4.4.1 Inleiding

In dit hoofdstuk is de negende deelvraag uit dit onderzoek aan bod gekomen: ‘Welke op de inkomstenbelasting betrekking hebbende bedrijfsopvolgingsfaciliteiten gebruikt de overheid momenteel om haar doel te bereiken?’ De faciliteiten kunnen worden onderscheiden in doorschuiffaciliteiten (paragraaf 4.2) en invorderingsfaciliteiten (paragraaf 4.3).

Toepassing van een doorschuiffaciliteit heeft in grote lijnen tot gevolg dat de belastingheffing over de in de onderneming of ab-aandelen besloten meerwaarden wordt doorgeschoven van de overdrager naar de overnemer. Met invorderingsfaciliteiten wordt mogelijk gemaakt dat, al dan niet renteloos, uitstel van betaling wordt gegeven voor belastingschulden voortvloeiend uit bedrijfsoverdrachten. De belastingclaim blijft rusten op de overdrager.

In dit hoofdstuk is van alle faciliteiten eerst de werking van de bepaling toegelicht. Vervolgens zijn de faciliteiten getoetst op basis van de in paragraaf 1.4 opgenomen toetsingscriteria. Daarmee is het eerste deel van de probleemstelling aan bod gekomen, te weten of fiscale bedrijfsopvolgingsfaciliteiten aanvaardbaar zijn. De aanvaardbaarheid van de faciliteiten is samengevat in tussenconclusies.1

In paragraaf 4.4.2 worden de conclusies ten aanzien van de doorschuiffaciliteiten weergegeven. Dit wordt gedaan op hoofdlijnen. Het gaat om de uitgangspunten van de faciliteiten. Hetzelfde wordt in paragraaf 4.4.3 gedaan voor de invorderingsfaciliteiten.

In hoofdstuk 6 worden op basis hiervan en op basis van de tussenconclusies voorstellen tot verbetering geformuleerd.