Hof 's-Hertogenbosch, 07-03-2012, nr. 20-002284-11

het vaginaal en/of anaal penetreren (met de penis) door een volwassen man van het lichaam van een meisje in de geschatte leeftijd van 11-15 jaar, in elk geval een persoon die de leeftijd van 18 jaar nog niet heeft bereikt en/of

het in de mond (laten) nemen van en/of het likken aan de stijve penis van een volwassen man door een meisje in de geschatte leeftijd van 12-15 jaar, in elk geval een persoon die de leeftijd van 18 jaar nog niet heeft bereikt en/of

het geheel of gedeeltelijk naakt (laten) poseren van een meisje in de geschatte leeftijd van 8-11 en/of 11-14 jaar en/of 12-15 jaar, in elk geval (telkens) een persoon die de leeftijd van 18 jaren nog niet heeft bereikt, waarbij door het camerastandpunt en/of de (onnatuurlijke) pose en/of de wijze van kleden van dat meisje/die persoon nadrukkelijk de (ontblote) geslachtsdelen in beeld gebracht worden en/of door dat meisje haar eigen vinger(s)/hand(en) op, in of in de buurt van haar vulva word(t)(en) gehouden en/of

het geheel of gedeeltelijk naakt (laten) poseren van een meisje in de geschatte leeftijd van 6-8 jaar, in elk geval (telkens) een persoon die de leeftijd van 18 jaren nog niet heeft bereikt, waarbij door het camerastandpunt en/of de (onnatuurlijke) pose en/of de wijze van kleden van dat meisje/die persoon nadrukkelijk de (ontblote) geslachtsdelen in beeld gebracht worden en/of

het (telkens) vaginaal en/of anaal penetreren (met de penis en/of een dildo en/of een zgn. markerstift) door een volwassen man van het lichaam van een meisje in de geschatte leeftijd van 9-11 jaar en/of 4-7 jaar en/of 7-9 jaar, in elk geval een persoon die de leeftijd van 18 jaar nog niet heeft bereikt ;

hij in de periode van 1 januari 2010 tot en met 15 mei 2010 te Almere en/of Eindhoven, door middel van een geautomatiseerd werk of met gebruikmaking van een communicatiedienst te weten Habbo en/of MSN met een persoon van wie hij weet dat deze de leeftijd van zestien jaren nog niet heeft bereikt te weten [benadeelde 1], geboren op [1997] een ontmoeting heeft voorgesteld met het oogmerk ontuchtige handelingen zoals vingeren en likken met die [benadeelde 1] te plegen terwijl hij daarbij enige handeling heeft ondernomen gericht op het verwezenlijken van die ontmoeting, immers heeft hij, verdachte, met die [benadeelde 1] concrete afspraken gemaakt om elkaar op 9 of 10 februari 2010 te ontmoeten en voor die [benadeelde 1] een reisschema opgesteld en haar geïnstrueerd op welke wijze zij naar hem moest reizen;

hij in de periode van 1 januari 2007 tot en met 15 mei 2010 te Eindhoven, een groot aantal afbeeldingen en een groot aantal videobestanden en gegevensdragers bevattende afbeeldingen in bezit heeft gehad terwijl op die afbeeldingen seksuele gedragingen zichtbaar zijn, waarbij telkens een persoon die kennelijk de leeftijd van achttien jaar nog niet had bereikt, was betrokken of schijnbaar was betrokken, welke voornoemde seksuele gedragingen bestonden uit onder meer

hij in de periode van 1 maart 2010 tot en met 15 mei 2010 te Ter Apel en/of Eindhoven, door middel van een geautomatiseerd werk of met gebruikmaking van een communicatiedienst te weten Habbo en/of smsverkeer met een persoon van wie hij weet dat deze de leeftijd van zestien jaren nog niet heeft bereikt te weten [benadeelde 2], geboren op [1996] een ontmoeting heeft voorgesteld met het oogmerk ontuchtige handelingen met die [benadeelde 2] te plegen terwijl hij daarbij enige handeling heeft ondernomen gericht op het verwezenlijken van die ontmoeting, immers heeft hij met die [benadeelde 2] via Habbohotel contact gelegd en zich daarbij als 16-jarige voorgedaan en het telefoonnummer van die [benadeelde 2] gevraagd en 'verkering gevraagd' en met die [benadeelde 2] via sms en telefonisch meermalen per dag (in relatiesfeer) contact gehad en op 10 april 2010 een ontmoeting in Ter Apel met die [benadeelde 2] afgesproken en daadwerkelijk gehad en daarbij haar rug aangeraakt

Het hof acht niet bewezen hetgeen verdachte meer of anders is ten laste gelegd dan hierboven is bewezen verklaard, zodat deze daarvan behoort te worden vrijgesproken.

Strafbaarheid van het bewezen verklaarde

Het onder 1 bewezen verklaarde levert op:

door middel van een geautomatiseerd werk of met gebruikmaking van een communicatiedienst een ontmoeting voorstellen aan iemand van wie hij weet dat deze de leeftijd van zestien jaren nog niet heeft bereikt, met het oogmerk ontuchtige handelingen te plegen met die persoon, welk voorstel tot ontmoeting is gevolgd door enige handeling gericht op het verwezenlijken van die ontmoeting.

Het onder 2 bewezen verklaarde levert op:

een gegevensdrager bevattende een afbeelding van een seksuele gedraging, waarbij iemand die kennelijk de leeftijd van achttien jaar nog niet heeft bereikt, is betrokken of schijnbaar is betrokken, in bezit hebben, meermalen gepleegd.

Het onder 3 bewezen verklaarde levert op:

door middel van een geautomatiseerd werk of met gebruikmaking van een communicatiedienst een ontmoeting voorstellen aan iemand van wie hij weet dat deze de leeftijd van zestien jaren nog niet heeft bereikt, met het oogmerk ontuchtige handelingen te plegen met die persoon, welk voorstel tot ontmoeting is gevolgd door enige handeling gericht op het verwezenlijken van die ontmoeting.

Er zijn geen feiten of omstandigheden aannemelijk geworden die de strafbaarheid van de feiten uitsluiten.

Strafbaarheid van de verdachte

Er zijn geen feiten of omstandigheden aannemelijk geworden die de strafbaarheid van verdachte uitsluiten.

De verdachte is daarom strafbaar voor het hiervoor bewezen verklaarde.

Op te leggen straf

Het hof acht dezelfde feiten bewezen als de eerste rechter, bij wiens vonnis de verdachte werd veroordeeld tot, kort gezegd, een gevangenisstraf voor de duur van

16 maanden waarvan 8 maanden voorwaardelijk met een proeftijd van 5 jaren, met bijzondere voorwaarden en met aftrek van het voorarrest.

De advocaat-generaal heeft gevorderd dat het gerechtshof de verdachte zal veroordelen tot een gevangenisstraf voor de duur van 24 maanden waarvan 12 maanden voorwaardelijk met een proeftijd van 5 jaren met bijzondere voorwaarden en met aftrek van het voorarrest.

Door de verdediging is bepleit dat aan verdachte geen langere gevangenisstraf zal worden opgelegd dan de duur die verdachte tot het moment van de schorsing in verzekering en voorlopige hechtenis heeft doorgebracht, met daarnaast een fikse voorwaardelijke straf met een lange proeftijd.

Bij de bepaling van de op te leggen straf is gelet op de aard en de ernst van hetgeen bewezen is verklaard, op de omstandigheden waaronder het bewezen verklaarde is begaan en op de persoon van de verdachte, zoals een en ander bij het onderzoek ter terechtzitting naar voren is gekomen.

Naar het oordeel van het hof komt in de door de rechtbank opgelegde straf onvoldoende de ernst van de bewezen verklaarde feiten tot uitdrukking.

Naar het oordeel van het hof kan gelet op de ernst van het bewezen verklaarde in de verhouding tot andere strafbare feiten, zoals onder meer tot uitdrukking komt in het hierop gestelde wettelijk strafmaximum en in de straffen die voor soortgelijke feiten worden opgelegd, niet worden volstaan met een andere of lichtere sanctie dan een straf die onvoorwaardelijke vrijheidsbeneming voor de hierna te vermelden duur met zich brengt.

Het hof heeft daarbij in het bijzonder gelet op het volgende.

Verdachte, een man van bijna veertig jaar, heeft zich op het internet voorgedaan als een jongeman van 16 of 21 jaar oud. In die hoedanigheid heeft hij contact gelegd met een aantal zeer jonge, kwetsbare meisjes en hun vertrouwen gewonnen. Hij heeft getracht met hen een ontmoeting te arrangeren met het doel ontuchtige handelingen met hen te verrichten. Bij één van de meisjes is het daadwerkelijk tot een korte ontmoeting gekomen. Dat het daarbij is gebleven is naar het oordeel van het hof slechts te wijten aan de omstandigheid dat het meisje die avond in gezelschap van anderen was.

Het hof heeft tevens rekening gehouden met de mate waarin het onder 1 en 3 bewezen verklaarde persoonlijk leed teweeg heeft gebracht bij de slachtoffers van deze feiten. Het is een feit van algemene bekendheid dat jeugdige slachtoffers van dergelijke misdrijven ernstig nadelige psychische gevolgen kunnen ondervinden.

Verdachte heeft door zijn gedragingen de geestelijke integriteit van de beide slachtoffers op ernstige wijze geschonden. Uit de slachtofferverklaringen van [benadeelde 1] en [benadeelde 2] blijkt dat beide meisjes nog altijd te kampen hebben met angstgevoelens en gevoelens van onzekerheid. Zij hebben zich allebei langdurig onder behandeling van professionele hulpverleners moeten stellen.

Bovendien brengen dergelijke feiten vaak ook groot persoonlijk leed toe aan de ouders van de slachtoffers.

Ten aanzien van het onder 2 bewezen verklaarde heeft het hof in aanmerking genomen dat het bezit van kinderporno indirect het vervaardigen van kinderporno bevordert, waarbij jonge kinderen door volwassenen aan vaak zeer verregaande seksuele handelingen worden onderworpen. Dergelijk seksueel misbruik kan – zoals algemeen bekend – leiden tot ernstige lichamelijke en psychische schade aan de slachtoffers. Verdachte heeft zich hiervan geen rekenschap gegeven.

Ten aanzien van de persoon van verdachte heeft het hof in het bijzonder gelet op:

De benadeelde partij [benadeelde 1] heeft in eerste aanleg een vordering ingesteld, strekkende tot schadevergoeding tot een bedrag van EUR 500,00, te vermeerderen met de wettelijke rente. Deze vordering is bij vonnis waarvan beroep toegewezen.

Uit het onderzoek ter terechtzitting is het hof voldoende gebleken dat de benadeelde partij

[benadeelde 1] als gevolg van verdachtes onder 1 bewezen verklaarde handelen rechtstreeks schade heeft geleden tot na te melden bedrag. Verdachte is tot vergoeding van die schade gehouden zodat de vordering tot dat bedrag toewijsbaar is.

Het hof ziet aanleiding te dezer zake de maatregel van artikel 36f Wetboek van Strafrecht op te leggen als na te melden.

Verdachte is naar burgerlijk recht aansprakelijk voor de schade die door het strafbare feit is toegebracht.

De benadeelde partij [benadeelde 2] heeft in eerste aanleg een vordering ingesteld, strekkende tot schadevergoeding tot een bedrag van EUR 326,94. Deze vordering is bij vonnis waarvan beroep toegewezen tot een bedrag van EUR 310,30.

De benadeelde partij heeft haar in eerste aanleg gedane vordering gehandhaafd.

Uit het onderzoek ter terechtzitting is het hof voldoende gebleken dat de benadeelde partij [benadeelde 2] als gevolg van verdachtes onder 3 bewezen verklaarde handelen rechtstreeks schade heeft geleden tot na te melden bedrag. Verdachte is tot vergoeding van die schade gehouden zodat de vordering tot dat bedrag toewijsbaar is.

Het hof ziet aanleiding te dezer zake de maatregel van artikel 36f Wetboek van Strafrecht op te leggen als na te melden.

Verdachte is naar burgerlijk recht aansprakelijk voor de schade die door het strafbare feit is toegebracht.

Voorlopige hechtenis

Ter terechtzitting in hoger beroep heeft de advocaat-generaal gevorderd dat de schorsing van de voorlopige hechtenis van de verdachte zal worden opgeheven. Die schorsing is eerder uitgesproken door de rechtbank te ’s-Hertogenbosch. Het hof is tot het oordeel gekomen, dat de strafvorderlijke belangen die gediend zijn met de voorlopige hechtenis thans zwaarder dienen te wegen dan de persoonlijke belangen die verdachte heeft bij het voortduren van de schorsing van de voorlopige hechtenis.

Het hof zal derhalve de schorsing van de voorlopige hechtenis opheffen.

Toepasselijke wettelijke voorschriften

De beslissing is gegrond op de artikelen 14a, 14b, 14c, 14d, 24c, 36f, 57, 63, 240b en 248e van het Wetboek van Strafrecht, zoals deze luidden ten tijde van het bewezen verklaarde.

Wijst toe de vordering tot schadevergoeding van de benadeelde partij [benadeelde 1] terzake van het onder 1 bewezen verklaarde tot het bedrag van EUR 500,00 (vijfhonderd euro) aan immateriële schade en veroordeelt de verdachte om dit bedrag tegen een behoorlijk bewijs van kwijting te betalen aan de benadeelde partij.

Verwijst de verdachte in de door de benadeelde partij gemaakte en ten behoeve van de tenuitvoerlegging nog te maken kosten, tot aan de datum van deze uitspraak begroot op nihil.

Legt aan de verdachte de verplichting op om aan de Staat, ten behoeve van het slachtoffer, genaamd [benadeelde 1], een bedrag te betalen van EUR 500,00 (vijfhonderd euro) aan immateriële schade, bij gebreke van betaling en verhaal te vervangen door 10 (tien) dagen hechtenis, met dien verstande dat de toepassing van die hechtenis de verplichting tot schadevergoeding aan de Staat ten behoeve van het slachtoffer niet opheft.

Bepaalt dat voormelde betalingsverplichting ter zake van de immateriële schade vermeerderd wordt met de wettelijke rente vanaf 1 januari 2010 tot aan de dag der algehele voldoening.

Bepaalt dat, indien de verdachte heeft voldaan aan zijn verplichting tot betaling aan de Staat daarmee zijn verplichting tot betaling aan de benadeelde partij in zoverre komt te vervallen en andersom dat, indien de verdachte heeft voldaan aan zijn verplichting tot betaling aan de benadeelde partij daarmee zijn verplichting tot betaling aan de Staat in zoverre komt te vervallen.

Wijst toe de vordering tot schadevergoeding van de benadeelde partij [benadeelde 2] terzake van het onder 3 bewezen verklaarde tot het bedrag van EUR 326,94 (driehonderd zesentwintig euro en vierennegentig cent) aan materiële schade en veroordeelt de verdachte om dit bedrag tegen een behoorlijk bewijs van kwijting te betalen aan de benadeelde partij.

Verwijst de verdachte in de door de benadeelde partij gemaakte en ten behoeve van de tenuitvoerlegging nog te maken kosten, tot aan de datum van deze uitspraak begroot op nihil.

Legt aan de verdachte de verplichting op om aan de Staat, ten behoeve van het slachtoffer, genaamd [benadeelde 2], een bedrag te betalen van EUR 326,94 (driehonderd zesentwintig euro en vierennegentig cent) aan materiële schade, bij gebreke van betaling en verhaal te vervangen door 6 (zes) dagen hechtenis, met dien verstande dat de toepassing van die hechtenis de verplichting tot schadevergoeding aan de Staat ten behoeve van het slachtoffer niet opheft.

Bepaalt dat, indien de verdachte heeft voldaan aan zijn verplichting tot betaling aan de Staat daarmee zijn verplichting tot betaling aan de benadeelde partij in zoverre komt te vervallen en andersom dat, indien de verdachte heeft voldaan aan zijn verplichting tot betaling aan de benadeelde partij daarmee zijn verplichting tot betaling aan de Staat in zoverre komt te vervallen.

Heft op de schorsing van de voorlopige hechtenis van verdachte.

Aldus gewezen door

mr. Y.G.M. Baaijens- van Geloven, voorzitter,

mr. K.J. van Dijk en mr. T.A. de Roos, raadsheren,

in tegenwoordigheid van mw. J.G.M. van Zandbeek, griffier,

en op 7 maart 2012 ter openbare terechtzitting uitgesproken.