HR, 09-04-2013, nr. 11/05446 P

Het Gerechtshof te 's-Gravenhage heeft op 15 maart 2010 de vordering tot ontneming van wederrechtelijk verkregen voordeel afgewezen.2.

Tegen deze beslissing is door mr. S.A. Minks, Advocaat-Generaal bij het Hof, op 22 maart 2010 beroep in cassatie ingesteld. Mr. H.H.J. Knol, eveneens Advocaat-Generaal bij het Hof te 's-Gravenhage, heeft bij schriftuur een voorwaardelijk middel van cassatie voorgesteld.

Alvorens tot bespreking van de cassatieschriftuur over te gaan, merk ik het volgende op. De cassatieakte vermeldt weliswaar dat het cassatieberoep is gericht tegen "de strafzaak" jegens verdachte, maar gelet op het op de akte vermelde parketnummer 22-005928-07 lijdt het geen twijfel dat dit cassatieberoep is gericht tegen 's Hofs gewezen uitspraak in de ontnemingszaak onder voornoemd nummer.

De cassatieschriftuur behelst een voorwaardelijk middel, in die zin dat het slechts wordt voorgesteld indien het cassatiemiddel in de hoofdzaak doel treft. Het cassatiemiddel in de hoofdzaak is gericht tegen 's Hofs oordeel dat er sprake is van een vormverzuim dat ingevolge art. 359a Sv tot bewijsuitsluiting moet leiden, met vrijspraak van het tenlastegelegde witwassen van € 100.800,= tot gevolg. In de hoofdzaak heb ik geconcludeerd tot vernietiging van de bestreden uitspraak en tot terugwijzing van de zaak naar het Gerechtshof te 's-Gravenhage. In lijn met HR 19 juni 2001, LJN AB2248, NJ 2001/552 klaagt het middel in de onderhavige ontnemingszaak dat indien en voor zover de bestreden uitspraak in de hoofdzaak door de Hoge Raad wordt vernietigd, 's Hofs afwijzing van de vordering tot ontneming van wederrechtelijk verkregen voordeel op onjuiste gronden berust. Gelet op mijn conclusie in de hoofdzaak, zal ik het voorwaardelijk voorgestelde cassatiemiddel bespreken.

Het Hof heeft de beslissing tot afwijzing van de - in eerste aanleg toegewezen - ontnemingsvordering van € 100.800,= als volgt gemotiveerd:

De ontnemingsbeslissing berust mijns inziens inderdaad (vooralsnog) op onjuiste gronden, nu de aan die beslissing ten grondslag gelegde vrijspraak in de hoofdzaak - zoals door mij in die zaak uiteengezet en geconcludeerd - getuigt van een onjuiste rechtsopvatting, althans onvoldoende met redenen is omkleed. Het middel treft om die reden mijns inziens doel. De gegeven vrijspraak in de hoofdzaak dient opnieuw te worden beoordeeld en daarmee ook de ontnemingsvordering.

Opmerking verdient nog het volgende. Het Hof heeft overwogen dat het tot niet-ontvankelijkheid van het Openbaar Ministerie zal beslissen, maar vervolgens in het dictum beslist tot afwijzing van de vordering. Uit het wettelijk systeem, meer in het bijzonder uit art. 511e lid 1 juncto art. 348 Sv, moet worden afgeleid dat het ontbreken van een veroordeling wegens een strafbaar feit aan de ontvankelijkheid van een ontnemingsvordering in de weg staat.3.Art. 36e, eerste lid, Sr houdt immers in dat op vordering van het Openbaar Ministerie bij een afzonderlijke rechterlijke beslissing aan degene die is veroordeeld wegens een strafbaar feit de verplichting kan worden opgelegd tot betaling van een geldbedrag aan de Staat ter ontneming van wederrechtelijk verkregen voordeel. De - niet met de overwegingen strokende - beslissing van het Hof dat de vordering wegens het ontbreken van een veroordeling in de hoofdzaak diende te worden afgewezen, kan ook om die reden niet in stand blijven.

Ambtshalve heb ik geen grond aangetroffen die tot vernietiging aanleiding behoort te geven.

Deze conclusie strekt tot vernietiging van de bestreden uitspraak en tot terugwijzing van de zaak naar het Gerechtshof te 's-Gravenhage, teneinde de zaak op het bestaande hoger beroep opnieuw te berechten en af te doen.