Hof 's-Hertogenbosch, 06-04-2012, nr. 20-001902-11

verdachte werd vrijgesproken van de hem primair ten laste gelegde moord;

verdachte werd ontslagen van alle rechtsvervolging ten aanzien van de subsidiair bewezen verklaarde doodslag;

de benadeelde partijen [benadeelde 1] en [benadeelde 2] niet-ontvankelijk werden verklaard in hun vorderingen.

Hoger beroep

De officier van justitie heeft tegen voormeld vonnis hoger beroep ingesteld.

de verdachte zal vrijspreken van het hem primair ten laste gelegde feit;

de verdachte voor het hem subsidiair ten laste gelegde feit zal veroordelen tot een gevangenisstraf voor de duur van 7 jaren met aftrek overeenkomstig artikel 27 van het Wetboek van Strafrecht;

aan de verdachte zal opleggen de schadevergoedingsmaatregel ex artikel 36f van het Wetboek van Strafrecht tot een bedrag van EUR 4.794,84 subsidiair 57 dagen hechtenis;

aan de verdachte zal opleggen de schadevergoedingsmaatregel ex artikel 36f van het Wetboek van Strafrecht tot een bedrag van EUR 1.945,63 subsidiair 29 dagen hechtenis;

de vordering van de benadeelde partij [benadeelde 1] zal toewijzen tot een bedrag van

EUR 4.794,84, te vermeerderen met de wettelijke rente;

de vordering van de benadeelde partij [benadeelde 2] zal toewijzen tot een bedrag van

EUR 1.945,63.

De verdediging heeft bepleit:

primair dat verdachte zal worden vrijgesproken van het hem ten laste gelegde;

subsidiair dat verdachte zal worden ontslagen van alle rechtsvervolging;

dat de benadeelde partijen in hun vorderingen niet-ontvankelijk verklaard zullen worden.

De verklaring van [getuige 1], afgelegd bij de politie op 6 oktober 2010, voor zover inhoudende – zakelijk weergegeven – als volgt:

Ik heb [A] voor het laatst gezien of gesproken op 4 oktober 2010 rond 17.00 of 18.00 uur. Ik ken [verdachte]. Ik (het hof begrijpt: verbalisant) zag dat getuige op de plattegrond de woning van [verdachte] aanwees. Ik zag [verdachte] en [A] bij de apotheek. Ze kwamen naar mij en mijn broertje gelopen. [A] werd boos. [A] en [verdachte] begonnen over en weer te schelden. [verdachte] is toen boos weggelopen.

Toen [verdachte] weg was heb ik nog even met [A] staan praten. Ik schat dat dit een

5 minuten heeft geduurd. Toen kwam [verdachte] terug. [verdachte] kwam weer naar ons toegelopen. [verdachte] had een mes bij zich. [verdachte] ging voor [A] staan en zwaaide met zijn handen. Hij had het mes in z’n rechterhand. Vervolgens hoorde ik [verdachte] zeggen: “Als je echt fitti wilt hebben dan moet je om negen uur maar bij de apotheek achter bij het speeltuintje zijn”. Vervolgens zag ik dat [verdachte] naar huis liep. Fitti betekent ruzie.

De verklaring van [getuige 2], afgelegd bij de politie op 11 oktober 2010, voor zover inhoudende – zakelijk weergegeven – als volgt:

Ik weet mogelijk iets te vertellen omtrent de steekpartij die op 4 oktober 2010 in de wijk Boshoven in Weert heeft plaatsgevonden. De persoon die is neergestoken is [A]. De persoon die verdacht wordt van het neersteken van [A] ken ik ook. Dit is [verdachte]. Ik weet dat hij woont op het adres [adres] te Weert, ook in de wijk Boshoven.

Op 5 oktober 2010 heb ik samen met [betrokkene 5] een andere bekende van ons getroffen in het centrum van Weert. Wij hebben daar gesproken met [betrokkene 2]. Bij [betrokkene 2] was zijn vriend genaamd [betrokkene 1].

Ik hoorde dat [betrokkene 2] het navolgende begon te vertellen:

De verklaring van [B], wonende te [woonplaats], afgelegd bij de politie op

4 november 2010 (aanvang 10.10 uur), voor zover inhoudende – zakelijk weergegeven – als volgt:

Verbalisanten: Wij onderzoeken wat op 4 oktober 2010 gebeurd is in de Narcisstraat in Weert. We hebben vragen over wat er toen gebeurd is.

Antwoord: Het was een ruzie tussen [A] (het hof begrijpt: [A]) en [verdachte] (het hof begrijpt: verdachte) die aangehouden is.

[A] en ik zijn samen naar Boshoven gereden. Toen we aankwamen daar, zag ik al drie jongens staan.

Ik zag daar die drie jongens, [C] (het hof begrijpt [C]), [D] (het hof begrijpt: [D]) en [verdachte]. Ik reed iets verder door en zette de auto aan de kant stil. Ik zei tegen [A] “jij blijft zitten”. Ik liep naar [verdachte]. [verdachte] was meteen opgefokt. Hij zei: “waar is hij”.

Ik zag dat [verdachte] mij voorbij rende in de richting van de auto. [A] zag dit en stapte uit. Ze pakten elkaar vast.

Ze probeerden elkaar te steken. Het begon al bij mijn auto. Ik zag die messen heen en weer gaan. [verdachte] en [A] bleven maar trekken en duwen en ze kwamen ten val op de weg. Opeens stak [verdachte] [A].

Er werd heen en weer gestoken. Dat was op het bovenlichaam.

De verklaring van [B], afgelegd bij de politie op 4 november 2010 (aanvang 19.35 uur), voor zover inhoudende – zakelijk weergegeven – als volgt:

V: We gaan verder met het verhoor. Op het moment dat jij samen met [A] op 4 oktober 2010 ’s avonds de woning van [A] verlaat, wat hebben jullie toen gedaan?

A: We zijn naar mijn auto gegaan en we zijn ingestapt. [A] en ik reden Boshoven in. We zagen [verdachte], [C] en [D]. Ik reed een stukje door.

Ik ben uitgestapt. [verdachte] begon al meteen hysterisch te doen. Ik hoorde dat hij zei: “Waar is hij, waar is hij”.

[verdachte] had mij al gepingd dat ik die jongen van mij rustig moest houden. Ik heb gezegd via de ping dat we het uit zouden praten en dat er geen gekke dingen zouden gaan gebeuren. Ik heb gestuurd: we komen nu die kant op. Dat was toen we al onderweg waren.

Ik heb tegen [verdachte] gesproken, maar hij luisterde niet. Hij keek mij niet eens aan. Ik had al extra de auto wat verder doorgereden zodat hij [A] niet zou zien. Hij schreeuwde echter alleen maar: “waar is hij”.

[verdachte] rende via de straat richting mijn auto en riep steeds waar is die.

[verdachte] liep helemaal door tot aan het rechter portier van de auto. [A] stapte uit maar bleef staan bij de auto. [verdachte] liep door tot aan de deuropening van de auto. Ze pakten elkaar vast aan de kleding van het bovenlichaam.

De messen hadden ze beiden al in de hand toen ze elkaar vastpakten en met elkaar stonden te trekken en duwen.

Ik zag dat [verdachte], terwijl hij naar de auto rende, naar zijn sok of enkel reikte. Ik zag toen [A] uitstapte dat hij met zijn hand ergens iets bij zijn buik of broeksband vandaan haalde.

Op een bepaald moment kwam [A] ten val. Hij viel op zijn rug. Ik zag dat [verdachte] op hem kwam te zitten. Ik zag dat ze met hun handen stekende bewegingen maakten. Ik zag dat [verdachte], toen hij bovenop [A] zat, stekende bewegingen maakte in de richting van het bovenlichaam van [A].

De verklaring van [B], afgelegd bij de politie op 9 november 2010, voor zover inhoudende – zakelijk weergegeven – als volgt:

Toen [verdachte] naar de auto rende, haalde [verdachte] een mes tevoorschijn. Daarna zag ik dat [A] iets bij zijn broeksband pakte. Vervolgens zag ik dat zij elkaar vast pakten en toen zag ik dat [A] ook een mes vast had.

De verklaring van [D], afgelegd bij de politie op 5 oktober 2010, voor zover inhoudende – zakelijk weergegeven – als volgt:

Op 4 oktober 2010 omstreeks 21.55 liep ik samen met mijn vriend, [C] (het hof begrijpt [C]), richting cafetaria [naam cafetaria] aan de Boshoverweg te Weert. We zijn richting kruising gelopen. Met kruising bedoel ik de Boshoverweg, Burcht en Narcisstraat. Het was de kruising waar ook de apotheek van Boshoven ligt.

De verklaring van [D], afgelegd bij de politie op 10 november 2010, voor zover inhoudende – zakelijk weergegeven – als volgt:

Verbalisanten: Gisteren is [C] gehoord. Naar aanleiding daarvan hebben we nog aanvullende vragen.

Antwoord: Ik ben samen met [C] naar het kruispunt gegaan. Toen kreeg [C] een ping die afkomstig bleek te zijn van [verdachte] (het hof begrijpt: verdachte). [C] zei mij nadat hij die ping had gelezen dat [verdachte] had gevraagd om te komen. [C] vroeg aan mij of wij even naar [verdachte] konden gaan. Wij zijn teruggelopen naar de woning van [verdachte].

[verdachte] kwam naar buiten en wij vroegen wat er aan de hand was. [verdachte] antwoordde: “Ik heb problemen met [A] (het hof begrijpt: [A]). Hij heeft mij zitten te bedreigen en hij wil mij, in mijn eigen buurt pakken.” We liepen intussen naar de kruising van de Boshoverweg met de Narcisstraat en De Burcht. Wij volgden [verdachte] die in de richting van de kruising liep. Toen wij bij het bankje stonden vertelde [verdachte] dat [A] zou komen.

[verdachte] zei: “Hij wil mij pakken in mijn eigen buurt. Wat denkt hij wel niet”. [verdachte] was stil en gewoon wachtend, een beetje ongeduldig. Het was net alsof je op een trein wacht die te laat was.

Wij waren ongeveer 6 minuten bij het bankje toen er een Golf 4 langsreed. Die stopte ongeveer 27 tot 30 meter van ons af, voorbij ons.

De auto stopte. [C] en ik zagen [B] (het hof begrijpt: [B]) uitstappen aan de bestuurderszijde. [B] liep naar [verdachte]. [verdachte] zei toen: “Waar is [A], wat doe jij hier”. [B] zei: “[verdachte], ik wil met jou praten”. [verdachte] zei: “Waar is [A], waar is [A]”. [B] zei toen: “[A] zit in de auto, ik heb hem in de auto gelaten”.

[verdachte] stond ongeveer 5 meter vanaf het bankje af. Dus 5 meter vanaf ons en tussen [B] en ons in.

[verdachte] zei niets en rende vervolgens naar de auto waar [A] toen uit kwam.

De verklaring van [D], afgelegd bij de politie op 9 november 2010, voor zover inhoudende – zakelijk weergegeven – als volgt:

Ik heb [A] alleen zien staan. [A] stond stil toen [verdachte] in de richting van [A] liep.

[verdachte] begon te rennen in de richting van [A]. [verdachte] was toen nog 20 à 25 meter van [A] verwijderd. Toen [verdachte] op een afstand van ongeveer 5 à 6 meter van [A] verwijderd was zag ik dat [A] het mes trok. Ik zag dat [verdachte] doorrende in de richting van [A]. Ik zag dat [verdachte] [A] vast greep bij zijn borst. Er ontstond een worsteling.

Tijdens de worsteling verplaatsten [verdachte] en [A] zich naar de andere zijde van de straat. Beiden kwamen op de grond terecht. [verdachte] lag boven op [A]. Ik zag dat [A] op zijn rug lag en [verdachte] zat boven op [A]. Ik hoorde op een gegeven moment dat [A] riep: “[verdachte] stop ermee”. [verdachte] was op dat moment wild en bleef doorvechten. Ik hoorde op een gegeven moment het geluid van ijzer dat op straat viel. Achteraf zag ik dat er een mes naast [A] op de grond lag. Ik hoorde dat [A] riep of zei: “Hou op”. Ik zag dat [verdachte] toch door bleef gaan met vechten. Op een gegeven moment zie ik dat [verdachte] een stekende beweging maakte in de richting van [A]. [verdachte] zat toen nog boven op [A]. Ik zag [verdachte] met zijn rechterhand een stekende beweging maken. Dat heb ik [verdachte] twee keer zien doen. [verdachte] raakte [A]. [verdachte] stond toen op en rende weg.

De verklaring van [C], wonende te [woonplaats], afgelegd bij de politie op 9 november 2010, voor zover inhoudende – zakelijk weergegeven – als volgt:

Op 4 oktober 2010 liep ik met [D] op de Boshoverweg in de richting van de kruising met de Narcisstraat. Ik zag daar [A] (het hof begrijpt: [A]) samen met [verdachte] (het hof begrijpt: verdachte).

Ik zag dat [A] en [verdachte] in een vechthouding tegenover elkaar stonden. Ik stond samen met [D] te kijken.

De manier van vechten leek meer op een worsteling. Al heel snel vielen zij beiden op de grond. Ik zag dat [A] eerst viel. Ik zag dat [A] op wilde staan. [verdachte] was sneller en ging bovenop [A] zitten. De worsteling ging verder. Vervolgens zag ik dat [verdachte] bovenop [A] zat en met zijn rechterhand twee keer in [A] sloeg. [verdachte] maakte een soort steekbeweging. Ik zag dat [verdachte] zich omdraaide en onze kant op rende.

Ik zal u het stukje ervoor vertellen. [D] en ik liepen naar de Boshoverweg. Ik kreeg toen een ping van [verdachte]. Hij vroeg: He, waar ben je [C]. Ik antwoordde hem dat ik op Boshoven was bij hem in de buurt. Hij zei toen: Loop richting mij toe. Hij was thuis. Ik liep met [D] naar [verdachte] toe. [verdachte] kwam naar buiten gelopen. Vervolgens liepen we met hem erbij richting de bankjes tegenover de apotheek. Onderweg vertelde hij dat hij ruzie had met [A]. [A] had volgens hem gezegd dat hij naar [verdachte] kwam en de deur zou openmaken en zijn moeder zou vermoorden. [verdachte] zei: En dat zegt hij tegen mij in mijn wijk.

Ik en [D] zijn op het bankje gaan zitten. [verdachte] bleef voor ons staan. Hij zei dat hij ruzie had met [A] en dat [A] zei dat [A] zijn moeder en hem ging vermoorden en dat hij dat niet pikte.

Er kwam heel langzaam een auto aan. Een stukje verder stopte de auto. Dit was de Golf. Ik zag dat [B] aan de bestuurderskant uitstapte. Ik zag dat [B] onze kant op liep en vervolgens richting [verdachte] liep die op dat moment ongeveer op de kruising stond. Ik hoorde dat [verdachte] toen riep: “Waar is hij?” Ik zag dat [verdachte] richting de auto liep. Ik hoorde dat [B] zei: “Hij is in de auto.” Ik zag dat [verdachte] in de richting van de auto liep. Ik zag dat hij met zijn rechterhand een soort ophaalbeweging langs zijn been maakte. Ik zag dat [A] uit de auto stapte. Vervolgens ontstond er een vechtpartij. Verder ging dit zoals ik eerder heb verteld. [verdachte] rende er heen.

Het proces-verbaal van bevindingen van verbalisant [verbalisant 1], voor zover inhoudende – zakelijk weergegeven – als volgt:

Op maandag 4 oktober 2010 omstreeks 22.10 uur reden wij door De Burcht te Weert in de richting van de Narcisstraat. Ik zag meerdere mensen op de stoep aan de linkerzijde van de Narcisstraat staan. Ik zag een persoon op de grond liggen bij deze mensen. Collega [verbalisant 2] parkeerde het dienstvoertuig. Ik liep naar de persoon toe die op de grond lag. Deze persoon bleek later volledig te zijn genaamd: [A], geboren op [1990] te [geboorteplaats].

Ik zag dat er een mes op ongeveer een meter afstand van [A] op de grond lag. Ik zag dat het mes in drie delen op de grond lag. Ik zag dat het een lemmet was met een gekartelde rand.

Ik hoorde dat de ambulancemedewerker zei dat het geen zin meer had om door te gaan met hartmassage omdat [A] was leeggebloed.

Het rapport van het Nederlands Forensisch Instituut, voor zover inhoudende – zakelijk weergegeven – als volgt:

Bij de sectie op het lichaam van [A], geboren op [1990] te [geboorteplaats], is het navolgende gebleken:

Er waren op de rug drie scherprandige perforaties met het aspect van een steekverwonding, aangegeven met A tot en met C.

In relatie met het letsel A rechts op de rug was er een steekkanaal te herleiden van links naar rechts onder de huid tot in het spierweefsel van de rug. De lengte van het steekkanaal bedroeg circa 8 cm.

In relatie met letsel B rechts op de rug was er een steekkanaal te herleiden van achter naar voor en iets naar rechts met perforatie van de borstkas en de rechterlong bovenkwab. Er was oppervlakkige perforatie van de borstvliezen aan de voorzijde. De lengte van het steekkanaal bedroeg circa 19 cm. Er was bloeduitstorting in de rugspieren, de borstvliezen en de rechterlong. Er was circa 100 ml bloed in de rechterborstholte.

In relatie met letsel C links op de rug was er een steekkanaal te herleiden van achter naar voor en van links iets naar rechts zijwaarts. Er was perforatie van de borstkas, de linkerlong onderkwab, de linkerlongwortel en het hartzakje. De lengte van het steekkanaal bedroeg circa 19 cm. Er was 500 ml bloed in de linkerborstholte en 50 ml bloed in het hartzakje.

Er was veel bloed verloren door alle steekletsels tezamen. De steekletsels zijn opgeleverd door steken met een scherp snijdend voorwerp en kunnen passen bij steken met een of meer messen. Het overlijden wordt verklaard door het massale bloedverlies in combinatie met luchtwegbelemmering door inademing van voedsel.

[A], 19 jaar oud geworden, is overleden als gevolg van meermalen opgelopen perforerend geweld op het lichaam.

Het rapport van het Nederlands Forensisch Instituut, voor zover inhoudende – zakelijk weergegeven – als volgt:

Verdachte [verdachte], geboren op [1991]

Slachtoffer [A], geboren op [1990], overleden op 4 oktober 2010

In het FIT-verslag staat vermeld dat het slachtoffer was overleden bij een steekpartij op 4 oktober 2010 omstreeks 22:00 uur te Weert. Naast het slachtoffer werd een kartelmes in een aantal delen aangetroffen. Enkele dagen later zou een mes zijn aangetroffen in een rioolput.

De mesdelen kunnen, als één intact geheel beschouwd, gereconstrueerd worden tot een mes van ongeveer 23 cm lang, met een heft van ongeveer 11 cm lang en een lemmet van ongeveer 12 cm lang.

Het mes dat in een rioolput zou zijn aangetroffen is een mes van in totaal ongeveer 32 cm lang en 2,3 cm breed, met een heft van ongeveer 12 cm lang en een lemmet van ongeveer 20 cm lang.

Het overzicht communicatiegedrag (verstuurde en ontvangen teksten) [verdachte] (het hof begrijpt: verdachte) op 4-10-2010, voor zover inhoudende – zakelijk weergegeven – als volgt:

tijd verzender ontvanger inhoud bron

17:32:00 [verdachte] [betrokkene 3] kheb ruziie pingen

17:33:00 [verdachte] [betrokkene 3] Met [naam slachtoffer] zo een indo pingen

18:55:08 [e-mailadres verdachte] [e-mailadres A] Nu gaan we sien hotmail

18:57:02 [e-mailadres verdachte] [e-mailadres A] Niet prate op msn we gaan sien what gebeurd hotmail

18:58:42 [e-mailadres verdachte] [e-mailadres A] Niet meer tege me prate we gaan sien 9 uur bij mij voor hotmail

19:09:30 [e-mailadres verdachte] [e-mailadres getuige 3] Kheb ruzii hotmail

19:09:31 [e-mailadres getuige 3] [e-mailadres verdachte] Met wie hb j ruzie..? hotmail

19:09:32 [e-mailadres verdachte] [e-mailadres getuige 3] Met so un kanker indoo hotmail

19:09:40 [e-mailadres verdachte] [e-mailadres getuige 3] Ksteek hem neer 9 uur hotmail

19:09:43 [e-mailadres getuige 3] [e-mailadres verdachte] nee doe rustig hotmail

19:09:44 [e-mailadres getuige 3] [e-mailadres verdachte] jullie kk veel probleme als mense der achter kome dat jullie da ware.. hotmail

19:09:45 [e-mailadres verdachte] [e-mailadres getuige 3] No kga soieso da doen niet probere uit t prate enso hotmail

19:09:46 [e-mailadres getuige 3] [e-mailadres verdachte] J moet niet meteen steke … hotmail

19:12:47 [e-mailadres verdachte] [e-mailadres getuige 3] Dus kga doen hotmail

19:17:00 [verdachte] [betrokkene 4] Kga so vechte pingen

19:31:48 [e-mailadres verdachte] [e-mailadres A] Kom nu na keetj hotmail

19:31:51 [e-mailadres verdachte] [e-mailadres A] Kom nu we staan klaar hotmail

19:32:16 [e-mailadres verdachte] [e-mailadres A] Kom na keetj hotmail

22:06:00 [verdachte] [betrokkene 2] Kheb hem gestoke kmoet gaan sitte n de bal pingen

22:07:00 [verdachte] [betrokkene 2] Ksei tog boshove s van mij kom niet prate pingen

De verklaring van [getuige 3], afgelegd bij de politie op 11 november 2010, voor zover inhoudende – zakelijk weergegeven – als volgt:

Ik gebruik het e-mailadres [e-mailadres getuige 3]. Ik heb dit adres gebruikt met [verdachte] (het hof begrijpt: verdachte).

De verklaring van verdachte, wonende te [woonplaats], afgelegd bij de politie op 5 oktober 2010, voor zover inhoudende – zakelijk weergegeven – als volgt:

V: Bij de vorige verklaring waren wij gebleven bij 4 oktober 2010 omstreeks 22.00 uur. Hoe ging het verder?

A: Ik werd door [B] (het hof begrijpt: [B]) op mijn BlackBerry gepingd. Ik heb via mijn BlackBerry aangegeven dat ik zou komen. Dat was omstreeks 22.00 uur.

Ik liep naar de kruising waar de apotheek ligt. Ik zie op de plattegrond dat dit de Narcissenstraat is. Ik bleef bij de kruising wachten. Ik had een mes in mijn sok. Ik heb ongeveer 5 minuten gewacht op de kruising. Ik zag [B] met zijn auto aan komen rijden. Ik zag dat hij over de weg De Burcht kwam aanrijden in de richting van de kruising. Net over de kruising op de Narcissenstraat stopte de auto. Ik zag dat [B] vanaf de bestuurderszijde uit zijn auto kwam. Ik zag [A] (het hof begrijpt: [A]) uit de auto stappen.

[A] en ik raakten aan het worstelen. Het lukte mij om zijn mes van hem af te pakken. Ik stak hem met zijn eigen mes. Ik weet dat het een heel groot mes was. Ik hoorde dat hij schreeuwde van pijn en hij stopte met vechten. Ik had het mes in de hand toen ik opstond en ik heb dat mes weggegooid. Mijn eigen mes is op de grond gekomen waar ik gevochten heb.

De verklaring van verdachte, afgelegd bij de politie op 7 oktober 2010, voor zover inhoudende – zakelijk weergegeven – als volgt:

V: [verdachte], jouw BlackBerry is onderzocht door de digitale recherche. Daarin zijn onder andere de berichten van maandag (het hof begrijpt: 4 oktober 2010) aangetroffen. We gaan een aantal van die berichten met jou doornemen.

Ik schrijf onder de naam [e-mailadres verdachte]. Ik zie dat [e-mailadres A] [A] is.

V: We gaan je nu nog andere berichten laten zien uit de BlackBerry.

Het gaat over het contact dat ik via Hyves heb met een meisje. In de avond heb ik contact met haar. [e-mailadres getuige 3] is dit meisje.

V: Je schrijft wel aan dit meisje:

‘K steek hem neer’

‘No kga soieso da doen’

‘dus k ga doen ok’.

A: Ik heb dat wel geschreven.

De verklaring van verdachte, afgelegd bij de politie op 18 oktober 2010, voor zover inhoudende – zakelijk weergegeven – als volgt:

V: In jouw BlackBerry staat het volgende: [betrokkene 2] 4/10/2010.

Het verzonden bericht: ‘K heb hem gestoke kmoet gaan sitte n de bal Ksei tog boshove s van mij kom niet prate’ (22.06)

A: Ik heb die berichten geschreven. [betrokkene 2] is een vriend van mij.

De verklaring van verdachte, afgelegd bij de politie op 16 november 2010, voor zover inhoudende – zakelijk weergegeven – als volgt:

V: [C] en [D] zeggen dat jij hebt verteld over de ruzie met [A] en dat [A] naar jou toe zou komen. Klopt dit?

A: Ja, ja, als het goed is wel.

V: Waar ben jij met hun heen gelopen?

A: Voor bij het kruispunt.

V: Waar precies op het kruispunt?

A: Bij het bankje.

V: [B] heeft verklaard dat hij met [A] naar de Narcisstraat in Weert is gereden en dat hij op de kruising met de Boshoverweg jou heeft zien staan met [C] en [D]. Dat klopt?

A: Ja, dat zou best kunnen.

V: Op welk moment raakte jij jouw eigen mes kwijt?

A: Ergens in het begin van het gevecht.

V: Met welk mes heb jij [A] gestoken?

A: Met zijn eigen mes.

V: Hoe zat het dan met jouw eigen mes?

A: Volgens mij heb ik hem een keer geraakt, met de mijne.

De verklaring van verdachte, afgelegd bij de politie op 2 maart 2011, voor zover inhoudende – zakelijk weergegeven – als volgt:

Het mes in het rioolputje was van [A]. Ik heb het mes van [A] afgepakt en heb hem daarmee gestoken.

De verklaring van verdachte, zoals afgelegd ter terechtzitting in hoger beroep d.d. 14 maart 2012, voor zover inhoudende – zakelijk weergegeven – als volgt:

Ik heb op 4 oktober 2010 in Weert [A] de drie steekwonden toegebracht. Dat heb ik gedaan met een mes.

[A] en ik kwamen in een worsteling terecht. Mijn mes viel toen kapot op de grond. Het lukte mij om het mes van [A] af te pakken.

Bijzondere overwegingen omtrent het bewijs

C.1

Door en namens de verdachte is ter terechtzitting in hoger beroep ten verweer betoogd dat hij van het hem primair en subsidiair ten laste gelegde moet worden vrijgesproken. Daartoe is aangevoerd – zakelijk weergegeven – dat niet kan worden bewezen dat verdachte [A] opzettelijk heeft doodgestoken, omdat verdedigbaar is dat de steken in de worsteling door het rollen en zonder opzet om [A] dodelijk te raken (kunnen) zijn gemaakt.

Het hof overweegt dienaangaande als volgt.

C.2

Uit de ter zake tot het bewijs gebezigde verklaringen van [B], [D] en [C] komt naar voren dat verdachte diverse keren stekende bewegingen naar [A] heeft gemaakt. Door verdachte zelf is verklaard dat hij met zijn eigen mes [A] heeft geraakt en [A] met diens mes heeft gestoken en [A] drie steekwonden heeft toegebracht.

Gelet hierop acht het hof de door de verdediging (veronderstellenderwijs) opgeworpen stelling te onwaarschijnlijk.

C.3

Het hof leidt uit de gebezigde bewijsmiddelen af dat verdachte opzettelijk drie keer met een mes in de rug van [A] heeft gestoken, waarbij de lengte van de steekkanalen circa 8, respectievelijk circa 19 en circa 19 centimeter bedroeg. Verdachte heeft dus met kracht gestoken.

C.4

Het is een feit van algemene bekendheid dat zich in het bovenlichaam van een mens allerlei vitale organen bevinden, zoals hart en longen, en voorts allerlei vitale (slag)aderen, en dat verwonding aan dergelijke vitale delen zeer levensbedreigend kan zijn en gemakkelijk tot de dood van een persoon kan leiden. De verdachte moet zich daarvan, evenals ieder ander weldenkend mens, bewust zijn geweest.

De gedragingen van verdachte als hiervoor omschreven kunnen worden aangemerkt als zozeer te zijn gericht op het in de bewezenverklaring omschreven gevolg, te weten het doden van [A], dat het – behoudens contra-indicaties, waarvan in casu niet is gebleken – niet anders kan zijn dan dat verdachte de aanmerkelijke kans op dit gevolg heeft aanvaard.

Aldus heeft verdachte willens en wetens de aanmerkelijke kans aanvaard dat hij [A] van het leven zou beroven, zodat zijn opzet minstgenomen in voorwaardelijke zin daarop gericht is geweest.

D.1

De advocaat-generaal heeft gerequireerd tot vrijspraak van het primair ten laste gelegde feit, te weten – zakelijk weergegeven – moord. Daartoe is aangevoerd – zakelijk weergegeven – dat er onvoldoende bewijs is dat verdachte zich een moment van kalm beraad en rustig overleg heeft gegund, hoewel er tijd genoeg is geweest toen verdachte en zijn kompanen op of nabij het bankje wachtten op [A].

Door en namens de verdachte is ter terechtzitting in hoger beroep ten verweer betoogd dat hij van het hem primair ten laste gelegde moet worden vrijgesproken, omdat – zakelijk weergegeven – niet wettig en overtuigend kan worden bewezen dat verdachte heeft gehandeld met voorbedachten rade.

Het hof overweegt dienaangaande als volgt.

D.2

Uit de gebezigde bewijsmiddelen komt het volgende naar voren:

voorafgaand aan het gevecht door [A] bedreigingen zijn geuit richting verdachte;

verdachte onverwachts werd geconfronteerd met [A];

[A] op of tegen verdachte is gesprongen, waardoor verdachte naar zijn zeggen zijn mes verloor;

verdachte en [A] op de grond vielen en er een worsteling ontstond;

[A] verdachte als eerste stak met zijn mes en hem daarmee levensgevaarlijk raakte;

verdachte [A] tijdens de worsteling uit vrees en ter voorkoming dat hij nogmaals gestoken werd het mes afhandig maakte;

[A] tijdens de worsteling vervolgens dodelijk werd geraakt.

Het hof overweegt daaromtrent als volgt.

F.3

Zoals het hof hiervoor onder D. overwoog, komt uit de gebezigde bewijsmiddelen naar voren dat verdachte, ter uitvoering van zijn voornemen om [A] van het leven te beroven, in de aanval is gegaan toen hij [A], waarvan hij wist dat deze zou komen, trof en deze aanval heeft doorgezet tot [A] was neergestoken. De aan het verweer ten grondslag gelegde stelling, namelijk dat verdachte zich moest verdedigen bij gelegenheid van een onverwachte confrontatie met [A], is aldus niet aannemelijk geworden. Ook overigens zijn geen feiten of omstandigheden aannemelijk geworden op grond waarvan het bestaan van (een onmiddellijk dreigend gevaar voor) een ogenblikkelijke wederrechtelijke aanranding van het lijf van verdachte, een anders lijf of een goed door [A] aannemelijk is geworden.

Het hof heeft acht geslagen op de uitdagingen en bedreigingen op 4 oktober 2010 door [A] jegens verdachte.

Zo heeft [A] toen verdachte aan het eind van de middag voor hem stond met een mes zijn hemd omhoog getrokken en woorden geroepen als: “Als je wilt steken, dan moet je dat nu doen”. Voorts zijn er hotmailberichten van eerdergenoemde strekking van [A] aan verdachte zoals: “Wat wil je doen met je mesje tegen pipa (pistool)”, “ha ha pipa”, “op jou hoofd”, “ik kom wel aan jou deur”, “ha ha jou dood” en “ik steek je hele huis in de fik”. Ook heeft [A] naar zeggen van verdachte tegen hem gezegd dat [A] verdachtes ouders en zusjes (als ze thuis zouden zijn) wat zou aandoen (doden).

Toch doen deze verregaande provocaties aan het voorgaande niet af. Zij leiden immers niet tot de conclusie dat er op het moment dat verdachte de aanval inzette sprake was van een ogenblikkelijke wederrechtelijke aanranding van het lijf van verdachte, een anders lijf of een goed door [A] dan wel een onmiddellijk dreigend gevaar daarvoor.

Voor zover tijdens de aanval door verdachte sprake is geweest van een (dreigende) aanranding van het lichaam van verdachte door [A] is het hof van oordeel dat dit handelen van [A] niet wederrechtelijk was. [A] werd immers door verdachte aangevallen en heeft geprobeerd zijn lijf te verdedigen tegen die ogenblikkelijke, wederrechtelijke aanranding door verdachte.

Tot slot zal het hof geen acht slaan op mogelijke bedreigende teksten die mogelijk door [A] kort voor of tijdens het gevecht zouden zijn geuit, nu deze geen rol spelen in de lezing en beleving van verdachte zelf omtrent het gebeuren op de kruising.

F.4

Gelet op het vorenstaande was geen sprake van een ogenblikkelijke wederrechtelijke aanranding van het lijf van verdachte, een anders lijf of een goed en evenmin van een onmiddellijk dreigend gevaar daarvoor .

Bijgevolg wordt het beroep op noodweer verworpen.

F.5

Ook overigens zijn geen feiten of omstandigheden aannemelijk geworden die de strafbaarheid van het feit uitsluiten.

Strafbaarheid van de verdachte

G.1

Door en namens de verdachte is ter terechtzitting in hoger beroep ten verweer betoogd dat hij moet worden ontslagen van alle rechtsvervolging, omdat er sprake was van een situatie van noodweerexces als bedoeld in artikel 41, tweede lid, van het Wetboek van Strafrecht.

Het hof verwerpt ook dit verweer nu, zoals hiervoor overwogen, geen sprake is geweest van een noodweersituatie.

G.2

Bij de beoordeling van de strafbaarheid van de verdachte heeft het hof in het bijzonder acht geslagen op de inhoud van het de verdachte betreffend rapport, d.d. 3 maart 2011, opgemaakt door drs. B.Y. van Toorn, GZ-psycholoog, inhoudende – zakelijk weergegeven – dat de verdachte ten tijde van het plegen van het bewezen verklaarde feit lijdende was aan een ziekelijke stoornis in de vorm van een posttraumatische stress stoornis en een gebrekkige ontwikkeling van de geestvermogens bestaande uit een dreigende scheefgroei in de persoonlijkheid, met name borderline persoonlijkheidstrekken. Het hof volgt deze conclusie en maakt deze tot de zijne.

De in het rapport overwogen mogelijkheid dat verdachte onverwachts werd geconfronteerd met [A] en de mogelijke effecten daarvan bij verdachte, volgt het hof niet omdat deze zijn gebaseerd op een verklaring van verdachte waaraan het hof op grond van hetgeen hiervoor in dit arrest is overwogen, geen geloof hecht.

Het hof verstaat het rapport aldus dat verdachte lijdende was aan een zodanige ziekelijke stoornis en gebrekkige ontwikkeling van zijn geestvermogens dat het feit hem reeds daarom in verminderde mate kan worden toegerekend. Het hof volgt deze conclusie en maakt deze tot de zijne.

G.3

Er zijn ook overigens geen feiten of omstandigheden aannemelijk geworden die de strafbaarheid van verdachte uitsluiten.

De verdachte is daarom strafbaar voor het hiervoor bewezen verklaarde.

Op te leggen straf

Het hof heeft bewezen verklaard dat de verdachte zich schuldig heeft gemaakt aan moord op [A], door deze opzettelijk en met voorbedachten rade meermalen met een mes in zijn rug te steken.

De advocaat-generaal heeft ter terechtzitting gevorderd dat het hof de verdachte, ter zake van “doodslag”, zal veroordelen tot een gevangenisstraf voor de duur van 7 jaren met aftrek overeenkomstig artikel 27 van het Wetboek van Strafrecht.

Bij de bepaling van de op te leggen straf is gelet op de aard en de ernst van hetgeen bewezen is verklaard, op de omstandigheden waaronder het bewezen verklaarde is begaan en op de persoon van de verdachte, zoals een en ander bij het onderzoek ter terechtzitting naar voren is gekomen.

Ten aanzien van de ernst van het feit en de omstandigheden waaronder het is begaan, heeft het hof in het bijzonder het navolgende in aanmerking genomen.

Verdachte heeft aangekondigd [A] neer te steken en hem toen in de avonduren op de openbare weg daadwerkelijk doodgestoken met een mes. Verdachte heeft zich daarmee schuldig gemaakt aan moord, een delict dat algemeen wordt beschouwd als één van de ernstigste delicten die het Nederlandse strafrecht kent.

De verdachte heeft welbewust een mensenleven beëindigd en daarmee een onomkeerbaar verlies teweeg gebracht en groot leed toegebracht aan onder meer de nabestaanden van het slachtoffer, die zich geconfronteerd zagen met de gewelddadige dood van een dierbare.

Door een delict als het onderhavige wordt de rechtsorde zeer ernstig is geschokt; het brengt in de maatschappij gevoelens van onrust en onveiligheid te weeg.

Voorts is rekening gehouden met de ernst van het bewezen verklaarde in de verhouding tot andere strafbare feiten, zoals onder meer tot uitdrukking komt in het hierop gestelde wettelijk strafmaximum en in de straffen die voor soortgelijke feiten worden opgelegd.

Naar het oordeel van het hof kan gelet op het voorgaande niet worden volstaan met een andere of lichtere sanctie dan een straf die onvoorwaardelijke vrijheidsbeneming met zich brengt.

Bij het bepalen van de duur van deze straf heeft het hof aansluiting gezocht bij het bij dit hof gangbare uitgangspunt dat voor moord in de regel niet minder dan een gevangenisstraf voor de duur van 12 jaren wordt opgelegd.

Gelet op de verminderde toerekenbaarheid van verdachte, zoals hiervoor overwogen onder G.2, en de verregaande provocaties van verdachte door het latere slachtoffer, zoals hiervoor onder F.3 overwogen, acht het hof in casu een aanmerkelijk lagere gevangenisstraf, te weten: een gevangenisstraf voor de duur van 8 jaren, passend.

De omstandigheid dat verdachte blijkens het hem betreffend uittreksel uit de Justitiële Documentatie d.d. 14 februari 2012 niet eerder door de strafrechter is veroordeeld, de overige persoonlijke omstandigheden van verdachte, zoals daarvan ter terechtzitting in hoger beroep is gebleken, en de omstandigheid dat verdachte spijt heeft betuigd doen aan het voorgaande niet af.

Maatregelen ex artikel 36f van het Wetboek van Strafrecht