HR, 31-08-2004, nr. 02448/03

"Het hof doet de zaak tegen de na te noemen verdachte uitroepen.

De verdachte, ter terechtzitting aanwezig, antwoordt op de vragen van het hof te zijn genaamd:

[verdachte]

Geboren te [geboorteplaats] Oezbekistan, op [geboortedatum] 1977,

wonende te [woonplaats], [a-straat 1].

Als raadsman van verdachte is mede ter terechtzitting aanwezig mr B.M. Beg, advocaat te Amsterdam.

De verdachte geeft blijk de Nederlandse taal niet of nauwelijks te beheersen.

De raadsman verklaart dat verdachte behalve zijn eigen ook de Russische taal beheerst.

De voorzitter deelt mede:

"Ik ben als vluchteling naar Nederland gekomen. Ik ben nu drie jaar in Nederland. Mijn status is dat van asielzoeker. Officiële stukken, zoals de aan mij betekende mededeling, begrijp ik niet. Ik ben pas korte tijd bezig de Nederlandse taal te leren."

"Ontvankelijkheid van het hoger beroep

Op 30 oktober 2002 is aan verdachte in persoon een mededeling betekend van het vonnis waarvan beroep. Het hoger beroep is eerst op 28 november 2002 en aldus niet binnen veertien dagen na die betekening ingesteld. Door de verdediging is aangevoerd dat het hoger beroep niettemin tijdig is ingesteld omdat de verdachte, die de Nederlandse taal niet beheerst, toen hem de mededeling betekend werd, daarvan nog geen kennis heeft kunnen nemen.

Het uitgangspunt van de wetgever is dat de verdachte, als hem een schriftelijke mededeling bereikt, in het algemeen geacht moet worden van de inhoud van die mededeling op de hoogte te zijn. Hij wordt verondersteld van de mededeling te hebben kennisgenomen en, zo hij daarbij hulp nodig heeft, ligt het op zijn weg zich daarvan te voorzien en rust op hem het risico als hij dat nalaat. Dat uitgangspunt blijkt bijvoorbeeld ook uit artikel 408 lid 1 Wetboek van Strafvordering waar de betekening van een dagvaarding in persoon voor de terechtzitting in eerste aanleg genoemd wordt als een omstandigheid waaruit voortvloeit dat de dag van die terechtzitting de verdachte tevoren bekend was. Waar het gaat om een in een dagvaarding opgenomen telastelegging moet dit uitgangspunt worden gerelativeerd ingevolge artikel 6 lid 3 aanhef en onder a van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens aangezien dit de verdachte het recht geeft daarvan in een taal die hij verstaat op de hoogte te worden gesteld. Voor de mededeling van een rechterlijke beslissing is voor een dergelijke relativering geen aanleiding en geldt de algemene regel dat de overheid met de burgers communiceren mag in de landstaal.

Het feit dat het bestreden vonnis verdachte in persoon is medegedeeld, moet daarom gelden als een omstandigheid waaruit voortvloeit dat de uitspraak hem bekend was. Nu hij vervolgens zijn hoger beroep instelde na het verstrijken van de door de wet bepaalde termijn, kan verdachte in dat hoger beroep niet worden ontvangen."

"De ontvankelijkheid van het ingestelde hoger beroep

Aan de verdachte is de mededeling van de uitspraak van het vonnis waarvan beroep in persoon betekend op 13 oktober 1990.

Mitsdien had de verdachte binnen veertien dagen na voormelde datum in hoger beroep moeten komen. De verdachte heeft echter eerst op 7 december 1990 hoger beroep ingesteld, zodat de verdachte in het door hem ingestelde hoger beroep niet-ontvankelijk dient te worden verklaard.

Ter terechtzitting in hoger beroep heeft de raadsvrouw een beroep gedaan op schending van artikel 6, derde lid sub a van het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden en artikel 14, derde lid sub a van het Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten en daartoe het volgende gesteld.

Verdachte, die kennelijk de Nederlandse taal niet meester is, is op 28 november 1987 niet in aanwezigheid van een tolk gehoord bij de politie en hem is de inhoud van het hem op 13 oktober 1990 betekende verstekvonnis niet door tussenkomst van een tolk medegedeeld. Mitsdien is, aldus de raadsvrouwe, verdachte niet onverwijld in een taal welke hij verstaat en in bijzonderheden op de hoogte gesteld van de aard en de reden van de tegen hem ingebrachte beschuldiging en van de aard en de inhoud van de hier aan de orde zijnde betekening. Dit komt in strijd met voormelde verdragsbepalingen. Het gevolg is dat verdachte in zijn hoger beroep ontvankelijk is.

Het hof verwerpt dit verweer.

Blijkens een ambtsedig proces-verhaal nr. ER/VM-1840/87 opgemaakt door G.W.J. Driessen, hoofdagent-rechercheur van gemeentepolitie te Amsterdam, sprak verdachte op 28 november 1987 reeds de Nederlandse taal, hetgeen mede blijkt uit de door verdachte na zijn aanhouding ten overstaan van voormelde verbalisant afgelegde verklaring welke is afgenomen zonder de aanwezigheid van een tolk, om wiens aanwezigheid verdachte kennelijk niet heeft verzocht. Voorts heeft verdachte ter terechtzitting in hoger beroep verklaard dat hij bij de aanzegging van het verstekvonnis op 13 oktober 1990 in het Nederlands gestelde vragen van de politieambtenaar N. Daniëls heeft beantwoord, dat hij reeds ongeveer vijf jaren in Nederland woont, en naar aanleiding van een veroordeling van drie jaren in 1988 langdurig in Nederlandse gevangenissen heeft verbleven.

Op grond van het bovenstaande gaat het hof ervan uit dat verdachte heeft begrepen hetgeen hem op 13 oktober 1990 is betekend. Evenwel, ook voor het geval verdachte één en ander niet precies zou hebben begrepen, moet worden aangenomen dat het op de weg van verdachte lag zich onverwijld op de hoogte te stellen van de inhoud van het bovengemelde aan hem betekende stuk en kon van verdachte in redelijkheid worden gevergd dat hij zich op de hoogte zou stellen van de wijze waarop en de termijn waarbinnen tegen het hem betekende vonnis appèl moest worden ingesteld. Door zulks niet te doen heeft verdachte het aan zichzelf te wijten dat hij te laat is geweest met het instellen van het hoger beroep tegen voormeld vonnis. Van schending van artikel 6 van het Verdrag van Rome en artikel 14 van het Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten en is mitsdien geen sprake."