RvdW 2023/632

OM-cassatie na vrijspraak wegens niet voldoen aan de in art. 8 Verordening (EG) nr. 273/2004 opgenomen plicht tot informatieverstrekking door geen melding te doen van vervoeren/ontvangen/opslaan/voorhanden hebben van grote hoeveelheden drugsprecursoren, art. 2 onder a Wet voorkoming misbruik chemicaliën. Reikwijdte meldplicht ex art. 8 Verordening 273/2004. Vervolg op RvdW 2022/46 waarin HR prejudiciële vragen aan HvJ EU heeft gesteld. HvJ EU heeft begrip ‘marktdeelnemer’ a.b.i. art. 2 onder d Verordening 273/2004 zo uitgelegd dat alleen personen die betrokken zijn bij het binnen legaal kader in de handel brengen van geregistreerde stoffen, kunnen worden beschouwd als ‘marktdeelnemer’. Een natuurlijke persoon of rechtspersoon die in kader van illegale activiteit is betrokken bij in handel brengen van in EU geregistreerde stoffen, is daarom geen ‘marktdeelnemer’ a.b.i. art. 2 onder d Verordening 273/2004. Dit brengt mee dat voor veroordeling wegens niet naleven van meldplicht a.b.i. art. 8 lid 1 Verordening 273/2004 is vereist dat verdachte kan worden aangemerkt als ‘marktdeelnemer’. Dit te bewijzen bestanddeel kan niet worden bewezen verklaard als komt vast te staan dat verdachte in kader van illegale activiteit betrokken is bij in handel brengen van betreffende geregistreerde stoffen. Daarvan is in ieder geval sprake als verdachte m.b.t. geregistreerde stoffen gedragingen heeft verricht, die een in Opiumwet strafbaar gesteld feit opleveren. In geval dat aan verdachte zowel niet voldoen aan meldplicht als Opiumwetdelict m.b.t. dezelfde geregistreerde stoffen is tenlastegelegd, moet rechter als eerste beoordelen of Opiumwetdelict kan worden bewezenverklaard. Als dat zo is, heeft dat tot gevolg dat verdachte niet kan worden aangemerkt als ‘marktdeelnemer’. Als aan verdachte uitsluitend niet voldoen aan meldplicht is tenlastegelegd, kan bestanddeel ‘marktdeelnemer’ niet worden bewezenverklaard als komt vast te staan dat verdachte in kader van illegale activiteit betrokken is bij in de handel brengen van geregistreerde stoffen. Hof heeft vastgesteld dat verdachte, tezamen met ander, Opiumwetdelicten heeft voorbereid dan wel bevorderd, door voertuig te huren en daarmee chemicaliën, o.a. zoutzuur en zwavelzuur, op te halen in Luik en te vervoeren naar en af te leveren bij verschillende locaties in Nederland. Zoutzuur en zwavelzuur zijn geregistreerde stoffen a.b.i. art. 2 onder a Verordening 273/2004. Dit betekent dat verdachte in kader van illegale activiteit betrokken is geweest bij in handel brengen van betreffende geregistreerde stoffen en dat verdachte daarom niet als ‘marktdeelnemer’ kan worden aangemerkt. Hof heeft verdachte dus terecht vrijgesproken van meldplicht, wat er ook zij van gronden waarop hof deze vrijspraak heeft doen steunen. Volgt verwerping. Samenhang met 20/01792 (niet gepubliceerd, art. 81 lid 1 RO), RvdW 2023/631, RvdW 2023/633, RvdW 2023/626 en 20/01858 (niet gepubliceerd, art. 81 lid 1 RO). CAG merkt t.a.v. redelijke termijn in cassatie op dat stellen van prejudiciële vragen meebrengt dat redelijke termijn niet is overschreden.