Einde inhoudsopgave
Overeenkomst tot arbitrage (BPP nr. 13) 2011/2.7
2.7 Buitenlands arbitragerecht
Mr. G.J. Meijer, datum 20-07-2011
- Datum
20-07-2011
- Auteur
Mr. G.J. Meijer
- JCDI
JCDI:ADS510878:1
- Vakgebied(en)
Burgerlijk procesrecht (V)
Voetnoten
Voetnoten
United Nations General Assembly, Resolutie van 11 december 1985, UNDoc. No. A/40/17, Annex I, respectievelijk 4 december 2006, UNDoc. Nos. A/61/33 en A/61/17, Annex I.
De Modelwet Arbitrage is thans in ruim 35 landen overgenomen; ik noem ter illustratie Australië, Azerbeidzjan, Bahrein, Wit-Rusland, Bermuda, Bulgarije, Canada, Cyprus, Duitsland, Egypte, Griekenland, Guatemala, Hongarije, Ierland, India, Iran, Ierland, Japan, Jordanië, Kenia, Kroatië, Litouwen, Madagaskar, Malta, Mexico, Nieuw Zeeland, Nigeria, Oman, Paraguay, Peru, Republiek Korea, Russische Federatie, Singapore, Sri Lanka, Tunesië, Oekraïne, Wit-Rusland, Zambia en Zimbabwe; hetzelfde geldt (binnen het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland) voor Schotland, (binnen de Verenigde Staten van Amerika) voor Californië, Connecticut, Illinois, Oregon en Texas en (binnen de Volksrepubliek China) voor (de speciale regio's) Hong Kong en Macao (zie daartoe SANDERS, Quo Vadis Arbitration, blz. 79-83 en P. SANDERS, The Work of UNCITRAL on Arbitration and Conciliation, Second and Expanded Edition, The Hague London New York, 2004, Annex BI, blz. 271-273 en www.uncitral.orgsub 'Status of Texts'); ik wijs erop dat de Modelwet Arbitrage in Titel 14 van Boek 3 van het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering van de Nederlandse Antillen en Aruba (met een enkele schakelbepaling), één op één is overgenomen en op 1 augustus 2005 in werking is getreden (zie J. de BOER, Burgerlijke Rechtsvordering in de West, NJ B 2005, blz. 1980-1984, A.I.M. VAN MIERLO, Het vernieuwde Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering in de Nederlandse Antillen en Aruba, JBPr 2005, blz. 356-362, A.I.M. VAN MIERLO, Procederen in de West, WPNR 2005, blz. 855-862 en A.I.M. van MIERLO, Aruba, the place to be for arbitration? (oratie Oranjestad), 's-Gravenhage 2006).
Zie MvT II, TvA 1984/4A, blz. 19 e.v. en MvA II, TvA 1986, blz. 57 e.v.
Zie D. KOKIGNI-IATRIDOU in D. KOKKIM-IATRIDOU E.A., Een inleiding tot het rechtsvergelijkend onderzoek Deventer 1988, blz. 3-5, 26-28, 35-38 en 135-137.
Yearbooks Commercial Arbitration (Gen. ed. P. SANDERS/A.J. VAN DEN BERG), Deventer, Vol. I (1976) t/m Vol. XXVI (2001).
Buitenlands recht zal in dit boek slechts incidenteel aan de orde komen. Daarbij zal in de eerste plaats aandacht worden besteed aan de genoemde UNCITRAL Model Law on International Commercial Arbitration (1985 en 2006)1 (zie ook 2.8).2 In de tweede plaats zullen het Franse decreet inzake de internationale arbitrage (1981), de Zwitserse wet inzake het internationaal privaatrecht (hoofdstuk 12 inzake internationale arbitrage) (1987), de Engelse arbitragewet (1996) en de Duitse arbitragewet (1998) aan de orde komen.
Opmerking verdient dat het Zwitsers Concordaat voor Arbitrage 1969 en de genoemde Franse decreten inzake arbitrage — naast internationale verdragen (waarvan met name het Verdrag van New York van 10 juni 1958 van belang is), de UNCITRAL Arbitration Rules en de UNCITRAL Model Law on International Commercial Arbitration — invloed hebben uitgeoefend op de totstandkoming van de huidige Nederlandse arbitragewet.3 Zie 2.8 voor de invloed van buitenlands recht op de totstandkoming van de tekstvoorstellen voor de herziening van de arbitragewet van de Werkgroep VAN DEN BERG.
Het onderhavige onderzoek is overigens niet in het algemeen rechtsvergelijkend van opzet, doch behandelt hoogstens functioneel rechtsvergelijkend buitenlands recht.4 Buitenlands recht komt met name aan de orde als het een oplossing biedt voor problemen waarvoor bij ons (nog) geen oplossing bestaat. Overigens zal dit alleen op hoofdpunten geschieden. Voorts zal buitenlands recht, zij het in hoofdlijnen, aan de orde komen als het afwijkt op punten die voor de arbitrageovereenkomst van fundamenteel belang zijn. Ik zal mij daarbij voornamelijk richten op de standaardwerken die op de genoemde landen betrekking hebben en de jurisprudentie die is opgenomen in de Yearbooks Commercial Arbitration.5
Het buitenlands recht inzake arbitrage is onderwerpsgewijs nader toegankelijk gemaakt met de veelomvattende studie van prof. mr. P. SANDERS in International Encyclopedia of Comparative Law, (MAURO CAPPELLETTI (chief editor), Volume XVI (Civil Procedure), Chapter 12, Arbitration, Tübingen-Dordrecht-Boston-Lancaster 1996 (dat — bijgewerkt en aangevuld — ook (enigszins bewerkt) "los" is uitgebracht als Quo Vadis Arbitration, Sixty Years of Arbitration Practice, A Comparative Study, 's-Gravenhage 1999, blz. 451).
In het International Handbook on Commercial Arbitration (JAN PAULSSON) (General Editor), Deventer (losbladig) worden in nationale rapporten het recht en de praktijk van de arbitrage van een groot aantal landen over de gehele wereld uiteengezet. Hetzelfde geldt voor een aantal vastbladige werken. Ik noem E. GAILLARD & J. SAVAGE (red.), POUCHARD GAILLARD GOLDMAN on International Commercial Arbitration, Den Haag/ Boston/Londen 1999, F.-B. WEIGAND (red.), Practitioner's Handbook on International Arbitration, Oxford 2010, NIGEL BLACKABY & CONSTANTINE PARTASIDES i.s.m. A. REDFERN & M. HUNTER, REDFERN & HUNTER on International Arbitration, vijfde druk, Londen 2009, J.-F. POUDRET & S. BESSON, Comparative Law of International Arbitration, tweede druk, Zdrich/Londen 2007 en G.B. BORN, International Commercial Arbitration, Alphen aan den Rijn 2009.