7.6.4 Delegatiebepaling

Art. 10d, lid 11 bevat een delegatiebepaling betreffende nadere regels met betrekking tot de toepassing van art. 10d, lid 9 en lid 10. Door de wetgever is toegezegd dat deze algemene maatregel van bestuur in de loop van 2004 zou worden gepubliceerd.1 Bij het Besluit van 15 april 2005, nr. IFZ2005/145, Stb. 2005, 197, V-N 2005/ 23.7 is – later dan toegezegd – invulling gegeven aan deze delegatiebepaling. Uit art. II, lid 2 van voornoemd besluit blijkt overigens dat de invulling van de delegatiebepaling terugwerkende kracht kent tot 1 januari 2004.

Het deel van V-N 2005/23.7 dat ziet op art. 10d wordt voor een belastingplichtige relevant indien hij beschikt over meerdere buitenlandse vaste inrichtingen. Alsdan worden de volgende twee aspecten van de thin-capitalisationwetgeving in het Besluit 2001 geregeld:

De thin-capitalisationwetgeving wordt zelfstandig toegepast op de winst van een vaste inrichting. Dit houdt in dat de franchise van € 500.000 ex lid 4 eveneens geldt bij de bepaling van de vaste inrichtingswinst. Indien een belastingplichtige beschikt over meerdere vaste inrichtingen, geldt de franchise in beginsel voor iedere vaste inrichting afzonderlijk. Deze uitwerking zou voor belastingplichtigen nadelig zijn, aangezien toepasselijkheid van art. 10d in beginsel leidt tot een hogere voorkoming. Om dit nadelig gevolg weg te nemen, wordt in art. 32, lid 6 BvdB 2001 bepaald dat de franchise in totaal slechts één keer in aanmerking behoeft te worden genomen bij de berekening van de winst van de verschillende vaste inrichtingen. De franchise wordt ingevolge die bepaling namelijk pro rata toegedeeld aan de verschillende vaste inrichtingen. Als verdeelsleutel geldt de volgende breuk.

Kavelaars en Van den Kommer wijzen er – mijn inziens terecht – op dat de verdeling van de franchise onevenwichtig uitwerkt.3 De volledige franchise wordt namelijk toegerekend aan de vaste inrichtingen en niet aan de binnenlandse onderneming. Dit leidt tot een lagere beperking van renteaftrek voor de vaste inrichting, resulterend in een lager resultaat, hetgeen leidt tot een lagere voorkoming. Deze onevenwichtigheid kan worden opgelost door ook een deel van de franchise toe te rekenen aan de onderneming van het hoofdhuis.4

Door toepassing van art. 10d, lid 10 wordt bij de bepaling van de voorkomingswinst niet meer rente ingevolge art. 10d in aftrek beperkt dan de rente die in totaliteit in aftrek wordt beperkt bij de berekening van de totale winst van de belastingplichtige. Art. 32, lid 7 BvdB 2001 bepaalt hoe dit plafond moet worden verdeeld ingeval een belastingplichtige meerdere vaste inrichtingen heeft. De verdeling vindt plaats aan de hand van de volgende breuk: