HR, 16-12-2014, nr. 13/00905

1. Het gerechtshof te ’s-Gravenhage heeft bij arrest van 6 februari 2013 de verdachte ter zake van “medeplegen van verduistering gepleegd door hem die goed uit hoofde van zijn persoonlijke dienstbetrekking onder zich heeft” veroordeeld tot een taakstraf in de vorm van een werkstraf voor de duur van zestig uren (subsidiair dertig dagen hechtenis).

2. Namens de verdachte heeft mr. H. Raza, advocaat te Rotterdam, beroep in cassatie ingesteld en heeft mr. R.J. Baumgardt, advocaat te Spijkenisse, bij schriftuur twee middelen van cassatie voorgesteld.

3. Het eerste middel klaagt over de motivering van de bewezenverklaring. Aangevoerd wordt dat uit de bewijsmiddelen niet kan volgen dat het feit tezamen en in vereniging met meer kassamedewerkers is gepleegd.

4. Ten laste van de verdachte is bewezenverklaard dat:

“Hij op 03 september 2009 te Spijkenisse tezamen en in vereniging met anderen, opzettelijk pakken luiers die toebehoorden aan Trekpleister en welke goederen zijn mededaders uit hoofde van een persoonlijke dienstbetrekking van/als kassamedewerker, in elk geval anders dan door misdrijf onder zich hadden, wederrechtelijk zich heeft toegeëigend.”

5. Uit de bewijsmiddelen valt af te leiden dat op 3 september 2009 twee kassamedewerkers van Trekpleister goederen meegaven aan klanten zonder hen daarvoor te laten betalen. Tevens houden de bewijsmiddelen in dat kassamedewerker [betrokkene 1] de verdachte heeft gebeld en hem de gelegenheid heeft gegeven “gratis te winkelen”. Uit de bewijsmiddelen kan evenwel niet volgen dat de verdachte de verduistering van de luiers heeft gepleegd tezamen en in vereniging met kassamedewerker [betrokkene 2] dan wel met (nog) een andere kassamedewerker van Trekpleister.

6. Tot cassatie behoeft het voorgaande niet te leiden, nu de Hoge Raad de bewezenverklaring verbeterd kan lezen. Verbeterde lezing doet niet af aan de aard en ernst van het bewezenverklaarde.1.

7. Het middel faalt.

8. Het tweede middel klaagt erover dat het hof bij de strafbepaling in het nadeel van de verdachte een eerdere veroordeling heeft meegewogen.

9. Het middel heeft het oog op de navolgende overweging uit ’s hofs strafmotivering:

“Het hof heeft in het nadeel van de verdachte acht geslagen op een de verdachte betreffend uittreksel Justitiële Documentatie d.d. 9 januari 2013, waaruit blijkt dat de verdachte eerder onherroepelijk is veroordeeld voor het plegen van strafbare feiten. Dat heeft hem er kennelijk niet van weerhouden het onderhavige feit te plegen.”

10. Genoemd uittreksel bevat weliswaar onherroepelijke veroordelingen maar deze hebben ofwel betrekking op feiten gepleegd na 3 september 2009 dan wel is de beslissing eerst onherroepelijk geworden na 3 september 2009. Dit betekent dat de overweging van het hof dat hij zich van het plegen van het onderhavige feit niet heeft laten weerhouden door een eerdere veroordeling niet begrijpelijk is.2.

11. Het middel slaagt.

12. Ambtshalve heb ik geen grond aangetroffen die tot vernietiging van het bestreden arrest aanleiding behoort te geven.

13. Deze conclusie strekt tot vernietiging van het bestreden arrest voor wat betreft de strafoplegging en in zoverre tot terugwijzing van de zaak naar het hof teneinde op het bestaande hoger beroep opnieuw te worden berecht en afgedaan, met verwerping van het beroep voor het overige.

De procureur-generaal

bij de Hoge Raad der Nederlanden,

AG