Rb. Rotterdam, 26-01-2022, nr. C/10/557458 / HA ZA 18-818

Dit geschil gaat om schade die [eiser] in 2016 heeft geleden als gevolg van een supercel. In het tussenvonnis heeft de rechtbank overwogen dat, gelet op de tussen partijen vaststaande causaliteitsmaatstaf, te weten de dominant cause-leer, de polis geen dekking biedt voor deze schade. De primaire, contractuele, grondslag van de vordering faalt daarom. De rechtbank blijft bij die beslissing.

De subsidiaire grondslag van de vordering is buitencontractueel.

[eiser] heeft, naar de kern genomen, aangevoerd dat de polis ingevolge het eigen beleid van Aegon geconverteerd had moeten worden, dat Aegon de tussenpersoon van [eiser] daarvan voor de schadedatum verwittigd had, en dat op de schadedatum (23 juni 2016) die conversie ten onrechte nog niet was doorgevoerd, hetgeen onrechtmatig jegens hem, [eiser] , was. Hij heeft voorts gesteld dat Allianz in andere gevallen waarin zich die situatie voordeed de schade ten gevolge van de supercel heeft vergoed alsof die conversie wel geschied was.

Daarover heeft de rechtbank in het tussenvonnis overwogen dat als de gestelde, maar betwiste, feiten juist zouden blijken [eiser] er, in beginsel, op mocht vertrouwen dat Allianz de schade ten gevolge van het onrechtmatig nalaten van haar rechtsvoorgangster Aegon zou dragen. Daaromtrent was bewijslevering noodzakelijk. De rechtbank heeft [eiser] toegelaten tot het bewijs van zijn stellingen dat:

a. de polis ingevolge het eigen beleid van Aegon geconverteerd had moeten worden en Aegon de tussenpersoon van [eiser] daarvan voor de schadedatum verwittigd had,

b. ten tijde van de schadedatum die conversie nog niet was doorgevoerd,

c. Allianz, in andere gevallen waarin zich de onder a en b bedoelde situatie voordeed, de schade ten gevolge van de supercel heeft vergoed alsof die conversie wel geschied was.

[eiser] heeft in het kader van de bewijsopdracht nadere stukken in het geding gebracht, in het bijzonder een schriftelijke verklaring van [persoon A] , en twee getuigen ( [persoon B] en [persoon C] ) doen horen.

Allianz heeft in contra-enquête één getuige ( [persoon D] ) voorgebracht.

De rechtbank is van oordeel dat [eiser] in dat bewijs niet is geslaagd. Dat oordeel wordt als volgt toegelicht.

[persoon C] , de tussenpersoon van [eiser] , heeft voor zover relevant verklaard:

(…)

Op een gegeven moment, ik denk dat dat tussen 2000 en 2005 geweest is, kwam Aegon met een mooi nieuw product, het zakenpakket. Aegon werkte daarvoor met losse polissen. Het zakenpakket zou een modern product zijn waarin allerlei risico’s ondergebracht konden worden en waarin een uitgebreide dekking was voorzien. Dat pakket werd aanvankelijk alleen voor het algemene MKB aangeboden. Pas later werd dat, na doorontwikkeling, ook aan de agrarische markt aangeboden. Ik heb gisteren eens gezocht en voor zover ik kan terugvinden is dat aanbod op de agrarische markt er rond 2008/2009 pas gekomen.

(…)

Ook nadat er een agrarische zakenpakketpolis op de markt was heeft Aegon nooit het initiatief genomen om de bestaande polissen om te zetten naar het zakenpakket. Aegon heeft ook zeker niet voor 23 juni 2016 laten weten dat er geconverteerd moest worden. Er moest per polis een instructie worden gegeven voor de omzetting.

Wel heb ik als intermediair rond 2009 overlegd met Aegon over een dergelijke omzetting voor al mijn klanten. Dat was toen geen bezwaar als het ging om bijvoorbeeld de aansprakelijkheidsverzekering en de milieudekking, maar de brandverzekering werd volgens onder meer [persoon B] van Aegon niet omgezet naar het zakenpakket omdat dat te arbeidsintensief zou zijn. Er is toen namens Aegon wel toegezegd dat de dekking die geboden werd onder die doorlopende brandverzekering gelijk zou zijn aan de dekking onder het zakenpakket. Daar zou een e-mail van moeten zijn, maar ik kan die niet laten zien.

(…)

Mijn agrarische portefeuille zag op ongeveer 10 tot 15 bedrijven. Twee van die agrarische bedrijven hadden wel een sneeuwdrukdekking, maar geen zakenpakket. Dat waren [eiser] en [persoon E] . De anderen hebben voor 2016 allemaal module E gekregen, die de uitgebreide sneeuwdruk/hagelschade/waterdekking bood. Dat was in het kader van het zakenpakket, hoewel die module daar met een andere letter werd aangeduid. [persoon E] heeft op 23 juni 2016 geen schade gehad, dus bij hem heeft het probleem zich niet voorgedaan. Hij heeft in juli 2016 totale conversie naar het zakenpakket gekregen.

Ik kan mij niet meer herinneren of ik voor wat betreft [eiser] heb afgesproken of er een gewijzigde polis zou komen, maar die is er niet gekomen tot begin 2017. Toen heb ik daar nog een keer uitdrukkelijk om gevraagd. Er is toen zonder dat er extra premie werd geheven of verrekend een nieuwe polis met een ruime hagelschadedekking gekomen. (…)

U houdt mij voor een gedeelte van de brief van [persoon A] van 26 januari 2021. Ik ken [persoon A] en ik ken die verklaring, volgens mij klopt die. [persoon A] had geluk, met hem is de zaak geregeld.

(…)

De getuige [persoon B] , destijds (senior) acceptant brandverzekeringen bij Aegon, heeft voor zover relevant verklaard:

(…)

Bij de verzekeringnemers die een zakenpakket hadden was die uitgebreide dekking automatisch voorzien, bij bestaande losse verzekeringen moest er dan een aparte clausule worden opgenomen. Het was bij agrarische verzekeringen niet vanzelfsprekend dat de uitgebreide dekking werd geboden. Dat hing af van met name de bouwaard van de te verzekeren gebouwen. (…). Daar waren interne richtlijnen voor. (…) In het algemeen gesproken werd een lopende polis stilzwijgend verlengd. Bij retail-polissen werd conform die interne richtlijnen wel bezien wat er vanuit de oude polissen kon worden omgezet naar het zakenpakket.

Er is in ieder geval bij mijn weten van de kant van Aegon geen automatische conversie geweest van oude agrarische polissen naar het zakenpakket en ook niet naar een uitgebreidere dekking. Er was altijd actie nodig van de tussenpersoon. Dan was het verder maatwerk om te bezien of een uitgebreide dekking kon worden toegevoegd. Dat wisselde van geval tot geval.

(...) U houdt mij voor een gedeelte uit een brief van de heer [persoon A] van 26 januari 2021. Ik ken dat kantoor wel, daar werd door Aegon wel zaken mee gedaan. Het is juist dat module E de module was uit het zakenpakket waaronder dit soort hagelschade in principe gedekt zou zijn. Er is zoals ik al zei geen sprake geweest van een algemene conversie door Aegon. [persoon A] noemt een regeling die ten aanzien van de polissen die liepen via zijn kantoor getroffen is. Ik weet dat niet. In algemene zin kan ik wel zeggen dat het voorkwam dat er commerciële afspraken werden gemaakt door het management met in het algemeen wat grotere kantoren van tussenpersonen.

Van de polis van de heer [eiser] en eventuele conversie daarvan weet ik niets.

(…)

Getuige [persoon D] , in de relevante periode acceptant bij Aegon, heeft voor zover relevant verklaard:

(…)

Aegon was geen directwriter, alle contacten waren dus met tussenpersonen.

In 2005, toen ik kwam, bestond het zakenpakket al voor het MKB. Dat was toen niet geschikt voor de agrarische markt, daar werd gewerkt met klassieke brandpolissen. U toont mij productie 5 bij dagvaarding, dat is zo’n klassieke polis. In beginsel was daar het uitgangspunt dat er louter branddekking was voorzien en dat via een clausule stormdekking meegedekt kon worden. Bij het zakenpakket waren er veel meer varianten mogelijk, de opbouw was ook helemaal anders vormgegeven. Nadat het zakenpakket was aangepast voor de agrarische markt gold dat dus ook voor agrarische risico’s. Ik had in mijn hoofd dat die doorontwikkeling voor de agrarische markt pas rond 2013 voltooid was, maar als de heer [persoon C] , die ik ken als een nauwkeurig tussenpersoon, zegt dat dat al in 2009 was, kan dat best.

In het algemeen gesproken was er geen beleid over het overstappen van agrarische ondernemers naar een zakenpakketpolis. Dat beleid was er in ieder geval niet op het niveau van acceptanten, wat er eventueel door de afdeling communicatie is gedaan weet ik niet. Het uitgangspunt was dus dat tussenpersonen konden vragen om een offerte ten behoeve van een bepaalde klant voor een zakenpakketpolis in plaats van een klassieke polis. Als zo’n verzoek werd gedaan was de doorlooptijd denk ik niet langer dan een maand of twee. Ik weet dat het is voorgekomen dat een tussenpersoon voor zijn hele portefeuille, dus voor al zijn klanten, overgang naar het zakenpakket heeft gevraagd. Ik weet niet welke tussenpersoon dit was en ik heb mij daar ook zelf niet mee bezig gehouden. Het is bij mijn weten niet zo geweest dat er vanuit Aegon, als de tussenpersoon zelf geen initiatief nam, geprobeerd of geadviseerd werd om de polis om te zetten in een zakenpakketpolis. Er was geen sprake van beleid bij Aegon dat alle polissen geconverteerd moesten worden. Als de tussenpersoon geen initiatief nam bleef de klassieke polis gewoon in stand.

U noemt mij de tussenpersonen [persoon A] en [persoon C] . Die ken ik allebei wel, met [persoon C] had ik geregeld contact. Hij was een nauwkeurige en kritische tussenpersoon met wie ik een goede werkrelatie had. Ik kan mij van geen van beiden herinneren dat ze met mij hebben gesproken over overgang naar het zakenpakket voor al hun klanten.

(…) Waar [persoon C] verklaart over een toezegging van de kant van Aegon dat de dekking onder de doorlopende brandverzekering gelijk zou zijn aan de dekking onder het zakenpakket, kan ik zeggen dat mij dit in algemene zin, dus niet in het bijzonder in verband met [persoon C] , niet onbekend voorkomt. Ik heb een dergelijke toezegging zelf niet gedaan en ik zou ook niet weten welke persoon die wel gedaan heeft, maar ik heb daarover horen spreken. Ik kan mij daar geen details of context meer van herinneren.

De schriftelijke verklaring van [persoon A] , namens een assurantiekantoor dat zijn naam draagt in Asten, houdt, kort samengevat, in dat de conversie van de losse agrarische verzekeringen bij Aegon naar het agrarische zakenpakket hem bekend is. Hij vindt dat Aegon gebrekkig is geweest bij de informatievoorziening in dat kader. Hij vermeldt voorts dat er, in het kader van de conversie, een probleem is geweest bij een klant van hem, vóór 23 juni 2016. Er is toen met Aegon overleg geweest omtrent alle geconverteerde polissen van klanten van het kantoor van [persoon A] . Het eindresultaat is geweest dat bij alle zakelijke polissen van [persoon A] ’ kantoor met voorheen een uitgebreide dekking is erkend dat dekking bestond voor de hagelschades van 23 juni 2016, ondanks het ontbreken van module E.

Uit deze verklaringen valt niet af te leiden dat vóór 23 juni 2016 bij Aegon een beleid bestond op grond waarvan een conversie van alle klassieke agrarische polissen (zoals die van [eiser] ) naar het zakenpakket werd ondernomen. Niemand van de getuigen verklaart dat dit beleid bestond en ook uit de schriftelijke verklaring van [persoon A] volgt dat niet. In tegendeel, uit die verklaringen volgt dat het aan de tussenpersoon was om die conversie namens de verzekeringnemer te verzoeken. Dat wist [persoon C] als tussenpersoon van [eiser] ook, zoals volgt uit zijn verklaring.

Uit hetgeen overigens beschikbaar is volgt evenmin dat een dergelijk beleid heeft bestaan. [eiser] is dus niet geslaagd in onderdeel a van de bewijsopdracht. Dat betekent, dat de overige onderdelen van de bewijsopdracht geen bespreking behoeven. Die borduren immers voort op onderdeel a.

Ten overvloede merkt de rechtbank op dat de verklaringen van de getuigen [persoon C] en [persoon D] over een algemene toezegging te vaag zijn om daaraan consequenties te verbinden, mede gelet op de omstandigheid dat de verklaring van [persoon C] op dat punt niet bevestigd wordt door [persoon B] , degene die volgens [persoon C] de toezegging gedaan heeft, terwijl ook de e-mail die zou moeten bestaan niet is overgelegd.

Gelet op het voorgaande mocht [eiser] redelijkerwijs niet vertrouwen op vergoeding van de schade. Nu beide grondslagen falen wordt de vordering afgewezen en zal [eiser] , als in het ongelijk gestelde partij, in de kosten van het geding worden veroordeeld.

[eiser] zal als de in het ongelijk gestelde partij in de proceskosten worden veroordeeld. De kosten aan de zijde van Allianz worden begroot op:

- explootkosten € 0,00

- griffierecht 1.950,00

- getuigenkosten 0,00

- salaris advocaat 4.296,00 (4,0 punten × tarief € 1.074,00)

Totaal € 6.246,00

Deze procedure ziet op de vraag of Allianz de schade die [eiser] op 23 juni 2016 heeft geleden aan zijn schuur/stallen ad € 39.930,- dient te vergoeden.

[eiser] stelt daartoe:

1. er is sprake van schade ten gevolge van een combinatie van oorzaken, waaronder storm, zodat sprake is van een gedekt evenement onder de stormverzekering.

2. ( subsidiair) [eiser] mocht erop vertrouwen dat Allianz de polis vóór 23 juni 2016 had omgezet in/uitgebreid naar een polis die ook hageldekking biedt.

Primaire grondslag

Ter zitting heeft Allianz expliciet medegedeeld dat zij niet betwist dat op 23 juni 2016 ter plaatse van de verzekerde gebouwen sprake is geweest van storm in de zin van de polis. Dat staat aldus tussen partijen vast. Evenzeer staat vast dat de directe oorzaak van de schade is gelegen in het neervallen van ijsbrokjes op diverse verzekerde objecten (volgens de expert daken van gebouwen) terwijl deze ijsbrokjes in en ten gevolge van de supercel op grote hoogte waren ontstaan. Wel twisten partijen over de vraag of deze ijsbrokjes in het kader van het onderhavige dekkingsgeschil kunnen worden aangemerkt als hagel, maar dit aspect is voor de primaire grondslag niet van belang nu de onderhavige polis geen primaire dekkingsomschrijving en evenmin in- of uitsluitingen bevat waarin de term hagel wordt gebezigd. Voor zover [eiser] heeft bedoeld te stellen dat aan de thans aan de orde zijnde bedrijfsgebouwen ook schade is ontstaan die niet het gevolg is van verticaal neervallen van de ijsbrokjes heeft hij dat, gelet op het rapport van DEKRA, onvoldoende onderbouwd. De onder rov. 2.14 geciteerde brief noemt in dat verband de (woon)boerderij, maar die schade is voor dit geschil zonder belang. (zie rov. 2.13).

Het komt dus aan op de vraag of de stormverzekering dekking biedt voor de schade ten gevolge van de verticale inslag van de ijsbrokjes in/op de onder de stormverzekering verzekerde gebouwen.

In de aktes na comparitie hebben beide partijen hun standpunten uitvoerig en met verwijzing naar bronnen in (Nederlandse en buitenlandse) jurisprudentie en literatuur onderbouwd, omdat zij ter zitting beide van oordeel bleken te zijn dat aan de beslissing in deze zaak, mede gelet op de eerdere uitspraak van deze rechtbank die is gepubliceerd onder nummer ECLI:NL:RBROT:2018:2233, bredere betekenis toekomt. Wat daarvan zij, van dat vonnis is appel ingesteld, in welk appel inmiddels een beslissing is genomen, en dit vonnis is niet meer of anders dan een beslissing in deze concrete zaak.

[eiser] heeft een voorstel gedaan tot het stellen van prejudiciële vragen, Allianz verzet zich daartegen en daartoe ziet de rechtbank ook geen noodzaak. De beslissing zal in elk dekkingsgeschil sterk afhangen van het precieze evenement en de toepasselijke polisvoorwaarden, en beide aspecten komen kennelijk in aanzienlijk uiteenlopende varianten voor. Om diezelfde redenen komt aan de uitspraken van andere gerechten omtrent verzekeringsdekking voor schade die samenhangt met de supercel van 23 juni 2016 slechts beperkte betekenis toe.

Dat neemt niet weg dat de uitvoerige nadere toelichting aan beide zijden, zoals ter zitting besproken, aanleiding geeft tot navolgende, meer uitgebreide motivering.

Een schadeverzekering als de onderhavige strekt ertoe dat de verzekeraar, tegen de betaling van premie, dekking biedt, in de zin dat hij onder bepaalde voorwaarden in plaats van verzekerde de schadelijke gevolgen van bepaalde eventualiteiten draagt. Het staat de verzekeraar vrij naar eigen inzicht de grenzen van de dekkingsomvang vast te stellen (Hoge Raad, 9 juni 2006, Winterthur, ECLI:NL:HR:2006:AV9435). De wijze waarop de dekkingsomvang nader wordt bepaald en ingekaderd door de verzekeraar kan de vorm aannemen van een named peril-polis, dat wil zeggen dat de verzekeraar in de polis een limitatieve opsomming geeft van bepaalde, benoemde oorzaken waarvan hij de schadelijke gevolgen bereid is te dekken.

De verzekeraar kan er daarnaast voor kiezen om bepalingen op te nemen aangaande de causaliteitsmaatstaf.

De named-perils polis is in dit geval de gekozen vorm. Het benoemde, gedekte gevaar is in dit geval storm.

Voorts is hier sprake van een zekere uitbreiding van het begrip schade door storm doordat een beperkte insluiting van neerslagschade is opgenomen (Met schade door storm wordt gelijkgesteld schade door neerslag, voor zover deze schade het gevolg is van stormschade aan het (de) verzekerde gebouw(en)). Ook staat vast dat Aegon destijds tegen een bescheiden meerpremie een aparte hagelschadedekking aanbood, die in dit geval niet is uitgenomen.

De polis kent geen eigen causaliteitsmaatstaf, zodat de rechtbank die heeft vast te stellen.

causaliteit

Een condicio sine qua non verband tussen schade en een gedekte oorzaak is wel vereist, maar in beginsel niet voldoende voor het bestaan van dekking, omdat louter dat verband ertoe leidt dat een te groot aantal, in tijd en qua invloed mogelijk zeer ver van het voorval verwijderde, gebeurtenissen in aanmerking komt. Een nauwer verband is vereist. Een van de in aanmerking komende verbanden is het causa proxima verband in de zin dat de onmiddellijke, in tijd meest nabije, oorzaak beslissend is. Deze maatstaf is in de praktijk en de rechtspraak geruime tijd toegepast; hij levert in veel gevallen een eenvoudig toepasbare maatstaf op, die tot voor alle partijen voorzienbare beslissingen leidt.

In de Engelse rechtspraak en literatuur is daarop reeds enige tijd geleden een verfijning aangebracht, die de dominant cause -leer wordt genoemd. De gedachte daarachter is dat de causa proxima benadering tekort schiet als er meerdere, al dan niet samenhangende, oorzaken zijn, die al dan niet onmiddellijk aan het evenement voorafgaan; dat levert in het bijzonder problemen op als sommige wel en andere niet gedekte gevaren opleveren. Dat de dekking in zulke gevallen afhangt van de in tijd meest nabije oorzaak leidt tot willekeurige uitkomsten, die niet stroken met de bedoeling van de verzekering en ook slecht voorzienbaar zijn. Daarom wordt met gezond verstand naar de in aanmerking komende oorzaken gekeken, die alle in condicio sine qua non verband staan met de schade, en wordt bepaald welke oorzaak overheersend is te achten, de dominant cause. Dominant cause wordt in Asser-Wansink, 7-IX, nr. 510 aldus omschreven: een gebeurtenis kan als oorzaak van de schade worden aangemerkt wanneer de daaropvolgende gebeurtenissen geen zelfstandige betekenis hebben en deze zijn terug te voeren op die ene gebeurtenis. In Nederland wordt, sedert de uitspraak van de Hoge Raad in de zaak Che Guevara (vgl HR 23 april 1982, ECLI:NL:HR:1982:AG4370), deze leer evenzeer toegepast. De leer leent zich ook voor gevallen waarin het niet om elkaar in tijd opvolgende gebeurtenissen betreft, maar tegelijk optredende fenomenen; de term gebeurtenis moet voorts ruim worden uitgelegd.

Partijen zijn het erover eens dat hier de dominant cause- leer moet worden toegepast.

[eiser] stelt dat hier twee samenwerkende oorzaken van de schade zijn aan te wijzen, de storm en de inslag van ijsbrokjes. De eerste is een named peril (gedekte oorzaak), maar heeft niet rechtstreeks tot de schade geleid. De tweede is op zichzelf geen named peril, maar omdat deze brokjes niet zonder de storm zouden zijn ontstaan en de storm wel een named peril is leidt de toepassing van de dominant cause leer ertoe dat de storm als dominante oorzaak wordt aangemerkt en de schade dus gedekt is.

Allianz benadrukt dat de polis slechts schade ten gevolge van storm dekt en dat de feitelijk opgetreden schade niet is veroorzaakt door de storm, maar louter door hagel/ de inslag van ijsbrokjes. Zij bevestigt weliswaar dat ook in haar visie de causaliteitsmaatstaf dominant cause is, maar komt aan de dominant cause in wezen niet toe, omdat zij meent dat die regel voor gevallen is bedoeld waar er, anders dan hier, een samenloop is van twee directe oorzaken.

De rechtbank komt tot het volgende oordeel.

Storm als named peril houdt in deze polis, gelet op de definitie, niet meer in dan een bepaalde windsnelheid. De polisomschrijving biedt geen aanknopingspunt voor de gedachte dat slechts schade die louter direct door de windsnelheid is veroorzaakt gedekt zou zijn. Indirecte schade is niet expliciet uitgesloten. De passage Met schade door storm wordt gelijkgesteld schade door neerslag, voor zover deze schade het gevolg is van stormschade aan het (de) verzekerde gebouw(en) beperkt de dekking voor neerslag binnen in het verzekerde gebouw, maar stelt buiten kijf dat bepaalde (hier niet aan de orde zijnde) indirecte schade onder de stormdekking valt. Dit wijst niet op een beperking tot directe schade ten gevolge van de windsnelheid. De expert (rov,2.8) gaat ook niet uit van de uitleg dat slechts direct door de windsnelheid veroorzaakte schade gedekt is; kennelijk hanteert hij als vuistregel dat de windsnelheid moet hebben bijgedragen aan de schade in die zin dat de snelheid en richting van de ijsbrokjes door de wind moeten zijn beïnvloed. De visie van de expert kan beschouwd worden als een aanwijzing voor de in de branche gebruikelijke uitleg.

Van voor de uitleg relevante toelichtingen, onderhandelingen of andere elementen dan hiervoor besproken is geen sprake.

Dat betekent, dat indirecte stormschade in beginsel onder de dekkingsomschrijving valt.

De dominant cause toets vergt echter dat in de keten van gebeurtenissen, naar algemeen gezond verstand beschouwd, juist de gedekte oorzaak overheerst en de andere oorzaken daarbij in het niet vallen. In dit geval is het bijzondere weersysteem van de supercel er debet aan dat er storm ontstond en mede ten gevolge van die storm ijsbrokjesvorming, terwijl de omstandigheid dat dit proces zich hoog in de lucht afspeelde in combinatie met de valsnelheid ten gevolge van de zwaartekracht en het gewicht van de ijsbrokjes tot de grote kracht heeft geleid waarmee de ijsbrokjes neerkwamen en daarmee tot de schade. In dat geheel van oorzaken is slechts (schade door) de storm, en niet (schade door) het gehele fenomeen van de supercel, gedekt. De supercel is weliswaar een weersysteem waarvan storm deel uitmaakt, maar de windsnelheid van meer dan 14 m/s draagt slechts bij aan de vorming van ijsbrokjes hoog in de lucht. De schade zoals deze zich feitelijk heeft voorgedaan is niet in relevante mate beïnvloed door de windsnelheid, nu het gaat om verticaal neergekomen ijsbrokjes. De storm is dus wel condicio sine qua non voor het ontstaan van de schade, maar kan niet geacht worden een zodanige overheersende invloed te hebben gehad dat deze als dominant cause van de schade is aan te merken.

Dat betekent, dat de schade niet is gedekt en de eerste grondslag faalt.

Subsidiaire grondslag

Voor wat de subsidiaire grondslag betreft, geldt dat [eiser] heeft gesteld, en met stukken onderbouwd, dat jaren vóór de schadedatum Aegon voor haar verzekeringnemers/verzekerden in de agrarische sector een conversie had doorgevoerd. Deze hield in dat oude, losse agrarische polissen, die brand(- en storm)schade dekten (vgl. rov. 2.2 en 2.3), kosteloos, op eigen initiatief van Aegon en in overleg met de tussenpersoon, waren omgezet in agrarisch zakenpakket-polissen, inclusief hageldekking (clausule 95, vgl rov. 2.6 ). Die conversie zou volgens [eiser] aan de in die markt actieve tussenpersonen zijn medegedeeld en tussen 2000 en 2005, in overleg met de tussenpersonen, hebben plaatsgevonden. Om onopgehelderde redenen was die conversie bij [eiser] niet doorgevoerd. Dat bleek eerst na deze schadedatum.

Voorts is het zo dat Allianz in andere gevallen supercel-schade heeft vergoed aan verzekerden bij wie die situatie zich eveneens voordeed en de polis ook ten onrechte nog niet geconverteerd was, aldus [eiser] .

Allianz betwist dat. Zij meent dat de primaire grondslag zich niet verdraagt met deze subsidiaire grondslag.

Ook inhoudelijk faalt deze in haar visie. Het is juist dat Allianz, toen zij risicodrager werd, de daarvoor in aanmerking komende polissen van Aegon heeft geconverteerd naar bij Allianz gebruikelijke zakenpakket-polissen. Volgens de toelichting ter zitting heeft Allianz daarbij een best of- beleid gevolgd. Dat heeft zich echter afgespeeld na 23 juni 2016, de schadedatum. Het verzoek tot conversie is door de tussenpersoon van [eiser] ook pas na de schadedatum, namelijk op 8 december 2016 gedaan. Van een beleid van Aegon als door [eiser] gesteld weet Allianz niet af.

Allianz voert voorts aan dat, als de stellingen van [eiser] juist zouden zijn en de tussenpersoon, ondanks een dergelijke conversie-actie vóór 2005, tot 2016 niet zou hebben gereageerd op het niet doorvoeren daarvan bij [eiser] , dat een grove zorgplichtschending van de tussenpersoon oplevert die niet voor rekening en risico van Allianz komt.

Allianz is geen beleid over het vergoeden van supercel-schade op niet geconverteerde polissen bekend.

[eiser] houdt kennelijk Allianz aansprakelijk voor een eerdere omissie door haar rechtsvoorgangster Aegon, daargelaten eventuele (verdere) aanpassingen die Allianz zelf heeft doorgevoerd toen zij risicodrager werd.

Als juist is wat [eiser] stelt, te weten dat de polis ingevolge het eigen beleid van Aegon geconverteerd had moeten worden, dat Aegon de tussenpersoon van [eiser] daarvan voor de schadedatum verwittigd had, en dat ten tijde van de schadedatum die conversie ten onrechte nog niet was doorgevoerd, en als voorts juist is dat Allianz in andere gevallen waarin zich die situatie voordeed de schade ten gevolge van de supercel heeft vergoed alsof die conversie wel geschied was, dan mocht [eiser] er als verzekerde redelijkerwijs op vertrouwen dat ook hij die schade vergoed zou krijgen. Deze grondslag is buitencontractueel. [eiser] mocht er dan, in beginsel, op mocht vertrouwen dat Allianz de schade ten gevolge van onrechtmatig nalaten van haar rechtsvoorgangster Aegon zou dragen.

Nu [eiser] een relevant en gespecificeerd bewijsaanbod heeft gedaan wordt hij toegelaten tot het door hem aangeboden bewijs.

Ter voorkoming van misverstand merkt de rechtbank op dat de stellingen van [eiser] , zelfs als zij na bewijslevering juist blijken, onvoldoende zijn voor de conclusie dat [eiser] ’s niet-geconverteerde polis daarvoor dekking bood. In de stellingen van [eiser] valt immers niet te lezen dat er al voor 23 juni 2016 wilsovereenstemming tussen (de tussenpersoon als vertegenwoordiger van) [eiser] en Aegon bestond, maar dat slechts was verzuimd de daarmee in overeenstemming zijnde polisdocumentatie op te maken.

[eiser] stelt slechts dat Aegon te kennen had gegeven gebruik te zullen maken van haar bevoegdheid tot aanpassing van de voorwaarden in de door [eiser] gestelde en hiervoor bedoelde zin. Om die reden is deze subsidiaire vordering, anders dan Allianz stelt, ook niet in strijd met de primaire, daargelaten wat van een dergelijke strijdigheid de consequenties zouden zijn.

Als [eiser] erin slaagt dat bewijs te leveren ligt de vordering in beginsel voor toewijzing gereed, nu de schadecijfers tussen partijen vast staan en de rentevordering ter zitting is gecorrigeerd.

Dat, als [eiser] in dat bewijs slaagt, wellicht ook zijn tussenpersoon een fout heeft gemaakt en zijn zorgplicht heeft geschonden doet daarbij niet ter zake. Het staat [eiser] vrij Allianz aan te spreken uit onrechtmatige daad en niet zijn tussenpersoon op basis van schending van zijn zorgplicht.

Als [eiser] niet slaagt in het bewijs wordt de vordering afgewezen. De enkele omstandigheid dat Aegon, al voor het evenement, een andere verzekering -het agrarisch zakenpakket- aanbood die wel dekking voor deze schade zou hebben geboden volstaat niet. Het was immers aan [eiser] (geadviseerd door zijn tussenpersoon) om desgewenst die andere verzekering te sluiten. Vast staat dat hij dat niet heeft gedaan.

Elke verdere beslissing wordt aangehouden.