HR, 23-04-2002, nr. 01463/01

Het Hof heeft in hoger beroep - met vernietiging van een vonnis van de Arrondissementsrechtbank te 's-Gravenhage van 8 augustus 2000 - de verdachte vrijgesproken van hem bij inleidende dagvaarding onder primair tenlastegelegde en hem voorts ter zake van "doodslag" veroordeeld tot zeven jaren gevangenisstraf, met verbeurdverklaring zoals in het arrest omschreven.

Het beroep - dat kennelijk niet is gericht tegen de gegeven vrijspraak - is ingesteld door de verdachte.

Namens deze heeft mr. G. Spong, advocaat te Amsterdam, bij schriftuur een middel van cassatie voorgesteld. De schriftuur is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit.

De Advocaat-Generaal Wortel heeft geconcludeerd tot vernietiging van de bestreden uitspraak en verwijzing van de zaak naar een aangrenzend Hof teneinde op het bestaande hoger beroep opnieuw te worden berecht en afgedaan.

Het middel klaagt dat het Hof zonder nadere motivering een ambtsedig proces-verbaal van politie houdende mededelingen van een persoon wiens identiteit niet blijkt voor het bewijs heeft gebezigd, zulks ondanks het feit dat de verdediging heeft verzocht deze persoon te ondervragen.

Het middel doelt op de inhoud van bewijsmiddel 7, dat in het bestreden arrest als volgt is weergegeven:

Dat bewijsmiddel moet worden aangemerkt als een schriftelijk bescheid houdende de verklaring van een persoon wiens identiteit niet blijkt, als bedoeld in art. 344, derde lid, Sv.

Die bepaling luidt als volgt:

Blijkens het proces-verbaal van de terechtzitting van de Rechtbank van 25 juli 2000 heeft de raadsman aldaar verzocht de "anonieme beller", genoemd in het hiervoor onder 3.2 weergegeven proces-verbaal van politie, als getuige te horen en heeft de Rechtbank dat verzoek afgewezen. Blijkens het proces-verbaal van de terechtzitting in hoger beroep van 29 november 2000 heeft de raadsman aldaar een zelfde verzoek gedaan en heeft ook het Hof dat verzoek afgewezen.

Aldus is sprake van de in art. 344, derde lid sub b, Sv bedoelde situatie, namelijk dat namens de verdachte op enig moment in het geding de wens is te kennen gegeven de persoon als bedoeld in de aanhef van die bepaling te ondervragen of te doen ondervragen.

Gelet op het vorenstaande stond het bepaalde in art. 344, derde lid, Sv in de weg aan het gebruik van bedoeld proces-verbaal voor het bewijs. Het middel is derhalve terecht voorgesteld.

Hetgeen hiervoor is overwogen brengt mee dat de bestreden uitspraak - voorzover aan het oordeel van de Hoge Raad onderworpen - niet in stand kan blijven en als volgt moet worden beslist.

De Hoge Raad:

Vernietigt de bestreden uitspraak voorzover aan zijn oordeel onderworpen;

Verwijst de zaak naar het Gerechtshof te Amsterdam, opdat de zaak op het bestaande beroep opnieuw wordt berecht en afgedaan.

Dit arrest is gewezen door de vice-president C.J.G. Bleichrodt als voorzitter, en de raadsheren F.H. Koster en J.P. Balkema, in bijzijn van de waarnemend-griffier I.W.P. Verboon, en uitgesproken op 23 april 2002.