98 Deelconclusie

De ratio van de vereisten van ‘desgevorderd’ en een deugdelijke en tijdig ingediende specificatie van de proceskosten van art. 1019h Rv is tweeledig. Enerzijds dienen deze ertoe de wederpartij in staat te stellen de opgave te bestuderen en eventueel verweer voor te bereiden. Anderzijds dienen ze ertoe de rechter in staat te stellen de redelijkheid en evenredigheid van de gevorderde kosten te beoordelen. Het ont breken van een (tijdige) vordering op grond van art. 1019h Rv kan fataal zijn voor de partij die op deze kosten aanspraak meent te hebben. In dat geval volgt meestal een veroordeling op de voet van art. 237 e.v. Rv. Hetzelfde geldt indien de 1019h Rv- kosten weliswaar zijn gevorderd, maar een (tijdige/inzichtelijke) specificatie daarvan ontbreekt. Ook in dat geval kan de wederpartij zich niet naar behoren verweren en is de rechter niet in staat een veroordeling op grond van art. 1019h Rv uit te spreken. Er zijn evenwel ook de nodige voorbeelden te vinden van gevallen waarin niet al te strenge eisen worden gesteld aan de vordering en de onderbouwing, met name indien de kosten niet zijn bestreden en/of een partijafspraak is gemaakt. Het valt in die gevallen niet steeds in te zien, hoe de redelijkheid en evenredigheid van de proceskosten moeten worden beoordeeld (zie nader par. 5.6). De vereisten van een tijdige en deugdelijke specificatie worden sinds de herziene Indicatietarieven strikter gehanteerd in de zin, dat niet pas aan deze vereisten behoeft te worden voldaan indien de vordering is betwist. In het licht van de doelstelling van de Indicatietarieven, rechtszekerheid en voorspelbaarheid van het kostenrisico, is dit een positieve ontwikkeling te noemen. Ten slotte is betoogd dat vergelijkbare vereisten zouden moeten gelden ten aanzien van de specificatie indien sprake is van een partijafspraak. Ook die kosten dienen eenmaal te worden beoordeeld op redelijkheid en evenredigheid.