Corona-crisis; straftoemeting.

Het onderzoek is gehouden ter terechtzitting van 20 maart 2020.

De politierechter mr. M.L. Ruiter heeft kennis genomen van de vordering van de officier van justitie mr. W. Bos en van hetgeen door de raadsman van de verdachte mr. J.A. Hoste en door de verdachte naar voren is gebracht.

De politierechter heeft het vonnis op dezelfde terechtzitting uitgesproken.

Aan de verdachte is ten laste gelegd dat:

hij, op of omstreeks 18 maart 2020 te Leiden [verbalisant 1] en/of [verbalisant 2] heeft bedreigd met enig misdrijf tegen het leven gericht en/of met zware mishandeling, door

(art 285 lid 1 Wetboek van Strafrecht)

subsidiair althans, indien het vorenstaande niet tot een veroordeling mocht of zou kunnen leiden:

hij, op of omstreeks 18 maart 2020 te Leiden, opzettelijk een of meerdere ambtena(a)r(en), te weten [verbalisant 1], hoofdagent van politie Eenheid Den Haag en/of [verbalisant 2], brigadier van politie Eenheid Den Haag, gedurende of ter zake van de rechtmatige uitoefening van zijn/hun bediening, in zijn/hun tegenwoordigheid, mondeling en/of door feitelijkheden heeft beledigd door

art 266 lid 1 Wetboek van Strafrecht, art 267 ahf/sub 2 Wetboek van Strafrecht)

hij op of omstreeks 18 maart 2020 te Leiden opzettelijk enige handeling, gedaan door een of meerdere ambtena(a)r(en), te weten [verbalisant 1], hoofdagent van politie Eenheid Den Haag en/of [verbalisant 2], brigadier van politie Eenheid Den Haag, zijnde een of meerdere ambtena(a)r(en) belast met de uitoefening van enig toezicht en/of belast met en/of bevoegd verklaard tot het opsporen en/of onderzoeken van strafbare feiten, ondernomen ter uitvoering van een wettelijk voorschrift, te weten artikel 8 Wegenverkeerswet en/of artikel 160 Wegensverkeerswet en/of artikel 52 Wetboek van Strafvordering, te weten het afnemen van een voorlopig onderzoek van uitgeademde lucht en/of de staande houding van hem, die [verdachte], heeft belet, belemmerd en/of verijdeld, door

(art 184 lid 1 Wetboek van Strafrecht)

subsidiair althans, indien het vorenstaande niet tot een veroordeling mocht of zou kunnen leiden:

hij, op of omstreeks 18 maart 2020 te Leiden, zich met geweld en/of bedreiging met geweld, heeft verzet tegen een of meerdere ambtena(a)r(en), te weten [verbalisant 1], hoofdagent van politie Eenheid Den Haag en/of [verbalisant 2], brigadier van politie Eenheid Den Haag, werkzaam in de rechtmatige uitoefening van hun/zijn bediening, te weten het afnemen van een voorlopig onderzoek van uitgeademde lucht (op grond van artikel 160 Wegenverkeerswet) en/of de staande houding van hem, die [verdachte] (op grond van artikel 8 Wegensverkeerswet en/of artikel 52 Wetboek van Strafvordering) door

(art 180 Wetboek van Strafrecht)

hij, op of omstreeks 18 maart 2020 te Leiden, een of meerdere ambtena(a)r(en), te weten [verbalisant 1] hoofdagent van politie Eenheid Den Haag en/of [verbalisant 2], brigadier van politie Eenheid Den Haag, gedurende en/of terzake van de rechtmatige uitoefening van zijn/hun bediening heeft mishandeld door

(art 300 lid 1 Wetboek van Strafrecht, art 304 ahf/sub 3 Wetboek van Strafrecht)

hij, op of omstreeks 18 maart 2020 te Leiden, in elk geval in Nederland, als degene tegen wie verdenking was gerezen als bestuurder van een voertuig (een personenauto) te hebben gehandeld in strijd met artikel 8 van de Wegenverkeerswet 1994, terwijl het vermoeden bestond dat hij onder invloed van een stof als bedoeld in artikel 8, eerste of vijfde lid van genoemde wet verkeerde, nadat hij de door een opsporingsambtenaar aan hem gevraagde toestemming tot het verrichten van een bloedonderzoek, als bedoeld in artikel 8, tweede lid, aanhef en onder b van genoemde wet, niet had verleend, geen gevolg heeft gegeven aan een aan hem gegeven bevel van een hulpofficier van justitie of een daartoe bij regeling van de Minister van Justitie aangewezen ambtenaar van politie, zich aan dat bloedonderzoek te onderwerpen en/of geen medewerking daaraan heeft verleend.

(art 163 lid 6 Wegenverkeerswet 1994, art 8 lid 1 Wegenverkeerswet 1994, art 8 lid 2 ahf/ond b Wegenverkeerswet 1994)

Door de voormelde inhoud van vorenstaande bewijsmiddelen – elk daarvan, ook in zijn onderdelen, gebruikt voor het bewijs van datgene waarop het blijkens zijn inhoud betrekking heeft – heeft de politierechter de overtuiging bekomen dat de verdachte de bij dagvaarding onder 1 primair, 2 primair en 4 tenlastegelegde feiten heeft begaan, te weten dat:

Het bewezenverklaarde is volgens de wet strafbaar omdat er geen feiten of omstandigheden aannemelijk zijn geworden die de strafbaarheid van de feiten uitsluiten.

Het bewezenverklaarde levert de volgende strafbare feiten op:

De verdachte is strafbaar omdat er evenmin feiten of omstandigheden aannemelijk zijn geworden die zijn strafbaarheid uitsluiten.

De officier van justitie heeft gevorderd dat de verdachte ten aanzien van de feiten 1 primair en 2 primair wordt veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van 5 weken, waarvan 2 weken voorwaardelijk met een proeftijd van 2 jaar, en ten aanzien van feit 4 tot een geldboete van 1100 euro en een ontzegging van de rijbevoegdheid van 10 maanden.

De raadsman heeft verzocht om bij een bewezenverklaring de gevangenisstraf te beperken tot de duur van het voorarrest en daarnaast een taakstraf op te leggen.

Na te melden straf en bijkomende straf zijn in overeenstemming met de ernst van de gepleegde feiten, de omstandigheden waaronder deze zijn begaan en gegrond op de persoon en de persoonlijke omstandigheden van de verdachte, zoals daarvan tijdens het onderzoek ter terechtzitting is gebleken. De politierechter neemt hierbij in het bijzonder het volgende in aanmerking.

De verdachte heeft zich allereerst schuldig gemaakt aan bedreiging van twee politieagenten door hen in hun gezicht te hoesten en daarbij te zeggen dat hij het coronavirus heeft. Door dit gedrag heeft hij ook de staandehouding belemmerd.

De richtlijnen van het RIVM, die zijn bedoeld om de besmettingen met het coronavirus (COVID-19) te beperken en die vaak zijn herhaald, zijn onder andere anderhalve meter afstand houden en hoesten in de mouw. De verdachte heeft deze richtlijnen welbewust en op grove wijze geschonden: hij heeft twee politieagenten van korte afstand in hun gezicht gehoest, waarbij zij de spetters in hun gezicht hebben gevoeld. De politieagenten hebben zich ernstig bedreigd gevoeld, omdat de verdachte daarbij zei dat hij het coronavirus had en het risico op besmetting door dergelijk gedrag groot is. Zij hebben zich zorgen gemaakt over de gezondheid van zichzelf, van hun familie (één van hen heeft een zwangere vriendin) en van hun collega’s. Die onzekerheid is nog niet weg.

De politierechter rekent het de verdachte aan dat hij het heeft gemunt op politieagenten. Op dit moment blijven veel mensen binnen, maar de politie moet doorgaan met haar werk, ook op straat. Als de politie in groten getale thuis komt te zitten, zijn de gevolgen voor de samenleving niet te overzien.

Daarbij komt dat de verdachte niet is gestopt toen hij eenmaal was aangehouden. Ook in de politieauto en op het politiebureau is de verdachte doorgegaan met hoesten en opmerkingen maken over corona en het besmetten van anderen.

Al met al gaat het om een ernstige bedreiging, waarbij de verdachte zich respectloos tegenover de politie heeft gedragen. Dat is extra kwalijk, omdat hij al eerder een geldboete heeft gekregen voor belediging van een politieagent. Daarom komt alleen een gevangenisstraf als strafmodaliteit in aanmerking.

Bij het bepalen van de hoogte van de gevangenisstraf overweegt de politierechter dat de landelijke oriëntatiepunten voor straftoemeting uiteenlopen van geldboetes tot gevangenisstraffen van enkele maanden. Bedreigingen kunnen immers allerlei vormen aannemen. De bedreiging die de verdachte heeft gepleegd doet qua ernst niet onder voor een bedreiging door het tonen van een mes, waarvoor een taakstraf van 60 uur het uitgangspunt is, wat omgerekend een gevangenisstraf van 30 dagen is. Het werkt strafverzwarend dat de bedreiging is gepleegd tegen twee politieagenten. De politie vervult juist ook tijdens de coronacrisis een cruciale functie om de samenleving draaiende te houden.

Voorts heeft de verdachte, als verkeersdeelnemer, geweigerd mee te werken aan een bloedonderzoek. Op die manier heeft hij verhinderd dat kon worden vastgesteld in welke mate hij onder invloed van bepaalde stoffen verkeerde. De controle op de naleving van voorschriften in het belang van de verkeersveiligheid is daardoor ernstig bemoeilijkt.

Een dergelijk feit wordt doorgaans streng bestraft; er wordt aangesloten bij de hogere schalen van rijden onder invloed. De verdachte wist dit, want hij is in 2016 veroordeeld voor een dergelijk feit tot een taakstraf en een deels voorwaardelijke ontzegging van de rijbevoegdheid. Kennelijk heeft de verdachte hieruit geen lering getrokken. Daarbij komt de verdachte in 2017 en 2018 is veroordeeld voor het rijden tijdens de ontzegging van de rijbevoegdheid, eenmaal tot een taakstraf en eenmaal tot een gevangenisstraf.

Onder deze omstandigheden is de politierechter van oordeel dat een geldboete, zoals door de officier van justitie gevorderd, een gepasseerd station is en dat ook voor dit feit alleen een gevangenisstraf passend is, te weten een gevangenisstraf van 3 weken.

Gelet op het voorgaande is de politierechter van oordeel dat de ernst van het bewezenverklaarde en de door de politierechter in aanmerking genomen omstandigheden onvoldoende tot uitdrukking komen in de door de officier van justitie gevorderde straf. Daarom zal de politierechter een zwaardere straf opleggen dan door de officier van justitie gevorderd, te weten een gevangenisstraf van tien weken. De politierechter zal van deze straf twee weken voorwaardelijk opleggen, omdat de verdachte ter terechtzitting feitelijk een bekennende verklaring heeft afgelegd én zich bereid heeft verklaard om de schade te vergoeden. Als bijkomende straf zal de politierechter, overeenkomstig de landelijke oriëntatiepunten voor straftoemeting, een ontzegging van de rijbevoegdheid van 10 maanden opleggen.

[verbalisant 1] en [verbalisant 2] hebben zich als benadeelde partij gevoegd ter zake van een vordering tot schadevergoeding van elk € 350,00, bestaande uit immateriële schade, te vermeerderen met de wettelijke rente.

De officier van justitie heeft geconcludeerd tot toewijzing van beide vorderingen en heeft gevorderd daarbij de schadevergoedingsmaatregel op te leggen.

De raadsman heeft geen verweer gevoerd tegen de vorderingen. De verdachte heeft ter terechtzitting te kennen gegeven dat hij 350 euro een redelijk bedrag vindt en bereid is de schade te vergoeden.

De politierechter acht beide vorderingen van 350 euro als vergoeding ter zake van immateriële schade tot dat bedrag naar billijkheid toewijsbaar, in aanmerking genomen dat de omvang daarvan niet is betwist en vast is komen te staan dat de benadeelde partijen rechtstreeks schade hebben geleden als gevolg van het onder 1 primair bewezenverklaarde feit.

Dit brengt mee dat de verdachte dient te worden veroordeeld in de kosten die de benadeelde partijen tot aan deze uitspraak in verband met hun vordering hebben gemaakt, welke kosten de politierechter tot op heden begroot op nihil, en in de kosten die de benadeelde partijen ten behoeve van de tenuitvoerlegging van deze uitspraak nog moeten maken.

Nu de verdachte voor het onder 1 primair bewezenverklaarde strafbare feit zal worden veroordeeld en hij jegens de slachtoffers naar burgerlijk recht aansprakelijk is voor de schade die door dit feit is toegebracht, zal de politierechter aan de verdachte tweemaal de verplichting opleggen tot betaling aan de Staat van een bedrag van € 350,00, vermeerderd met de wettelijke rente daarover vanaf 18 maart 2020 tot aan de dag van de algehele voldoening, ten behoeve van respectievelijk [verbalisant 1] en [verbalisant 2].

De op te leggen straf, bijkomende straf en maatregelen zijn gegrond op de artikelen:

Deze voorschriften zijn toegepast, zoals zij golden ten tijde van het bewezenverklaarde.

De politierechter:

acht de inverzekeringstelling niet onrechtmatig;

verklaart niet wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte het bij dagvaarding onder 3 ten laste gelegde feit heeft begaan en spreekt de verdachte daarvan vrij;

verklaart wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte de bij dagvaarding onder 1 primair, 2 primair en 4 ten laste gelegde feiten heeft begaan en dat het bewezenverklaarde uitmaakt:

verklaart het bewezenverklaarde en de verdachte deswege strafbaar;

veroordeelt de verdachte ten aanzien van de feiten 1 primair, 2 primair en 4 tot:

een gevangenisstraf voor de duur van 10 (tien) weken;

bepaalt dat een gedeelte van die straf, groot 2 (twee) weken, niet zal worden tenuitvoergelegd onder de algemene voorwaarde dat de veroordeelde zich voor het einde van de proeftijd niet schuldig maakt aan een strafbaar feit;

bepaalt dat de tijd door de veroordeelde vóór de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in verzekering doorgebracht bij de tenuitvoerlegging van het onvoorwaardelijk gedeelte van de hem opgelegde gevangenisstraf geheel in mindering zal worden gebracht, voor zover die tijd niet reeds op een andere straf in mindering is gebracht;

beveelt ten aanzien van feit 1 primair de gevangenneming ter terechtzitting van de verdachte (apart geminuteerd);

heft op het bevel tot voorlopige hechtenis met ingang van het tijdstip waarop de in verzekering en in voorlopige hechtenis doorgebrachte tijd gelijk is geworden aan die van het onvoorwaardelijke gedeelte van de thans opgelegde gevangenisstraf;

veroordeelt de verdachte ten aanzien van feit 4 tevens tot:

een ontzegging van de bevoegdheid motorrijtuigen te besturen voor de duur van 10 (tien) maanden;

De politierechter verklaart niet bewezen hetgeen aan de verdachte meer of anders is tenlastegelegd dan hierboven is bewezenverklaard en spreekt de verdachte daarvan vrij.

De politierechter geeft aan de verdachte kennis dat deze binnen veertien dagen hoger beroep kan instellen tegen dit vonnis.

(enz.)