3.6.4 Bodemloze put

Op de uitzondering ‘aanstonds duidelijk’ heb ik ten slotte relatief weinig aan te merken. Evenals bij de uitzondering schijn, draait het bij deze uitzondering met name om een autonome fiscaalrechtelijke kwalificatie van de feiten en omstandigheden. Daarmee lijkt de uitzondering op het eerste gezicht een species van het genusbegrip schijn. Een fiscaalrechtelijk andere kwalificatie dan de civielrechtelijke vorm betreft echter niet automatisch een demasqué van een simulatie.1 Er wordt slecht fiscaal-rechtelijk anders tegen bepaalde volstrekt zuivere rechtshandelingen aangekeken, dan in het civiele recht. Dit impliceert een sterk feitelijke invulling van het criterium, wat resulteert in het ontbreken van eenduidige, objectief waarneembare toepassingsvoorwaarden voor de uitzondering ‘aanstonds duidelijk’. Mijns inziens terecht heeft noch de wetgever noch de Hoge Raad noch een van de Hoven getracht deze uitzondering nader in te vullen in criteria. Terecht, omdat dit volgens mij niet goed mogelijk is. Het invoeren van een criteriasysteem met deelnemerschapslening zou vergelijkbare problematiek opleveren.