HR, 09-10-2009, nr. 08/03409

Partijen zijn op [trouwdatum] 1979 te [a-plaats] met elkaar gehuwd na het maken van huwelijkse voorwaarden, inhoudende een uitsluiting van elke gemeenschap van goederen.

Op 7 december 2000 heeft de man een echtscheidingsverzoek (1) ingediend bij de rechtbank te 's‑Gravenhage.

De vrouw heeft op 7 maart 2001 een verweerschrift/tevens zelfstandig (2) verzoek ingediend. De vrouw heeft zich gerefereerd aan het oordeel van de rechtbank met betrekking tot het verzoek de echtscheiding tussen partijen uit te spreken en heeft bij wijze van zelfstandig verzoek verzocht om een bijdrage in haar levensonderhoud vast te stellen. De vrouw heeft in dat verband naar voren gebracht dat zij over geen enkel vermogen beschikt en de man niet bereid is om een deel van zijn vermogen over te hevelen naar de vrouw. De vrouw stelt dat zij recht heeft op een alimentatie die in overeenstemming is met de welvaart en welstand waarvan partijen tijdens het huwelijk (althans de laatste tien jaren van het huwelijk) hebben geleefd en dat bij het vaststellen van haar behoefte rekening zal moeten worden gehouden met passende huisvesting (gelijk aan de woning die thans door de vrouw wordt bewoond2.) en met het treffen van een oudedagsvoorziening, daar de man tot 1 januari 2000 geen pensioen heeft opgebouwd dat voor verevening in aanmerking komt zodat de vrouw over geen enkele oudedagsvoorziening beschikt.

De man heeft naar aanleiding van het zelfstandig verzoek van de vrouw een verweerschrift (3) ingediend, waarin hij in de behoefte van de vrouw aan de door haar verzochte bijdrage in haar levensonderhoud heeft bestreden. De huwelijksgerelateerde behoefte van de vrouw dient volgens de man te worden bepaald aan de hand van het gezinsinkomen in de periode van 1 februari 1993 tot medio 1999, waarin dat gezinsinkomen volgens de man circa ƒ 250.000,-- bedroeg. Uitgaande van een dergelijk gezinsinkomen kan de behoefte van de vrouw, naar de man stelt, nooit op ƒ 25.000,-- per maand worden gesteld. Verder heeft de man betoogd dat de vrouw over eigen verdiencapaciteit beschikt, die zij ook te gelde kan maken.

De man heeft tenslotte betwist dat hij over voldoende draagkracht beschikt om de door de vrouw verlangde bijdrage in haar onderhoud te voldoen.

Over het inkomen van de man is in het verweerschrift op het zelfstandig verzoek de volgende informatie opgenomen. Aan de arbeidsovereenkomst met [A] Europe GmbH is per 1 september 1999 een einde gekomen. In de periode van 1 september 1999 tot 1 januari 2000 heeft de man een werkloosheiduitkering ontvangen. Per 1 januari 2000 is de man in dienst getreden bij [B] voor een jaarsalaris inclusief 8% vakantietoeslag van ƒ 378.000,--; het gaat echter zeer slecht met [B], hetgeen de man aanleiding geeft om te veronderstellen dat zijn dienstbetrekking wel op korte termijn zal eindigen. De man acht het niet waarschijnlijk dat hij dan opnieuw een baan zal kunnen vinden waarin hij een inkomen van ƒ 378.000,-- verdient.

De man heeft voorts (onder meer) aangiften Inkomstenbelasting/Vermogensbelasting over de jaren 1997/1998, 1998/1999 en 1999/2000 overgelegd, evenals de aanslagen over die jaren en de aanslag Vermogensbelasting over 1999.

Bij brief van 7 juni 2001 (4) heeft de advocaat van de man met het oog op de mondelinge behandeling de concept aangifte Inkomstenbelasting 2000 aan de rechtbank toegezonden.

Ook namens de vrouw zijn stukken in het geding gebracht en wel bij brief van haar advocaat van 14 juni 2001 (5). De vrouw heeft onder meer in het geding gebracht een overzicht van haar uitgaven van 1 mei 2000 tot 1 juni 2001 (prod. 1), een opstelling door Ernst & Young inhoudende een alimentatiebenadering op basis van een norminkomen (prod. 5) en een tweetal draagkrachtberekeningen (prod. 10).

De zaak is op 18 juni 2001 mondeling behandeld. De advocaat van de vrouw heeft daarbij pleitaantekeningen gehanteerd (6).

De vrouw heeft (blijkens de pleitnotities) tijdens de mondelinge behandeling nogmaals de juistheid betwist van de stelling van de man dat het gezinsinkomen in de periode 1 februari 1993 tot medio 1999 ƒ 250.000,-- bedroeg. De vrouw heeft erop gewezen dat dit een onvolledige voorstelling van zaken is aangezien het reguliere salaris van de man in de die periode steeg tot ƒ 275.000,-- terwijl over de gehele periode op jaarbasis extra werd betaald een bedrag van DM 100.000,-- op een rekening in Luxemburg, dus een extra (netto) inkomen van circa ƒ 120.000,--. Daarnaast was er volgens de vrouw nog een huuropbrengst van circa ƒ 85.000,--. Dat betekent dat er een inkomen was van ruim ƒ 485.000,--, waarvan een niet onaanzienlijk gedeelte ook nog onbelast. De vrouw heeft verder (onder meer) nog gewezen op de door haar (bij brief van 14 juni 2001, productie 2) in het geding gebrachte beëindigingovereenkomst met [A], waaruit blijkt dat aan de man een ‘gouden handdruk’ is uitbetaald van ƒ 456.505,--.`

Bij brief van 26 juni 2001 (7) heeft de advocaat van de man schriftelijk gereageerd op het door de vrouw opgestelde uitgavenoverzicht.

Daarna heeft de advocaat van de man op verzoek van de Rechtbank bij brief van 2 juli 2007 (8) nog nadere informatie verschaft over de werksituatie van de man. De advocaat van de man schrijft dat het huidige dienstverband met [B] eindigt per 31 augustus 2001 en legt een intentieverklaring over van [C] Groep (bijlage 1 bij de brief) waarin wordt verklaard dat indien de overname van [B] doorgang zal vinden, de man een functie zal worden aangeboden tegen een salaris van ƒ 275.000,-- in plaats van het huidige salaris van ƒ 378.000,--. Daarnaast wordt in de brief (nogmaals) commentaar geleverd op het behoefteoverzicht van de vrouw.

De advocaat van de vrouw heeft op 19 juli 2001 een brief met bijlagen (9) gezonden aan de Rechtbank. Daarbij zijn onder meer overgelegd bankafschriften van de bankrekeningen van de vrouw.

De vrouw heeft vraagtekens geplaatst bij de door de man gegeven schets van zijn werksituatie. De stelling van de man dat de door hem in het kader van zijn arbeidsovereenkomst met de [B] Groep verplicht verworven aandelen geen waarde meer hebben en dat het geïnvesteerde bedrag ‘als verloren moet worden beschouwd’ is door de vrouw ongeloofwaardig genoemd. Tevens heeft de vrouw becijferd dat de man op zijn bankrekeningen in Zwitserland en Gibraltar forse vermogensrendementen heeft geboekt.

De vrouw heeft een nadere toelichting gegeven op haar uitgavenoverzicht. Zij heeft voorts uitgelegd dat de afspraak tussen partijen over de betaling van de haar kosten was gebaseerd betaling door de man van haar woonlasten, een basisbedrag voor huishoudgeld en daarnaast een declaratiesysteem voor bijkomende kosten (zie pagina 6 van de brief).

Bij brief van 8 augustus 2001 heeft de advocaat van de man verzocht om een nadere reactie te mogen geven (10), de advocaat van de man heeft daartegen bij brief van 10 augustus 2001 (11) bezwaar gemaakt.

Het verzoek van de advocaat van de man is ingewilligd, hetgeen heeft geleid tot een brief van 21 augustus met vijf bijlagen (12). Allereerst is medegedeeld dat de toekomst voor de man er somber uitziet omdat de nieuwe functie geen doorgang zal vinden. Over de waarde van de aandelen [B] wordt thans in de brief gesteld dat deze geen verlies zullen opleveren ,maar ook geen winst. Daarnaast wordt betoogd (en becijferd) dat de rekeningen in Zwitserland en Gibraltar geen rendement maar verlies oplevert. Tenslotte wordt in de brief nogmaals kritiek geleverd op het behoefteoverzicht van de vrouw en becijfert de advocaat van de man dat deze maandelijks een bedrag van ƒ 25.000,-- tekort komt. Bij brief van 31 augustus 2001 (13) wordt nog een ontbrekend bankafschrift en bij brief van 3 oktober 2001 (14) een brief van de man aan zijn advocaat (inzake de beëindiging van zijn dienstverband) in het geding gebracht.

De advocaat van de vrouw heeft bij brief van 8 oktober 2001 (15) nog gereageerd.

Daarin heeft de onder meer van haar kant vrouw kritiek geleverd op de onduidelijkheid die de man laat bestaan over zijn inkomenspositie. De vrouw heeft herhaald dat de aandelen [B] winst op zullen leveren en bij de opmerkingen van de man over de verliezen op tegoeden van bankrekeningen in Zwitserland en Gibraltar aangetekend dat het rendement kennelijk schommelt, maar dat dit niet betekent dat er verlies wordt geleden. Verder zijn nog opmerkingen gemaakt over de waarde van [D] Managment BV, de boot [de boot] en de aandelen [E]. Ook zijn naar aanleiding van de door de man in het geding gebrachte dagafschriften vraagtekens geplaatst bij een aantal stellingen van de man over bepaalde saldi en overboekingen. De vrouw is nog weer nader ingegaan op het door haar opgestelde uitgavenoverzicht. Aan het slot van haar brief heeft de advocaat van de vrouw er nogmaals met nadruk op gewezen dat de vrouw niet over enig vermogen beschikt en de man wel (zeer) vermogend is, en dat daarmee in die zin bij het vaststellen van de alimentatie rekening moet worden gehouden dat deze passend moet zijn bij de levensstandaard die partijen tijdens hun huwelijk (mede door de aanwezigheid van vermogen en een zeer riante woning) hadden.

De rechtbank heeft bij beschikking van 3 december 2001 (16) de echtscheiding tussen partijen uitgesproken. Inzake de behoefte van de vrouw heeft de rechtbank overwogen:

De rechtbank heeft overwogen dat zij voor de vaststelling van de uitkering tot levensonderhoud voor de vrouw nog nadere informatie van de man behoeft, onder meer inzake de inkomens- en vermogenssituatie van zijn nieuwe partner en gegevens over haar arbeidsverleden. In verband daarmee heeft de rechtbank de behandeling aangehouden tot 1 februari 2002 pro forma en iedere verdere beslissing aangehouden.

De advocaat van de man heeft bij brief van 26 juni 2003 (17) de door de Rechtbank gevraagde informatie verschaft over de inkomens- en vermogenspositie van de partner van de man. Tevens is de Rechtbank geïnformeerd over de verkoop van één beleggingspand en de aankoop van een ander en over het feit dat partijen overeenstemming hebben bereikt over de waarde van de door de man bewoonde woning aan de [a-straat] te [a-plaats], te weten € 2.722.681. Daarnaast is een kopie overgelegd van een arbeidsovereenkomst tussen de man en [F] Group B.V. ingaande 1 april 2003 voor onbepaalde tijd tegen een salaris van € 148.413,60 bruto per jaar plus bonussen van gegarandeerd minimaal € 21.289 voor dat jaar. Wederom was de man, aldus de brief, in het kader van zijn arbeidsovereenkomst gedwongen om een pakket certificaten te kopen waarvoor een bedrag van € 129.375 werd betaald. De door de man ontvangen ‘gouden handdruk’ van de [C] Groep is volgens de advocaat wel formeel terecht gekomen in [D] Management BV maar door de man in privé weer uit de BV geleend. Inzake de financiële positie van de man wordt aan het slot van de brief nog steeds een somber beeld geschetst. De man is 1 ½ jaar werkloos geweest en heeft aanzienlijk op zijn vermogen moeten interen.

De vrouw heeft dat laatste bij brief van haar advocaat van 15 augustus 2003 (18) bestreden. Zij heeft de door de man gestelde vermogensmutaties bij gebreke aan onderliggende stukken oncontroleerbaar en ondoorzichtig genoemd, iets wat door het voortdurend van baan verwisselen afkoopsommen incasseren (storten in de BV om daarna in privé weer te lenen) en het schuiven met de diverse vermogensbestanddelen versterkt wordt. Wat haar behoefte betreft heeft de vrouw nog opgemerkt dat zij in haar eerdere overzichten er nog geen rekening mee heeft gehouden dat zij een bedrag van € 15.000,-- nodig zal hebben om te voorzien in een fatsoenlijke oudedagvoorziening, waaraan zij temeer behoefte heeft gelet op het feit dat partijen gehuwd zijn onder het regime van koude uitsluiting en de vrouw niet over eigen vermogen beschikt.

De Rechtbank heeft op 3 oktober 2003 een eindeschikking (19) gegeven. Zij heeft verwezen naar haar tussenbeschikking van 3 december 2001 en hetgeen aldaar werd overwogen en beslist overgenomen. Met inachtneming van de aanvullende informatie over de inkomens- en vermogenssituatie van de nieuwe partner van de man en de aan hem toe te rekenen inkomsten uit vermogen, komt de Rechtbank tot de beslissing dat de in staat moet worden geacht aan de vrouw een bijdrage in haar levensonderhoud te betalen van € 6.500 per maand. De Rechtbank heeft deze bijdrage per datum beschikking vastgesteld.

De vrouw heeft op 5 januari 2004 hoger beroep ingesteld tegen de beschikking van de Rechtbank bij het Hof te 's‑Gravenhage (20) onder aanvoering van een tiental grieven. De vrouw klaagt dat de Rechtbank ten onrechte niet het actuele salaris van de man in aanmerking heeft genomen (grief 1) en eveneens ten onrechte geen rekening heeft gehouden met de huuruitkomsten uit het beleggingspand (grief 2). In haar derde grief betoogt de vrouw dat met de waarde van de stamrechtconstructie in [D] Management Participatie BV op een of andere manier rekening dient te worden gehouden, hetzij omdat deze voorziening als pensioenaanspraak moet worden aangemerkt die valt onder de WVP, hetzij anderszins nu het onaanvaardbaar is dat de niet onaanzienlijke bedragen ontvangen wegens ‘gouden handdrukken’ buiten beeld zouden blijven. Verder dient volgens de vrouw ook rekening te worden gehouden met het deel ‘gouden handdruk’ dat zwart werd uitbetaald via Luxemburg en vervolgens werd overgeboekt naar een nummerrekening in Gibraltar. De jaarstukken van de BV moet de man overleggen. Grief vier klaagt dat de Rechtbank ten onrechte geen rekening heeft gehouden met de afkoopsom van de laatste werkgever van de man ten bedrage van ƒ 500.000 (€ 226.890) en grief vijf betoogt dat de Rechtbank ten onrechte geen rekening heeft gehouden met gewijzigde aanvullende vermogensbestanddelen. De grieven 6 tot en met 8 hebben betrekking op de wijze waarop de Rechtbank in haat berekening met de partner van de man rekening heeft gehouden, terwijl grief 10 tenslotte ziet op het rekening houden met enkele kostenposten aan de zijde van de man.

De man heeft op 23 maart 2004 (behalve ten aanzien van de eerste en vierde grief, waarmee de man zich verenigt) verweer gevoerd en van zijn kant incidenteel appel ingesteld (21).

Voorzover thans in cassatie nog van belang heeft de man (onder meer) het volgende verweer gevoerd.

Inzake de stamrecht BV [D] heeft de man betoogd dat de Rechtbank terecht aan de aandelen van deze BV geen waarde heeft toegekend omdat tegenover de gestorte ‘gouden handdrukken’ een stamrechtverplichting van de BV jegens de man bestaat. Wel vertegenwoordigt de aanspraak van de man op de toekomstige uitkeringen — door de man gekwalificeerd als pensioenuitkeringen — een zekere waarde (zie par. 14 van het verweerschrift/tevens incidenteel appel).

Wat de ‘gouden handdruk’ van VMG betreft, merkt de man op dat dit bedrag is aangewend (via storting in de BV en daarna lening in privé) voor schuldsanering (par, 16).

De grieven I t/m III in het incidentele appel richten zich tegen de beoordeling van de behoefte van de vrouw, daaronder begrepen het oordeel van de Rechtbank dat de vrouw op dit moment geen eigen verdiencapaciteit heeft. Grief IV klaagt dat de Rechtbank ten onrechte is uitgegaan van een fictief rendement op zijn vermogen van 4%, terwijl in grief V wordt opgekomen tegen het oordeel van de Rechtbank dat in redelijkheid slechts rekening wordt gehouden met de financieringslasten voor de door de man bewoonde woning voorzover een waarde van ƒ 1.7 mio niet te boven gaand. Grief VI sluit aan bij de eerste grief uit het principale appel en de laatste grief (grief VII) betoogt dat niet met enige inkomsten aan de zijde van de partner van de man rekening mag worden gehouden nu zij de zorg voor drie kleine kinderen heeft.

De vrouw heeft bij verweerschrift van 17 mei 2004 (22) nog gereageerd op het incidentele appel van de man.

Bij brief van 8 september 2004 (23) heeft de advocaat van de vrouw met het oog op de mondelinge behandeling op 17 september 2004 een groot aantal stukken in het geding gebracht. Daaronder stukken (wederom) betrekking hebbend op de beëindiging van de arbeidsovereenkomst van de man met zijn werkgever, thans dus [F] Group BV, en de (wederom) daarbij bedongen ‘gouden handdruk’ (ter grootte van € 216.350). Ook zijn stukken overgelegd inzake de opbrengst van een boot en de storting van dit bedrag op de rekening van de partner van de man.

Ook de vrouw heeft met het oog op de mondelinge behandeling stukken in het geding gebracht bij brief van 13 september 2004 (24). De stukken hebben betrekking op haar behoefte en de door haar gemaakte of nog te maken kosten. In de laatste categorie vallen de als bijlage 4 overgelegde offertes voor een oudedagsvoorziening van respectievelijk € 136.080 (jaarpremie € 26.335) en € 78.000 (jaarpremie € 14.043).

Op 17 september 2004 heeft de mondelinge behandeling plaats gevonden. Beide raadslieden van partijen hebben pleitnotities gehanteerd.

De advocaat van de vrouw heeft blijkens haar pleitaantekeningen (25) nogmaals uitvoerig uiteengezet (par. 1 t/m 4) dat (en waarom) met de waarde van de stamrecht aanspraak van de man jegens [D] Management Participatie BV rekening moet worden gehouden. Met die waarde zou bijvoorbeeld rekening moeten worden gehouden bij het vaststellen van de draagkracht van de man door aan de kapitaalwaarde van de stamrecht BV een fictief rendement van 4% toe te kennen. De vrouw heeft zich voorts beklaagd over het gebrek aan informatie door de man over de stamrecht BV (par. 5). De vrouw heeft voorts een nadere toelichting gegeven op de overgelegde offertes voor een oudedagvoorziening (par. 25). Zij heeft betoogd dat waar de man een uitstekende oudedagvoorziening heeft en nog verder kan uitbouwen en daarnaast over een aanzienlijk vermogen beschikt, maar er geen pensioenaanspraken zijn die zich voor pensioenverevening lenen, de vrouw in redelijkheid tot haar behoefte mag rekenen het treffen van een passende oudedagsvoorziening.

Blijkens de notities voor de mondelinge behandeling van de advocaat van de man (26) is tijdens de mondelinge behandeling onder meer aan de orde gesteld de beëindiging binnen 13 maanden van het dienstverband met de laatste werkgever van de man ([F] Group BV). De hooggespannen inkomensverwachtingen van de vrouw zijn daarmee volgens de man gelogenstraft. Over de stamrecht BV stelt de man zich thans op het standpunt dat hij maar moet zien of deze BV te zijner tijd in staat is uitkeringen aan hem te doen, nu hij geld heeft geleend en gelet op zijn werkloosheid maar valt te bezien hoe dat zou moeten worden terugbetaald.

Van de mondelinge behandeling is een procesverbaal opgemaakt (27). De voorzitter heeft medegedeeld dat het dossier hem zorgen baart vanwege de vragen die over en weer bestaan en stelt voor om een deskundige onder regie van het Hof met partijen naar de stukken gaat kijken. Beide partijen hebben daarop instemmend gereageerd.

Op 13 oktober 2004 heeft het Hof een tussenbeschikking gewezen (28). Het Hof heeft daarin onder meer een deskundige benoemd en vragen geformuleerd die aan de deskundige zijn voorgelegd.

Na de tussenbeschikking volgen er vele brieven van beide partijen aan het Hof (en de deskundige) en reacties over en weer daarop. Deze stukken zijn alle in de inventarislijst (voorzien van nummer) opgenomen, maar zullen hierna niet alle — zelfs niet kort — worden vermeld. Alleen de belangrijkste stukken (voor zover in cassatie nog relevant) zullen kort worden aangeduid

Op 24 november 2004 heeft ten overstaan van de raadsheer-commissaris mr. Van Leuven een zitting plaatsgevonden. Bij die zitting is tevens de door het Hof bij beschikking van 13 oktober 2004 benoemde deskundige, de heer Kooger, verschenen. Van de zitting is een proces-verbaal opgemaakt (30). De advocaat van de vrouw heeft daarbij de reikwijdte van het onderzoek door de deskundige aan de orde gesteld en betoogd dat ook de jaren 1997 tot en met 1999 (vooralsnog beperkt) en het jaar 2000 integraal in het onderzoek zouden moeten worden betrokken. De voorzitter heeft, nadat de man en zijn raadsvrouwe op zit verzoek terughoudend hadden gereageerd maar de deskundige had aangegeven wel aan dit verzoek te kunnen voldoen, opgemerkt ‘Andere jaren kunnen worden betrokken, als de deskundige dat voor de volledige beantwoording van de vragen nodig acht. U moet daar verstandig mee omgaan en samen relevante feiten eruit filteren.’

Op 13 juli 2006 heeft opnieuw een zitting plaatsgevonden ten overstaan van de raadsheer-commissaris. Ook daarvan is een proces-verbaal opgemaakt (38), uit welk verslag blijkt dat er nieuw geschil is ontstaan namelijk over de vraag of partijen overeenstemming hebben bereikt over het netto aan de vrouw uit te betalen bedrag. De vrouw heeft zich op het standpunt gesteld dat die overeenstemming bestaat en dat alleen nog afspraken moeten worden gemaakt over uitvoering en invulling en de man heeft betoogd dat die laatste (uitvoering en invulling) voorwaarde waren voor het bereiken van overeenstemming. Afgesproken is dat partijen er alsnog trachten uit te komen en dat de heer Kooger waar nodig hulp zal bieden. De advocaat van de man heeft het Hof bij brief van 28 september 2006 (40) bericht dat geen overeenstemming is bereikt en verzoekt het Hof om op korte termijn een beslissing te geven op het hoger beroep. De advocaat van de vrouw heeft zich optimistisch getoond over het alsnog bereiken van overeenstemming en heeft bij brief van 2 oktober 2006 (41) om een aanhouding verzocht.

Bij brief van 9 maart 2007 (49) heeft de advocaat van de vrouw op de concept rapportage van de deskundige gereageerd. De vrouw heeft het concept op een aantal punten specifiek van kanttekeningen voorzien. Algemeen punt van kritiek is dat de deskundige in een aantal gevallen op mededelingen van de (accountant van de) man is afgegaan zonder de verschafte informatie aan de hand van stukken te kunnen controleren. Verder uit de vrouw scherpe kritiek op het feit dat zij zelf geen enkele inzage heeft gehad in de onderliggende stukken, dus ook niet in de stukken die aan de deskundige ter hand zijn gesteld. Wat de reikwijdte van het onderzoek betreft merkt de vrouw op (zie pagina 8/9, ad vraag 10) dat het aan het licht komen van de netto uitkering [A] aan de man in privé van € 98.978 aantoont dat de vrouw gelijk had toen zij verzocht aan het Hof om de jaren vóór 2000 ook mee te nemen in het onderzoek en dat het hof ten onrechte heeft geweigerd om dat verzoek (volledig) in te willigen. Er zijn geen specifieke vragen aan de deskundige over deze jaren gesteld, maar terecht heeft de deskundige over voormelde uitkering een opmerking gemaakt.

Eveneens bij brief van 9 maart 2007 (50) heeft de vrouw financiële bescheiden in het geding gebracht (o.a. voorlopige aanslagen IB 2005 en 2007 en overzichten vaste lasten en schulden en tegoeden).

De advocaat van de vrouw heeft op 9 maart 2007 (51)een brief met bijlagen gestuurd aan het Hof. Zij merkt op dat in verband met het grote tijdsverloop na het uitbrengen van de concept rapportage er een update van gegevens zal moeten plaatsvinden. Als bijlagen zijn onder meer kopieën van aanslagen IB 2002 en 2003 overgelegd. Tevens is overgelegd een verklaring van de [F] Group BV d.d. 8 juni 2006 waaruit de omvang van de in 2006 aan de man verrichte betalingen blijkt, te weten een bedrag van € 747.646,53. Dit bedrag is door de man grotendeels ter beschikking gesteld aan zijn onderneming [G] BV (p. 2/3 van de brief). De man heeft dat bedrijf opgericht omdat het hem niet lukte, ondanks vele sollicitaties, om passend werk te vinden. Helaas, zo merkt de advocaat van de man op in haar brief van 9 maart 2007, ziet de man zijn inspanningen tot dan toe slechts vertaalde in negatieve resultaten (p. 4/5 van de brief). Als bijlagen zijn een balans en winst- en verliesrekening van [G] overgelegd (prod. 19 en 20). Bij brief van 19 oktober 2007 (54) heeft de advocaat van de man nog nadere financiële stukken ingebracht betreffende [G] en heeft zij verzocht te bespoedigen dat de definitieve rapportage van de deskundige snel ter beschikking komt.

Op 23 oktober 2007 (55) heeft de deskundige zijn rapportage aan het hof gezonden (datum binnenkomst griffie 25 oktober 2007).

Het rapport geeft een overzicht van de inkomens- en vermogenspositie in de periode 31 december 2000 tot en met 30 september 2004

NB. De na die datum ontvangen (vaak niet onaanzienlijke) door de man ontvangen bedragen, waaronder dus het in par. 1.31 genoemde bedrag van € 747.646,53 is dus in het overzicht niet ontvangen (toevoeging JvDB).

Over de stamrechten van de man jegens [D] Management & Participatie BV merkt de deskundige op dat de vordering van de BV gelet op de vermogenspositie van de man (per 30 september ƒ 1.769.197) voldoende gesecureerd is zodat de BV aan de verplichtingen welke zijn verbonden aan de stamrechten zal kunnen voldoen (p. 13 van het rapport). Het saldo van de waarde van de stamrechten (rekening houdend met een latente belastingschuld) stelt de deskundige per 30 september 2004 opgenomen voor een bedrag van € 554.471 (p. 12 van het rapport).

In totaal heeft de man in de periode tot en met 2004 aan ‘gouden handdrukken’ een bedrag van € 650.392 ontvangen ( p. 16 van het rapport). Verder is gebleken van een bedrag van € 98.978 dat de man in 1999 op zijn bankrekening in Luxemburg heeft ontvangen als deel van zijn salaris (p. 17 van het rapport).

Op 18 december 2007 heeft de (voortgezette) mondelinge behandeling plaatsgevonden. De advocaat van de vrouw heeft pleitaantekeningen gehanteerd (61). De vrouw heeft er onder meer (zie nr. 9) op gewezen dat de ‘gedwongen’ aankoop van de certificaten (zie hiervoor onder 1.15) de man geen windeieren heeft gelegd (zie hiervoor onder 1.31). Over haar behoefte heeft de vrouw nog opgemerkt dat partijen daarover overeenstemming hebben bereikt maar de man weigert de afspraken na te komen (nr. 11 en 13).

Van het verhandelde ter zitting is een proces-verbaal opgemaakt (62). De raadsheer-commissaris heeft opgemerkt dat partijen zich nog dienen uit te laten over de bruto omvang van de behoefte van de vrouw zoals in de tussenbeschikking van 13 oktober 2004 al aangegeven.

De advocaat van de vrouw heeft desgevraagd nog een nadere schriftelijke reactie mogen indienen op 15 februari 2008 (64). De vrouw heeft betoogd dat zij er op had gerekend dat haar behoefte pas na het deskundigenrapport zou worden bepaald en dat dus in zoverre de behoeftebepaling in de tussenbeschikking van 13 oktober 2004 niet als definitief zou worden beschouwd, te meer nu deze slechts op fiscale gegevens was gebaseerd en dit uitgangspunt (mede door het deskundigenrapport) aantoonbaar onjuist is gebleken. Alleen al het feit dat de Duitse werkgever van de man ([A]) naast zijn reguliere salaris per maand DM 10.000,- netto overmaakte op de Luxemburgse rekening van de man onderschrijft dat. Ook acht de vrouw het onjuist dat het Hof in zijn tussenbeschikking als uitgangspunt heeft gekozen dat met incidentele ‘gouden handdrukken’ geen rekening wordt gehouden. De redelijkheid daarvan valt juist in dit geval niet in te zien omdat, naar eveneens is gebleken, de man een reeks aan ‘gouden handdrukken’ heeft ontvangen zodat deze inkomsten niet als incidenteel kunnen worden aangemerkt. Ook heeft de vrouw nog opgemerkt dat inzake de resultaten van [G] BV kennelijk inmiddels ook een omslag heeft plaatsgevonden en dat deze inmiddels zeer gunstig zijn te noemen. De vrouw heeft bij dit alles nog eens benadrukt dat ook de aard van alimentatiebeslissingen meebrengt dat zo veel mogelijk moet worden uitgegaan van de feitelijke, ten tijde van het geven van de beschikking, actuele gegevens (p. 1 t/m 3 van de brief).

De vrouw heeft haar behoefte aan een oudedagsvoorziening nader onderbouwd. Zij heeft betoogd dat het redelijk is om rekening houden met een premie voor een dergelijke voorziening in het kader van de behoeftebepaling, nu er geen aanspraak op pensioenverevening bestaat en de man weliswaar dus evenmin te verevenen pensioenaanspraken bezit, maar wel een stamrecht dat als oudedagsvoorziening is bestemd en aanzienlijke vermogensbestanddelen (p. 9 van de brief).

De vrouw heeft voorts het hof verzocht om in het geval de alimentatie op een lager bedrag zou worden vastgesteld dan door de Rechtbank was bepaald die lagere bijdrage niet met terugwerkende kracht vast te stellen nu de bijdrage is geconsumeerd en de vrouw niet in staat is tot terugbetaling (p. 12 van de brief).

Tevens is een aantal producties overgelegd.

De advocaat van de man heeft bij brief van 18 maart 2008 (65) gereageerd, en wel met name op de overgelegd producties. Over de door de vrouw opgevoerde pensioenpremie heeft de man opgemerkt dat het Hof deze terecht niet heeft meegenomen bij de behoeftebepaling nu partijen tijdens het huwelijk niets hebben gedaan aan pensioen en dit dus ook geen behoeftecomponent is. De man heeft ook geen pensioen opgebouwd, schrijft zijn advocaat en is daartoe ook niet in staat (p. 14 van de brief). Over de terugwerkende kracht heeft de man opgemerkt dat de vrouw rekening had kunnen houden met een terugbetalingsverplichting hangende appelprocedure en dat uit de door de vrouw zelf overgelegde stukken blijkt dat zij heeft gespaard.

Op 7 mei 2008 heeft het Hof zijn eindbeschikking gewezen. Het hof heeft daarin overwogen dat het geen reden ziet om van zijn oordeel in zijn tussenbeschikking over de behoefte van de vrouw terug te komen. Het Hof heeft de beschikking voor zover aan het oordeel van het hof onderworpen vernietigd en de aan de vrouw tot 1 januari 2008 verschuldigde alimentatie vastgesteld op het bedrag dat de man tot die datum feitelijk heeft betaald en de alimentatie voor de vrouw ten laste van de man, met ingang van 1 januari 2008 bepaald op € 2.666,66 per maand.