HR, 17-02-2015, nr. 13/05935

“hij op 13 april 2011 te Utrecht, een voorwerp, te weten een geldbedrag ter hoogte van € 40.850,00, voorhanden had, terwijl hij wist dat dat voorwerp - onmiddellijk of middellijk - afkomstig was uit

enig misdrijf.”

4. Deze bewezenverklaring steunt op de volgende bewijsmiddelen:

“1. Het hiervoor genoemde in de wettelijke vorm opgemaakte proces-verbaal (op pagina’s 5 en 9)1.voor zover inhoudende het relaas van verbalisant -zakelijk weergegeven-:

Op woensdag 13 april 2011 werd binnengetreden in de percelen [a-straat] 2 tot en met 8 te Utrecht. Tijdens de doorzoeking van de woonwagen gelegen aan de [a-straat] 2 te Utrecht werd een contant geldbedrag van € 40.850,= aangetroffen in een plastic tas in een duivenhok gelegen direct achter de woonwagen.

2. Het in de wettelijke vorm opgemaakte proces-verbaal onder nummer PL0910 2011082230-30 (als bijlage op pagina 46) opgemaakt op 14 april 2011 door [verbalisant 2], hoofdagent van politie, voor zover inhoudende als verklaring van verdachte -zakelijk weergegeven-:

Ik woon op de [a-straat] 2 te Utrecht. Ik heb een duivenhok buiten staan. Deze is alleen van mij. Deze staat achter de wagen.

3. Het in de wettelijke vorm opgemaakte proces-verbaal onder nummer 2011082230 (pagina 12) van het proces-verbaal, opgemaakt op 30 mei 2011 door [verbalisant 1], buitengewoon opsporingsambtenaar, ter standplaats Soest, akte van beëdiging nr. 6009505/1, als financieel rechercheur werkzaam bij het Bureau Financieel Economische Opsporing van de politie Utrecht voor zover inhoudende als relaas van verbalisant -zakelijk weergegeven-:

In het onderzoek contra [verdachte], geboren op [geboortedatum] 1964 te [geboorteplaats], werd door de belastingdienst informatie uitgeleverd van [verdachte] en zijn partner [betrokkene 1]. Uit de uitgeleverde informatie van de belastingdienst blijken de volgende inkomsten:

Bovenstaande legale inkomsten betreffen uitkeringen van de gemeente Utrecht.

Uit de gegevens van de belastingdienst blijkt tevens dat het vermogen van [verdachte] ultimo 2010 € 317,- bedraagt.

4. De verklaring van verdachte afgelegd ter terechtzitting in hoger beroep op 26 augustus 2013, voor zover hier van belang:

Ik werk niet omdat ik niet tegen leidinggevenden kan. Toen ik 17 jaar was heb ik een jaartje gewerkt als huizensloper.”

5. Het bestreden arrest houdt, voor zover voor de beoordeling van de middelen van belang, het volgende in:

“Overweging met betrekking tot het bewijs

Het hof is van oordeel dat het door verdachte en diens raadsman gevoerde verweer strekkende tot vrijspraak van het tenlastegelegde wordt weersproken door de gebezigde bewijsmiddelen, zoals deze later in de eventueel op te maken aanvulling op dit arrest zullen worden opgenomen. Het hof heeft geen reden om aan de juistheid en betrouwbaarheid van de inhoud van die bewijsmiddelen te twijfelen.

Het hof overweegt daarbij in het bijzonder als volgt.

Op 13 april 2011 is er nadat er informatie was binnengekomen bij de politie Utrecht, door de politie binnengetreden in [a-straat] 2 te Utrecht, het adres waar verdachte stond ingeschreven. Tijdens deze doorzoeking werd onder andere een geldbedrag van € 40.850,= in een plastic tas aangetroffen. De plastic tas was verstopt in het duivenhok direct achter de woonwagen. Verdachte heeft aanvankelijk niet willen verklaren over de herkomst van dit geld. Pas nadat [betrokkene 2] had aangegeven dat het geld van hem zou zijn en om teruggave heeft verzocht, heeft verdachte een verklaring hierover afgelegd. Gelet hierop maar in het bijzonder ook op de hoeveelheid geld en hoe en waar het geld is aangetroffen, acht het hof de verklaring van verdachte niet aannemelijk.

Verzoek raadsman

De raadsman heeft in hoger beroep in zijn pleitnotitie gesteld en tevens mondeling ter terechtzitting uitdrukkelijk verzocht, indien het hof de verklaring van [betrokkene 3] niet zonder meer betrouwbaar acht, voornoemde [betrokkene 3] alsnog als getuige te (doen) horen teneinde de betrouwbaarheid van haar verklaring te toetsen.

Zoals hiervoor aangegeven, volgt het hof de verklaring van verdachte niet. Ook indien zou worden uitgegaan van de betrouwbaarheid van de verklaring van [betrokkene 3] leidt dat niet tot een ander oordeel van het hof. Het hof ziet geen noodzaak het verzoek van de raadsman om [betrokkene 3] alsnog als getuige te horen te honoreren en zal het verzoek afwijzen.”

6. Het eerste middel klaagt dat uit de gebezigde bewijsmiddelen niet kan volgen dat de verdachte wetenschap had van de aanwezigheid van het geldbedrag van € 40.850,-. Het is op zichzelf juist dat die wetenschap daaruit niet met zoveel woorden blijkt. Uit de bewijsmiddelen blijkt wel dat het geldbedrag is aangetroffen in een duivenhok, waarover de verdachte verklaart: “Ik woon op de [a-straat] 2 te Utrecht. Ik heb een duivenhok buiten staan. Deze is alleen van mij. Deze staat achter de wagen.” Daarnaast heeft verdachte, blijkens het proces-verbaal ter terechtzitting in hoger beroep, verklaard dat hij wel degelijk op de hoogte was van de aanwezigheid van het geldbedrag.2.Het hof had deze verklaring ter terechtzitting beter in de bewijsmiddelen kunnen opnemen. Dat dit niet is gebeurd, hoeft naar mijn mening echter niet tot cassatie te leiden. Nu in feitelijke aanleg niet het verweer is gevoerd dat verdachte niets wist van het aangetroffen geldbedrag, heeft het hof zijn kennelijke oordeel dat de verdachte op de hoogte is geweest van de aanwezigheid hiervan in zijn duivenhok uit de gebezigde bewijsvoering kunnen afleiden.3.

7. Het middel faalt.

8. Het tweede middel klaagt dat uit de gebezigde bewijsmiddelen niet kan volgen dat het aangetroffen geldbedrag uit enig misdrijf afkomstig was.

9. Bij de beoordeling van het middel dient te worden vooropgesteld dat, als op grond van de beschikbare bewijsmiddelen geen rechtstreeks verband valt te leggen met een bepaald misdrijf, niettemin bewezen kan worden geacht dat een onder de verdachte aangetroffen geldbedrag uit enig misdrijf afkomstig is, indien het op grond van vastgestelde feiten en omstandigheden niet anders kan dan dat het geld uit enig misdrijf afkomstig is.4.Indien uit de gebezigde bewijsmiddelen blijkende feiten en omstandigheden het vermoeden rechtvaardigen dat het geldbedrag dat de verdachte voorhanden heeft gehad – onmiddellijk of middellijk – uit enig misdrijf afkomstig is, mag van de verdachte worden verlangd dat hij een verklaring geeft voor de herkomst van het geld.5.Dit leidt er echter niet zonder meer toe dat het dan aan de verdachte is om aannemelijk te maken dat het geld niet van misdrijf afkomstig is.6.

10. In de onderhavige zaak is uit de bewijsvoering van het hof geen verband af te leiden tussen het geldbedrag en een bepaald misdrijf.7.Blijkens het proces-verbaal van de terechtzitting in hoger beroep heeft de verdachte daar verklaard dat hij het geld in beheer had voor [betrokkene 2], een kennis van hem. Het hof heeft die verklaring niet aannemelijk geacht, gelet op het feit dat de verdachte pas over [betrokkene 2] is gaan verklaren nadat [betrokkene 2] had aangegeven dat het geld van hem zou zijn en om teruggave had verzocht, alsmede gelet op de hoeveelheid geld en hoe en waar het geld is aangetroffen. Dat die omstandigheden maken dat de verklaring van de verdachte niet aannemelijk is, acht ik niet zonder meer begrijpelijk. [betrokkene 2] heeft inderdaad verklaard dat het bij de verdachte aangetroffen geldbedrag van hem was.8.Het hof heeft niet overwogen dat het die verklaring van [betrokkene 2] (ook) niet aannemelijk acht, noch aangegeven dat de verklaring van [betrokkene 2] en verdachte op essentiële punten niet overeenkomen. Daar komt bij dat het hof ook geen conclusie verbindt aan zijn oordeel dat de verklaring van de verdachte met betrekking tot de herkomst van het aangetroffen geldbedrag niet aannemelijk is. Zo overweegt het hof bijvoorbeeld niet dat het van oordeel is dat de verdachte met die verklaring de criminele herkomst van het geldbedrag heeft willen verhullen,9.noch overweegt het hof dat het gelet op de vastgestelde feiten en omstandigheden niet anders kan dan dat het aangetroffen geldbedrag uit enig misdrijf afkomstig was. Nu ook uit de bewijsvoering van het hof niet blijkt dat het aangetroffen van geld van misdrijf afkomstig is,10.is de bewezenverklaring niet naar de eis der wet met redenen omkleed.

11. Het tweede middel slaagt.

12. Het eerste middel faalt en kan worden afgedaan met de aan art. 81, eerste lid, RO ontleende overweging. Het tweede middel is terecht voorgesteld. Gronden waarop de Hoge Raad gebruik zou moeten maken van zijn bevoegdheid de bestreden uitspraak ambtshalve te vernietigen heb ik niet aangetroffen.

13. Deze conclusie strekt tot vernietiging van het bestreden arrest en tot terugwijzing van de zaak naar het hof teneinde op het bestaande hoger beroep opnieuw te worden berecht en afgedaan.

De Procureur-Generaal

bij de Hoge Raad der Nederlanden

AG