HR, 20-03-2018, nr. 16/01483

HR, 20-03-2018, nr. 16/01483

Deze functie is alleen te gebruiken als je bent ingelogd.Deze functie is alleen te gebruiken als je bent ingelogd.

Uitspraak 20‑03‑2018

Inhoudsindicatie

Aftrek a.b.i. art. 27 Sr bij een geheel voorwaardelijke gevangenisstraf. HR herhaalt relevante overwegingen uit ECLI:NL:HR:2017:462 (civiele kamer) inhoudende dat bevel tot aftrek voorarrest ook ziet op het ten uitvoer te leggen voorwaardelijke gedeelte van de opgelegde gevangenisstraf. Hof heeft verdachte veroordeeld tot een gevangenisstraf van twee weken voorwaardelijk, met een proeftijd van twee jaren. Het Hof had derhalve o.g.v. art. 27.1 Sr moeten bevelen dat de tijd die door de veroordeelde vóór de tenuitvoerlegging van de uitspraak in voorarrest is doorgebracht, bij de (eventuele) uitvoering van de vrijheidsstraf geheel in mindering zal worden gebracht, doch heeft verzuimd die aftrek te bevelen. Verdachte heeft evenwel onvoldoende in rechte te respecteren belang bij vernietiging van de bestreden uitspraak. HR verwijst naar relevante overwegingen uit ECLI:NL:HR:2013:BZ4478, waaruit volgt dat een dergelijke fout zich leent voor herstel door de rechter(s) die op de zaak heeft/hebben gezeten, terwijl als een zodanige herstelbeslissing uitblijft, de uitspraak verbeterd moet worden gelezen, aldus dat de bedoelde aftrek is bevolen. HR verklaart het beroep met toepassing van art. 80a RO n-o.

Partij(en)

20 maart 2018

Strafkamer

nr. S 16/01483

MTI/DAZ

Hoge Raad der Nederlanden

Arrest

op het beroep in cassatie tegen een arrest van het Gerechtshof Den Haag van 15 maart 2016, nummer 22/002684-12, in de strafzaak tegen:

[verdachte] , geboren in [geboorteplaats] op [geboortedatum] 1971.

1. Geding in cassatie

Het beroep is ingesteld door de verdachte. Namens deze heeft R.J. Baumgardt, advocaat te Rotterdam, bij schriftuur een middel van cassatie voorgesteld. De schriftuur is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit.

De Advocaat-Generaal F.W. Bleichrodt heeft geconcludeerd dat het cassatieberoep met toepassing van art. 80a RO niet-ontvankelijk zal worden verklaard.

2. Beoordeling van de ontvankelijkheid van het beroep

2.1.

Het middel klaagt dat het Hof bij de oplegging van een geheel voorwaardelijke gevangenisstraf ten onrechte geen toepassing heeft gegeven aan art. 27, eerste lid, Sr.

2.2.

De aan de Hoge Raad gezonden stukken houden in dat de verdachte bij beschikking van de Rechtbank Rotterdam van 25 mei 2010 in bewaring is gesteld en dat de Rechtbank Rotterdam de voorlopige hechtenis bij beschikking van 28 mei 2010 heeft geschorst.

2.3.

In zijn arrest van 17 maart 2017, ECLI:NL:HR:2017:462, NJ 2017/407 heeft de Hoge Raad het volgende overwogen:

"De rechter kan bij veroordelingen tot gevangenisstraf als bedoeld in art. 14a lid 1 en lid 2 Sr bepalen dat de straf of een gedeelte daarvan niet zal worden tenuitvoergelegd. De toepassing van art. 14a Sr geschiedt onder voorwaarden en de rechter stelt een proeftijd vast. Ingevolge art. 27 lid 1 Sr heeft de rechter bij het opleggen van tijdelijke vrijheidsstraffen de verplichting te bevelen dat de tijd die door de veroordeelde vóór de tenuitvoerlegging van de uitspraak in voorarrest is doorgebracht, bij de uitvoering van de vrijheidsstraf geheel in mindering zal worden gebracht. Dit bevel tot aftrek van voorarrest ziet ook op de gevangenisstraf ten aanzien waarvan de rechter met toepassing van art. 14a Sr heeft bepaald dat die straf of een gedeelte daarvan onder voorwaarden niet zal worden tenuitvoergelegd. Dit betekent dat indien de duur van het voorarrest langer is dan de duur van het onvoorwaardelijke deel de van de gevangenisstraf en de tenuitvoerlegging wordt bevolen van het voorwaardelijke deel van de gevangenisstraf - welk bevel meebrengt dat het voorwaardelijke deel moet worden tenuitvoergelegd (vgl. HR 27 februari 2015, ECLI:NL:HR:2015:500, NJ 2015/232) -, bij die tenuitvoerlegging het resterende gedeelte van de duur van het voorarrest daarop in mindering moet worden gebracht."

2.4.

Het Hof heeft de verdachte veroordeeld tot een gevangenisstraf van twee weken voorwaardelijk, met een proeftijd van twee jaren. Het Hof had derhalve op grond van art. 27, eerste lid, Sr moeten bevelen dat de tijd die door de veroordeelde vóór de tenuitvoerlegging van de uitspraak in voorarrest is doorgebracht, bij de (eventuele) uitvoering van de vrijheidsstraf geheel in mindering zal worden gebracht, doch heeft verzuimd die aftrek te bevelen. Daarover klaagt het middel op zichzelf terecht.

2.5.

De verdachte heeft in cassatie evenwel niet een voldoende in rechte te respecteren belang bij de vernietiging van de bestreden uitspraak waarin verzuimd is de aftrek van art. 27 Sr te bevelen op de gronden die zijn vermeld in HR 19 maart 2013, ECLI:NL:HR:2013:BZ4478, NJ 2013/246. Gelet hierop zal de Hoge Raad - gezien art. 80a RO - het beroep niet ontvankelijk verklaren.

3. Beslissing

De Hoge Raad verklaart het beroep in cassatie niet-ontvankelijk.

Dit arrest is gewezen door de vice-president J. de Hullu als voorzitter, en de raadsheren M.J. Borgers en M.T. Boerlage, in bijzijn van de waarnemend griffier E. Schnetz, en uitgesproken ter openbare terechtzitting van 20 maart 2018.

Conclusie 30‑01‑2018

Inhoudsindicatie

Conclusie AG over het mindering brengen van de in voorarrest doorgebrachte tijd op een opgelegde voorwaardelijke gevangenisstraf.

Nr. 16/01483

Zitting: 30 januari 2018

Mr. F.W. Bleichrodt

Conclusie inzake:

[verdachte]

Bij arrest van 15 maart 2016 heeft het gerechtshof Den Haag de verdachte in de zaak met het parketnummer 10-712533-11 wegens 1 “opzettelijk en wederrechtelijk enig goed dat geheel of ten dele aan een ander toebehoort, vernielen” en 2 “eenvoudige belediging, terwijl de belediging wordt aangedaan aan een ambtenaar gedurende en ter zake van de rechtmatige uitoefening van zijn bediening” en in de zaak met het parketnummer 10-710091-10 wegens 3 “bedreiging met enig misdrijf tegen het leven gericht” en 4 “mishandeling” veroordeeld tot een voorwaardelijke gevangenisstraf voor de duur van twee weken, met een proeftijd van twee jaren.

Namens de verdachte is beroep in cassatie ingesteld. Mr. R.J. Baumgardt, advocaat te Rotterdam, heeft één middel van cassatie voorgesteld.

Het middel behelst de klacht dat het hof ten onrechte de door de verdachte in voorarrest doorgebrachte tijd niet in mindering heeft gebracht op de opgelegde voorwaardelijke gevangenisstraf.

Uit de stukken van het geding blijkt dat de verdachte in de zaak met het parketnummer 10-710091-10 van 21 mei 2010 tot 28 mei 2010 preventief gehecht is geweest.1.Het hof heeft aan de verdachte een voorwaardelijke gevangenisstraf voor de duur van twee weken opgelegd, met een proeftijd van twee jaren. Uit het arrest van het hof blijkt niet dat het hof toepassing heeft gegeven aan het bepaalde in art. 27 Sr.

5. In art. 27 Sr is bepaald dat de rechter bij het opleggen van een tijdelijke gevangenisstraf, hechtenis of taakstraf beveelt dat de tijd die door de veroordeelde voorafgaand aan de tenuitvoerlegging van de uitspraak (onder meer) in verzekering of voorlopige hechtenis is doorgebracht, bij de uitvoering van die straf geheel in mindering zal worden gebracht. Art. 27 Sr betekent voor een geheel voorwaardelijke vrijheidsstraf dat de in die bepaling bedoelde detentietijd in mindering wordt gebracht op de vrijheidsstraf, voor zover die wordt ten uitvoer gelegd.2.De civiele kamer van de Hoge Raad heeft daarover in een recent arrest klare wijn geschonken:

“Ingevolge art. 27 lid 1 Sr heeft de rechter bij het opleggen van tijdelijke vrijheidsstraffen de verplichting te bevelen dat de tijd die door de veroordeelde vóór de tenuitvoerlegging van de uitspraak in voorarrest is doorgebracht, bij de uitvoering van de vrijheidsstraf geheel in mindering zal worden gebracht. Dit bevel tot aftrek van voorarrest ziet ook op de gevangenisstraf ten aanzien waarvan de rechter met toepassing van art. 14a Sr heeft bepaald dat die straf of een gedeelte daarvan onder voorwaarden niet zal worden tenuitvoergelegd.”3.

6. Het hof, dat de verdachte heeft veroordeeld tot een voorwaardelijke gevangenisstraf, heeft verzuimd toepassing te geven aan art. 27, eerste lid, Sr. Daarover klaagt het middel terecht.

7. Tot cassatie behoeft het voorafgaande evenwel niet te leiden. Ik zie geen grond af te wijken van de lijn in de rechtspraak van de Hoge Raad, die inhoudt dat ingeval is verzuimd toepassing te geven aan art. 27 Sr onvoldoende in rechte te respecteren belang bestaat bij vernietiging van de bestreden uitspraak. Er bestaat immers de mogelijkheid tot het wijzen van een herstelarrest, terwijl in geval van het achterwege blijven van een herstelbeslissing, gelet op het hiervoor genoemde arrest van maart 2017, sprake is van een voor een ieder evidente vergissing op grond waarvan de uitspraak in die zin verbeterd moet worden gelezen, dat de bedoelde aftrek wel is bevolen. Bij de (eventuele) tenuitvoerlegging van de straf kan een redelijk handelend openbaar ministerie zich dan ook niet op het standpunt stellen dat de straf zonder die aftrek moet worden ten uitvoer gelegd.4.

8. In het licht van het voorafgaande, meen ik dat het middel strandt op het ontbreken van voldoende in rechte te respecteren belang.

9. Deze conclusie strekt tot niet-ontvankelijkverklaring van de verdachte in het beroep in cassatie op de voet van art. 80a RO.

De Procureur-Generaal

bij de Hoge Raad der Nederlanden

AG

Deze functie is alleen te gebruiken als je bent ingelogd.