Rb. Rotterdam, 28-05-2014, nr. C/10/451263 / KG ZA 14-458

Een overeenkomst schept in beginsel slechts rechten en plichten tussen de contractspartijen. In deze zaak heeft NCIM twee overeenkomsten gesloten met verschillende wederpartijen. De tekst van beide overeenkomsten sluit niet op elkaar aan. Per wederpartij van NCIM zal uitgewerkt worden welke rechten en plichten tot stand zijn gekomen.

NCIM en Brainnet.

Brainnet heeft met [Gedaagde 1] afgesproken, dat hij vanaf 1 juni 2014 (rechtstreeks) voor haar zal gaan werken, zodat NCIM een spoedeisend belang heeft bij haar vorderingen.

Brainnet heeft de overeenkomst met een e-mail van 29 april 2014 opgezegd. Art. 3.7 van de Dienstverleningsovereenkomst geeft Brainnet het recht om (tussentijds) de overeenkomst op te zeggen. Art. 3.5 is, anders dan NCIM aanvoert, bedoeld voor de situatie dat de overeenkomst kan worden ontbonden wegens – kortweg – wanprestatie. Dat is in deze zaak niet aan de orde. Vast staat dat de opzegtermijn van vier weken in acht is genomen, zodat Brainnet de overeenkomst rechtsgeldig tegen 1 juni 2014 heeft opgezegd. De vordering van € 9.360,-- (betreffende de gemiste vergoeding over juni 2014) moet dan ook worden afgewezen.

Vast staat dat NCIM aan Brainnet het recht heeft gegeven om de deskundige die zij van NCIM betrekt, na afloop van de overeenkomst tussen Brainnet en NCIM, zelf in vaste dienst te nemen. Namens NCIM is aangevoerd, dat deze bepaling ‘de wenkbrauwen deed optrekken’, maar dat is getekend, omdat met [Gedaagde 1] een relatiebeding was afgesproken en bij NCIM het vertrouwen bestond dat [Gedaagde 1] langere tijd voor NCIM zou blijven werken, vanwege de (recent) ter beschikking gestelde leaseauto. Zonder artikel 13.1 van de overeenkomst te bespreken is NCIM akkoord gegaan met deze bepaling. Brainnet mocht er op vertrouwen dat zij van dit recht gebruik mocht maken, ongeacht de afspraken die NCIM met [Gedaagde 1] had gemaakt.

Het voornemen van Brainnet om [Gedaagde 1] per 1 juni 2014 in dienst te nemen of hem rechtstreeks opdracht te geven zonder tussenkomst van NCIM is onder deze omstandigheden niet onrechtmatig. Het gevorderde verbod zal dus worden afgewezen.

Nu Brainnet niet tekort schiet of onrechtmatig handelt jegens NCIM, is zij evenmin gehouden tot schadevergoeding. Het gevorderde voorschot op de omzetderving zal worden afgewezen.

NCIM wordt als de in het ongelijk gestelde partij veroordeeld in de proceskosten die aan de zijde van Brainnet worden begroot op:

griffierecht € 946,-- (50%)

salaris advocaat € 408,-- (50%)

Totaal € 1.354,--

NCIM en [Gedaagde 1].

[Gedaagde 1] voert aan dat het relatiebeding in strijd is met het bepaalde in art. 9a Wet Allocatie Arbeidskrachten Door Intermediairs (verder: Waadi).

Deze op Richtlijn 2008/104 EG gebaseerde regel heeft ten doel de toegang van de gedetacheerde werknemer tot vast werk te vergroten. [Gedaagde 1] had echter bij NCIM ook ‘vast werk’, nu hij een arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd had. Het concurrentiebeding is niet in strijd met art 9a Waadi.

Of NCIM een zgn Waadi registratie heeft kan in het midden blijven.

Voorts voert [Gedaagde 1] aan dat NCIM afstand heeft gedaan van haar recht nakoming te vorderen van het relatiebeding. In dit verband stelt zij het volgende. Uit de overeenkomst tussen Brainnet en NCIM blijkt dat [Gedaagde 1] in dienst mag treden bij Brainnet; als zij [Gedaagde 1] aan het beding zou houden, zou dat betekenen dat de overeenkomst met Brainnet en NCIM niet uitgevoerd kan worden.

Van rechtsverwerking kan sprake zijn indien bij de wederpartij gerechtvaardigd vertrouwen is gewekt dat de gerechtigde zijn aanspraak niet (meer) geldig zal maken. In dit geval vertrouwt [Gedaagde 1] op een niet met hem gesloten overeenkomst (tussen NCIM en Brainnet). Ter zitting is gebleken dat [Gedaagde 1] door Brainnet is gewezen op haar recht hem over te nemen. [Gedaagde 1] heeft van NCIM niets gehoord in dit verband. Daarbij is van belang dat [Gedaagde 1] geen vrijstelling als bedoeld in artikel 6 van de arbeidsovereenkomst aan NCIM heeft verzocht. [Gedaagde 1] mocht er onder deze omstandigheden niet op vertrouwen dat NCIM hem niet aan het relatiebeding zou houden.

[Gedaagde 1] wijst er nog op dat een beding niet zodanig mag worden uitgelegd dat het geen betekenis heeft. Daarbij doelt hij op de (feitelijke) onmogelijkheid van Brainnet om hem in dienst te nemen. Voor [Gedaagde 1] ontstaan echter geen rechten of plichten door de overeenkomst van NCIM en Brainnet. De voorzieningenrechter is zich er van bewust dat de vreemde situatie is ontstaan dat Brainnet wel aan [Gedaagde 1] een arbeidsovereenkomst mag aanbieden, maar dat [Gedaagde 1] dit aanbod niet mag accepteren. Dit is het resultaat van de door verschillende partijen gesloten overeenkomsten die niet op elkaar aansluiten. [Gedaagde 1] en NCIM kunnen dit zelf oplossen door (aanvullende) afspraken te maken, zoals artikel 6 van de arbeidsovereenkomst ook voorstelt. Als van die mogelijkheid geen gebruik wordt gemaakt, kan de voorzieningenrechter niet in plaats daarvan de regeling (met uitleg) aanpassen. Mocht NCIM zich in de visie van [Gedaagde 1] bij een dergelijk overleg onredelijk opstellen, dan kan dat in rechte worden getoetst.

Het is [Gedaagde 1], gelet op het relatiebeding niet toegestaan per 1 juni 2014 (rechtsreeks) voor Brainnet te gaan werken. Het gevorderde verbod zal worden toegewezen.

Indien [Gedaagde 1] het relatiebeding niet respecteert zal hij per 1 juni 2014 een contractuele boete van € 12.750,-- verbeuren. [Gedaagde 1] verzoekt de boete te matigen, omdat Brainnet al € 10.000,-- aan NCIM moet betalen, zodat de boete buitensporig en onaanvaardbaar is.

Indien de billijkheid dit klaarblijkelijk eist, kan de rechter op verzoek van de schuldenaar de bedongen boete matigen. De boete is bedoeld om [Gedaagde 1] van overtreding van het relatiebeding te weerhouden. Het gevorderde bedrag komt niet onredelijk voor. Het enkele feit dat een derde (Brainnet) € 10.000,-- aan NCIM moet betalen staat los van de verplichtingen van [Gedaagde 1] de boete te voldoen bij overtreding en deze omstandigheid maakt de bedongen boete niet onaanvaardbaar hoog.

De gevorderde boete zal worden toegewezen om [Gedaagde 1]. Daarnaast is geen dwangsom meer nodig.

[Gedaagde 1] heeft ter zitting toegezegd het contract betreffende de leaseauto te zullen (laten) overnemen. Ter zitting is evenwel geen overeenstemming bereikt, zodat [Gedaagde 1] aan zijn toezegging zal worden gehouden. Dit onderdeel van de vordering zal worden toegewezen.

[Gedaagde 1] wordt als de in het ongelijk gestelde partij veroordeeld in de proceskosten die aan de zijde van NCIM worden begroot op:

dagvaarding € 77,52

griffierecht € 946,-- (50%)

salaris advocaat € 408,-- + (50%)

Totaal € 1.431,52

in reconventie

Uit hetgeen ten aanzien van het relatiebeding en de bedongen boete is overwogen volgt dat de vordering tot matiging van de boete zal worden afgewezen.

[Gedaagde 1] is in dienst bij NCIM tot 1 juni 2014, zodat NCIM tot dat tijdstip alle uit die arbeidsovereenkomst voortvloeiende verplichtingen dient na te komen. Vast staat dat [Gedaagde 1] in mei 2014 vakantie heeft opgenomen met toestemming van Brainnet en zonder toestemming te vragen aan NCIM. Hoewel dit formeel niet geheel juist is, kan hieraan niet de conclusie worden verbonden dat [Gedaagde 1] geen recht heeft op salaris omdat de bedongen arbeid niet is verricht. Brainnet bepaalde wat [Gedaagde 1] feitelijk moest doen en zij heeft geen bezwaar gemaakt tegen de vakantie, zodat zij NCIM over de maand mei 2014 de vergoeding voor [Gedaagde 1] verschuldigd is.

Over de vakantiedagen is loon verschuldigd.

Overigens geldt nog het volgende. Indien géén loon zou zijn verschuldigd, dient NCIM bij de afrekening niet genoten vakantiedagen te vergoeden, zodat het belang van NCIM bij haar verweer zeer gering is.

Aangezien de arbeidsovereenkomst per 1 juni 2014 ten einde is gekomen, dient NCIM een eindafrekening te verstrekken. De vordering tot betaling van loon over mei 2014 en het verstrekken van een eindafrekening met uitbetaling zal worden toegewezen. Er is geen aanleiding om te veronderstellen dat NCIM deze verplichtingen niet zal nakomen, zodat geen dwangsom zal worden opgelegd.

Aangezien elk van partijen op enig punt in het ongelijk is gesteld, zullen de proceskosten worden gecompenseerd in die zin dat elk van partijen de eigen kosten draagt.