5.5.3.1 De rechter heeft uit eigen wetenschap vertrouwen in de deskundige

In 1933 verwierp een Amsterdamse kantonrechter het verweer dat een als deskundige benoemde tandarts niet betrouwbaar was. Het was de kantonrechter bekend dat de deskundige gedurende ongeveer twintig jaar, van 1910 tot 1930, een zeer drukke particuliere tandartspraktijk te Amsterdam had uitgeoefend, dat het plaatsen van gouden kronen tot zijn gewone werkzaamheden behoorde, dat de deskundige onder zijn collega's als bijzonder bekwaam bekend stond, geruime tijd secretaris was geweest van de Nederlandsche Maatschappij tot Bevordering der Tandheelkunde en enig plaatsvervangend tandheelkundig lid van het Centraal Medisch Tuchtcollege. De kantonrechter had op deze gronden 'het volste vertrouwen' in de deskundigheid en objectiviteit van de deskundige.1 Deze oudere uitspraak strookt met de in par. 5.5.2 vermelde opvatting van de Minister van Justitie in de jaren tachtig dat het aan de rechter is om een deskundige te benoemen in wiens onpartijdige taakvervulling hij vertrouwen heeft.