HR, 08-01-2013, nr. 11/02878

"Cliënt werd opgehaald door vrienden, ze zouden uitgaan. Client zou, als we de medeverdachte [betrokkene 2] moeten geloven 903/12/2007), op een goed moment echter uit de auto zijn gestapt met een breekijzer. Cliënt ontkent uit de auto te zijn gestapt.

Cliënt ontkent dat het jack dat in de auto was van hem is, zo verklaarde hij op de vorige zitting. Door de medeverdachte [betrokkene 1] wordt gesproken over 'Appie'. Daarmee zou hij cliënt kunnen bedoelen, maar ook vele andere Marokkanen. Te meer nu hijzelf [betrokkene 1] heet heeft hij wellicht belang dit te zeggen. De verdediging kan zich dan ook voorstellen dat hij 'Appie' wordt genoemd.

[Betrokkene 1] verklaart dat [betrokkene 2] en Appie de hele tijd in de auto zijn blijven zitten. Hij verklaart dat de gereedschappen die zijn aangetroffen in de auto allemaal van hem zijn. (verhoor 03/12/2007). Hij ontkent dat is ingebroken. Hij is de auto uit geweest om te plassen, zo verklaart hij. [Betrokkene 1] verklaart (04/12/2007) dat [betrokkene 2] liegt. De medeverdachten verklaren tegenstrijdig en hun verklaringen zijn daarmee onbetrouwbaar te achten.

De foto's overigens bieden volgens de verdediging geen duidelijkheid hieromtrent; uit de prints is niet op te maken wat er is gebeurd danwel wie op de beelden zijn te zien.

Volgens de verdediging is in deze geen sprake van voldoende wettig en overtuigend bewijs jegens cliënt dat hij zou hebben getracht in te breken.

Concluderend verzoek ik u cliënt voor dit feit vrij te spreken. (...)

Voorwaardelijk verzoek ik u, mocht u onverhoopt tot een bewezenverklaring komen voor dit feit, de 2 medeverdachte in eerste aanleg te horen teneinde hen nader te bevragen over hetgeen die avond heeft plaatsgevonden, te meer nu cliënt het feit heeft ontkent.

Getuigen: [betrokkene 1] en [betrokkene 2].

Ten tweede verzoek ik u voorwaardelijk, mocht u onverhoopt tot een bewezenverklaring komen voor dit feit, de prints in het dossier te laten onderzoeken door het NFI.

Cliënt wordt verdacht van een poging inbraak. Op de beelden, althans de prints in het dossier zijn personen waar te nemen. Een belangrijk onderdeel van het dossier is de interpretatie van het beeldmateriaal. De vraag of het tenlastegelegde bewezen kan worden, hangt af van deze interpretatie. De politie heeft in het proces-verbaal bevindingen hun interpretatie van de beelden gegeven (volgnr. 9 en 22). De beelden hebben tot aanhouding van cliënt en de medeverdachten geleid. Iedere (vorm van) herkenning van cliënt wordt in deze zaak door de verdediging betwist.

Het beeldmateriaal is, zelfs na ontvangst van de kleurenprints naar de mening van de verdediging zeer onduidelijk en ongeschikt om te dienen als herkenningsmateriaal en bewijsmiddel. Vorige zitting heeft de verdediging onderzoek naar de prints verzocht. Het lijkt de verdediging van belang om hierover een deskundig oordeel te vragen. Mij is bekend dat het NFI een aparte afdeling heeft genaamd 'Beeldonderzoek en biometrie', speciaal toegespitst op interpretatie van beeldmateriaal ([...]).

In dit kader moge ik u wijzen op het volgende arrest van de HR;

LJN AR7228, Hoge Raad 08/02/2005, r.o. 3.5:

Derhalve wil ik u hierbij in voorwaardelijke vorm -nogmaals-, gezien de kwaliteit van het beeldmateriaal en het belang van de interpretatie van de beelden voor beoordeling van deze strafzaak, verzoeken om het beeldmateriaal ter hand te stellen aan het NFI bij voornoemde afdeling, teneinde te rapporteren over het beeldmateriaal in deze zaak."

"Nadere bewijsoverweqing ten aanzien van het onder 1 bewezenverklaarde

Ter terechtzitting in hoger beroep heeft de raadsvrouw vrijspraak bepleit van het onder 1 tenlastegelegde. Indien het hof dit feit evenwel bewezen verklaard mocht achten, heeft zij verzocht [betrokkene 1] en [betrokkene 2] als getuigen te doen horen. Daarnaast heeft de raadsvrouw verzocht de fotoprints van de camerabeelden die deel uitmaken van het dossier, door het NFI te laten onderzoeken.

Het hof overweegt hieromtrent het volgende.

Nadat door politiepersoneel van Cameratoezicht via camerabeelden was waargenomen dat een aantal mannen met een breekijzer een portiek was ingegaan aan de [a-straat] te Rotterdam, gingen verbalisanten ter plaatse. Van de meldkamer hoorden zij dat de mannen het portiek weer uit waren gekomen en dat zij in een donkerkleurige auto hadden plaatsgenomen. In een zwarte personenauto merk Audi A3, geparkeerd aan de [a-straat] ter hoogte van nummer [1], zaten [betrokkene 1], [betrokkene 2] en de verdachte. De verdachte hield een schroevendraaier tussen zijn benen geklemd; in de kofferbak werden twee breekijzers aangetroffen. Deze drie personen werden aangehouden. Bij de voordeur van de woning aan de [a-straat 2] te Rotterdam werd verse braakschade aangetroffen. Op 5 december 2007 is van deze inbraak aangifte gedaan.

Door de medeverdachten [betrokkene 1] en [betrokkene 2] is verklaard dat de beige/lichtkleurige trainingsjack die op de achterbank lag van de auto waarin zij en de verdachte zaten, toebehoort aan Appie (het hof begrijpt: de verdachte). Een verbalisant heeft op de camerabeelden het volgende waargenomen: een man gekleed in een lichtkleurig trainingsjack stond bij een portiek aan de [a-straat] en strekte zijn arm uit richting een deur. Een tweede man kwam dit portiek uit. Daarna liepen zij richting een donkerkleurige auto. Even later liepen zij beiden met iets langwerpigs in hun handen hetzelfde portiek in. Het hof heeft ter terechtzitting in hoger beroep van 9 juni 2011 vastgesteld dat de foto van de in de auto aangetroffen jas treffende gelijkenis vertoont met de jas die een verdachte draagt op de camerabeelden.

Het hof acht op grond van deze voor de verdachte belastende verklaringen in combinatie met de hiervoor genoemde processen-verbaal met betrekking tot de camerabeelden en de aanhouding van de verdachte - in onderling verband en samenhang beschouwd en mede gezien in het licht van de overige bewijsmiddelen - wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte zich samen met een ander schuldig heeft gemaakt aan een poging tot inbraak, zoals bewezenverklaard.

Naar het oordeel van het hof is, gelet op het vorenstaande, de noodzaak tot het doen horen van de genoemde getuigen en nader onderzoek door het NFI naar de fotoprints niet gebleken. Nu deze verzoeken voorts onvoldoende onderbouwd zijn, worden deze reeds daarom afgewezen."

"Nadere bewijsoverweging ten aanzien van het onder 2 bewezenverklaarde

De inbraak in de woning aan het [b-straat 1] te Rotterdam vond halverwege de middag van 2 oktober 2006 plaats. Een buurman heeft toen gezien dat drie Marokkaanse mannen de woning door een ingeslagen raam verlieten en heeft hen enige tijd achtervolgd. Deze en andere getuigen zijn gehoord, kennelijk zonder dat daaruit aanknopingspunten voor verder onderzoek naar voren kwamen. Tevens stelde de technische recherche sporen veilig, waaronder een bloedspoor op een gordijn in de woonkamer, onder nummer CGA373. Dit sporenmateriaal is op 30 november 2006 aan het Nederlands Forensisch Instituut (NFI) ingezonden. Op 12 januari 2007 stelt het NFI vast dat dit spoor overeenkomt met eerder ontvangen materiaal; beide sporen zijn opgenomen onder profielcluster 6842. Op 5 september 2008 meldt het NFI dat DNA-materiaal van de verdachte (dat op 28 augustus 2008 in de DNA-databank werd opgenomen) 'matcht' met de sporen in genoemd profielcluster. Het gaat bij het spoor van deze inbraak om een volledig DNA-profiel met een berekende frequentie "kleiner dan één op één miljard", dat 'afkomstig kan zijn' van de verdachte; met de bedoelde frequentie wordt "de kans (aangegeven) dat het DNA-profiel van een willekeurig gekozen persoon matcht met het DNA-profiel van het spoor".

De verdachte, die ten tijde van het feit in oktober 2006 in Rotterdam werkte, is vervolgens op 9 maart 2009 aangehouden. Bij zijn verhoor de volgende dag verklaart hij een twee-eiige tweelingbroer te hebben. Hij weet niet hoe zijn DNA op de plaats delict is terecht gekomen en beroept zich bij zijn derde verhoor vooral op zijn zwijgrecht.

Het is het hof ambtshalve bekend (zie 'De Essenties van forensisch biologisch onderzoek', Zutphen 2009, p. 214) dat de kans dat een verdachte bij toeval hetzelfde DNA-profiel als zijn broer heeft, bij toepassing van het standaard DNA-onderzoek één op 10.000 bedraagt. In verband met dit gegeven heeft het hof ter terechtzitting van 22 november 2010 besloten het NFI te vragen nader onderzoek te doen teneinde zo mogelijk meer duidelijkheid te verkrijgen over de matchkansen van bloedverwanten van de verdachte. Op 14 februari 2011 heeft het NFI (na onderzoek op een vijftiental autosomale loci - waarvan vijf 'nieuwe' loci - en de locus voor het geslachtskenmerk) gerapporteerd dat de kans dat een broer van de verdachte hetzelfde DNA-profiel heeft als de verdachte kleiner is dan één op één miljoen. Die kans zou dan wel met het aantal broers vermenigvuldigd moeten worden.

Het hof heeft bovendien het openbaar ministerie om uittreksels van de justitiële documentatie van de verdachte en zijn broers verzocht. Uit deze gegevens blijkt dat niet alleen de verdachte, maar ook twee van zijn broers, in verband met inbraken, gepleegd in Rotterdam in de jaren 2002-2005, met Justitie in aanraking zijn gekomen. Het is het hof niet bekend of hun DNA-profiel eveneens in de databank van het NFI is opgenomen.

Tegen deze achtergrond dient het hof te beoordelen of wettig en overtuigend bewezen kan worden geacht dat de verdachte de hem verweten woninginbraak heeft (mede)gepleegd. Daartoe dient "buiten redelijke twijfel" en op grond van wettige bewijsmiddelen te worden vastgesteld dat de verdachte als dader moet worden aangemerkt. Met de eis dat verdachtes schuld buiten redelijke twijfel moet worden vastgesteld wordt aangegeven dat - in verband met de ernstige consequenties van de veroordeling van iemand die onschuldig is - er een hoge mate van zekerheid ten aanzien van die schuld moet bestaan.

Het enige bewijs dat de verdachte in deze zaak rechtstreeks met de tenlastegelegde inbraak verbindt is het aangetroffen bloedspoor - kennelijk een daderspoor - waarvan het DNA-profiel met dat van de verdachte overeenstemt en aldus een zeer aanzienlijke objectieve bewijswaarde heeft. Elke aanwijzing ontbreekt dat in de bewijsketen, dan wel bij het onderzoek van het (bloed)spoor fouten zijn gemaakt. De verdachte heeft bovendien zijn betrokkenheid bij de inbraak weliswaar ontkend, maar die ontkenning op generlei wijze onderbouwd of ter zake gespecificeerd verweer gevoerd; het hof onderkent overigens dat zulks door het tijdsverloop bepaald niet eenvoudig zou zijn geweest. Bovendien stelt het hof vast dat de verdachte, die van Marokkaanse origine is, in zoverre voldoet aan de door de eerder genoemde getuige gegeven beschrijving van de mannen die de woning verlieten. Hij is daarnaast eerder met Justitie ter zake inbraak in aanraking is gekomen, werkte in dezelfde gemeente als waar werd ingebroken en hem wordt in de onderhavige zaak een tweede (poging tot) inbraak verweten, ten aanzien waarvan het hof - zoals hiervoor uiteen is gezet - tot een bewezenverklaring komt; in zoverre wekken de beschuldiging én de match ook geen verbazing.

Gelet vooral ook op de objectieve en zeer aanzienlijke bewijswaarde van de databankmatch is het hof van oordeel dat wettigkan worden bewezen en heeft het hof ook de overtuiging bekomen dat het de verdachte is geweest die (met anderen) de inbraak heeft gepleegd. De uit het nadere onderzoek door het NFI berekende kans dat één van de broers van verdachte donor van het bloedspoor is geweest, is zodanig minimaal dat deze bij de beantwoording van de vraag of verdachtes daderschap buiten redelijke twijfel moet worden aangenomen, bij gebreke van concrete aanwijzingen in die richting geen gewicht in de schaal legt."