Aanhef

Verordening (EG) nr. 1234/2007 van de Raad (3) is ingetrokken en vervangen door Verordening (EU) nr. 1308/2013. In deel II, titel I, hoofdstuk III, en deel II, titel II, hoofdstuk II, afdeling 2, van Verordening (EU) nr. 1308/2013 zijn voorschriften vastgesteld met betrekking tot het vergunningenstelsel voor het aanplanten van wijnstokken en het beheer ervan, het wijnbouwkadaster, begeleidende documenten en certificering, het in- en uitslagregister, en de kennisgevingseisen in de wijnsector, en wordt de Commissie gemachtigd om in dit verband gedelegeerde handelingen en uitvoeringshandelingen vast te stellen. Die handelingen moeten strekken tot de vervanging van de relevante bepalingen van de Verordeningen (EG) nr. 555/2008 (4) en (EG) nr. 436/2009(5) van de Commissie, en van een aantal bepalingen van de Verordeningen (EG) nr. 606/2009 (6) en (EG) nr. 607/2009(7) van de Commissie wat betreft de certificering van cepagewijnen en administratieve voorschriften inzake het in- en uitslagregister. Om redenen van vereenvoudiging moeten in de nieuwe gedelegeerde handeling ook de bepalingen van Gedelegeerde Verordening (EU) 2015/560 van de Commissie (8) worden opgenomen.

Met het oog op de rechtszekerheid moeten bepaalde in deze verordening en in Uitvoeringsverordening (EU) 2018/274 van de Commissie (9) gebruikte termen worden gedefinieerd. Het is passend om de verschillende typen wijnbouwoppervlakten en marktdeelnemers te definiëren op grond van hun specifieke rechten en verplichtingen waarin deze verordeningen voorzien.

Op grond van artikel 62 van Verordening (EU) nr. 1308/2013 moeten de lidstaten in het algemeen een vergunning voor het aanplanten van wijnstokken verlenen wanneer producenten die wijnstokken wensen te planten of te herplanten, daartoe een aanvraag indienen. Overeenkomstig lid 4 van dat artikel geldt voor bepaalde oppervlakten evenwel een vrijstelling van het vergunningenstelsel. Er moeten voorschriften worden vastgesteld betreffende de voorwaarden waaronder die vrijstelling kan worden toegepast. Om omzeiling van het nieuwe stelsel te voorkomen mogen de oppervlakten voor experimentele doeleinden of voor de teelt van moederplanten voor entstokken alleen voor het aangegeven doel worden gebruikt. De wijnbouwproducten van die oppervlakten mogen niet in de handel worden gebracht tenzij de lidstaten menen dat er geen risico op marktverstoring is. Bestaande wijnbouwexperimenten en de bestaande teelt van moederplanten voor entstokken moeten kunnen worden voortgezet volgens de voorschriften die erop van toepassing waren vóór de inwerkingtreding van Gedelegeerde Verordening (EU) 2015/560. Om te garanderen dat geen marktverstoringen worden veroorzaakt door oppervlakten waarvan de opbrengst aan wijn of wijnbouwproducten uitsluitend bestemd is voor consumptie door de wijnbouwer en zijn gezin, moet een maximale grootte worden vastgelegd en moet aan de vrijstelling de voorwaarde verbonden zijn dat de wijnbouwer geen wijn voor handelsdoeleinden produceert. Om dezelfde reden moet deze vrijstelling ook gelden voor organisaties zonder handelsactiviteit. Met betrekking tot de oppervlakten die worden beplant door producenten die een bepaalde met wijnstokken beplante oppervlakte hebben verloren als resultaat van verplichte aankopen in het openbaar belang overeenkomstig de nationale wetgeving, moet worden bepaald wat de maximale oppervlakte van de nieuw beplante oppervlakte mag zijn om te vermijden dat de algemene doelstellingen van het vergunningenstelsel voor het aanplanten van wijnstokken worden ondermijnd.

In artikel 64, leden 1 en 2, van Verordening (EU) nr. 1308/2013 zijn voorschriften vastgesteld met betrekking tot het verlenen van vergunningen voor nieuwe aanplant, alsook subsidiabiliteits- en prioriteitscriteria die de lidstaten kunnen toepassen. Voor sommige van deze subsidiabiliteits- en prioriteitscriteria moeten specifieke voorwaarden worden vastgesteld om een gelijk speelveld te creëren voor de toepassing ervan en om te vermijden dat het vergunningenstelsel wordt omzeild door producenten aan wie een vergunning is verleend. Bovendien dienen de drie aanvullende criteria die zijn ingevoerd bij Gedelegeerde Verordening (EU) 2015/560 te worden behouden: het subsidiabiliteitscriterium inzake misbruik van de bekendheid van beschermde geografische aanduidingen, het prioriteitscriterium ten voordele van producenten die de voorschriften van het stelsel naleven en binnen hun bedrijf geen uit productie genomen wijngaarden hebben, en het prioriteitscriterium ten voordele van non-profitorganisaties met een maatschappelijk doel die grond hebben gekregen die wegens terrorisme of andere vormen van misdaad werd geconfisqueerd. Het subsidiabiliteitscriterium speelt in op de behoefte om de faam van specifieke geografische aanduidingen op dezelfde manier te beschermen als de faam van specifieke oorsprongsbenamingen en ervoor te zorgen dat deze aanduidingen niet worden bedreigd door nieuwe aanplant. Het eerste prioriteitscriterium begunstigt bepaalde aanvragers op basis van hun achtergrond, namelijk als zij de voorschriften van het vergunningenstelsel naleven en geen vergunning aanvragen voor nieuwe aanplant als zij met wijnstokken beplante grond hebben die niet meer in gebruik is en in aanmerking komt voor een vergunning voor herbeplanting. Doel van het tweede prioriteitscriterium is om non-profitorganisaties met een maatschappelijk doel die grond hebben gekregen die wegens terrorisme of andere vormen van misdaad werd geconfisqueerd, te begunstigen en op die manier het gebruik voor maatschappelijke doeleinden van grond die het risico loopt uit gebruik te worden genomen, te bevorderen.

Gezien artikel 118 van Verordening (EU) nr. 1306/2013 moeten de lidstaten, om rekening te houden met de natuurlijke en sociaaleconomische verschillen en met de verschillende groeistrategieën van de marktdeelnemers in verschillende gebieden binnen een bepaald grondgebied, de mogelijkheid krijgen de in artikel 64, leden 1 en 2, van Verordening (EU) nr. 1308/2013 bedoelde subsidiabiliteits- en prioriteitscriteria en de drie aanvullende criteria op regionaal niveau op verschillende wijze toe te passen voor specifieke gebieden die in aanmerking komen voor een beschermde oorsprongsbenaming (‘BOB’), voor specifieke gebieden die in aanmerking komen voor een beschermde geografische aanduiding (‘BGA’) of voor gebieden zonder geografische aanduiding. Dergelijke verschillen in de toepassing van deze criteria in de verschillende gebieden van een bepaald grondgebied moeten altijd gebaseerd zijn op de verschillen tussen deze gebieden.

Om te reageren tegen vormen van omzeiling die niet door deze verordening zijn voorzien, moeten de lidstaten maatregelen nemen om te vermijden dat de aanvragers van vergunningen de subsidiabiliteits- of prioriteitscriteria omzeilen, voor zover de acties van die aanvragers niet reeds onder de in deze verordening vastgestelde specifieke bepalingen tegen omzeiling van de specifieke subsidiabiliteits- en prioriteitscriteria vallen.

Op grond van artikel 66, lid 2, van Verordening (EU) nr. 1308/2013 kunnen wijnstokken waarvan de producent heeft beloofd ze te rooien, samengaan met nieuw aangeplante wijnstokken. Om onregelmatigheden te voorkomen moeten de lidstaten de mogelijkheid krijgen om met de gepaste middelen te waarborgen dat de belofte om te rooien wordt nagekomen, met inbegrip van de vereiste om een zekerheid te stellen bij het verlenen van een vergunning voor vervroegde herbeplanting. Daarnaast is het noodzakelijk te verduidelijken dat de wijnstokken die worden aangeplant op een oppervlakte waarvoor rooiing was beloofd, als niet-toegestaan moeten worden beschouwd indien de rooiing niet binnen de in die bepaling vastgestelde termijn van vier jaar wordt uitgevoerd.

Ingevolge artikel 66, lid 3, van Verordening (EU) nr. 1308/2013 kunnen de lidstaten de herbeplanting op oppervlakten die in aanmerking komen voor de productie van wijn met een beschermde oorsprongsbenaming of een beschermde geografische aanduiding, beperken op basis van een aanbeveling van erkende en representatieve beroepsorganisaties. De gronden of redenen voor dergelijke beperkingen moeten worden bepaald om te verduidelijken wat de grenzen van hun toepassingsgebied zijn; daarbij moet de coherentie van het stelsel worden gegarandeerd en moet worden vermeden dat het stelsel kan worden omzeild. Er moet voor worden gezorgd dat de in artikel 66, lid 1, van Verordening (EU) nr. 1308/2013 vastgestelde automatische verlening van vergunningen voor herbeplantingen de lidstaten niet verhindert om de afgifte van vergunningen overeenkomstig artikel 63, lid 2, onder b), en lid 3 van die verordening te beperken voor specifieke oppervlakten. Evenwel moet worden verduidelijkt dat bepaalde specifieke gevallen niet als omzeiling van het stelsel worden beschouwd.

In artikel 145 van Verordening (EU) nr. 1308/2013 is bepaald dat sommige lidstaten een wijnbouwkadaster met bijgewerkte gegevens over het productiepotentieel moeten bijhouden. In de onderhavige verordening moet worden vastgelegd welke informatie in het wijnbouwkadaster moet worden opgenomen.

Overeenkomstig artikel 147, lid 1, van Verordening (EU) nr. 1308/2013 mogen wijnbouwproducten slechts met een officieel goedgekeurd begeleidend document binnen de Unie in het verkeer worden gebracht. Er moeten voorschriften voor het gebruik van dat begeleidend document worden vastgesteld.

Uit in de lidstaten opgedane ervaring is gebleken dat een vrijstelling van de verplichting om wijnbouwproducten bij het vervoer vergezeld te laten gaan van een begeleidend document, zou kunnen worden verleend voor grotere afstanden en een breder scala aan verrichtingen, zodat het overbrengen van wijn wordt vergemakkelijkt, terwijl de traceerbaarheid van wijnbouwproducten toch op een bevredigend niveau blijft. Met name moet de vrijstelling ook gelden voor druivensap en most van de GN-codes 2009 61 en 2009 69 die worden geleverd aan marktdeelnemers die niet actief zijn op het gebied van wijnbereiding, aangezien die marktdeelnemers niet onder controle staan van de autoriteiten die bevoegd zijn voor de wijnsector, en aangezien de traceerbaarheid van die producten kan worden verzekerd aan de hand van een handelsdocument.

Richtlijn 2008/118/EG van de Raad (10) bevat geharmoniseerde regelingen voor bepaalde accijnsgoederen, waaronder bepaalde alcoholhoudende dranken, en voorziet in een elektronisch administratief document en andere documenten waarvan zendingen van zulke goederen vergezeld moeten gaan. Met het oog op de vaststelling van eenvormige, binnen de Unie geldende regels en de vereenvoudiging van de administratieve formaliteiten voor de marktdeelnemers, moet worden bepaald dat de documenten waarvan zendingen van wijnbouwproducten vergezeld gaan ingevolge accijnsvoorschriften, ook worden beschouwd als erkende begeleidende documenten in de zin van Verordening (EU) nr. 1308/2013.

Gelet op artikel 40 van Richtlijn 2008/118/EG en met als doel de administratieve formaliteiten voor de marktdeelnemers te versoepelen en meer garanties op betrouwbaarheid te bieden ten aanzien van de certificering en de traceerbaarheid van wijnbouwproducten, moet het voor zendingen van wijnbouwproducten van kleine producenten en voor zendingen van niet-accijnsplichtige wijnbouwproducten mogelijk worden gemaakt gebruik te maken van een vereenvoudigd informatiesysteem voor de afgifte van elektronische begeleidende documenten dat is opgezet door de lidstaten die voorzien in het gebruik van een handelsdocument met ten minste de gegevens die nodig zijn om het betrokken product te kunnen identificeren en om te kunnen volgen langs welk traject het wordt vervoerd. Om de lidstaten die nog geen gebruikmaken van een dergelijk informatiesysteem, de kans te geven zo'n systeem op te zetten, moet echter worden voorzien in een overgangsperiode waarbinnen begeleidende documenten zowel in papieren als in elektronische vorm mogen worden gebruikt.

Gelet op artikel 30 van Richtlijn 2008/118/EG moeten de lidstaten de mogelijkheid krijgen om gebruik te maken van vereenvoudigde procedures en documenten met het oog op de monitoring van de overbrengingen van wijnbouwproducten die uitsluitend op hun grondgebied plaatsvinden.

De begeleidende documenten kunnen ook worden gebruikt voor de certificering van bepaalde kenmerken van wijnbouwproducten in het algemeen en van het oogstjaar of de gebruikte wijndruivenrassen en het beschikken over een BOB of BGA in het bijzonder. Met het oog op een gelijke behandeling van alle marktdeelnemers moet in deze verordening worden vastgelegd onder welke voorwaarden de begeleidende documenten voor een dergelijke certificering kunnen worden gebruikt. Om de administratieve formaliteiten voor marktdeelnemers te vereenvoudigen en de bevoegde autoriteiten te ontheffen van routinewerkzaamheden, moet worden bepaald dat die autoriteiten afzenders kunnen toestaan om in de begeleidende documenten de oorsprong of herkomst en de kenmerken van de wijnbouwproducten, het oogstjaar of het druivenras of de druivenrassen waarvan de producten zijn verkregen, en de BOB of BGA van de wijn in te vullen en zelf te certificeren.

Voor het geval dat marktdeelnemers op verzoek van derde landen specifieke certificaten betreffende de kenmerken van wijnbouwproducten moeten verstrekken, moet deze verordening voorzien in de mogelijkheid om gebruik te maken van een certificering voor uitgevoerde wijnbouwproducten, ten aanzien waarvan de voorwaarden voor de echtheid en het gebruik moeten worden vastgesteld.

Naast de begeleidende documenten zijn op grond van de douanewetgeving aanvullende documenten, zoals uitvoeraangiften, vereist als bewijs van de uitvoer van wijnbouwproducten. Daarom moeten aanvullende procedures worden vastgesteld voor de opstelling en de validering van die documenten overeenkomstig de voorschriften die zijn vastgesteld in of krachtens Verordening (EU) nr. 952/2013 van het Europees Parlement en de Raad (11).

Wijnbouwproducten die onverpakt worden vervoerd, hebben een hoger risico om aan frauduleuze praktijken te worden blootgesteld dan gebottelde producten met een etiket en een sluiting die niet opnieuw kan worden gebruikt. Daarom moet de bevoegde autoriteit van de plaats van lading van dergelijke zendingen op voorhand in kennis worden gesteld van de in het begeleidend document opgenomen gegevens, tenzij wordt gebruikgemaakt van een informatiesysteem waarmee de bevoegde autoriteit van de plaats van lossing van die informatie in kennis kan worden gesteld.

Ter vergemakkelijking van de controles door de bevoegde autoriteiten van zendingen van in het vrije verkeer gebrachte producten uit een derde land of van producten van de Unie die aanvankelijk waren uitgevoerd en vervolgens in de Unie zijn wederingevoerd, moet op de begeleidende documenten bij zendingen van dergelijke in het vrije verkeer gebrachte producten worden verwezen naar de documenten die zijn gebruikt voor het in het vrije verkeer brengen of, in het geval van producten van oorsprong uit de Unie, naar het begeleidend document dat is afgeleverd voor de eerste verzending, of een ander erkend document waaruit de oorsprong van de producten blijkt.

In het belang van de rechtszekerheid moeten voorschriften worden vastgesteld ter harmonisering van de maatregelen die een geadresseerde moet nemen in het geval dat een product dat onder dekking van een begeleidend document is vervoerd, wordt geweigerd, en moet worden gespecificeerd onder dekking van welk begeleidend document dat product vervolgens mag worden vervoerd.

Voor de aanpak van gevallen waarin de bevoegde autoriteit constateert of gegronde redenen heeft om te vermoeden dat een afzender een ernstige inbreuk op nationale of Unievoorschriften in de wijnsector heeft gepleegd die betrekking heeft op het vervoer van wijnbouwproducten onder dekking van begeleidende documenten of op de productieomstandigheden of de samenstelling van dergelijke producten, moeten nadere bepalingen worden vastgesteld met betrekking tot de procedure waarvan de bevoegde autoriteiten zich kunnen bedienen ten aanzien van de begeleidende documenten en de uitwisseling van informatie en het bieden van wederzijdse bijstand tussen de bevoegde autoriteiten, zulks met het oog op het toezicht op de daaropvolgende overbrenging of een beslissing over het toekomstige gebruik van het betrokken product.

Om een voldoende afschrikkend effect te garanderen of de wettigheid te herstellen in het geval van niet-ernstige inbreuken ten aanzien van begeleidende documenten voor het vervoer van wijnbouwproducten, moeten voorschriften worden vastgesteld die de bevoegde autoriteit die de onregelmatigheid heeft vastgesteld, in staat stellen het vervoer te regulariseren of ten aanzien van de onregelmatigheid evenredige maatregelen te nemen, met inbegrip van een verbod op het in de handel brengen van de betrokken producten, en de bevoegde autoriteit van de plaats van lossing daarvan op de hoogte te brengen.

In het belang van de rechtszekerheid moeten voorschriften worden vastgesteld die betrekking hebben op overmacht of onvoorziene incidenten tijdens het vervoer, zodat de vervoerder weet hoe het betrokken vervoer kan worden geregulariseerd.

In artikel 90 van Verordening (EU) nr. 1308/2013 is bepaald dat de in dat artikel bedoelde ingevoerde wijnbouwproducten moeten vergezeld gaan van een certificaat dat is opgesteld door een bevoegde instantie in het land van oorsprong van het product, en van een analyseverslag dat is opgesteld door een door het derde land van oorsprong van het product aangewezen instantie of dienst. Ter beperking van het aantal documenten dat is vereist voor de invoer in de Unie en ter vergemakkelijking van de controles door de bevoegde autoriteiten van de lidstaten moeten dat bewijs en dat analyseverslag worden gecombineerd en worden geïntegreerd in één enkel document, namelijk het VI-1-document. Om de rechtszekerheid te garanderen en de handel te vergemakkelijken, moet worden bepaald dat dat document moet worden beschouwd als een document dat de kenmerken van een wijnbouwproduct, het oogstjaar of het druivenras of de druivenrassen, of een BOB of BGA certificeert.

Ter wille van de harmonisatie en om de administratieve last voor de marktdeelnemers en de lidstaten te verlichten, moeten de vrijstellingen van de verplichting tot overlegging van het VI-1-document voor wijnbouwproducten die in de Unie worden ingevoerd, in overeenstemming worden gebracht met de vrijstellingen die gelden voor begeleidende documenten bij een zending van wijnbouwproducten die in de Unie in het vrije verkeer zijn gebracht, met de Unieregeling inzake douanevrijstellingen in Verordening (EG) nr. 1186/2009 van de Raad (12) en met de vrijstellingen uit hoofde van met derde landen gesloten overeenkomsten inzake diplomatiek verkeer.

Om ervoor te zorgen dat de bevoegde autoriteiten van de lidstaten geharmoniseerde procedures kunnen hanteren en hetzelfde type document kunnen gebruiken ongeacht de lidstaat van bestemming van de ingevoerde producten, moet worden voorzien in een model van het VI-1-document en van het uittreksel daarvan (het VI-2-uittreksel) en moeten nadere bijzonderheden worden vastgesteld inzake de procedure die moet worden gevolgd voor de afgifte van die documenten.

Om ervoor te zorgen dat alle betrokken partijen dezelfde procedure volgen voor het in het vrije verkeer brengen van een zending, moeten voorschriften voor het gebruik van het VI-1-document en het VI-2-uittreksel worden vastgesteld. Rekening houdend met de geldende handelsgebruiken moet worden verduidelijkt dat de bevoegde autoriteiten worden gemachtigd om, bij splitsing van een zending wijn, onder hun toezicht uittreksels van het VI-1-document te laten opstellen die elke nieuwe zending die bij de splitsing is ontstaan, vergezellen.

Om de handel te vergemakkelijken en de indirecte invoer te vereenvoudigen moeten voorschriften worden vastgesteld waarin nader wordt omschreven in welke gevallen geen verdere analyses nodig zijn voor de invoer uit een ander derde land dan het land van oorsprong van het wijnbouwproduct.

Om rekening te houden met de bijzonderheden van specifieke wijnen, zoals likeurwijn en distillatiewijn en wijnen met een geografische aanduiding, moeten voorschriften worden vastgesteld met betrekking tot het gebruik van het VI-1-document voor zendingen van dergelijke wijnen. Om het werk van de exporteurs en de autoriteiten te verlichten, moet, onder bepaalde voorwaarden, de overlegging van het VI-1-document volstaan ter certificering van de geografische aanduiding of van het feit dat de aan likeurwijn of distillatiewijn toegevoegde alcohol afkomstig is van wijnbouwproducten.

Ter bevordering van de handel met derde landen die overeenkomsten met de Unie hebben gesloten waarin bepalingen zijn opgenomen over de versterking van de samenwerking inzake fraudebestrijding, en die goede handelsbetrekkingen met de Unie onderhouden, is het passend om de producenten in die landen toe te staan zelf VI-1-documenten af te geven en om die documenten te beschouwen als documenten die zijn afgegeven door een bevoegde instantie van een derde land of door een instantie of dienst die door een derde land is aangewezen, zoals bedoeld in artikel 90 van Verordening (EU) nr. 1308/2013, op soortgelijke wijze als reeds is toegestaan voor wijnen van oorsprong uit de Unie.

Rekening houdend met de ontwikkeling van geautomatiseerde systemen in de wijnsector en ter vergemakkelijking van de monitoring van overbrengingen en de controles van wijnbouwproducten, is het passend toe te staan dat geautomatiseerde systemen worden gebruikt en dat elektronische documenten worden afgegeven door de bevoegde instanties van derde landen of rechtstreeks door de marktdeelnemers in derde landen onder toezicht van hun bevoegde autoriteiten. Geautomatiseerde systemen mogen echter alleen worden gebruikt mits bepaalde minimumvoorwaarden in acht worden genomen en mits de Unie erkent dat het controlesysteem van het derde land voldoende garanties biedt met betrekking tot de aard, de oorsprong en de traceerbaarheid van de wijnbouwproducten die uit dat derde land in de Unie worden ingevoerd. Die minimumvoorwaarden moeten bijgevolg worden vastgesteld. Om de procedures voor de afgifte van VI-2-uittreksels voor de marktdeelnemers en de bevoegde autoriteiten te vereenvoudigen en te versnellen, moet de autoriteiten van de lidstaten worden toegestaan die uittreksels af te geven aan de hand van geautomatiseerde systemen, volgens door hen te ontwikkelen procedures.

Overeenkomstig artikel 147, lid 2, van Verordening (EU) nr. 1308/2013 moeten de natuurlijke of rechtspersonen die wijnbouwproducten houden, een in- en uitslagregister van de betrokken producten bijhouden. Voor bepaalde marktdeelnemers van wie de voorraden of verkoopsvolumes onder bepaalde drempels liggen of die hun waar alleen op het bedrijf zelf verkopen, zou het bijhouden van een register een buitensporige last vormen. Die marktdeelnemers moeten dan ook van deze verplichting worden vrijgesteld. Voor transparantie- en controledoeleinden moeten de lidstaten een lijst bijhouden van de marktdeelnemers die verplicht zijn om een in- en uitslagregister bij te houden. Met het oog op traceerbaarheid en de monitoring van overbrengingen en voorraden van wijnbouwproducten moeten voorschriften worden vastgesteld inzake de noodzaak van een afzonderlijk register voor elke onderneming, de manier waarop het register moet worden bijgehouden, en de in het register op te nemen verrichtingen.

Deze verordening moet voorzien in gemeenschappelijke regels die voor alle marktdeelnemers gelden. Om de controles te vergemakkelijken moeten de lidstaten niettemin aanvullende voorschriften kunnen vaststellen inzake de gegevens die voor bepaalde producten of verrichtingen in het register moeten worden opgenomen, en moeten zij de marktdeelnemers kunnen verplichten bepaalde verrichtingen die in het register moeten worden opgenomen, te melden. In verband met het risico op onevenredige administratieve lasten voor bepaalde marktdeelnemers moet de mogelijkheid voor de lidstaten om dergelijke meldingen te vereisen, echter worden beperkt.

Om het verzamelen van marktinformatiegegevens voor monitoring en marktbeheer te vergemakkelijken en de administratieve lasten te beperken, moeten bepalingen worden vastgesteld om ervoor te zorgen dat productie- en voorraadopgaven worden ingediend door de betrokken marktdeelnemers die zijn gevestigd in een lidstaat die verplicht is een wijnbouwkadaster bij te houden. Ook lidstaten die niet verplicht zijn een wijnbouwkadaster bij te houden, moet echter de mogelijkheid worden geboden die opgave verplicht te maken. Om duplicatie van gegevens te voorkomen, moeten de lidstaten die een wijnbouwkadaster hebben opgezet dat voor alle wijnbouwers jaarlijks bijgewerkte informatie over de met wijnstokken beplante oppervlakte bevat, marktdeelnemers kunnen vrijstellen van de verplichting om in de productieopgave de oppervlakte op te geven.

Met het oog op een betere traceerbaarheid en een beter marktbeheer moet de lidstaten worden toegestaan aanvullende gegevens te verzamelen over de productie van druiven en most die bestemd zijn voor de bereiding van wijn. Daartoe moet de lidstaten worden toegestaan oogstopgaven verplicht te maken.

Met het oog op een betere traceerbaarheid en een beter marktbeheer moet de lidstaten worden toegestaan gegevens te verzamelen over verrichtingen die kunnen plaatsvinden tussen de werkelijke datum van de oogst en de datum waarop de productie- en oogstopgaven moeten worden ingediend, en die betrekking hebben op de behandeling of de afzet van de geoogste druiven en de daaruit verkregen most of het daaruit verkregen druivensap.

Ter wille van de transparantie en het marktbeheer mogen de in deze verordening vastgestelde voorschriften de lidstaten niet beletten uitgebreidere informatie te vereisen. Daarnaast moet de lidstaten worden toegestaan marktdeelnemers zonder productie of voorraden vrij te stellen van de opgaveplicht.

Voor de toepassing van artikel 89 van Verordening (EU) nr. 1306/2013 moeten uniforme voorschriften worden vastgesteld inzake de controles die moeten worden verricht in verband met de interne markt. Daarom moeten de autoriteiten die belast zijn met de monitoring van het houden en het verhandelen van wijnbouwproducten, worden uitgerust met de nodige instrumenten voor het verrichten van doeltreffende controles, in overeenstemming met uniforme, in de hele Unie geldende voorschriften, ten aanzien van het productiepotentieel, het wijnbouwkadaster, de begeleidende documenten, certificering en het in- en uitslagregister.

Met het oog op een vlot verloop van de controles en de bemonstering van druiven en wijnbouwproducten moet worden bepaald dat de betrokkenen de hen betreffende controles niet mogen hinderen, de monsternemingen moeten vergemakkelijken en de op grond van deze verordening vereiste informatie moeten verschaffen.

Om de lidstaten te voorzien van efficiënte instrumenten waarmee zij het risico op frauduleuze manipulatie van wijn kunnen tegengaan, is de in artikel 89, lid 5, van Verordening (EU) nr. 1306/2013 bedoelde analytische databank van isotopische gegevens opgezet bij en onder beheer van het Europees referentiecentrum voor controles in de wijnsector, dat is opgericht binnen het Gemeenschappelijk Centrum voor onderzoek. Aan de hand van referentiemethoden voor isotopenanalyse kunnen doeltreffende controles worden verricht op de verrijking van wijnbouwproducten of kan worden vastgesteld dat aan dergelijke producten water is toegevoegd. Samen met andere analysetechnieken biedt de analytische databank van isotopische gegevens hulp bij de controle of wijnbouwproducten in overeenstemming zijn met de opgegeven oorsprong en variëteit. Met dat doel moeten bepalingen worden vastgesteld met betrekking tot het gebruik van referentiemethoden voor isotopenanalyse en voor het bijhouden en actualiseren van de analytische databank.

De lidstaten moeten ervoor zorgen dat de werkzaamheden van de met de controles in de wijnsector belaste autoriteiten doeltreffend zijn. Daartoe moet worden gezorgd voor coördinatie van de controleactiviteiten door de bevoegde autoriteiten in de lidstaten waar verscheidene autoriteiten zijn belast met controles in de wijnsector, en moeten de lidstaten één enkele instantie aanwijzen die verantwoordelijk is voor de onderlinge contacten en voor de contacten met de Commissie.

Om de controles in de hele Unie te vergemakkelijken, moeten de lidstaten de nodige maatregelen nemen om ervoor te zorgen dat de functionarissen van de bevoegde autoriteiten de nodige onderzoeksbevoegdheden hebben om de naleving van de voorschriften te garanderen.

Met het oog op de traceerbaarheid van wijnbouwproducten en de naleving van de Unievoorschriften in de wijnsector moet de coördinatie van controles en de toegang tot informatie voor de bevoegde autoriteiten in de wijnsector worden gehandhaafd. Om ten volle gestalte te geven aan die gecoördineerde aanpak moeten de verschillende autoriteiten die betrokken zijn bij de controle van accijnsplichtige wijnbouwproducten, toegang hebben tot de informatie over de onder Richtlijn 2008/118/EG en Verordening (EG) nr. 684/2009 vallende overbrengingen van die producten. Daarom moet rekening worden gehouden met het geautomatiseerde systeem voor de verwerking van gegevens over het verkeer van en de controle op accijnsproducten, dat is opgezet bij Beschikking nr. 1152/2003/EG van het Europees Parlement en de Raad (13).

Wegens de onderlinge afhankelijkheid van de wijnmarkten en de handel tussen de lidstaten en derde landen moeten de verschillende autoriteiten die belast zijn met controles, nauw samenwerken. Met het oog op een doeltreffende samenwerking tussen de lidstaten bij de toepassing van de voorschriften in de wijnsector moeten de bevoegde autoriteiten van een lidstaat kunnen samenwerken met de bevoegde autoriteiten van een andere lidstaat. Daartoe moeten voorschriften worden vastgesteld met betrekking tot wederzijdse bijstand op verzoek. Om op administratief vlak de afrekening van de kosten in verband met de monsternemingen, de verzending van de monsters, de analytische en organoleptische onderzoeken en de dienstverlening door een expert te vereenvoudigen, moet worden bepaald dat deze kosten worden gedragen door de bevoegde autoriteit van de lidstaat die opdracht heeft gegeven tot de monsterneming of de dienstverlening door de expert.

Om de doeltreffendheid van de wederzijdse bijstand tussen de bevoegde autoriteiten te verhogen, moet deze verordening een bepaling bevatten over de bewijskracht van de vaststellingen die worden gedaan bij controles in het kader van deze verordening in een andere lidstaat dan de lidstaat waar de controle is uitgevoerd.

Om fraude efficiënt te bestrijden, ernstige risico's op fraude te voorkomen, of passende maatregelen te nemen in gevallen waarin wordt vermoed of is geconstateerd dat wijnbouwproducten niet voldoen aan de Unievoorschriften, moeten de contactinstanties van de betrokken lidstaten elkaar daarover kunnen inlichten. Daartoe moeten de betrokken lidstaten gebruikmaken van de door de Commissie ter beschikking gestelde informatiesystemen.

Artikel 64 van Verordening (EU) nr. 1306/2013 voorziet in administratieve sancties in geval van niet-naleving van de subsidiabiliteitscriteria, de verbintenissen of andere verplichtingen die voortvloeien uit de toepassing van de sectorale landbouwwetgeving. Overeenkomstig artikel 71, lid 4, van Verordening (EU) nr. 1308/2013 moet worden voorzien in administratieve sancties voor niet-toegestane aanplant. Met het oog op het afschrikkend effect moeten de lidstaten die sancties kunnen aanpassen aan de handelswaarde van de in de betrokken wijngaarden geproduceerde wijn. De minimumwaarde van die sancties moet overeenstemmen met het gemiddelde jaarinkomen per hectare wijnbouwoppervlakte op Unieniveau, gemeten in brutomarge per hectare. Afhankelijk van de duur van de niet-naleving moet de sanctie gradueel toenemen, te beginnen vanaf die minimumwaarde. In gebieden waar de op Unieniveau vastgestelde minimumwaarde lager ligt dan het geraamde gemiddelde jaarinkomen per hectare van het betrokken gebied, moeten de lidstaten ook de mogelijkheid krijgen voor de producenten hogere minimumsancties toe te passen. Een dergelijke verhoging van de minimumwaarde van de sancties moet in verhouding zijn tot het geraamde gemiddelde jaarinkomen per hectare voor het gebied waar de niet-toegestane wijnbouwoppervlakte ligt.

Voor een snelle en doeltreffende bescherming van de consumenten is het van essentieel belang te voorzien in de mogelijkheid tot schorsing van het gebruik van de begeleidende documenten en de certificeringsprocedures door marktdeelnemers van wie is geconstateerd of wordt vermoed dat zij zich niet hebben gehouden aan de Unievoorschriften inzake de productie of het vervoer van wijnbouwproducten, alsmede te voorzien in de mogelijkheid tot schorsing van het gebruik van vereenvoudigde regelingen of elektronische procedures voor de invoer als er fraude wordt gepleegd of de gezondheid van de consumenten gevaar loopt.

Met het oog op een doeltreffende toepassing van deze verordening en een adequate monitoring van de wijnmarkt moet worden voorzien in door de lidstaten toe te passen sancties met een afschrikwekkende werking die in verhouding staan tot de ernst en de herhaling van de niet-naleving, voor gevallen waarin niet wordt voldaan aan de verplichtingen om een in- en uitslagregister bij te houden, opgaven in te dienen of meldingen te doen.

Om te zorgen voor een gelijke behandeling van de marktdeelnemers moeten voorschriften worden vastgesteld die betrekking hebben op kennelijke fouten en uitzonderlijke omstandigheden.

Overeenkomstig artikel 223 van Verordening (EU) nr. 1308/2013 moeten voorschriften worden vastgesteld met betrekking tot de meldingen die de lidstaten aan de Commissie moeten doen. In dat verband moeten de aard en de soort van de te verstrekken informatie worden vastgesteld, alsmede de voorwaarden voor bekendmaking van die informatie.

Om de controle van door derde landen afgegeven documenten voor de invoer van wijnbouwproducten te vergemakkelijken, moet de Commissie een lijst opstellen van de door derde landen aangemelde bevoegde instanties, aangewezen instanties of diensten en gemachtigde wijnproducenten die dergelijke documenten kunnen opstellen, en die lijst openbaar maken. Om informatie- en bijstandsverzoeken tussen de lidstaten en de Commissie, enerzijds, en derde landen, anderzijds, te vergemakkelijken, moet ook de contactinstantie die in elk derde land is aangewezen om in contact te staan met de Commissie en de lidstaten, door de Commissie openbaar worden gemaakt.

Om de kwaliteit van wijnbouwproducten te kunnen garanderen, moeten bepalingen worden vastgesteld met betrekking tot de implementatie van het verbod op intense persing van druiven. Om te controleren of dat verbod correct wordt toegepast, is een adequate monitoring vereist van de bijproducten van wijnbereiding en het eindgebruik ervan. Daartoe moeten voorschriften worden vastgesteld met betrekking tot het minimale alcoholpercentage van bijproducten na het persen van de druiven, en met betrekking tot de voorwaarden voor de verplichte verwijdering van bijproducten die in het bezit zijn van natuurlijke of rechtspersonen of groeperingen van personen, onder toezicht van de bevoegde autoriteiten van de lidstaten. Aangezien die voorwaarden rechtstreeks verband houden met de wijnbereiding, moeten zij samen met de oenologische procedés en de geldende beperkingen voor de productie van wijn worden opgenomen in Verordening (EG) nr. 606/2009. Die verordening moet derhalve dienovereenkomstig worden gewijzigd.

In het belang van de duidelijkheid en de rechtszekerheid moeten de bepalingen van de Verordeningen (EG) nr. 555/2008, (EG) nr. 606/2009 en (EG) nr. 607/2009 die bij de onderhavige verordening en bij Uitvoeringsverordening (EU) 2018/274 worden vervangen, worden geschrapt. Om dezelfde reden moeten Verordening (EG) nr. 436/2009 en Gedelegeerde Verordening (EU) 2015/560 worden ingetrokken,