Artikel 21 Bescherming van personen en grenzen aan de verplichting tot het verlenen van bijstand

1.

2.

a.

maatregelen te nemen die in strijd zijn met zijn eigen wetgeving of administratieve praktijk of met de wetgeving of de administratieve praktijk van de verzoekende Staat;

b.

maatregelen te nemen die in strijd zouden zijn met de openbare orde (ordre public);

c.

inlichtingen te verstrekken die niet verkrijgbaar zijn volgens zijn eigen wetgeving of administratieve praktijk of de wetgeving of administratieve praktijk van de verzoekende Staat;

d.

inlichtingen te verstrekken die een handels-, bedrijfs-, nijverheids- of beroepsgeheim of een fabrieks- of handelswerkwijze zouden onthullen, of inlichtingen waarvan het verstrekken in strijd zou zijn met de openbare orde (ordre public);

e.

administratieve bijstand te verlenen indien en voor zover hij de belasting in de verzoekende Staat in strijd acht met algemeen aanvaarde beginselen van belastingheffing of met de bepalingen van een verdrag tot het vermijden van dubbele belasting of met enig ander verdrag dat de aangezochte Staat heeft gesloten met de verzoekende Staat;

f.

administratieve bijstand te verlenen ten behoeve van de toepassing of handhaving van een bepaling van de belastingwetgeving van de verzoekende Staat die, of elk daarmee verband houdend vereiste dat, discriminatie inhoudt van een onderdaan van de aangezochte Staat ten opzichte van een onderdaan van de verzoekende Staat die zich in dezelfde omstandigheden bevindt;

g.

administratieve bijstand te verlenen indien de verzoekende Staat niet alle redelijke maatregelen heeft aangewend die hem uit hoofde van zijn wetgeving of administratieve praktijk ter beschikking staan, tenzij aanwending van die middelen zou leiden tot onevenredige moeilijkheden;

h.

bijstand bij de invordering te verlenen in gevallen waarin de administratieve last voor die Staat kennelijk niet in verhouding staat tot het voordeel te behalen door de verzoekende Staat.

3.

4.