HR, 13-11-2012, nr. 12/00160

"hij op 05 augustus 2009 te Nieuwegein, opzettelijk en met voorbedachten rade een persoon, te weten [slachtoffer], van het leven heeft beroofd, immers heeft verdachte opzettelijk en na kalm beraad en rustig overleg, met een vuurwapen kogels van korte afstand en gericht afgevuurd op en in de richting van [slachtoffer], waardoor [slachtoffer] door een of meerdere van die kogels in het lichaam en hoofd werd getroffen, tengevolge waarvan voornoemde [slachtoffer] is overleden".

De verklaring van verdachte afgelegd ter terechtzitting op 19 juli 2011, onder meer inhoudende:

Op 5 augustus 2009 heb ik voor de verkeerslichten aan de Zandveldseweg bij de kruising met de Jachtmonde te Nieuwegein meermalen met een vuurwapen van het merk Steyr, kaliber 9 mm, geschoten op en in de richting van de bestuurder van de Renault Clio, [slachtoffer].

Ik zou op 5 augustus 2009 mijn ex-vrouw [betrokkene 1] en dochter [betrokkene 2] ophalen. Op het moment dat ik in mijn auto, een zwarte Volvo, het woonblok uitrij, zie ik een man op een fiets in de buurt van mijn woning een beweging maken. Hij had een petje en een zonnebril op, hij droeg een korte broek en had witte benen. Ook had hij een soort baard en hij fietste wat gebogen. Ik ben toen een blokje omgereden en raakte de fietser kwijt. Toen ik vervolgens verder reed, kwam mij een aantal auto's tegemoet waaronder een rode Renault Clio. Ik zag de bestuurder in de auto en profil en ik herkende hem als de man op de fiets. Vervolgens zag ik dat de auto een fiets achterop had. De fiets achterop de auto gaf bij mij de doorslag om achter de auto aan te gaan.

Ik ben vervolgens achter de rode auto aangereden. Op een gegeven moment stopte de rode auto in het park Parkhout op een parkeerplaats. Ik ben toen uitgestapt en naar de auto toegelopen. Toen de rode Clio wegreed, ben ik met snelle stappen naar mijn auto gegaan en weer achter zijn auto aangereden.

Vervolgens stopte hij ter hoogte van de verkeerslichten aan de Zandveldseweg bij de kruising met de Jachtmonde te Nieuwegein. Toen ben ik ook gestopt en uitgestapt. Ik heb mijn wapen gepakt en ben in de richting van de rode Clio gelopen. Toen ik schuin achter de auto stond, heb ik geroepen: '[slachtoffer] (naar het hof begrijpt: [slachtoffer]) kom uit de auto met je handen op het dak.' Dat heb ik meermalen geroepen. Hij bleef recht voor zich uit kijken, hij reageerde helemaal niet maar op een gegeven moment riep hij tegen mij: 'Wat is er nou?'

[Slachtoffer] keek mij niet aan, hij bleef recht voor zich uitkijken. Hij bewoog helemaal niet.

Vervolgens heb ik gericht geschoten op de sponning aan de bestuurderszijde van de rode Clio. Het was hij of ik. Mijn wapen was al doorgeladen toen ik uit de auto stapte.

Ik heb eerst waanzinnig snel achter elkaar op de sponning van de auto geschoten. Ik vuurde een serie op hem af. Daarna ben ik al schietend op het portier ingesprongen.

In het begin stond ik stil en vervolgens dook ik op de auto in. Ik ben toen om de auto gelopen.

Ik keek in de auto en ik hoorde hem een geluid maken. Hij lag in de auto op zijn zij. Ik ben toen teruggelopen naar mijn auto en heb mijn wapen in de auto gelegd en ik heb gelijk 112 gebeld.

Ik heb [slachtoffer] voor het eerst ontmoet in 1997. Later ben ik er achter gekomen dat hij mij naar het leven stond. Ik heb van anderen gehoord dat hij mij wilde vermoorden. Hij heeft mij ook rechtstreeks bedreigd. Ik ben zelf niet naar de politie gegaan. Ik heb het tegen mensen om mij heen verteld.

De verklaring van verdachte op 5 augustus 2009, dossierpagina's 56 en 57, onder meer inhoudende:

Ik heb zojuist iemand doodgeschoten.

Tijdens het uitstappen heb ik uit mijn buideltasje mijn pistool gepakt. Dit buideltasje draag ik altijd bij mij. In dit buideltasje zit ook altijd een pistool omdat ik weet dat eens de dag komt dat hij me gaat pakken. Die dag was vandaag.

De verklaring van verdachte op 26 augustus 2009, dossierpagina' s 544 tot en met 556, onder meer inhoudende:

De cursief opgenomen tekst is de vraagstelling van de verbalisanten.

Ik zag een man op een fiets van mijn huis, [a-straat 1] te Nieuwegein, de voorkant vandaan komen. Ik begon op hem te letten. Hij had een geruitachtig petje op en volgens mij een zonnebril. En een baardje of een sik, melkwitte benen, een beetje naar binnen gebogen. Ik bleef op hem letten. Hij reed op die fiets, ik dacht hij fietst niet vaak, de hele manier van bewegen was niet normaal. Ik keek naar die fietser en ineens deed hij dit, met een knik en toen besefte ik dat is [slachtoffer].

Ik rijd over de spoorbaan, ik bleef kijken, ik wist het eigenlijk zeker, ik heb een makke: ik controleer alles meerdere keren. Hij ging over het spoor links. Ik reed om het blok heen, toen was hij weg. Er komt een bordeauxrode auto mij tegemoet rijden, ik kijk en ik zie dat het dezelfde vermomde persoon is, ik kijk en op de achterkant zit een fiets. Ik rijd achter hem aan, de brug over, ik bleef erachter. In het park ging hij naar rechts, naast de weg in de modder stond hij. Hij stopt, ik ook, ik ben uitgestapt. De auto trok op, hij spinde in de modder. Hij ging door die bocht. Toen kwamen we bij de stoplichten. Ik reed achter hem aan. Toen hield hij in bij de C1000. Hij stopte. Ik pakte mijn wapen ik denk ik hou je staande. Ik dacht ga jij maar aan de politie vertellen wat je bij mijn deur deed. Toen riep ik:"[Slachtoffer] kom uit die auto met je handen op het dak". Twee keer riep ik dat. Ik richtte op de deursponning, de zijkant. Hij bleef zitten recht voor zich uitkijken. Hij zei toen: "Wat is er nou?"; hij bromde dat.

Op de sponning heb ik geschoten. Ik kijk. Er was niks met hem aan de hand. Misschien had hij een vest (het hof begrijpt: een kogelvrij of -werend vest) aan. Ik ben al schietend op de auto ingelopen. Ik ben om die auto heen gelopen. Ik ben naar mijn auto gelopen, de slee stond naar achteren. Ik ging naar mijn auto. Ik heb 112 gebeld. Ik heb het uitgelegd.

Je weet dat de slede naar achteren stond?

Ja, ik heb waanzinnig snel geschoten, op de sponning gericht.

Ik pakte het pistool, het handwapen, hij zit in een sneltrekholster, de slee gaat al mee naar achteren, dan springt ie op de patroon op scherp.

Waar lag dat wapen in de auto?

Ik had hem op de bank gelegd. Hij ziet eruit als een normale tas.

Ik wist ik moest hem staande houden. Ik wist hij is fokking levensgevaarlijk. Het is [slachtoffer].

Hoe hield je het wapen vast?

Met twee handen dat weet ik zeker.

Ik heb razendsnel op hem op de auto geschoten. Ik weet niet hoeveel keer, heel snel achter elkaar. Ik denk, ik ben snel naar voren gelopen, al lopend heb ik meerdere keren op hem geschoten. Al lopend naar voren schiet ik.

Hoeveel schoten zijn er gevallen?

Dat zijn een aantal schoten geweest. De eerste serie waren er achter elkaar heel veel. Ik dacht dat ik 12 of 14 patronen erin had zitten. Ik denk 14. Er zaten er niet doorgeladen 14 in.

Deze man was ziek, in mijn ogen was ie ziek, zo zie ik het met hem. Hij was gewoon knetter.

Het relaas van de verbalisant [verbalisant 1] van 8 september 2009 betreffende de 112-meldingen, dossierpagina's 346 tot en met 352 onder meer inhoudende:

Uit onderzoek is gebleken dat een melder die middels een mobiele telefoonaansluiting de alarmcentrale 112 belt, in alle gevallen binnenkomt bij de Unit Teleservice van het Korps Landelijke Politiediensten te Driebergen.

De medewerkers horen kort de melding aan en verbinden dan vervolgens door naar de meldkamer van de politie.

Bij de Unit Teleservice kwam op 5 augustus 2009 de navolgende melding binnen:

Het relaas van de verbalisant [verbalisant 2] van 10 augustus 2009, betreffende de 112-meldingen, dossierpagina's 111 en 112 onder meer inhoudende:

Naar aanleiding van het schietincident op de Zandveldseweg in Nieuwegein, d.d. 5 augustus 2009, heb ik de navolgende 112-melding van de meldkamer woordelijk uitgewerkt.

Het relaas van de verbalisant [verbalisant 3] van 5 augustus 2009, dossierpagina's 11 tot en met 14, onder meer inhoudende:

Op woensdag 5 augustus 2009, te 15:10 uur, hoorde ik dat een centralist van de meldkamer alle meeluisterende eenheden in het district Lekstroom aanstuurde naar de locatie "Zandveldseweg ter hoogte van Het Veerhuis" te Nieuwegein. Wij hoorden dat de centralist doorgaf dat de telefoon roodgloeiend stond van melders die getuigen waren van een schietpartij op genoemde locatie. Wij hoorden dat vanuit een voertuig geschoten was op een persoon in een ander voertuig voor de verkeerslichten. Wij kwamen ter plaatse op de Zandveldseweg te Nieuwegein. Ter plaatse betrof op de Zandveldseweg, voor aldaar gesitueerde verkeerslichten gelegen tussen de Ratelaar en de Jachtmonde.

Ter plaatse zag ik dat twee personenauto's in stilstand voor de verkeerslichten stonden. Ik zag dat een eerste personenauto voor het verkeerslicht stond. Ik zag dat achter deze personenauto een tweede personenauto stond.

Ik zag dat de portieren van de eerste personenauto gesloten waren. Ik zag dat de ruit van linker voorportier niet gesloten was. Ik zag dat in het glas in het linker achterscherm een gat van onbekende grootte zat. Ik zag dat het glas van het linker achterscherm geheel verbrijzeld was.

Ik keek door het linkervoorportier in de personenauto. Ik zag dat daar een voor mij onbekend gebleven man op zijn rechter zij lag over de gehele breedte van de beide voorstoelen in de personenauto. Ik zag dat het onderlichaam van de man op de bestuurdersstoel lag. Ik zag dat de man met zijn bovenlichaam op- en richting de bijrijdersstoel lag. Ik zag dat de man een blouse/overhemd droeg. Ik zag dat op deze blouse meerdere bloedvlekken zaten. Gezien de vorm en locatie van deze bloedvlekken, de uitgegeven melding van de meldkamer, en het zichtbaar ontdane publiek, maakte ik hieruit op dat deze vlekken inderdaad het gevolg waren van schotwonden ontstaan door het gebruik van een vuurwapen.

Ik opende het linker voorportier. Ik zag dat de man met zijn hoofd op de bijrijdersstoel lag. Ik zag dat zijn ogen gesloten waren. Ik zag dat zijn mond half geopend was. Ik zag dat helder rood bloed uit zijn mond stroomde. Ik zag dat een plas bloed onder het hoofd van de man op de bijrijdersstoel lag. Ik zag dat de armen van de man licht voor het lichaam van de man lagen. Ik zag dat de diverse genoemde bloedvlekken op zijn linkerarm zaten. Ik zag dat een bloedvlek zat op de blouse aan de linker zijkant van zijn borst. Ik zag aan de linker zijkant van het gezicht/hoofd van de man enkele bruin-kleurige vlekken op de huid. Deze vlekken leken of een soort brandwondjes. Ik zag dat aan de linker zijkant van het gezicht/hoofd van de man een wond c.q. gaatje zat. Ik riep de man, die in de personenauto lag, aan. Ik maakte mij bekend als politie en vroeg de man op luide toon of hij mij kon horen. Ik zag en hoorde dat de man hierop geheel geen reactie gaf. Ik zag en hoorde namelijk dat hij niets zei en geheel niet bewoog.

Ik hoorde dat collega [verbalisant 4], die naast mij stond, mij verklaarde dat "die man" had geschoten. Ik zag dat hij mij daarbij een man aanwees die ook naast c.q. bij de eerste personenauto stond. Met collega [verbalisant 5] liep ik op de man af. Ik hoorde dat de man mij direct verklaarde: "Ik heb geschoten, ik heb de politie gebeld". Hierop heb ik met collega [verbalisant 5] de man, nader aan te wijzen als verdachte, aangehouden en de handboeien aangelegd.

Vervolgens hebben collega [verbalisant 5] en ik de verdachte overgebracht naar het Arrestanten Complex Utrecht. Onderweg hoorde ik dat verdachte onder andere in woorden van gelijke strekking verklaarde, dat;

# hij had geschoten;

# hij deze (neergeschoten) man via een vriend van hem kent;

# hij deze man kende omdat deze man samen met een vriend had gewerkt;

# hij toen zag dat een man op een fiets langs zijn huis fietste;

# hij toen zag dat deze man een vuurwapen met geluiddemper in zijn hand hield.

Het relaas van de verbalisant [verbalisant 4] van 5 augustus 2009, dossierpagina 33 en 34, onder meer inhoudende:

Toen ik kwam bij de kruising voor het winkelcentrum Hoog Zandveld zag ik twee voertuigen staan voor het verkeerslicht. Ik zag een man staan die met zijn mobiele telefoon aan het bellen was, ik maakte mij bekend als politiemedewerker. De man kwam vervolgens naar mij toe en ik hoorde hem zeggen:

Het relaas van de verbalisanten [verbalisant 6] en [verbalisant 7] van 13 augustus 2009, dossierpagina's 842 tot en met 845, onder meer inhoudende:

Op 5 augustus 2009 ben ik [verbalisant 6], ter plaatse gegaan naar de kruising Zandveldseweg met de Jachtmonde te Nieuwegein. Ik zag op de kruising een rood gekleurde personenvoertuig staan, direct daarachter stond een zwart gekleurde personenvoertuig. Naast en achter deze voertuigen stonden politievoertuigen. Door politiepersoneel ter plaatse werd mij [verbalisant 6] verklaard dat in het rood gekleurde voertuig het slachtoffer lag.

Voertuig 1: Renault Clio, kleur rood.

Voertuig 2: Volvo S40, kleur zwart.

Direct achter de Renault stond de Volvo. Op de zitting van de rechtervoorstoel van de Volvo zagen wij een vuurwapen (pistool) liggen. Wij zagen dat de slede van het pistool in de geopende stand stond. In het pistool was een houder aanwezig, zowel in de kamer als in de houder waren geen patronen aanwezig. De patroonhouder bood plaats voor veertien patronen. Het aangetroffen pistool op de bijrijdersstoel werd door ons veiliggesteld. Op het pistool zagen wij de tekst "Steyr 9x19 mm Mannlicher".

In totaal werden veertien hulzen van het kaliber 9 mm Luger aangetroffen.

Het relaas van de verbalisant [verbalisant 7] van 8 januari 2010, dossierpagina 835 onder meer inhoudende:

Volgens [verdachte] was hij met zijn zwarte Volvo achter de rode Renault van het slachtoffer aan gereden. Op basis van zijn verklaring werd de volgende route opgetekend:

Via de Roerdomplaan, Geinbrug, Parkhout, Henri Dunantlaan naar de plaats delict aan de Zandveldseweg te Nieuwegein.

De verklaring van [getuige 1] van 28 augustus 2009, dossierpagina's 509 tot en met 512 onder meer inhoudende:

Op 5 augustus 2009 reed ik op mijn snorfiets op de Zonnebloemstaat te Nieuwegein. Ik zag twee auto's staan. De achterste auto was een iets grotere donkere auto. Ik zag een heer uit de donkere auto stappen en zag dat hij iets pakte. Ik kon niet zien wat het was. Hij had dit voorwerp met twee handen vast. Ik zag dat de man dit voorwerp duidelijk voor zich hield. Ik zag dat de man uit de donkere auto aan de bestuurderskant in de richting van de rode auto voor hem liep. Toen de man hier vlakbij was, gaf degene in de rode auto gas en reed hard weg in de richting van de Henry Dunantlaan. De man ging heel hard lopend terug naar zijn eigen auto. Ik zag dat hij vol gas wegreed. Die donkere auto zag ik toen ook in de richting van de Henri Dunantlaan rijden. Ik vond dat dat op een heel onverantwoordelijke manier ging. Ik zag dat die donkere auto in de bocht, op de verkeerde weghelft, een andere auto inhaalde.

De verklaring van [getuige 2] van 11 augustus 2009, dossierpagina's 140 tot en met 144, onder meer inhoudende:

Op 5 augustus 2009 stond ik in mijn auto te wachten voor het rode verkeerslicht op Henri Dunantlaan te Nieuwegein. Ik stond te wachten voor de kruising met de Zandveldseweg. Ik zag aan de overzijde van de kruising twee auto's achter elkaar aanrijden met aanzienlijke snelheid, met zeker 50 km/u. Ze reden beiden om een voor het rode verkeerslicht stilstaande auto heen (hof: gelet op de door de getuige ingetekende plattegrond via de andere weghelft) en sloegen vervolgens rechtsaf de Zandveldseweg op in de richting van de Rijksweg A2. Het ging met opvallend hoge snelheid. Gezien de manier van rijden had ik meteen de indruk dat er sprake was van een achtervolging.

De verklaring van [getuige 3] van 5 augustus 2009, dossierpagina's 61 tot en met 64 onder meer inhoudende:

Op 5 augustus 2009 liep ik over de voetgangersoversteek bij het winkelcentrum Hoog Zandveld. Ik zag twee auto's voor het verkeerslicht staan. De voorste auto was een rode auto. De auto die er achter stond was een zwarte auto. Ik zag dat er een man bij de zwarte auto stond. Ik hoorde dat die man riep: "Handen op het dak! Handen op het dak!". Een aantal seconden daarna, hooguit tien seconden, begon die man te schieten. Na het derde schot zag ik dat de man een vuurwapen in de rechterhand had en met dit vuurwapen gericht bleef schieten richting de rode auto.

De verklaring van [getuige 4] van 5 augustus 2009, dossierpagina's 65 tot en met 66 onder meer inhoudende:

Ik ben vandaag boodschappen gaan doen. Tijdens het oversteken van de Zandveldseweg hoorde ik een knal. Ik keek waar de knal vandaan kwam. Ik zag toen dat er op de Zandveldseweg voor de stoplichten met de kruising met de Jachtmonde een bordeauxrode auto van het merk Renault stond. Ik zag dat bij de auto een man stond. Ik heb na de knal naar de auto en de man gekeken. Op dat moment zie ik dat de man die bij de auto staat, schiet. Ik heb tijdens het kijken zes of zeven knallen gehoord.

Ik zag dat de man die schoot heel erg kalm was. Ik kon het niet geloven. De man was zo rustig, het kwam over alsof hij zijn hond aan het uitlaten was.

De verklaring van [getuige 5] van 5 augustus 2009, dossierpagina's 71 tot en met 74 en onder meer inhoudende:

Ik ben getuige geweest van een schietpartij in Nieuwegein bij het winkelcentrum. Ik ben schilder. Terwijl ik aan het werk was, hoorde ik knallen. Ik zag dat een man om een auto liep. Ik zag dat de man naast een kleine rode Renault stond. Achter de Renault stond een zwarte Volvo. Ik zag dat de man op de Renault stond te schieten. Ik zag dat de schutter zijn arm op het bestuurdersportier richtte.

Ik zag dat de schutter rustig was.

De verklaring van [getuige 6] van 7 augustus 2009, dossierpagina's 123 tot en met 129 onder meer inhoudende:

Op 5 augustus 2009 stond ik met mijn auto voor het rode verkeerslicht op de Jachtmonde met de kruising Zandveldseweg. Aan de overzijde van de Zandveldseweg stonden twee auto's voor het verkeerslicht. Deze auto's stonden heel dicht bij elkaar. Ik weet dat de voorste auto een rode auto was. Toen ik optrok zag ik iemand uit de achterste auto stappen. Ik zag dat de man uitstapte en zeer rustig naar de rode auto ervoor liep. Ik keek voor mij op de rijbaan. Op dat moment hoorde ik een harde knal. Ik keek en zag de man die ik zojuist heb beschreven bij het portier van de rode auto staan. Ik zag heel duidelijk dat hij één van beide armen gestrekt naar voren hield en in zijn hand droeg hij een pistool wat hij richtte op de rode auto. Ik bleef in de richting van de man kijken en zag en hoorde dat de man vervolgens nog zeker vier keer schoot. Ik zag ook dat hij op verschillende hoogten door het open portierraam schoot. Echt alsof je iemand van boven naar beneden of andersom schoot. Het leek alsof hij heel gericht schoot. Voor mij was het heel berekenend en echt in koelen bloede.

Later liep de man naar de andere zijde van de rode auto en toen hoorde ik alleen knallen. Ik zag vervolgens dat de man heel rustig, op zijn dooie gemak, voor de rode auto langs liep en ter hoogte van de passagierskant bleef hij weer stil staan. Aan de andere zijde van de auto heeft hij vervolgens weer vier à vijf keer geschoten. Ik hoorde knallen, maar zag het wapen niet. Het was hetzelfde geluid.

De verklaring van [getuige 7] van 10 augustus 2009, dossierpagina's 130 tot en met 135, onder meer inhoudende:

Ik keek in de richting van de rijbaan van de Zandveldseweg en zag net over de stopstreep voor het verkeerslicht een rode Renault Clio stil staan. Achter deze auto stond een zwarte Volvo stil. Ik zag dat het portier van de Volvo geopend was en dat achter dit portier een man stond.

Kort voor ik keek, hoorde ik een mannenstem zeggen een naam die ik mij niet kan herinneren en "Kom er maar uit met je handen op het dak". Ik zag vervolgens dat de man die zojuist nog achter zijn portier stond, in een boog om het portier naar voren liep. Hij was heel koel en liep normaal, niet rennend of zoiets. Hij bleef op een afstand van ongeveer tweeënhalve meter verwijderd van de Clio en wel ter hoogte van het bestuurdersportier. Ik zag vervolgens dat de man begon te schieten. Ik hoorde eerst een knal en bij de volgende knal zag ik ook een rookpluim. Ik zag dat hij zijn beide armen gestrekt naar voren hield en het pistool richtte in de richting van de bestuurder van de Clio. Ik denk dat ik de man vier à vijf keer hoorde en zag schieten. Het was vrij snel. Ik zag dat de man vervolgens voor de rode Clio langs liep naar de bijrijderskant. Ik zag dat de man vervolgens wederom op een afstand van circa tweeënhalve meter van het bijrijdersportier bleef staan. Hij schoot vervolgens weer enkele malen achter elkaar. Echt in koelen bloede."

"Alhoewel het betoog van de verdediging zich met name richt op het handelen van verdachte in noodweer dan wel noodweerexces begrijpt het hof uit het betoog van de verdachte en zijn raadsman dat wordt betwist dat verdachte met voorbedachten rade heeft gehandeld. De verdediging en verdachte hebben -kort weergegeven- betoogd dat bij verdachte niet vóór het schieten de intentie bestond om [slachtoffer] te doden. Immers was het slachtoffer uitgestapt in plaats van te schieten, dan had verdachte geen gebruik van zijn wapen behoeven te maken.

Voor voorbedachte raad is voldoende dat de verdachte tijd had zich te beraden op het te nemen of genomen besluit, zodat er gelegenheid was tot nadenken over de betekenis/gevolgen van zijn voorgenomen daad en zich daarvan rekenschap te geven.

Uit de verklaring van verdachte zoals hiervoor onder 5.3 weergegeven, blijkt dat verdachte reeds op het moment dat hij het slachtoffer in de buurt van zijn woning aan de [a-straat] op de fiets zag, hem herkend had als [slachtoffer]. Verdachte had toen al gezien dat [slachtoffer] een vuurwapen bij zich had. Bij verdachte bestond de vrees dat [slachtoffer] hem of anderen van het leven wilde beroven. Desondanks heeft verdachte nadat hij [slachtoffer] rijdend in een Renault Clio in de buurt van zijn woning weer in het vizier kreeg, besloten om [slachtoffer] te volgen c.q. te achtervolgen. Het hof kent in dit verband ook belang toe aan het feit dat vaststaat dat verdachte en [slachtoffer] op enig punt in de door hen afgelegde route via de Roerdomplaan, de Geinbrug en het Parkhout tot aan de latere plaats delict op de Zandveldseweg, zijn gestopt. Dit was hetzij bij het Parkhout, hetzij bij de bushalte op de Henri Dunantlaan ter hoogte van de Zonnebloemstraat. Verdachte is vervolgens uitgestapt en is met iets in zijn handen in de richting van de Renault Clio gelopen. Verdachte heeft verklaard dat hij een pen in zijn handen had om het kenteken te noteren. Deze verklaring is in tegenspraak met een eerdere verklaring van verdachte dat hij al rijdend achter de Renault Clio het kenteken op zijn hand schreef. In dit kader is ook van belang de verklaring van getuige [getuige 1] die zag dat een man uit een donkere auto stapte en iets uit de auto pakte en dat met twee handen vasthield. Getuige zag dat die man het voorwerp voor zich hield en daarmee in de richting van de rode auto vóór hem liep. Toen verdachte aan de achterzijde van deze auto aankwam, reed deze auto met spinnende banden weg. Verdachte is vervolgens wederom achter de rode auto aangereden. Dit ging met een hogere snelheid dan ter plaatse is toegelaten en daarbij werd een rood stoplicht op de kruising van de Henri Dunantlaan met de Zandveldseweg genegeerd. Ook werd via de andere weghelft een stilstaande auto ingehaald. Het hof gaat uit van de juistheid en betrouwbaarheid van de getuigenverklaring van [getuige 1], nu die verklaring op onderdelen steun vindt in de verklaring van verdachte en in de verklaring van getuige [getuige 2] wiens waarnemingen chronologisch aansluiten op de observaties van getuige [getuige 1].

Door te handelen zoals hij heeft gehandeld heeft verdachte naar het oordeel van het hof minst genomen de aanmerkelijke kans aanvaard dat een confrontatie met [slachtoffer] zou kunnen uitlopen op een schietpartij, ook in aanmerking genomen dat verdachte wist dat [slachtoffer] een vuurwapen bij zich had, het op verdachte gemunt had en volgens verdachte bovendien "fokkinglevensgevaarlijk" en "ziek en knetter" was. Verdachte heeft gedurende de achtervolging meermalen de gelegenheid gehad om de politie op de hoogte te brengen van hetgeen hij vermoedde dat het slachtoffer van plan was. Dit heeft hij echter niet gedaan maar hij heeft er voor gekozen om op het moment dat het slachtoffer met zijn auto bij de verkeerslichten bij de kruising van de Zandveldseweg met de Jachtmonde ter hoogte van het winkelcentrum stilstond, met een doorgeladen pistool gericht op de auto van [slachtoffer], op het slachtoffer af te gaan, waarna de fatale schietpartij is gevolgd. De verklaring van verdachte dat hij [slachtoffer] 'slechts' had willen aanhouden en hem vervolgens had willen overdragen aan de politie, acht het hof niet geloofwaardig nu daarvoor in het dossier geen enkele ondersteuning is te vinden. Integendeel, verdachte heeft verklaard dat hij bij eerdere incidenten in het verleden de politie niet gewaarschuwd heeft, terwijl hij ook nog op 5 augustus 2009 vóór de fatale schietpartij meerdere momenten heeft gehad om de politie te waarschuwen. Daarnaast heeft verdachte in zijn eerste telefonische uitlatingen, in zijn uitlatingen tegenover de politieambtenaren die ter plaatse waren gekomen, noch in zijn eerste verhoor op 5 augustus 2009 gerept over zijn bedoeling om het slachtoffer aan te houden en over te dragen aan de politie.

De omschreven handelingen van verdachte vormen als het ware een aaneenschakeling van keuzemomenten. Dat deze momenten relatief kort zijn geweest doet aan de bewustheid van die keuzes, gelet op voornoemde jurisprudentie, niet af. Verdachte heeft meermalen de gelegenheid gehad zich te beraden op het te nemen en of door hem genomen besluit, zodat hij de gelegenheid heeft gehad na te denken over de betekenis en de eventuele gevolgen van zijn voorgenomen daad en zich daarvan rekenschap te geven.

Op grond van bovenstaande overwegingen komt het hof tot het oordeel dat verdachte het slachtoffer niet in een gemoedsopwelling van het leven heeft beroofd, maar dit plan al had vanaf het moment dat hij het slachtoffer in de buurt van zijn woning aan de [a-straat] op de fiets had waargenomen met een vuurwapen in de hand en in ieder geval vanaf het moment dat hij het slachtoffer aansprak op de Zandveldseweg ter hoogte van de kruising met de Jachtmonde. In verdachtes eigen woorden: 'Het was hij of ik'.

Verdachte heeft ruimschoots de tijd gehad om zich te beraden over andere manieren om het slachtoffer te stoppen in de uitvoering van de door verdachte vermeende plannen van het slachtoffer. Verdachte heeft meer dan voldoende gelegenheid gehad na te denken over de betekenis en de gevolgen van zijn voorgenomen daad en zich daarvan rekenschap te geven. Desondanks is verdachte doorgegaan met zijn handelingen en heeft hij uiteindelijk veertienmaal - gericht en met dodelijke afloop - op het slachtoffer geschoten. Een en ander brengt mee dat wettig en overtuigend is bewezen dat verdachte opzettelijk en met voorbedachten rade [slachtoffer] van het leven heeft beroofd."

"Ik heb mijn wapen gepakt en ben in de richting van de rode Clio gelopen. Toen ik schuin achter de auto stond heb ik geroepen: '[slachtoffer] kom uit de auto met je handen op het dak'. Dat heb ik meermalen geroepen. Hij bleef voor zich uit kijken, hij reageerde helemaal niet, maar op een gegeven moment riep hij tegen mij: 'Wat is er nou?'. Op het moment dat hij dat zei kwam er van onder zijn arm een stuk van een geluiddemper (dat weten we dus nu), iets van een buis in mijn richting en schoot hij op mij. [...] Vervolgens heb ik gericht geschoten op de sponning aan de bestuurderszijde van de rode Clio. Ik heb gewoon op zijn beweging gereageerd. Er gebeurde iets met mij. Ik reageerde in een reflex. Het was hij of ik."