HR, 22-11-2011, nr. 10/04407

Ik durf het in casu wel aan om het opsporingsonderzoek als bedroevend slecht te kwalificeren. Dit kwam al reeds naar voren uit de wijze waarop de confrontatie is gehouden. Het blijkt echter in het bijzonder uit het volgende:

Op 14 november 2006 is wel aan cliënt een aantal foto's getoond van mensen die voldeden aan het signalement van [betrokkene 4]. Cliënt heeft ze niet herkend, echter pas enige dagen voor de zitting in 1e aanleg bereikte mij een proces-verbaal van bevindingen, reeds opgemaakt op 19 juli 2006 — nota bene een kleine maand na de aanhouding van cliënt! — waaruit blijkt dat de man die de bewuste sms had gestuurd naar cliënt op 28 juni reeds bekend was bij de politie (p. 452 dossier).

Hij heet [betrokkene 4], geboren op 5 december 1970, heeft een strafblad — straatroof, komt uit Suriname en heeft mitsdien een donkere huidskleur. De politie beschikte over een foto maar liet na deze foto aan cliënt te tonen. Dat is onbegrijpelijk te meer nu uit de telefoongegevens van deze [betrokkene 4] blijkt dat deze overeenkomen met de reis die aangevers hebben gemaakt op 28 juni 2006: vanaf de Nieuwmarkt (23.23 uur naar Amsterdam-west: Admiraal de Ruijterweg om 00.12 tot 00.35 uur: daarna richting Weteringschans. Nog onbegrijpelijker is dat ook aan de aangevers, bijvoorbeeld tijdens de rogatoire commissie niet een foslo wordt getoond inclusief foto van deze [betrokkene 4].

Kennelijk vindt er geen nader onderzoek meer plaats tot — opeens — december 2007. Dan blijkt dat deze [betrokkene 4] op 23 juli 2007 is geëmigreerd (p. 477). Niet blijkt dat bij de Surinaamse autoriteiten is verzocht om informatie omtrent zijn verblijfplaats.

Ik stel vast dat er een reële kans is dat deze [betrokkene 4] de door cliënt genoemde [betrokkene 4] is. Deze mogelijkheid is echter nimmer serieus onderzocht. Dat is onbegrijpelijk zo niet verbijsterend als men het requisitoir van de officier van justitie leest waarin ze aangeeft dat ze gelooft dat [betrokkene 7] de tweede dader is geweest. De telefoon van deze [betrokkene 7] staat op naam van genoemde […]. Al in een bijzonder vroeg stadium van het onderzoek verzuimt de politie alsmede verzuimt het OM daartoe opdracht te geven onderzoek te doen naar een overduidelijke verdachte. Ze beschikken over zijn naam, geboortedatum, foto en telefoonnummer en ze weten op welke datum hij naar Suriname is geëmigreerd. Desondanks vindt geen enkel onderzoek plaats. Naast het zijn van verdachte, is het een evidente getuige die alles over cliënts alibi etc. van die nacht kan verklaren.

Mocht uw Hof derhalve een bewezenverklaring overwegen dan verzoek ik u nader onderzoek te gelasten, te weten:

De raadsman heeft vrijspraak bepleit voor de feiten 1 en 2.

Hij heeft daaraan in de kern het volgende ten grondslag gelegd.

Het hof overweegt omtrent een en ander als volgt.

Op 28 juni 2006 kreeg de politie om 00.25 uur de opdracht te gaan naar de woning gelegen aan de [a-straat 1] in Amsterdam-West in verband met een steekpartij. Ter plaatse werd een bloedende man aangetroffen, te weten aangever [betrokkene 5]. Hij heeft tijdens zijn aangifte en later bij de rechter-commissaris, kort en zakelijk en voor zover hier van belang, het volgende verklaard.

Hij en zijn vriend, aangever [betrokkene 6], hebben in de avond van 27 juni 2006 een negroïde man met kort haar (hierna: dader 1) ontmoet in een kroeg in het centrum van Amsterdam. Vervolgens heeft dader 1 een andere negroïde man gebeld (hierna: dader 2). Deze is ongeveer twintig minuten later het café binnen gekomen. Deze man was een negroïde man van ongeveer 25 tot 28 jaar oud met dreadlocks. Hij, [betrokkene 5], had een stapel bankbiljetten met een totale waarde van ongeveer € 1340,- in zijn zak en heeft die avond die bankbiljetten op enig moment aan het gezelschap getoond.

Met zijn vieren zijn ze rond 23.00 uur vanuit genoemd café eerst naar het Damstraathotel gegaan in het centrum van Amsterdam om een jas te halen en aansluitend naar een woning aan de [a-straat 1] te Amsterdam-West gereden om nog wat te drinken. Dader 2 zei dat het zijn woning betrof, was in het bezit van de sleutels waarmee hij de woning opende en gedroeg zich vervolgens alsof hij thuis was.

Hij en [betrokkene 6] zijn in de woning zijn afgeperst en bestolen. Bij het geweld dat is gebruikt zijn een vleesvork en vleeshakmes gehanteerd. Ook vond bedreiging met een wapen plaats. Hierdoor heeft hij zwaar lichamelijk letsel heeft opgelopen.

[betrokkene 6] heeft in grote lijnen en op essentiële onderdelen hetzelfde verklaard als [betrokkene 5]. De verschillen tussen beide verklaringen en versies van de gebeurtenissen zijn van ondergeschikte aard en doen geen afbreuk aan de kern ervan, noch aan de betrouwbaarheid van hetgeen het hof uit de inhoud van die verklaringen als bewijs gebruikt.

De verdachte heeft bij de politie en ten overstaan van de rechter-commissaris kort en zakelijk en voor zover hier van belang, het volgende verklaard.

Op 27 juni 2006 was hij met een kennis van hem genaamd [betrokkene 4], thuis in zijn woning aan de [a-straat 1] te Amsterdam-West. Rond 23.00 uur is hij alleen naar het centrum gegaan, naar café Gigi op het Leidseplein. [betrokkene 4] bleef in zijn woning achter. Daarna is hij naar de naastgelegen Brasil bar gegaan, alwaar hij op 28 juni 2006 rond 00.30 uur-01.00 uur arriveerde. Daar is hij tot 04.00 uur gebleven, vervolgens is hij naar de Wallen is gegaan en daar vandaan is hij naar het Damrak gelopen, heeft daar een snorder gepakt en is naar huis gereden.

Rond 06.00 uur was hij thuis, maar kreeg zijn huisdeur niet open. Vervolgens is hij naar zijn tante in Osdorp gegaan en arriveerde daar rond 08.00 uur. Rond 12.00 uur kwam hij weer bij zijn woning aan en hoorde van zijn buurman dat daar een gevecht had plaatsgevonden en dat de politie was geweest.

De verklaringen van [betrokkene 5 en 6] worden ondersteund door de resultaten van het onderzoek naar de telefoongegevens van de telefoon die bij de verdachte in gebruik was. Tevens is onderzoek verricht naar de gegevens van de telefoon van ene [betrokkene 7], van wie de verdachte op 29 juni 2006 een sms ontving. Uit genoemde telefoongegevens blijkt dat de gebruiker van het mobiele telefoonnummer 06[002] in de avond van 27 juni 2006 tussen 22.47 uur en 23.23 uur meermalen naar de telefoon van de verdachte heeft gebeld. Dit telefoonnummer was in de mobiele telefoon van de verdachte opgeslagen onder ‘[betrokkene 7]’. Voorts blijkt uit deze gegevens dat de telefoon van de verdachte om 22.51 uur nog in de directe omgeving van de woning van de verdachte aan de [a-straat] te Amsterdam uitpeilde, te weten op een paal aan de Krelis Louwenstraat. Vanaf 23.01 uur veranderden de aangestraalde palen en uit de locaties daarvan kan worden afgeleid dat die telefoon op weg was richting het centrum van Amsterdam. Om 23.16 uur werd de telefoon van de verdachte uitgepeild in het centrum van Amsterdam, te weten het Damrak.

Om 23.23 uur peilden zowel de telefoon van de verdachte als de telefoon van [betrokkene 7] uit op de zendmast bij de Nieuwmarkt, dat wil zeggen in de directe omgeving van genoemd café Bermuda. Dit leidt tot de conclusie dat de verdachte en ‘[betrokkene 7]’ op dat tijdstip dicht bij elkaar in de buurt waren en dat het zeer wel mogelijk is dat beiden zich bevonden in café Bermuda. Voorts blijkt dat de telefoons van de verdachte en [betrokkene 7] om 00.34 uur uitpeilden op de zendmast in de Reinaert de Vosstraat, in de directe omgeving van de woning van de verdachte. Rond deze zelfde tijd zijn ook de strafbare feiten gepleegd. De politie is immers naar aanleiding van een melding op 28 juni 2006 om 00.25 uur ter plaatse gekomen en heeft toen [betrokkene 5] bloedend op straat aangetroffen. Zowel de verdachte als [betrokkene 7] waren dus op het moment van het plegen van de feiten onder 1 en 2 in de buurt van de plaats delict aanwezig. [betrokkene 7] heeft bovendien op 29 juni 2006 te 10.08 een sms verzonden naar de telefoon van de verdachte met daarin de volgende tekst: ‘als je de wet van de maffia overtreed wort je neergeschoten waar is al dat geld bel me speel niet met mensen die je altyd kan bellen om geld te gaan maken weetje met watje bezig bent alles kan anders om draajen’.

Dat de verdachte zijn telefoon die nacht niet bij zich had en derhalve de historische telefoongegevens niet van waarde zijn, acht het hof onaannemelijk gezien het feit dat zijn telefoon die avond en nacht op verschillende plaatsen uitpeilde en de verdachte op het moment van zijn aanhouding in het bezit was van zijn telefoon zonder dat hij, naar eigen zeggen, eerst thuis was geweest.

Het hof leidt hieruit af dat de telefoon van de verdachte op de avond van 27 juni 2006 niet in zijn woning is achtergebleven. Dat de door de verdachte genoemde [betrokkene 4] die telefoon die avond en nacht zou hebben gebruikt is onverenigbaar met de eigen verklaring van de verdachte dat hij deze [betrokkene 4] na zijn vertrek uit de woning niet meer heeft ontmoet.

Het hof verwerpt de verklaringen van de verdachte omtrent deze [betrokkene 4] in hun geheel als onaannemelijk. Anders dan een signalement heeft de verdachte geen enkel gegeven van deze [betrokkene 4] kunnen verstrekken op grond waarvan hij te identificeren zou zijn. De politie heeft diverse pogingen gedaan om op basis van dit signalement een [betrokkene 4] te achterhalen. Dit heeft niet tot enig resultaat geleid. Bovendien maakt het feit dat zich ten tijde van de strafbare feiten een vrouw in de woning bleek te bevinden die later kennelijk samen met een van de daders is gevlucht, de verklaring van de verdachte over een zekere [betrokkene 4] eens temeer ongeloofwaardig. De verdachte heeft niets verklaard over een vrouw die die avond/nacht in zijn woning zou hebben verbleven.

Gebleken is dat op 28 juni 2006 meerdere personen stonden ingeschreven op het adres [a-straat 1] te Amsterdam, te weten: de verdachte, zijn broer [betrokkene 3] en hun oom [betrokkene 2]. [betrokkene 3] woonde echter niet feitelijk in deze woning, maar bij een tante in Rotterdam. Hij was ten tijde van het delict ook in Rotterdam. Voorts is gebleken dat [betrokkene 2] ten tijde van het delict gedetineerd was. Nu het bestaan van de door de verdachte genoemde [betrokkene 4] onaannemelijk wordt geacht en evenmin aannemelijk is dat een andere man dan de verdachte ten tijde van het plegen van de strafbare feiten in zijn huis verbleef, dan wel over een sleutel daarvan beschikte, neemt het hof aan dat de verdachte als enige op bedoeld adres ingeschreven persoon gelegenheid had tot het plegen van de tenlastegelegde feiten.

Het hof komt op grond van het voorgaande tot de conclusie dat de slachtoffers op de avond van 27 juni 2006 in eerste instantie [betrokkene 7] hebben ontmoet; dat [betrokkene 7] de verdachte heeft gebeld, die op dat moment thuis was; dat de verdachte vervolgens naar Café Bermuda is gegaan waar hij [betrokkene 7] en de slachtoffers heeft ontmoet en dat zij tenslotte gezamenlijk naar de woning van de verdachte in Amsterdam-West zijn gegaan, waar de verdachte en [betrokkene 7] de slachtoffers (kort gezegd) hebben mishandeld en beroofd. Het hof neemt voorts aan dat genoemde sms van [betrokkene 7] aan de verdachte op de opbrengst van die beroving betrekking heeft.

Dat het kapsel van de verdachte zoals dat door de slachtoffers is beschreven (een manspersoon met dreadlocks, respectievelijk rastahaar), niet overeenstemt met het kapsel van de verdachte ten tijde van zijn aanhouding (kort haar) en dat de verdachte daarom -en ook gezien zijn kleding niet aan het signalement van de dader voldoet, kan in het licht van het voorgaande de verdachte niet baten. Gelet op de hiervoor weergegeven vaststellingen gaat het hof ervan uit dat de verdachte zijn haardracht, voordat hij zich bij de politie heeft gemeld, heeft gewijzigd en zich heeft verkleed.

Het resultaat van de enkelvoudige fotoconfrontatie zal het hof niet als bewijsmiddel bezigen en derhalve behoeft het desbetreffende verweer van de raadsman geen nadere bespreking.

Op grond van de bewijsmiddelen in samenhang met het voorgaande acht het hof het onder 1 en 2 tenlastegelegde wettig en overtuigend bewezen, zoals na te melden.

Hetgeen de raadsman overigens heeft opgemerkt kan daaraan niet afdoen.’