HR, 11-10-2011, nr. 09/04622

Verdachte is door het Gerechtshof te 's‑Gravenhage, zitting houdende te Arnhem, wegens ‘Medeplegen van witwassen’ veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van negen maanden. Voorts heeft het Hof een geldbedrag van € 124.500,- verbeurd verklaard, en de teruggave aan verdachte gelast van een inbeslaggenomen en nog niet teruggegeven geldbedrag van € 875,-.

Er bestaat samenhang tussen de zaken met de nummers 09/04622, 09/04623, 09/04797 en 09/04798. In al deze zaken zal ik vandaag concluderen.

Namens verdachte heeft mr. P.M. Rombouts, advocaat te Amsterdam, drie middelen van cassatie voorgesteld.

Het eerste middel klaagt over de verwerping van het beroep op onbevoegdheid van het Hof.

Het middel berust op de stelling, dat verbeterde lezing niet zo ver kan gaan dat een compleet andere instantie bevoegd wordt alsmede dat de regeling van de bevoegdheid zich niet leent voor een belangenafweging.

Het Hof heeft geoordeeld dat de verdachte niet in enig rechtens te respecteren verdedigingsbelang is geschaad door dagvaarding en oproeping verbeterd te lezen in die zin dat voor ‘gerechtshof Arnhem’ wordt gelezen ‘gerechtshof 's Gravenhage, nevenzittingsplaats Arnhem’.

In aanmerking genomen dat in de tekst van de dagvaarding en van de oproeping — naar het Hof heeft vastgesteld — van een vergissing sprake is, heeft het Hof door de verbeterde lezing niet een andere instantie bevoegd gemaakt. In zoverre mist het middel feitelijke grondslag.

Voorts gaat het middel er aan voorbij dat de door het Hof toegepaste belangenafweging niet betrekking heeft op de vraag of de verdachte door wijziging in bevoegdheid in zijn belangen is geschaad maar op de vraag of hij door verbeterde lezing van de tekst van de dagvaarding en van de oproeping in enig rechtens te respecteren verdedigingsbelang is geschaad.

Het middel faalt.

Volgens het tweede middel heeft het Hof het beroep op onrechtmatig verkregen bewijs op ontoereikende gronden verworpen.

Het Hof heeft het beroep op onrechtmatig verkregen bewijs als volgt weergegeven en — voor zover hier van belang — als volgt verworpen:

Het middel berust op de opvatting dat het onrechtmatig onderzoek in de kofferbak van de auto van [medeverdachte] meebrengt dat het als vrucht van de resultaten van dat onderzoek verkregen bewijs niet tegen de verdachte kan worden gebruikt ook al zijn bij het onderzoek tegen [medeverdachte] normen geschonden die niet zijn gegeven in verdachtes belang.

In zijn arrest van 30 maart 2004, LJN AM2533, NJ 2004, 376 m.nt. YB overwoog de Hoge Raad:

In de onderhavige zaak heeft het Hof geoordeeld dat het niet de verdachte is die door de beweerdelijke niet-naleving van een voorschrift is getroffen in het belang dat de overtreden norm beoogt te beschermen, dat in de te berechten zaak geen rechtsgevolg zal behoeven te worden verbonden aan het beweerdelijke verzuim, en dat er geen bijzondere omstandigheden zijn die dit anders maken. Dat oordeel geeft, gelet op de hiervoor aangehaalde rechtsoverweging van de Hoge Raad, geen blijk van een onjuiste rechtsopvatting, is niet onbegrijpelijk en toereikend gemotiveerd. Daarbij teken ik aan dat een ander oordeel niet voor de hand ligt omdat dat er op neer zou komen dat van het Schutznorm-principe, als verwoord in de laatste zin van de hiervoor aangehaalde rechtsoverweging, in de praktijk niet veel meer over zou blijven. Een beroep op onrechtmatigheid jegens een ander dan de verdachte heeft doorgaans immers alleen zin wanneer de verdachte daarvan enig gevolg heeft ondervonden.

Omdat bedoelde overweging het oordeel van het Hof kan dragen, kan buiten beschouwing blijven hetgeen het Hof overigens nog heeft overwogen ten aanzien van de (on)rechtmatigheid van het onderzoek in de kofferbak van de auto van [medeverdachte].

Het middel faalt.

Het derde middel richt zich tegen het oordeel van het Hof dat gelet op een viertal omstandigheden het door de verdachte aangevoerde alternatieve scenario over de herkomst van de in de bewezenverklaring genoemde geldbedragen niet aannemelijk is geworden.

Bij de beoordeling van het middel dient vooropgesteld te worden hetgeen de Hoge Raad overwoog in zijn arrest van 16 maart 2010, LJN BK3359, NJ 2010, 314:

In de toelichting op het middel wordt gesteld dat de door het Hof genoemde omstandigheden het door de verdachte geschetste alternatieve scenario niet uitsluiten. Kennelijk heeft het Hof geoordeeld dat zich in casu een geval voordoet dat de gestelde toedracht niet aannemelijk is en niet is vereist dat het alternatieve scenario door bewijsmiddelen wordt uitgesloten. Dat oordeel geeft geen blijk van een onjuiste rechtsopvatting en is niet onbegrijpelijk.

De door het Hof genoemde gronden c.q. omstandigheden (arrest p. 7 onderaan, 8 bovenaan) op basis waarvan het Hof het door de verdachte geschetste alternatieve scenario niet aannemelijk acht kunnen het oordeel van het Hof dragen.

Het middel faalt.

De middelen kunnen worden afgedaan met de in art. 81 RO bedoelde motivering.

Gronden waarop de Hoge Raad gebruik zou moeten maken van zijn bevoegdheid de bestreden uitspraak ambtshalve te vernietigen heb ik niet aangetroffen. Deze conclusie strekt tot verwerping van het beroep.

De Procureur-Generaal bij de Hoge Raad der Nederlanden

AG