Artikel 6 Inkomsten uit onroerende zaken

Inkomsten verkregen door een inwoner van een land uit onroerende zaken, waaronder begrepen inkomsten uit landbouw- of bosbedrijven, die in het andere land zijn gelegen, mogen in dat andere land worden belast.

De uitdrukking ‘onroerende zaken’ heeft de betekenis welke die uitdrukking heeft volgens de wetgeving van het land waar de desbetreffende zaken zijn gelegen. De uitdrukking omvat in ieder geval de zaken die bij de onroerende zaken behoren, levende en dode have van landbouw- en bosbedrijven, rechten waarop de bepalingen van het privaatrecht betreffende de grondeigendom van toepassing zijn, vruchtgebruik van onroerende zaken en rechten op variabele of vaste vergoedingen ter zake van de exploitatie, of concessie tot exploitatie, van minerale aardlagen, bronnen en andere natuurlijke rijkdommen. Schepen en luchtvaartuigen worden niet als onroerende zaken beschouwd.

Rechten tot exploratie en exploitatie van natuurlijke rijkdommen worden beschouwd als onroerende zaken die zijn gelegen in het land op wiens zeebodem en de ondergrond daarvan deze rechten betrekking hebben. Deze rechten worden voor toepassing van dit artikel en de artikelen 5, 7 en 13, geacht deel uit te maken van het vermogen van een vaste inrichting in dat land. De hiervoor genoemde rechten omvatten ook rechten op, belangen bij of voordelen uit vermogensbestanddelen die voortvloeien uit die exploratie of exploitatie.

De bepalingen van het eerste lid zijn van toepassing op inkomsten verkregen uit de rechtstreekse exploitatie, uit het verhuren of verpachten, of uit elke andere vorm van exploitatie van onroerende zaken.

Dit artikel is eveneens van toepassing op inkomsten uit onroerende zaken van een onderneming.