. De in beslag genomen goederen bevonden zich in een slaapkamer onder een nachtkastje, in de jaszak van een jack dat in een kast hing, in een kledingkast en in het dashboardkastje van de auto van de moeder van verdachte. De politierechter is van oordeel dat het beginsel van proportionaliteit is geschonden door op basis van een enkele CIE melding een zo grondige doorzoeking te doen in de woning van de moeder van verdachte. Daarbij is de politierechter van oordeel dat de door de hulpofficier verstrekte machtiging niet zover strekt dat op basis van die machtiging ook de auto van de moeder van verdachte doorzocht had mogen worden. Om die redenen acht de politierechter de doorzoeking onrechtmatig en zal zij verdachte vrijspreken.’

‘De verdediging is van oordeel dat er sprake is van onherstelbare vormverzuimen in de zin van art. 359a lid 2 Sv in het opsporingsonderzoek hetgeen dient te leiden tot bewijsuitsluiting en vervolgens tot algehele vrijspraak, conform de uitspraak van de politierechter op 6 juli jongstleden.

Vooropgesteld dient te worden dat de stelling dat het redelijke vermoeden niet uitsluitend kan berusten op CIE-informatie in haar algemeenheid onjuist is. Ik verwijs daarbij onder andere naar een uitspraak van de Hoge Raad van 25 september 2001 (HR 25 september 2001, NbSr 2001, 264). Volgens Cleiren en Nijboer zal er in de rechtspraktijk veel afhangen van de specificiteit van de informatie (T&C Sr, 7^e druk, aant. 3 bij art. 49 WWM, pag. 2251). Nu van de informatie niet kon worden gesteld dat deze betrouwbaar was, komt men aan de vraag of die informatie voldoende specifiek is niet toe. Er was in dit geval dus meer nodig dan enkel de CIE-info om het redelijke vermoeden te kunnen aannemen.

Ik verwijs hierbij naar een uitspraak van het Hof Amsterdam van 10 juli 2000. Volgens het Hof leverde de enkele CID-info dat ‘[naam 1].’ in het bezit was van een vuurwapen in combinatie met de omstandigheid dat deze informatie al weer vier weken oud was, zonder nadere gegevens of verificatie van de bron, onvoldoende grondslag voor het benodigde ‘redelijkerwijs kunnen vermoeden’ (Hof Amsterdam, 10 juli 2000, NbSr, 2000,2001).

Ik verwijs opnieuw naar Cleiren en Nijboer, aant. 3 bij art. 49 (T&C Sr, 7^e druk, pag. 2250). De informatie (waarvan de betrouwbaarheid niet eens vaststaat) wees op een wapen in de woning.

Dit betekent dat het de verbalisanten niet is toegestaan om zonder toestemming van cliënt of zijn moeder ook de auto van cliënt's moeder te doorzoeken. Bovendien zag de machtiging doorzoeking ook slechts op de woning! Om die reden is de doorzoeking in het voertuig onrechtmatig geweest.

Verder zit in de toevoeging ‘redelijkerwijs’ een proportionaliteitseis besloten, welke eis bestaat uit een belangenafweging: er dient evenredigheid te bestaan tussen het nagestreefde doel en het geschonden belang, alsmede evenwicht in de in dat kader gehanteerde middelen.

Met de Politierechter ben ik van oordeel dat de eis van proportionaliteit een dergelijke grondige doorzoeking niet rechtvaardigt. Ook zijn immers de jaszakken van cliënt doorzocht en dit zijn plaatsen waar redelijkerwijs niet vermoed kan worden dat cliënt een wapen zou verbergen. Het onderzoek naar de inhoud van de jassen op zoek naar een vuurwapen kan immers worden verricht door middel van het aftasten van de buitenkant van de jassen.

Hiervoor is niet noodzakelijk dat er ook in de jaszakken wordt gevoeld.

Tot slot bevat het dossier van de verdediging niet het vereiste verslag van doorzoeking waardoor wij ernstig in onze controlerende functie worden beperkt.

Met een beroep op het bepaalde in HR 30 maart 2004, NJ 2004/376 verzoek ik uw Hof de bewijsmiddelen die door het verzuim zijn verkregen van het bewijs uit te sluiten en cliënt integraal vrij te spreken.’

‘Ook voor het betreden van de auto van de moeder van verdachte was geen machtiging vereist. Ik verwijs hierbij naar het bepaalde in artikel 51 van de Wet wapens en munitie. Er moet dan echter wel redelijkerwijs een aanleiding zijn. Het dossier biedt mijns inziens hiertoe evenwel geen enkel bruikbaar handvat. Ik ben van mening dat het aantreffen van de geluiddemper onrechtmatig is geweest en dat er bewijsuitsluiting dient te volgen. Verdachte dient van dit onderdeel te worden vrijgesproken.’

‘Het hof overweegt hieromtrent dat op grond van het bepaalde in artikel 49 van de Wet wapens en munitie de bij of krachtens artikel 141 van het Wetboek van Strafvordering aangewezen ambtenaren te allen tijde op plaatsen waar zij redelijkerwijs kunnen vermoeden dat wapens of munitie aanwezig zijn, ter inbeslagneming doorzoeking mogen doen.

Volgens het proces-verbaal was er in de maand 2009 bij de politie CIE-informatie binnengekomen dat [verdachte] (verdachte), een man van tussen de 20 en 25 jaar oud, in het bezit is van een vuurwapen dat hij thuis bij zijn moeder in [a-plaats] zou bewaren. Hij zou van plan zijn om binnenkort ‘iets’ met dit wapen te gaan doen.

Vervolgens is door de politie naar aanleiding van die informatie een nader onderzoek in de politiesystemen ingesteld. Daarin stond geregistreerd:

[verdachte], geboren op [geboortedatum] 1985 te [geboorteplaats], geëmigreerd sinds 31 oktober 2008.

Door de hulpofficier van justitie werd vervolgens een machtiging tot binnentreden voor de woning [a-straat] [1] te [a-plaats] afgegeven ter inbeslagneming van alle goederen die vallen onder de Wet wapens en munitie.

Na langdurig en luid kloppen op de deur en ramen van de woning werd niet gereageerd. Toen de onderruit van de toegangsdeur was geforceerd, verscheen verdachte uit de slaapkamer.

Hoewel naar het oordeel van het hof geldt dat CIE-informatie — indien dit aan de basis ligt van ingrijpende opsporingsbevoegdheden, zoals een doorzoeking — geverifieerd dient te worden, kan CIE-informatie in bijzondere gevallen — als verificatie (bij het ontbreken van verificatiemogelijkheden) niet mogelijk is of (gelet op de inhoud van de CIE-informatie) te tijdrovend is — voldoende zijn om (bijvoorbeeld) gebruik te maken van de in artikel 49 WWM genoemde bevoegdheid.

Het hof is van oordeel dat gelet op de inhoud van de CIE-informatie, met name de mededeling dat verdachte in het bezit is van een vuurwapen en van plan zou zijn om binnenkort ‘iets’ met dit wapen te gaan doen voortvarend handelen door de politie geboden was en van verdere verificatiepogingen afgezien kon worden.

Het hof is derhalve van oordeel dat op basis van de CIE-informatie een machtiging tot binnentreden kon worden afgegeven.

Het hof is voorts van oordeel dat de doorzoeking niet disproportioneel is geweest. In geval er gezocht wordt naar wapens en/of munitie ligt het voor de hand dat er gekeken wordt in/op plaatsen waar dergelijke voorwerpen zich kunnen bevinden. Dit houdt in dat er ook in jaszakken kan worden gekeken en gevoeld.

Anders dan de raadsman is het hof van oordeel dat het verslag van het binnentreden van de woning, zoals dat door de politie is opgemaakt een voldoende weergave is van het binnentreden en de doorzoeking, zoals die hebben plaatsgevonden.

De raadsman heeft voorts betoogd dat de auto van de moeder van verdachte zonder uitdrukkelijke toestemming daartoe niet door de politie had mogen worden doorzocht, nu de machtiging slechts zag op de doorzoeking van de woning en dat op grond hiervan de doorzoeking van de auto onrechtmatig is geweest.

Het hof volgt de raadsman niet in zijn betoog. De CIE-informatie was ook voldoende voor een onderzoek in de auto die zich kennelijk bij de woning bevond waar de verdachte verbleef en in welke woning op het moment van de doorzoeking alleen de verdachte aanwezig was. Op grond van het bepaalde in artikel 51 van de Wet wapens en munitie was voor een doorzoeking van de auto geen expliciete machtiging nodig.

Het doorzoeken van de woning en de auto is mede gelet op de urgentie die met het onderzoek was gemoeid niet onrechtmatig geweest en de door de onderzoekshandelingen verkregen resultaten kunnen bijdragen aan het bewijs van de tenlastegelegde feiten en anders dan de politierechter in eerste aanleg ziet het hof geen reden deze terzijde te schuiven.

Het hof is op grond van het bovenstaande van oordeel dat wettig en overtuigend kan worden bewezen dat verdachte op 7 mei 2009 een geluiddemper en een vlindermes, scherpe volmantel pistoolpatronen, kaliber 6,35 mm, en 10,08 gram cocaïne voorhanden heeft gehad.’

‘De bij of krachtens artikel 141 van het Wetboek van Strafvordering aangewezen ambtenaren kunnen te allen tijde op plaatsen waar zij redelijkerwijs kunnen vermoeden dat wapens of munitie aanwezig zijn, ter inbeslagneming doorzoeking doen.’