3.1 Inleiding

Nadat in het vorige hoofdstuk de contouren van het faillissement zijn geschetst, wordt in dit hoofdstuk het insolventierecht geconfronteerd met het contractenrecht. In § 3.2 worden eerst de uitgangspunten geïdentificeerd die deze confrontatie beheersen, waarna één van die uitgangspunten — de toepasselijkheid van het gemene contractenrecht tijdens faillissement — in § 3.3 nader wordt ingekleurd. Na een korte inleiding (§ 3.3.1), een aantal algemene verbintenisrechtelijke kanttekeningen (§ 3.3.2) en een bespreking van de aloude regel dat de schuldenaar van een verbintenis die in staat van faillissement is verklaard niet langer bevoegd is een aan die verbintenis verbonden tijdsbepaling in te roepen (§ 3.3.3),1 wordt in § 3.3.4 de situatie geanalyseerd dat ten tijde van de faillietverklaring op slechts één van de contractpartijen een prestatieplicht rust. Hierna komt in § 3.3.5 de situatie dat met de intrede van het faillissement op beide contractpartijen een prestatieplicht rust aan de orde. Daarbij wordt tevens aandacht besteed aan de speciaal op deze situatie toegesneden regeling uit de Faillissementswet (art. 37 Fw) en wordt onderzocht wat deze bepaling toevoegt aan het gemene recht.