6.2.1 (Geschatte) prijs

In de literatuur wordt bij de bespreking van art. 1:101 en art. 1:103 lid 3 BW in plaats van over de ‘geschatte prijs’ veelal over de ‘waarde’ gesproken, zonder nadere uitleg overigens.1 In het Handboek Nederlands vermogensrecht bij scheiding wordt de tekst van art. 1:101 BW aan een nadere analyse onderworpen. Allereerst vinden Van Mourik en Verstappen het gebruik van de term ‘overnemen’ niet gelukkig, omdat daarmee onvoldoende tot uitdrukking wordt gebracht dat – naar algemeen wordt aangenomen – sprake is van een recht op toedeling; met art. 1:101 BW kan eenzijdig een partiële verdeling tot stand worden gebracht.2 Mogelijk geeft het ‘verdelingskarakter’ van dit artikel aanleiding tot het – misschien soms onbewuste – gebruik van het begrip waarde. Het wekt dan ook geen verbazing dat in gemeld handboek het bezigen van ‘geschatte prijs’ als onjuist wordt aangemerkt. Een waarde kan men schatten, een prijs, die resultaat van vraag en aanbod is, niet. Volgens het gemelde handboek wordt bedoeld dat de in art. 1:101 BW aangewezen goederen kunnen worden overgenomen tegen de geschatte waarde.3 Voor het bepalen van de ‘geschatte prijs’ kan, omdat art. 1:101 BW een recht op partiële verdeling behelst, naar mijn mening dan ook aangesloten worden bij de waarde die in het kader van de verdeling van een huwelijksgemeenschap aan de betrokken goederen kan worden toegekend.4 In het gemelde handboek wordt daarover nog opgemerkt dat de waarderingsmaatstaven mede worden bepaald door de redelijkheid en billijkheid, waarbij de boekwaarde veelal niet in aanmerking komt, en rekening moet worden gehouden met het feit dat de betrokken goederen ‘bestemmingsgebonden’ zijn zodat de ‘waarde in het economische verkeer’ buiten beeld blijft.5 De rechtssfeer doet zich hier gevoelen.