21.3.1 De overeenkomst tot verdeling van kosten voor gemene rekening als belastingplichtige

Een overeenkomst ter verdeling van voor gemene rekening gemaakte kosten leidt niet tot het ontstaan van een nieuw belastingsubject. Aan kosten voor gemene rekening ligt de veronderstelling ten grondslag dat er twee of meer van elkaar te onderscheiden entiteiten zijn, die tezamen niet als één belastingsubject kunnen worden aangemerkt. Met toepassing van het leerstuk wordt beoogd te voorkomen dat de ene participant (de penvoerder) btw in rekening dient te brengen aan de andere participant. Zoals ik heb laten zien in paragrafen 21.2.5 en 21.2.6, is het leerstuk in eerste instantie ontwikkeld op het niveau van het subject. De Tariefcommissie ging kennelijk uit van de idee dat twee afzonderlijk te onderscheiden belastingsubjecten tezamen toch één (gedeeltelijke) interne sfeer kunnen bezitten. In de jurisprudentie van de Hoge Raad is dit idee niet meer terug te vinden. De Hoge Raad hanteert het leerstuk op het niveau van het object.