Totstandkoming Wet implementatie Richtlijn betalingsdienstaanbieders (36231)

Dit wetsvoorstel voorziet in de implementatie van de Richtlijn betalingsdienstaanbieders. Deze richtlijn zorgt voor gerichte toegang voor belastingdiensten tot internationale betalingsgegevens. Belastingdiensten gaan die gegevens gebruiken bij de bestrijding van BTW-fraude, in het bijzonder bij e-commerce. In Nederland wordt hiertoe de Wet OB 1968 aangepast.

Dit wetsvoorstel breidt de controlemogelijkheden op het afdragen van BTW uit, door gebruik te maken van betalingsgegevens van grensoverschrijdende betalingen. Het gaat hierbij om betalingen door een consument aan een verkoper in een andere lidstaat of buiten de Unie. De belangrijkste onderdelen zijn de verplichting van betalingsdienstaanbieders tot het verstrekken van deze betalingsgegevens aan de belastingdiensten en het op EU-niveau analyseren van deze gegevens door fraude-experts.

In situaties waarin de betaler zich in een lidstaat bevindt en de begunstigde in een andere lidstaat, in een derdelandsgebied of in een derde land, krijgen óf de betalingsdienstaanbieder van de betaler (de consument) óf de betalingsdienstaanbieder van de begunstigde (de verkoper) een registratieplicht. Het gaat dus om grensoverschrijdende betalingen waarbij de betaler zich steeds in Unie bevindt. Deze registratieplicht betekent dat betalingsdienstaanbieders voldoende nauwkeurige registers houden van grensoverschrijdende betalingen die zij voor elk kalenderkwartaal verlenen. Vervolgens dienen zij deze registers te verstrekken aan de belastingdiensten van de betreffende lidstaten. De betalingsdienstaanbieders moeten deze registers in elektronische vorm drie kalenderjaren opslaan.

Het is de bedoeling dat de wet op 1 januari 2024 in werking treedt.