4.5 Het reguliere bewijsrecht geldt derhalve als toetsingskader

Verleidelijk zou het zijn, wanneer een hanteerbaar eenduidig uitgangspunt over de reikwijdte van de exhibitieplicht te vinden zou zijn in - bijvoorbeeld - art. 21 Rv, art. 6 EVRM of EU-recht. Zo'n uitgangspunt valt echter niet te vinden, zodat voor de ontwikkeling van de exhibitieplicht allereerst teruggevallen zal moeten worden op de regeling die specifiek op bescheiden van toepassing is en derhalve op art. 22 Rv en art. 843a Rv. In de volgende hoofdstukken zal ik dan ook allereerst houvast zoeken bij de parlementaire geschiedenis, rechtspraak en literatuur over art. 22 Rv en art. 843a Rv.

Bij die bespreking zal blijken dat de parlementaire geschiedenis meer dan eens te oppervlakkig is en dat de rechtspraak soms tegenstrijdig is, zodat de aanknopingspunten voor de invulling van de regeling vaak buiten art. 22 en art. 843a Rv gezocht zullen moeten worden. Voor de hand ligt om die aanknopingspunten dan te zoeken bij hetgeen elders in het bewijsrecht geldt. Dat zal ik dan ook doen.

Bij die bespreking zal ik eerst onderzoeken hoe bepaald moet worden op welke bescheiden (nog) net wel en (nog) net niet aanspraak gemaakt kan worden en zal ik mij concentreren op de eisen die vooral op grond van art. 843a Rv gesteld worden. Vervolgens zal ik ingaan op de wijze waarop in rechte een bevel gegeven kan worden tot verstrekking van bescheiden. Bij de bespreking van de rechtsgang zal ik onder ogen zien, of er reden is voor de rechter bij zijn beslissing op grond van art. 22 Rv andere criteria aan te leggen dan de criteria die voor partijen hebben te gelden op grond van art. 843a Rv.