HR, 12-06-2012, nr. 11/00555

Het Gerechtshof te Amsterdam heeft bij arrest van 28 januari 2011 de verdachte niet-ontvankelijk verklaard in zijn hoger beroep tegen het vonnis van de Politierechter in de Rechtbank te Amsterdam van 10 november 2006, waarbij de verdachte wegens "verduistering" is veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van 3 weken.

Namens verdachte heeft mr. K. Canatan, advocaat te Amsterdam, twee middelen van cassatie voorgesteld.

Het eerste middel klaagt dat 's Hofs beslissing de verdachte niet-ontvankelijk te verklaren in zijn hoger beroep, mede in het licht een door de verdediging gevoerd verweer, ontoereikend is gemotiveerd.

Het bestreden arrest houdt, voor zover voor de beoordeling van het middel relevant, onder het hoofdje "Ontvankelijkheid van het ingestelde hoger beroep" in:

In de toelichting op het middel wordt aangevoerd dat de overwegingen van het Hof geen weerlegging inhouden van het verweer dat tegen verdachte is gezegd dat hij twee maanden de tijd had om hoger beroep in te stellen. Ook zou het Hof ten onrechte uit de mededelingen van de getuige hebben afgeleid dat tegen verdachte is gezegd dat de beroepstermijn twee weken betreft, nu de getuige slechts een standaardprocedure beschrijft. Voorts wordt aangevoerd dat 's Hofs overweging dat aan de verdachte 'een bestand aan papieren' is uitgereikt niet van belang is, nu het Hof niet heeft vastgesteld dat aan de verdachte een document is uitgereikt waar de beroepstermijn in vermeld was. Tenslotte wordt geklaagd dat het Hof de verklaring van de verbalisant heeft gedenatureerd, nu de verbalisant ter terechtzitting in hoger beroep van 17 december 2010 niet heeft verklaard dat - zoals in het bestreden arrest is weergegeven - de uitgereikte stukken bestonden uit de mededeling uitspraak, met bijlage, en de aantekening mondeling vonnis.

Aan het middel ligt de opvatting ten grondslag dat aannemelijk moet worden dat aan verdachte de juiste termijn is medegedeeld. Deze opvatting is niet juist. Verdachte beroept zich ter verontschuldiging van de overschrijding van de termijn voor hoger beroep op het feit dat hem is medegedeeld dat die termijn twee maanden bedroeg. Derhalve dient voor het slagen van dit beroep op verontschuldigbare termijnoverschrijding aannemelijk te worden dat verdachte inderdaad is medegedeeld dat de beroepstermijn twee maanden bedroeg.

In het oordeel van het Hof dat de verdachte genoegzaam op de hoogte was dan wel had kunnen zijn van de geldende beroepstermijn ligt besloten dat het Hof geoordeeld heeft dat niet aannemelijk is geworden dat verdachte is medegedeeld dat de termijn voor hoger beroep twee maanden bedroeg. Aan dat oordeel legt het Hof ten grondslag dat de verbalisant [verbalisant 1]1., die de mededeling uitspraak op 1 september 2008 aan de verdachte in persoon heeft betekend, ter terechtzitting in hoger beroep van 17 december 2010 als getuige heeft verklaard dat hij altijd iedere verdachte meedeelt dat de beroepstermijn twee weken bedraagt, en dat in de situatie dat een verdachte ter uitreiking van een vonnis wordt meegenomen naar het bureau, zoals in de onderhavige zaak is geschied, vanuit het systeem een bestand aan papieren - bestaande uit de mededeling uitspraak, met bijlage, en de aantekening mondeling vonnis - wordt uitgeprint dat in zijn geheel aan de verdachte wordt uitgereikt. In aanmerking genomen dat het Wetboek van Strafvordering niet een beroepstermijn van twee maanden kent en het derhalve - naar het Hof kennelijk en niet onbegrijpelijk heeft geoordeeld - allesbehalve voor de hand ligt dat de verbalisant zich bij de mededeling van de beroepstermijn heeft vergist in de door de verdachte bedoelde zin zoals het daarom evenzeer allesbehalve voor de hand ligt dat in de aan de verdachte uitgereikte papieren - welke dat ook mogen zijn geweest - een beroepstermijn van twee maanden is genoemd, is dit oordeel niet onbegrijpelijk en toereikend gemotiveerd.

Terzijde wijs ik erop dat zich bij de aan de Hoge Raad op de voet van art. 434, eerste lid, Sv toegezonden stukken bevinden een mededeling uitspraak met daaraan gehecht een bijsluiter (met daarin opgenomen de beroepstermijn van 14 dagen), de akte van uitreiking behorende bij de uitreiking van genoemde mededeling, de aantekening mondeling vonnis en tevens het op de datum van uitreiking door de verbalisant opgemaakte AA [MM121] formulier, over welk formulier de verbalisant ter terechtzitting in hoger beroep van 17 december 2010 heeft verklaard en op welk formulier is aangekruist "verwezen voor beroep binnen 14 dagen".

Het middel faalt.

Het tweede middel klaagt dat het Hof heeft verzuimd te beslissen op een door de verdediging voorwaardelijk gedaan verzoek, terwijl de aan het verzoek verbonden voorwaarde was vervuld.

De door de raadsvrouw van de verdachte ter terechtzitting in hoger beroep van 14 januari 2011 overgelegde pleitnotities, welke aan het proces-verbaal van genoemde terechtzitting zijn gehecht en waarvan de inhoud als ingevoegd in genoemd proces-verbaal geldt, houden, voor zover voor de beoordeling van het middel relevant, in:

Bij de beoordeling van het middel dient vooropgesteld te worden dat een verzoek als bedoeld in art. 328 Sv in verbinding met art. 331 en art. 415 Sv om toepassing te geven aan art. 315 Sv stellig, duidelijk en (voldoende) onderbouwd dient te zijn2., alsmede dat het verzuim uitdrukkelijk te beslissen op een dergelijk (voorwaardelijk gedaan) verzoek (bij vervulling van de voorwaarde) ingevolge het bepaalde in art. 330 Sv nietigheid tot gevolg heeft.3.

Het Hof heeft kennelijk, nu noch het proces-verbaal van de terechtzitting in hoger beroep van 14 januari 2011, noch het bestreden arrest een beslissing op het verzoek van de raadsvrouw om hoofdagent [verbalisant 1] op te roepen inhoudt, geoordeeld dat het verzoek van de raadsvrouw om toepassing te geven aan art. 315 Sv bij gebreke van toereikende onderbouwing geen beslissing behoefde. Dat oordeel is niet onbegrijpelijk, in aanmerking genomen dat de verbalisant [verbalisant 1] reeds ter terechtzitting in hoger beroep van 17 december 2010 in aanwezigheid van verdachtes raadsman is gehoord omtrent de uitreiking van het verstekvonnis aan de verdachte, en het verzoek niet inhoudt waarom het niettemin noodzakelijk is dat de getuige opnieuw wordt gehoord.4. Van een met nietigheid bedreigd verzuim is mitsdien geen sprake.

Het middel faalt.

De middelen kunnen worden afgedaan met de in art. 81 RO bedoelde motivering.

Gronden waarop de Hoge Raad gebruik zou moeten maken van zijn bevoegdheid de bestreden uitspraak ambtshalve te vernietigen heb ik niet aangetroffen. Deze conclusie strekt tot verwerping van het beroep.