4.3.3.6 Doelmatigheid

In algemene zin geldt dat invorderingsfaciliteiten doelmatig zijn. De belastingclaim blijft in stand. Dit is alleen anders indien de belastingplichtige op een later moment niet meer in staat is aan zijn verplichtingen te voldoen. In die zin loopt de overheid een risico indien een belastingplichtige bij het ontstaan van de belastingschuld wel in staat zou zijn geweest aan zijn verplichtingen te voldoen en op een later moment niet meer. De doelmatigheid van deze faciliteit wordt verder negatief beïnvloed door het renteloze karakter van de faciliteit. Het doel van de overheid is de belastingschuldige uitstel van betaling te bieden om liquiditeitsproblemen als gevolg van de belastingheffing te voorkomen. Door geen invorderingsrente te berekenen, krijgt de belastingschuldige een voordeel dat niet nodig is om het doel te bereiken.

Negatief op de doelmatigheid van de faciliteit werkt nog het gegeven dat uitstel van betaling kan worden verkregen ook indien geen sprake is van liquiditeitsproblemen bij de belastingschuldige. Zie uitgebreider paragraaf 4.3.2.6.

Verder geldt vanuit het oogpunt van de belastingplichtige dat aan de doelmatigheid van de faciliteit afbreuk wordt gedaan door het ingewikkelde karakter van de regeling. Dit betreft de in art. 25, negentiende lid, IW 1990 genoemde situaties waarvoor geldt dat het uitstel (gedeeltelijk) wordt beëindigd. Vanuit de gedachte dat de regering bij het verlenen van uitstel van betaling rekening wil houden met de aflossingen is deze keuze begrijpelijk. Veelal betekent dit dat de wetgeving ingewikkelder wordt.

Conform hetgeen in paragraaf 4.3.2.6 uiteen is gezet, geldt dat de doelmatigheid van de faciliteit verder negatief wordt beïnvloed als gevolg van het feit dat de Belastingdienst de belastingschuld gedurende een lange periode moet blijven volgen.