6.4.3 Groot-Brittannië

Het is opmerkelijk dat juist het Engelse recht een afzonderlijke wettelijke regeling kent op het terrein van de vergoeding van immateriële schade bij overlijden.

Op grond van de Engelse common law hebben nabestaanden geen recht op vergoeding van immateriële schade die zij lijden door het overlijden van een naaste.1 Wel kent het Engelse recht een wettelijke regeling voor de vergoeding van overlijdensschade, neergelegd in de Fatal Accidents Act (faa). Krachtens Section lA FAA hebben de echtgenoot, de ouders van minderjarige ongehuwde wettige kinderen en de moeder van een onwettig minderjarig ongehuwd kind recht op een vast bedrag aan vergoeding, aangeduid als 'damages for bereavement'.2 Daartoe is niet vereist dat zij het bestaan of de omvang van schade aannemelijk maken. Aldus is in de vorm van een zeer gesloten formulering een beperkt recht op vergoeding van immateriële schade van nabestaanden aanvaard. Daaraan kleven nadelen, maar die worden door McGregor met enige nuchterheid begroet:3

De bedenkingen tegen de beperkte kring van gerechtigden hebben overigens geleid tot de suggestie van de Law Commission om te komen tot aanzienlijke uitbreiding van de kring van tot schadevergoeding gerechtigden.4

Naast de vergoeding van overlijdensschade op grond van Section lA FAA bestaat op grond van de common law de mogelijkheid vergoeding te vorderen van (vermogens- en immateriële) schade als gevolg van 'shock'. Daartoe is evenwel in de eerste plaats vereist dat vaststaat dat jegens de 'geschrokkene' onrechtmatig is gehandeld en in de tweede plaats dat sprake is van 'recognised psychiatrie illnes'.5 Deze groep van gevallen wordt in het Engelse recht uitdrukkelijk onderscheiden van de in de FAA geregelde gevallen van overlijdensschade. Zoals aangegeven zijn de smartengeldbedragen bij overlijden van een naaste wettelijk gefixeerd op £ 7.500. Bij psychische schade als gevolg van schrik worden bedragen van £ 500 tot £ 45.000 genoemd,6 al naar gelang de ernst van de psychische schade.

Denkbaar is dat een nabestaande zowel vergoeding ontvangt voor hereave-ment' op grond van de FAA als voor geestelijk letsel. Dat wordt evenwel niet als bezwaar gezien, omdat de vergoeding van psychische schade eerst in aanmerking komt wanneer het gaat om zeer ernstige schade, waarbij 'normal grief' buiten beschouwing wordt gelaten, terwijl de 'bereavement damages' nu juist het oog hebben op 'normal grief' in geval van overlijden.7