HR, 08-07-2014, nr. 13/00807

trof men zakken met een rechthoekige vorm aan, waarin zich telkens twintig pakketten van ongeveer één kilogram bevonden. Een van de pakketten is onderworpen aan een indicatieve test; deze test was positief voor de aanwezigheid van cocaïne. In totaal zijn vijftien van dergelijke zakken aangetroffen, waarin zich driehonderd pakketten bevonden met een (bruto)gewicht van 322 kilogram. Met het oog op een gecontroleerde aflevering zijn veertien van de vijftien zakken opnieuw gevuld met substitutiepakketten. Een zak is gevuld met substituut-pakketten en één origineel pakket met cocaïne. Alle vijftien zakken zijn hierna op de oorspronkelijke vindplaats in container 6 teruggeplaatst. Alle 300 aangetroffen pakketten zijn geopend en onderzocht op de aanwezigheid van cocaïne. Tweehonderd zevenentachtig pakketten bleken cocaïne te bevatten met een gezamenlijk nettogewicht van ongeveer 282 gram, waarvan één kilogram in container 6 is teruggeplaatst.

Van dertig willekeurig genomen pakketten zijn representatieve monsters met elk een gewicht van 4 gram genomen. Deze monsters zijn op 21 april 2010 bij de Correctionele rechtbank te Antwerpen neergelegd en voorzien van het nummer 06356. Vervolgens zijn op 8 juli 2010, in opdracht van de onderzoeksrechter en ter uitvoering van een rechtshulpverzoek van het Arrondissementsparket Amsterdam, de monsters overgedragen aan Nederlandse opsporingsambtenaren. Uit de verslaglegging blijkt dat de overtuigingsstukken welke zijn opgeslagen onder nummer 06356/10 zijn opgehaald, geopend en tegen verstrekking van een ontvangstbewijs zijn overgedragen aan verbalisanten [verbalisant 1] en [verbalisant 2], beiden verbonden aan de FIOD.

Van de inhoud van elk van deze dertig monsters van vier gram zijn in Nederland opnieuw monsters genomen. Elk van deze monsters is voorzien van een Sporen Identificatie Nummer (SIN), namelijk AABS 1417NL en AABS 1420NL tot en met AABS 1442NL en AABS 1552NL tot en met AABS 1557NL en voor nader onderzoek verzonden naar het Nederlands Forensisch Instituut (NFI). Uit de resultaten van het onderzoek van het NFI is gebleken dat de monsters voorzien van SIN AABS1417, tot en met AABS1442NL en AABS1552NL tot en met AABS1557NL cocaïne bevatten.

De container 6 is op 19 april 2010 door een vrachtwagen met oplegger van Antwerpen naar Nederland vervoerd. Tijdens een observatie is waargenomen dat deze vrachtwagen om 11.14 uur is aangekomen in Cruquius, ter hoogte van het door [verdachte] opgegeven adres [b-straat 1]. De chauffeur stapte uit en hield om 11.25 uur een telefoon aan zijn oor. Om 11.35 uur werd waargenomen dat een Mercedes Benz met het kenteken [AA-00-BB], met daarin twee mannen, een aantal maal over de Spaarneweg heen en weer reed.

[medeverdachte] heeft ter terechtzitting in eerste aanleg verklaard dat hij samen met [verdachte] in die auto zat en de vrachtwagen naar de loods heeft gebracht. De observanten zagen dat om 11.38 uur [medeverdachte] contact maakte met de chauffeur van de vrachtwagen en in de cabine stapte. Een minuut later stapte [medeverdachte] uit, liep naar de hiervoor genoemde Mercedes en stapte in op de bijrijdersstoel. Hierna vertrok de Mercedes gevolgd door de vrachtwagen met de container. Een aantal minuten later reden beide voertuigen het terrein van het adres [c-straat 1] (het hof begrijpt: te Zwaanshoek) op. Kort hierna werd gezien dat een Peugeot, voorzien van het kenteken [CC-00-DD], hetzelfde terrein opreed. De bestuurder werd herkend als [verdachte].

De vrachtwagen werd de loods ingereden, waarna de deuren van de container werden geopend en de roldeur van de loods werd gesloten. Om 11.52 uur verlaat de Mercedes met daarin [medeverdachte] en [verdachte] het terrein van de loods en rijdt weg.

Op 14 april 2010 is een gegevensdrager met daarop de met de in container 6 geplaatste camera gegenereerde beelden bekeken. Gezien werd dat, nadat de deuren van de container waren geopend, twee onbekende mannen in de deuropening verschenen. Een man betrad de container en klom over de lading enkele meters de container in, terwijl de andere persoon startte met het lossen van de lading. De man in de container startte met het onderzoeken van de lading. Twaalf minuten later klom de man terug over de lading en verliet de container.

Om 12.19 uur werd [verdachte] aangehouden in de loods aan de [c-straat 1] te Zwaanshoek.

De Mercedes met daarin [medeverdachte] en [verdachte] vertrok om 11.52 uur van het terrein van de loods en reed naar de Spaarneweg ter hoogte van de Mediamarkt. Daar werd contact gemaakt met de bestuurder van een Volkswagen Golf, kenteken [EE-00-FF]. Twee minuten later vertrok zowel de Volkswagen Golf als de Mercedes. De bestuurder van de Volkswagen Golf bleek later [betrokkene 3] te zijn. [medeverdachte] en [verdachte] werden om 13.22 uur aangehouden op de Kruisweg te Hoofddorp.

In de loods gelegen aan de Spieringweg te Zwaanshoek troffen verbalisanten op een gele trekker met een Belgisch kenteken een 40 voet container aan die was voorzien van het nummer [001]. In de container werden onder meer de vijftien zakken met dummypakketten (het hof begrijpt: de in Antwerpen geplaatste substituutpakketten) aangetroffen. In één zak zat een afwijkend pakket (het hof begrijpt: het teruggeplaatste originele pakket met cocaïne). Dit pakket is inbeslaggenomen en voorzien van (een nummering:) SIN AABS1000NL. Het pakket woog netto 1002 gram. Uit het pakket zijn monsters genomen, welke ook zijn voorzien van een SIN. Het pakket met SIN AABS1505NL was bestemd voor het Douanelaboratorium; SIN AABS1506NL voor het NFI.

Het Douanelaboratorium kwam op grond van onderzoek tot de conclusie dat het monster met het SIN AABS1505NL cocaïne bevatte. Het NFI kwam ten aanzien van AABS1506NL tot dezelfde conclusie.

Uit de na te noemen verklaringen van de verdachten blijkt dat voorafgaand aan de levering van container 6 op 19 april 2010 ten minste twee besprekingen hebben plaatsgevonden in Hoofddorp, waarbij in elk geval [medeverdachte], [verdachte] en (in elk geval vanaf de eerste bespreking) ook [betrokkene 3] aanwezig zijn geweest.

[verdachte] heeft verklaard dat de besprekingen hebben plaatsgevonden in Hoofddorp en dat daarbij ook "Colombianen" aanwezig waren. Een paar dagen later heeft met dezelfde personen een tweede bespreking plaatsgevonden, waarbij ook [betrokkene 3] (het hof begrijpt: [betrokkene 3]) aanwezig was. [verdachte] heeft voorts in zijn eerste verklaring verklaard dat hij "wel snapte dat er verdovende middelen of zoiets in de containers zouden zitten". In zijn vierde verklaring verklaarde [verdachte] dat [medeverdachte] deze bespreking tot stand had gebracht, dat de Colombianen en [medeverdachte] het vervoer van de container van Antwerpen naar Nederland in eigen beheer wilden doen en dat, toen bleek dat dat niet kon, [medeverdachte] aangaf dat het vervoer dan niet meer zijn verantwoordelijkheid was. Voorts verklaarde [verdachte] dat hij het vervoer van de container heeft geregeld, dat hij telefonisch contact heeft opgenomen met medewerkers van [A] en voorts dat hij naar Antwerpen is afgereisd om de benodigde papieren te brengen en om de kosten van [A] te voldoen. Hij verklaarde dat hij van [medeverdachte] in totaal € 9.000 had gekregen om de kosten (het hof begrijpt: de kosten gemoeid met het transport van de container) te betalen. Bovendien verklaarde [verdachte] dat hij van [medeverdachte] een prepaid telefoon had gekregen, zodat hij één op één contact met hem op kon nemen.

[betrokkene 3] heeft bevestigd dat hij voorafgaand aan zijn aanhouding bij een bespreking is geweest in Hoofddorp, waarbij onder meer [medeverdachte], [verdachte] en een aantal Zuid-Amerikanen aanwezig waren en dat daar is gesproken over het vervoer van de containers. Hij verklaarde voorts dat op de ochtend voor de aanhouding op 19 april 2010 in een koffiehuis in Hoofddorp een ontmoeting heeft plaatsgevonden met [verdachte], [betrokkene 3], [medeverdachte] en mogelijk nog andere personen. Bovendien verklaarde [betrokkene 3] dat hij voor het telefonisch contact met [medeverdachte] gebruik maakte van een zogenaamde één op één telefoon.

Opzet

Gelet op de hierboven vastgestelde feitelijke gang van zaken en de rol van de verdachte hierin is het hof van oordeel dat het niet anders kan zijn dan dat de verdachte reeds voordat het schip was aangekomen in de haven van Antwerpen, wist dat tussen de zakken met vis cocaïne was verborgen en dat deze containers de bestemming van zijn bedrijf [C] hadden. Het hof merkt de verklaring van de verdachte, dat hij niet heeft geweten dat in de partij vis een hoeveelheid cocaïne was verborgen, in verband daarmee aan als ongeloofwaardig en stelt deze om die reden terzijde. De verdachte heeft diverse handelingen verricht die zijn gericht op het bewerkstelligen van de binnenkomst van de container in Nederland. Uit de verklaringen van de verdachte leidt het hof af dat [medeverdachte] in eerste instantie verantwoordelijk zou zijn voor het transport van de haven van Antwerpen naar Nederland en dat deze in verband daarmee ook kosten heeft gedragen. [medeverdachte] trad op als tussenpersoon tussen (onder meer) de verdachte en de als onder meer 'Colombianen' omschreven andere onbekend gebleven personen die bij dit transport betrokken zijn geweest. De verdachte is aanwezig geweest bij verschillende bijeenkomsten met medeverdachten en hij was bovendien ter plaatse op het moment van aankomst van de container in de omgeving van de loods. De rol van de onbekend gebleven andere personen, onder wie 'Colombianen' (onder welke onbekend gebleven personen zich mogelijk ene 'Boyke' bevond) laten de rol van de verdachte bij de opzettelijke invoer en diens handelingen onverlet. Het hof ziet in de verklaring van de verdachte, dat hij wel snapte dat er verdovende middelen in de container zaten, een bevestiging van deze vaststelling. Hij leidde dit immers naar zijn zeggen af uit de eerste bespreking met de Colombianen. Dat dit ook voor [medeverdachte] moet hebben gegolden, leidt het hof reeds af uit diens betrokkenheid bij dezelfde besprekingen. Het hof heeft, ondanks de latere verklaringen van de verdachte, waarin hij sprak over "contrabande", geen aanleiding om aan de juistheid van de weergave van de verklaring in het op ambtseed opgemaakte proces-verbaal te twijfelen. De verweren van de raadsman, samenhangend met de door hem geschetste alternatieve scenario's, worden derhalve door het hof verworpen, nu deze niet aannemelijk zijn geworden.

In het bijzonder ten aanzien van het verweer dat niet kan worden aangetoond dat de verdachte de containers heeft besteld en geen bemoeienis heeft gehad met het traject tot aan Antwerpen, hetgeen onder meer zou blijken uit het feit dat in Antwerpen meermalen in de containers is ingebroken, overweegt het hof het volgende.

Het hof stelt voorop dat, wanneer vanuit een derde land zaken worden verzonden aan een (natuurlijke of rechts-) persoon en deze persoon handelingen verricht met het doel deze zaken te ontvangen, in het algemeen mag worden aangenomen dat deze zaken door, of met medeweten van, deze persoon zijn besteld en met medeweten van deze persoon aan hem zijn verzonden. Wanneer sprake is van bijzondere omstandigheden kan hierover anders worden geoordeeld.

In het onderhavige geval heeft een bedrijf vanuit Venezuela twee containers verzonden aan het bedrijf van de verdachte en heeft de verdachte handelingen verricht die gericht waren op de ontvangst van deze containers. Dat de verdachte niet tevoren zou hebben geweten dat deze containers aan hem gezonden zouden worden is niet aannemelijk geworden. Het hof acht dat dit ook niet waarschijnlijk. Een lading cocaïne vertegenwoordigt immers een grote handelswaarde. Het is niet aannemelijk dat de verzenders van dergelijke waar het risico zouden lopen dat een onwetende, of niet meewerkende, ontvanger de zending op welke manier dan ook zou verstoren. Voorts doet het feit dat bij de aankomst in Nederland diverse personen, waaronder Colombianen, waren betrokken, vermoeden dat het wel degelijk de bedoeling van de verzenders was dat het cocaïnetransport in Nederland zou arriveren; wat er ook zij van het verbreken van de verzegeling van de containers in Antwerpen.

Gelet op de door het hof gebezigde bewijsmiddelen acht het hof voorts bewezen dat de verdachte ook van de in die containers aanwezige cocaïne op de hoogte is geweest. Het acht de andersluidende verklaring van de verdachte niet geloofwaardig.

Aldus is evenmin aannemelijk is dat sprake is geweest van een heimelijke plaatsing van cocaïne in de zending door andere daders, die deze nadien hebben gepoogd in Antwerpen uit de container te halen. Daarbij weegt nog mee dat de getuige [getuige] bij de rechter-commissaris op 18 oktober 2010 heeft verklaard dat bij zo'n scenario de ervaring leert dat partijen dan niet diep verstopt zitten, maar zich voorin de container bevinden, terwijl de onderhavige partij halverwege de container verstopt was in één rij over de breedte.

De Westerschelde, invoer van 282 kilo cocaïne en (verlengde) invoer van 1 kilo cocaïne

Bovendien komt het hof - anders dan de raadsman - tot de conclusie dat nu de container met daarin de 282 kilo cocaïne via de Westerschelde de haven van Antwerpen is binnengevaren, sprake is van binnen het grondgebied brengen zoals bedoeld in artikel 2 van de Opiumwet.

Het hof acht het een feit van algemene bekendheid dat de haven van Antwerpen alleen kan worden bereikt via de Westerschelde, gelegen in de provincie Zeeland, zijnde Nederlands grondgebied. Dat slechts sprake was van een 'transit' door Nederland doet niet af aan het feit dat de cocaïne hiermee binnen Nederland was gebracht.

Het hof stelt vast dat de verdachte en diens medeverdachten voorts handelingen hebben verricht gericht op het vervoer van de container, die door de tussenkomst van de autoriteiten nog maar 1 kilo cocaïne bevatte, vanuit de haven van Antwerpen naar Nederland, en vervolgens het verdere vervoer, de opslag en de aflevering van die cocaïne. In zoverre is naast "gewone" invoer dan ook sprake van de "verlengde" invoer als omschreven in artikel 1, lid 4, van de Opiumwet. Het hof acht de door de verdachte en de medeverdachten verrichte handelingen ten aanzien van de ene kilo cocaïne mede redengevend voor verdachte's betrokkenheid bij de opzettelijke invoer van ongeveer 282 kilogram cocaïne binnen het grondgebied van Nederland via de Westerschelde, nu voldoende aannemelijk is dat de verdachte en zijn medeverdachten niet hebben geweten dat het grootste gedeelte van de cocaïne door de autoriteiten te Antwerpen uit de container was gehaald en zij hebben gehandeld in de veronderstelling dat zulks niet zo was."

Het verweer van verdachte kwam er eigenlijk op neer dat hij is overvallen door de melding uit Antwerpen dat daar twee containers voor zijn bedrijf waren aangekomen. Maar op 29 maart 2010 heeft [A] uit Antwerpen naar verdachte gemaild dat de bestelde containers op of omstreeks 13 april 2010 in Antwerpen zouden aankomen. Tevens werd om instructies gevraagd in verband met de afhandeling. Verdachte heeft op 12 en 13 april 2010 - dus voor de aankomst van het schip te Antwerpen op 14 april 2010 - contact gehad met [A] over het vervoer van containers naar Nederland. [medeverdachte] heeft aan verdachte het geld gegeven voor het transport van die containers en hem bovendien een telefoon verschaft die enkel bestemd was voor gesprekken tussen [medeverdachte] en verdachte. Er zijn besprekingen geweest in Hoofddorp over het vervoer van de containers, waarbij Colombianen aanwezig waren. Het heeft geen zin zulke besprekingen te houden als dat vervoer al achter de rug is of wanneer nog helemaal niet bekend is dat er containers verzonden zijn. Deze besprekingen zullen dus zijn gehouden tussen 29 maart 2010 en 13 april 2010. Het moet mij ook van het hart dat het een buitengewoon vreemde gang van zaken is als men containers met visproducten, waarvan men niets afweet en die men niet heeft besteld en die afkomstig zijn uit Zuid-Amerika, desalniettemin vanuit Antwerpen naar Hoofddorp laat vervoeren, terwijl verdachte geen doorgewinterde speler was op het terrein van de internationale handel in visproducten. Dat verdachte tevoren niets zou hebben geweten van de aanwezigheid van cocaïne in (een van) de containers heeft het hof ongeloofwaardig kunnen achten.

Het hof is er voorts, volstrekt niet onbegrijpelijk, van uitgegaan dat het schip de Glasgow Express door Nederlandse wateren moest varen om de Antwerpse haven te bereiken. De Glasgow Express is een containerschip met een waterverplaatsing van 54 ton, een lengte van 281 m en een breedte van ruim 32 m.4.Als de verdediging op de hoogte zou zijn geweest van een sluipweg naar de Antwerpse haven voor een schip van een dergelijke omvang had het voor de hand gelegen die sluipweg aan het hof voor te houden. Er mag dus van worden uitgegaan dat containers op zo'n schip voor de Antwerpse haven noodzakelijkerwijs in Nederlands vaarwater komen.

Het middel faalt.

Het tweede middel klaagt over de afwijzing van het verzoek van de verdediging om getuigen op te roepen. Het gaat meer bepaald om degene die aanvankelijk is aangeduid als "Boyke". Aanvankelijk berustte deze afwijzing op het ontbreken van nadere gegevens op deze persoon, maar nadien zijn deze gegevens wel bekend geworden. Het zou gaan om een zekere [betrokkene 1]. De advocaat van de medeverdachte heeft het adres van deze persoon opgegeven naast nadere gegevens. Volgens de steller van het middel heeft het hof een onjuiste maatstaf gehanteerd voor de verwerping van het verzoek door het verzoek te toetsen aan het criterium van een noodzakelijkheid. Maar het verzoek was een herhaling van een eerder in eerste aanleg en in de appelmemorie gedaan verzoek en was daarom geen nieuw verzoek. Het hof had daarom moeten toetsen aan het criterium van het verdedigingsbelang. Ook inhoudelijk deugt de motivering van de afwijzing niet. Dat onvoldoende is onderbouwd dat de gevraagde getuige "Boyke" dezelfde is als [betrokkene 1] is onbegrijpelijk gelet op de inhoud van de verklaringen van verdachte en zijn medeverdachte. Eveneens is de beslissing van het hof dat het niet nodig is om nader onderzoek te doen verrichten naar de herkomst van het transport onbegrijpelijk, omdat verdachte en zijn medeverdachte hebben aangegeven niets van de herkomst van de containers te weten en zo een onderzoek mogelijk ontlastend zou kunnen zijn voor verdachte.

Het middel mist feitelijke grondslag voor zover het stelt dat in de appelschriftuur de getuige "Boyke" al is opgegeven. Ter terechtzitting in hoger beroep van 19 maart 2012 heeft de advocaat van verdachte het hof verzocht nader onderzoek te verrichten naar de persoon "Boyke" en naar de Bill of Lading en de vrachtbrief. Op 2 april 2012 heeft het hof het verzoek om nader onderzoek te doen naar "Boyke" afgewezen omdat eerder onderzoek niets heeft opgeleverd en er daarom ook geen aanknopingspunten voorhanden zijn voor nader onderzoek. Het verzoek tot het doen van nader onderzoek is onvoldoende onderbouwd om de noodzaak van het verzochte aan te nemen. Ook het gevraagde nader onderzoek naar de Bill of Lading en de vrachtbrief heeft het hof afgewezen omdat het hof niet inziet dat het nodig is om volledige duidelijkheid te hebben over de gang van zaken rond de herkomst van het transport. De gedragingen die aan verdachte worden verweten hebben zich in Nederland en/België voorgedaan. Dat op de documenten gegevens voorkomen die mogelijk niet corresponderen met de werkelijke afzender of geadresseerde maakt het in het licht van de aan verdachte geweten gedragingen niet nodig om daarnaar nader onderzoek te doen.

Op 30 januari 2013 is het onderzoek in hoger beroep opnieuw aangevangen. Het proces-verbaal meldt het volgende:

"De voorzitter deelt mede dat het hof tijdens de zitting van 13 november 2012 in de zaak tegen de medeverdachte [medeverdachte] een verzoek van de raadsman tot het oproepen voor verhoor van [betrokkene 1] (bijnaam "Boyke") voorwaardelijk heeft toegewezen, namelijk dat nagegaan dient te worden dat de getuige daadwerkelijk op het in een brief van de raadsman van [medeverdachte] van 5 november 2012 vermelde adres [a-straat 1] te [woonplaats] (België), dan wel op een ander adres in België.

De raadsman van medeverdachte [medeverdachte], mr. Korvinus, deelt mede zijn eerder gedane verzoek [betrokkene 1] op te roepen voor verhoor te handhaven.

De raadsman van de verdachte deelt - zakelijk weergegeven - het volgende mede.

De verdediging heeft tijdens de regiezitting van 19 maart 2012 verzocht nader onderzoek te doen naar de persoon "Boyke". Het hof heeft dat verzoek destijds afgewezen, aangezien eerder onderzoek naar deze "Boyke" niets had opgeleverd en er ook geen aanknopingspunten voorhanden waren voor het doen van nader onderzoek. Er is nu concrete informatie dat die "Boyke" wel degelijk bestaat. Hij speelt in de zaak van de verdachte een zeer belangrijke rol, aangezien hij een verklaring kan afleggen omtrent het eerste traject van het cocaïnetransport tot aan de haven in Antwerpen. Bovendien stelt de verdachte dat hij door "Boyke" onder druk is gezet. Naar mening van de verdediging is sprake van psychische overmacht. Het is noodzakelijk dat die "Boyke" hierover te bevragen en ik sluit mij dus aan bij het verzoek van mr. Korvinus.

(...)

Na beraad in raadkamer deelt de voorzitter als beslissingen en overwegingen van het hof mede dat:

- het verzoek tot het oproepen voor verhoor van de getuige [betrokkene 1] wordt afgewezen, aangezien het hof de noodzaak daartoe niet aanwezig acht. Het hof overweegt daartoe dat de raadsman niet heeft gemotiveerd dat en waarom de getuige van wie oproeping wordt verzocht, [betrokkene 1], de persoon zou zijn die door de verdachte in zijn verhoren als "Boyke" is aangeduid".

Over een nader onderzoek naar de transportdocumenten of naar de afzender of geadresseerde van het transport is niets meer gezegd.

De advocaat van verdachte heeft zich bij de advocaat van de medeverdachte aangesloten in diens verzoek om "Boyke" te (doen) horen. Het overgenomen verzoek om deze getuige te horen is een verzoek in de zin van artikel 331, eerste lid, in verbinding met artikel 328 Sv om toepassing te geven aan artikel 315 Sv. Die bepalingen zijn ingevolge artikel 415 Sv ook in hoger beroep van toepassing. Maatstaf bij de beslissing op een zodanig verzoek is of de noodzaak daarvan is gebleken. Het hof heeft dus de juiste maatstaf aangelegd. Maar de motivering van de afwijzing schiet mijns inziens tekort. Op 30 januari 2013 is het onderzoek ter terechtzitting in hoger beroep opnieuw aangevangen en heeft de advocaat van de medeverdachte [medeverdachte] gepersisteerd bij zijn verzoek om [betrokkene 1] als getuige op te roepen. De advocaat van de medeverdachte heeft verwezen naar de inhoud van zijn brief van 28 januari 2013 met daarin nadere gedetailleerde gegevens over deze getuige. De achtergrond van het verzoek om deze getuige te horen was dat deze getuige betrokken is geweest bij de invoer van de containers, dat de medeverdachte [medeverdachte] en verdachte beiden naar hem wijzen als degene die verantwoordelijk is voor die invoer en beiden eveneens ontkennen dat zij iets met die containers te maken hadden voordat die in Antwerpen aankwamen. Eerst was deze getuige door de verdediging aangeduid als "Boyke". De overwegingen van het hof dat onvoldoende is onderbouwd dat [betrokkene 1] dezelfde persoon is als deze "Boyke" lijkt mij te kort door de bocht, nu verdachten beweren dat dit het geval is en nu er geen enkele bron is die het tegendeel aannemelijk doet worden. Het hof had de relatie tussen "Boyke", [betrokkene 1] en (mede)verdachte juist kunnen ophelderen door deze [betrokkene 1] te (doen) horen, zoals de advocaat van de medeverdachte verzocht, bij welk verzoek de advocaat van verdachte zich heeft aangesloten.

Het middel is naar mijn mening in zoverre gegrond.

Het derde middel klaagt dat het hof niet heeft beslist op het uitdrukkelijk voorgedragen verweer dat verdachte op geen enkele wijze betrokken is geweest bij bestelling van een partij inktvis in Peru en dat deze partij inktvis volgens de richtlijnen van de EU door de Belgische autoriteiten in beslag had moeten worden genomen.

Dat verdachte betrokken is geweest bij de bestelling van een partij inktvis in Peru is voor het hof geen uitgangspunt geweest. Bij dit onderdeel van de klacht heeft verdachte dus geen belang. Wel heeft het hof uit de gebezigde bewijsmiddelen kunnen aannemen dat verdachte tijdens het transport bij deze zaak is betrokken en toen op de hoogte was van het feit (dat er een aanmerkelijke kans was) dat er verdovende middelen in de lading verborgen zouden zijn. Het hof heeft aangenomen dat verdachte tijdens het transport van containers naar Antwerpen, vanaf 29 maart 2010 wel bemoeienis heeft gehad met dat transport en het verder transport naar Nederland. Het hof heeft daarvoor ook steun in de bewijsmiddelen kunnen vinden, meer bepaald in de verklaring over de bijeenkomsten met de Colombianen in Hoofddorp en de relatie met [medeverdachte]. Dat de partij inktvis ten onrechte niet door de Belgische autoriteiten in beslag is genomen vanwege het ontbreken van de benodigde papieren is geen omstandigheid waarop verdachte zich tot zijn verdediging kan beroepen, aangezien daarbij niet een rechtens te beschermen belang van hem in het geding is.5.

Het middel faalt.

Het tweede middel is gegrond. Het eerste en derde middel treffen geen doel en kunnen naar mijn oordeel met de aan artikel 81 RO ontleende motivering worden verworpen. Ambtshalve heb ik geen grond aangetroffen die tot vernietiging aanleiding behoort te geven.

Deze conclusie strekt tot vernietiging van het bestreden arrest en tot terugwijzing van de zaak naar het Gerechtshof Amsterdam teneinde opnieuw te worden berecht en afgedaan.

De Procureur-Generaal

bij de Hoge Raad der Nederlanden