Hof 's-Hertogenbosch, 29-07-2014, nr. HD 200.139.383, 02

Voor het geding in eerste aanleg verwijst het hof naar voormelde vonnissen.

Het verloop van de procedure blijkt uit:

- de dagvaarding in hoger beroep;

- het ambtshalve royement;

- de memorie tot het treffen van een voorlopige voorziening ex artikel 351 jo 223 Rv tevens memorie van grieven;

- de antwoordmemorie in het incident.

Het hof heeft arrest bepaald in het incident.

In het incident

Bij vonnis waarvan beroep van 27 november 2013 heeft de rechtbank [appellant] veroordeeld tot betaling aan [Recylcing en Beheer] van hetgeen waartoe [Investments] bij vonnis van 14 augustus 2013 was veroordeeld - te weten onder meer betaling aan [Recylcing en Beheer] van een bedrag van

€ 800.000,00 - voor zover [Investments] aan die veroordeling geen uitvoering heeft gegeven.

[appellant] voert aan dat er gronden zijn de tenuitvoerlegging van voormeld vonnis op de voet van artikel 351 Rv te schorsen.

Voor toewijzing van een incidentele vordering op grond van artikel 351 Rv is plaats in geval van misbruik van recht. Hiervan kan met name sprake zijn indien het vonnis klaarblijkelijk op een juridische of feitelijke misslag berust (vgl. HR 22 april 1983, NJ 1984/145). Daarnaast kan de vordering worden toegewezen indien een afweging van de belangen van partijen in het licht van nieuwe – door incidenteel eiser te stellen – omstandigheden daartoe aanleiding geeft. Als nieuwe omstandigheden komen alleen in aanmerking omstandigheden die zich hebben voorgedaan nadat de zaak in eerste aanleg in staat van wijzen is gekomen. De kans van slagen van het aangewende rechtsmiddel dient bij de belangenafweging in de regel buiten beschouwing te blijven.

[appellant] voert aan dat de rechtbank Belgisch recht van toepassing heeft verklaard op de onderhavige rechtsverhouding, maar vervolgens heeft verzuimd het formele Belgische recht daadwerkelijk toe te passen. Wat hier van zij, [appellant] heeft ter onderbouwing slechts verwezen naar de door hem aangevoerde grieven 6 tot en met 14. In het kader van onderhavige incident is het echter niet aan het hof om in de memorie van grieven op zoek te gaan naar een onderbouwing van [appellant] stellingen. Nu [appellant] zijn stelling voor het overige niet heeft onderbouwd, is geen sprake van een klaarblijkelijke juridische of feitelijke misslag.

[appellant] beroept zich voorts op feiten en omstandigheden die zich volgens hem hebben voorgedaan nadat de zaak in eerste aanleg in staat van wijzen is gekomen. [appellant] heeft ter onderbouwing verwezen naar producties die zouden zijn gevoegd achter de memorie van grieven die is ingebracht in het hoger beroep tussen [Investments] en [Recylcing en Beheer] , dat eveneens bij het hof aanhangig is (zaaknr. HD 200.137.976). De betreffende producties zijn in het onderhavige geding evenwel niet ingebracht. Bovendien, indien deze wel zouden zijn ingebracht, zou niet van het hof kunnen verwacht dat hij zelfstandig in die producties op zoek zou gaan naar argumenten die de stelling van [appellant] zouden kunnen onderbouwen. [appellant] heeft immers weliswaar gesteld dat het om betalingsbewijzen zou gaan, maar niet gesteld welke bedragen zijn betaald en wat het hof hieruit zou kunnen afleiden. Nu [appellant] zijn stelling voor het overige niet heeft onderbouwd, is niet aannemelijk dat zich nieuwe omstandigheden hebben voorgedaan die na afweging van de belangen nopen tot schorsing van de tenuitvoerlegging. Vanwege de onvoldoende onderbouwing wordt niet toegekomen aan bewijslevering, voor zover daarvoor in het kader van dit incident al plaats zou zijn.

[appellant] heeft nog aangevoerd dat het vonnis niet in België ten uitvoer gelegd kan worden zonder het instellen van een erkenningsprocedure. Naar het oordeel van het hof valt niet in te zien dat dit tot schorsing van de tenuitvoerlegging zou moeten leiden. Indien bedoelde procedure inderdaad gevolgd zou moeten worden voordat het vonnis ten uitvoer gelegd kan worden, is een schorsing immers overbodig.

Gelet op hetgeen hiervoor is overwogen, is er geen dan wel onvoldoende grond de incidentele vordering tot schorsing van de tenuitvoerlegging toe te wijzen. Het enkele feit dat [Recylcing en Beheer] een aanvraag tot faillietverklaring van [appellant] heeft ingediend, leidt niet tot een ander oordeel. De vraag of er gronden zijn deze incidentele vordering als voorlopige voorziening toe te wijzen in de zin van artikel 223 Rv behoeft, gelet op het voorgaande, geen beantwoording.

[appellant] wordt, als de in het ongelijk gestelde partij, veroordeeld in de kosten van het incident als hierna onder de beslissing te vermelden. De gevorderde rente over de proceskosten wordt toegewezen vanaf veertien dagen na deze uitspraak voor zover de proceskosten op dat moment nog niet zijn betaald.

In de hoofdzaak

Het hof verstaat dat de zaak op de rol van 5 augustus 2014 staat voor memorie van antwoord.

Iedere verdere beslissing wordt aangehouden.

Het hof:

in het incident:

wijst het gevorderde af;

veroordeelt [appellant] in de proceskosten van het incident, welke kosten aan de zijde van [Recylcing en Beheer] tot de dag van deze uitspraak worden begroot op € 894,00 aan salaris advocaat en bepaalt dat dit bedrag binnen veertien dagen na de dag van deze uitspraak moet zijn voldaan, te vermeerderen met de wettelijke rente als bedoeld in artikel 6:119 BW vanaf het einde van voormelde termijn tot aan de dag der voldoening;

verklaart deze proceskostenveroordeling uitvoerbaar bij voorraad;

in de hoofdzaak:

verstaat dat de zaak op de rol van 5 augustus 2014 staat voor memorie van antwoord;

houdt iedere verdere beslissing aan.

Dit arrest is gewezen door mrs. S.M.A.M. Venhuizen, C.N.M. Antens en M.G.W.M. Stienissen en is in het openbaar uitgesproken door de rolraadsheer op 29 juli 2014.